Stiven Kinq Yaşıl Mil
Yüklə 3,44 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
www.vivo-book.com
88 2
Persi YaĢıl Milin döĢəməsi ilə arxasına düĢüb qovandan üç gün sonra siçan yenə ortalıqda göründü. Din Stantonla Bill Doc siyasətdən danıĢırdılar... Siyasətdən danıĢmaq deyəndə, bu, o demək idi ki, Ruzveltlə Huveri (C.Edqarı deyil, Huver Herberti) müzakirə edirdilər. Onlar Dinin təxminən bir saat öncə qoca Tut-Tutdan aldığı qutudan Ritz quru peçenyelərini yeyirdilər. Persi kabinetin qapısının ağzında durub söhbətə qulaq asır və öz sevimli dəyənəyi ilə qısa zərbələri məĢq edirdi. O öz dəyənəyini haradansa əlinə keçirdiyi gülünc əldəqayırma çexolundan çıxarır, havada oynadır (ya da oynatmağa çalıĢırdı, çünki əgər dəyənək dəri qayıĢla biləyinə bağlı olmasaydı, onu əksər hallarda yerə salardı), sonra da yenidən çexoluna salırdı. Həmin gecə mən növbədə deyildim, amma növbəti axĢam Dindən baĢ verənlər haqqında tam hesabat almıĢdım. Əvvəl olduğu kimi, siçan yenə xırda addımlarla qaça-qaça YaĢıl Mildə göründü. Bir qədər irəliləyəndən sonra dayanıb boĢ kameralara baxdı, elə bil onları yoxlayırdı. Siçan kameralara bir qədər baxandan sonra heç tərzini pozmadan yoluna davam etdi. Elə bil, bunun üçün axtarıĢ olacağını bilirdi və buna tam hazır idi. Bu dəfə Prezident oyaq idi və öz kamerasının qapısının yanında dayanmıĢdı. O, əla oğlan idi, həbsxana paltarında belə səliqəli www.vivo-book.com
89 görünməyə bacarırdı. Xarici görünüĢünə baxandaca biz baĢa düĢmüĢdük ki, o, Qoca Qığılcım üçün yaranmayıb və bu fikrimizdə yanılmamıĢdıq – Persi ikinci dəfə siçanı qovandan heç bir həftə keçməmiĢ onun cəzası “ömürlüklə” əvəz edildi və o, adi məhbuslara qoĢuldu. – Ey, – deyə o qıĢqırdı. – Burada siçan var! Bu necə həbsxanadır, uĢaqlar? – Bizə elə gəldi ki, o gülür. Amma Dinin dediyinə görə, o əməlli-baĢlı hiddətlənibmiĢ, sanki çıxarılmıĢ ölüm hökmü onu özündən çıxarmaq üçün kifayət deyildi. O, Orta Cənubda DaĢınmaz Əmlak Ģirkətinin regional rəhbəri idi və qoca atasını binanın üçüncü mərtəbəsinin pəncərəsindən ataraq, ikiqat sığorta pulu alacaq qədər özünü ağıllı birisi hesab edirdi. Bax, bu məsələdə o heç haqlı deyildi, amma ola da bilər ki, o qədər də yox. – Kəs səsini, nataraz, – Persi onun üstünə qıĢqırdı, amma birtəhər, mexaniki olaraq. Onun nəzərləri siçana zillənmiĢdi. O, dəyənəyini çexolun içinə qoyub, əlinə bir jurnal almıĢdı, amma birdən əlindəki jurnalı növbətçi masasının üstünə atıb yenidən dəyənəyini çexolundan çıxardı və onu fikirli-fikirli sol əlinin ovcuna vurmağa baĢladı. – Qancıq oğlu, – Bill Doc dedi. – Əvvəllər mən burada heç vaxt siçan görməmiĢdim. – Ah, o elə qəĢəngdir ki, – Din dedi. – Özü də heç nədən qorxmur.
www.vivo-book.com
90 – Qorxmadığını haradan bilirsən? – Bir dəfə də gəlmiĢdi. Persi də onu görüb. Billi isə ona “Paroxod Billi” adını verib. Bu sözləri eĢidəndə Persi qəribə tərzdə fınxırdı, amma heç nə demədi. O, dəyənəyi indi daha sürətlə əlinə vururdu. – Bir ora bax! – Din dedi. Siçan artıq masaya lap yaxınlaĢmıĢdı. – Mənə maraqlıdır, bəlkə o, yenə keçən dəfəki kimi edəcək?! Siçan sanki ata qatilinin iyindən xoĢu gəlmirmiĢ kimi, Prezidentdən bir xeyli aralı keçərək yaxınlaĢdı. O, iki boĢ kameranı yoxladı, hətta üstündə döĢək olmayan çarpayılardan birinin altına girib nəyisə iylədi və yenə YaĢıl Milə döndü. Persi isə öz dəyənəyini əlinə döyəcləyə-döyəcləyə sakitcə yerində dayanmıĢdı, sanki geri qayıtdığına görə siçana yaxĢıca dərs vermək istəyirdi. – UĢaqlar, nə yaxĢı ki, bu siçanı Qoca Qığılcımın qucağına oturtmalı deyilsiniz, – Bill təbii bir maraqla dedi. – Yoxsa onun pəncələrini bağlamaq və baĢına dəbilqəni geyindirmək üçün xeyli əziyyət çəkməli olardınız. Persi yenə də bir söz demədi, amma əlindəki dəyənəyi barmaqlarının arasında siqar kimi astaca sıxdı. Siçan, keçən dəfəki kimi, yenə masadan təxminən bir metr aralıda dayandı, barmaqlıqlar arxasındakı məhbus kimi, gözlərini Dinə zillədi. O, gözlərini döndərib bir anlıq Billə baxandan sonra nəzərlərini www.vivo-book.com
91 ondan ayırıb yenə diqqətini Dinə yönəltdi. Elə bil Persini heç görmürdü. – Necə də cəsurdur, balaca Ģeytan. Mən bunu ona verməliyəm, – deyəndən sonra Billi səsini bir balaca ucaltdı: – Ey! Ey! Paroxod Billi! Siçan yerində azca qımıldandı və qulaqlarını tərpətdi, amma heç hara qaçmadı və hətta qaçmaq istədiyinin iĢarəsini belə vermədi. – Ġndi buna tamaĢa elə, – deyərək Din Brutusun siçana necə buterbrod tikəsi verdiyini xatırladı. – Bilmirəm, o bunu edəcək, ya yox... O, quru Ritz peçenyesindən bir tikə qoparıb düz siçanın önünə atdı. Siçan öz iti və qara gözləri ilə narıncı tikəyə, sadəcə, baxdı. O, tikəni iyləyəndə nazik uzun bığları hərəkətə gəldi. Sonra pəncələrini uzadıb quru peçenye tikəsini götürdü, yerə oturaraq yeməyə baĢladı. – BaĢıma xeyir! – Bill ucadan dedi. – Lap məhəllə keĢiĢinin Ģənbə günündə yediyi kimi yeyir, tamam səliqə ilə. – Amma o mənə qarpız yeyən zəncini xatırladır, – Persi istehza ilə dedi, lakin nəzarətçilərdən heç kim onun dediklərinə əhəmiyyət vermədi. BaĢçı ilə Prezident də onun dediklərini qulaqardına vurdu. Siçan isə quru peçenyeni yeyib bitirdikdən sonra da öz məharətli quyruğu ilə müvazinətini saxlayırmıĢ kimi gözlərini masadan çəkməyərək tərpənmədən yerində oturmuĢdu.
www.vivo-book.com
92 – Ver, mən də yoxlayım. – deyərək Bill quru peçenyedən bir tikə qopardı, masanın üstündən irəli əyildi və tikəni ehtiyatla siçanın önünə atdı. Siçan tikəyə yaxınlaĢıb onu iynəsə də, toxunmadı. – Hə.., – Bill dedi. – Deyəsən, daha ac deyil. – Heç də yox, – Din dilləndi. – O, sənin müvəqqəti iĢçi olduğunu bilir, əsl səbəb budur. – Müvəqqəti? Mən? Buna sözünüz varmı?! Mən burada ən azı Harri Tervilliger qədər iĢləmiĢəm. Bəlkə də ondan da artıq! – Özündən çıxma, köhnə dost, özündən çıxma, – Din gülümsəyərək dedi. – Bax və gör ki, mən düz deyirəm, ya yox, – deyərək, daha bir quru peçenye tikəsini siçanın önünə atdı. Siçan heç tərəddüd etmədən məhz Dinin atdığı tikəni götürüb yeməyə baĢladı, Billin ona verdiyi yeməyə isə heç gözünün ucu ilə də baxmadı. Siçan peçenye tikəsindən heç bir-iki diĢlək almağa fürsət tapmamıĢ, Persi əlindəki dəyənəyi nizə atırmıĢ kimi onun üstünə tolazladı. Siçanın balaca hədəf olduğunu deməyə ehtiyac yoxdur, amma o balaca Ģeytanın da cəldliyini qeyd etmək lazımdır, çünki Persinin zərbəsi elə dəqiq alınmıĢdı ki, əgər siçan vaxtında ildırım sürəti ilə ondan yayınmasaydı, dəyənək baĢını parça-parça edəcəkdi. O, eynilə insan kimi yerə əyildi və peçenye tikəsini yerə saldı. Ağır ağac dəyənək onun baĢı və belinə elə yaxından keçdi ki, siçanın peysərindəki tükləri pırtlaĢdırdı (Dinin dediyinə görə, doğrusu, mən də onun yalançısıyam və heç özüm də onun dediklərinə bir elə
www.vivo-book.com
93 inanmıram). Dəyənək yaĢıl linoliuma çırpılandan sonra səkərək boĢ kameranın barmaqlıqlarına tərəf uçdu. Siçan bu hücumun səhvən olub- olmadığını aydınlaĢdırmaq üçün heç gözləmədi; baĢqa yerdə vacib bir iĢinin olduğunu xatırlayıbmıĢ kimi, qəfildən geri dönərək sürətlə dəhliz boyu karser kamerasına tərəf qaçmağa baĢladı. Persi hikkəsindən bağırdı – öz istəyinə nə qədər yaxınlaĢmıĢ olduğunu dərk edirdi axı – və yenidən siçanın arxasınca götürüldü. Bill Doc onun qolundan tutdu, böyük ehtimalla o bunu sövq-təbii hisslərinin diktəsi ilə etmiĢdi. Lakin Persi onun əlindən çıxa bildi. Yenə də, Dinin dediklərin inansaq, məhz elə bu bir anlıq gecikmə Paroxod Billinin həyatını xilas etmiĢdi, axı o, siçana çox yaxınlaĢmıĢdı. Persi siçanı sadəcə öldürmək yox, əzib suyunu çıxarmaq istəyirdi. Ona görə də siçanın arxasınca iri, biçimsiz sıçrayıĢlarla, lap maral kimi, qara, “padoĢ” iĢ ayaqqabılarını döĢəməyə bərk-bərk vura-vura qaçırdı. Siçan dəhlizdə bir neçə ziqzaq vuraraq Persinin son iki sıçrayıĢından güclə canını qurtardı. O, son dəfə “salamat qal, yad adam” – deyirmiĢ kimi uzun quyruğunu havada yelləyərək kameranın qapısının arxasında gözdən itdi. – Sənin ananı! – Persi söyərək əlini qeyzlə qapıya çırpdı. Sonra karser kamerasına girib bu təqibi davam etdirmək üçün öz açarlarının arasında lazım olan açarı axtarmağa baĢladı. Din dəhlizlə onun arxasınca getdi. Lakin bilərəkdən tələsmirdi ki, əsəblərini sakitləĢdirməyə, özünü ələ almağa vaxtı olsun. Sonralar
www.vivo-book.com
94 mənimlə söhbət zamanı deyirdi ki, onun bir tərəfdən Persinin etdiklərinə gülməyi gəlirdi, bir tərəfdən də onun yaxasından yapıĢıb özünə tərəf çevirmək və kürəyini karser kamerasının qapısına sıxaraq yaxĢıca əziĢdirmək istəyirdi. Hər Ģeydən əvvəl bu səs-küy onu qorxutmuĢdu, çünki bizim “E” blokumuzda iĢimizin əsas qayəsi səs- küyü mümkün olduqca minimum səviyyəyə salmaqdan ibarət idi və bədbəxtlikdən, səs-küylə Persi bir-birindən ayrılmayan dostlar kimi idilər. Persi ilə birlikdə iĢləmək, arxanızda birisi dayanıb orkestr boĢqabını bir-birinə vurarkən, bombanı zərərsizləĢdirməyə bənzəyirdi. Bir sözlə, onunla birlikdə iĢləmək insanı dilxor edirdi. Din deyirdi ki, o, Arlen Bitterbakın gözlərində bu dilxorluğu görmüĢdü... və hətta Prezidentin gözlərində də – baxmayaraq ki, bu cənab, adətən, həmiĢə heykəl kimi sakit qalmağa bacarırdı. Lakin məsələ sadəcə bundan ibarət deyildi. Din düĢüncəsinin hansısa bir hissəsində siçanı artıq – hə, ola bilər ki, onu öz dostu kimi deyil, lakin bizim blokumuzdakı həyatın bir hissəsi kimi – qəbul etməyə baĢlamıĢdı. Buna görə də Persi həm artıq elədiyi, həm də eləməyə çalıĢdığı Ģeyə görə haqlı deyildi. Persinin haqlı olmadığını ona görə demirik ki, o, düĢündüyü Ģeyi siçana qarĢı eləmək istəyirdi. Özünün nə üçün haqsız olduğunu heç vaxt baĢa düĢməyəcəyi faktı Persinin bu iĢin icrası üçün qətiyyən yaramadığını isbat edən ən tutarlı dəlillərdən biri idi. Din dəhlizin sonuna çatanda, o, artıq tamamilə sakitləĢərək özünü ələ almıĢdı və bu məsələni necə həll etməli
www.vivo-book.com
95 olduğuna dair müəyyən bir fikir hasil etmiĢdi. Persinin ən çox nifrət elədiyi Ģey gülünc vəziyyətə düĢmək idi və biz hamımız bunu bilirdik. – Hə, ləpirçi, yenə izi itirdinmi? – Din yüngülcə gülümsəyərək, Persiyə sataĢmaq məqsədi ilə dedi. Persi onu nifrətlə süzəndən sonra baĢını kəskin bir hərəkətlə yana çevirərək saçlarını geri atdı. – Dördgöz, danıĢanda ağzından çıxan sözlərə fikir ver. Görmürsənmi, onsuz da qanım qaradır. BoĢ-boĢ danıĢıb, məni bir az da özümdən çıxarma. – Deməli, yenə əĢyaları ora-bura daĢımaq günüdür, hə? – Din dedi. O, bu dəfə gülümsəmirdi... amma onun gözləri gülürdü. – YaxĢı, amma hər Ģeyi çölə çıxarandan sonra lütf edib döĢəməni yuyarsanmı? Persi bir qapıya baxdı, bir də əlindəki açarlara. Sonra uzun müddət nəsə haqqında düĢünərək, fikrə daldı. Onun fikri yumĢaq divarlı bu kamerada uzun-uzadı və heç bir nəticə verməyəcək bu yorucu axtarıĢla məĢğul idi. Bu axtarıĢ zamanı hamının... hətta BaĢçının və Prezidentin də... kənardan durub ona tamaĢa edəcəklərini düĢünürdü. – ġəxsən mən burada gülməli heç nə görmürəm, – deyə Persi mırıldandı. – Həbsxana korpusunda bircə siçanımız çatmırdı, onsuzda burada parazitlər qaynaĢır.
www.vivo-book.com
96 – Sən necə istəyirsən, Persi, – Din əllərini yuxarı qaldıraraq dedi. Növbəti axĢam mənimlə söhbət zamanı Din iddia edirdi ki, məhz o an ona elə gəlmiĢdi ki, Persi onun üstünə atıla bilər. Həmin vaxt yaxınlaĢan Bill Doc onların arasındakı gərginliyi yumĢaltdı. – Məncə, bu səndən düĢüb, – deyə əlində tutduğu dəyənəyi Persiyə uzatdı. – Bir neçə santimetr aĢağı atsaydın, yazıq heyvanın belini qıracaqdın. Bu sözlərin cavabında Persi lovğalıqla sinəsini qabartdı. – Hə, pis atıĢ deyildi, – öz dəyənəyini ehtiyatla yenidən çexoluna qoyaraq dedi. – Orta məktəbdəki beysbol komandasında top atan idim. Atdığım topları heç kim geri qaytara bilmirdi. – Doğru deyirsən? – Bill soruĢdu və onun səsindəki hörmət ahəngi (baxmayaraq ki, Persi dönəndə, o, Dinə göz vurmuĢdu) bu konfliktin çözülməsinə bəs elədi. – Bəli, – Persi təsdiqlədi. – Noksvilldə mən əla top atırdım. O Ģəhərli uĢaqlar nə baĢ verdiyini anlamağa belə macal tapmırdılar. Ġki qaçıĢ məsafəsi qət etdik. Əgər hakim mal kimi key olmasaydı, əla oyun alına bilərdi. Bu vəziyyəti Din qoruyub saxlaya bilərdi, lakin o, Persidən vəzifəcə yüksək olduğundan, vəzifəsinin bir hissəsi də iĢə yeni gələnləri təlimatlandırmaq idi. O vaxtlar – Con Koffi, Delakrua gəlməmiĢdən əvvəl – Din hələ Persiyə bir Ģey öyrətməyin mümkün
www.vivo-book.com
97 olacağına inanırdı. Ona görə də əlini uzadıb bu cavanın biləyindən tutdu.
– Zənnimcə, sən indi etdiklərin haqqında bir qədər düĢünməlisən, – Din dedi. Sonralar o mənə demiĢdi ki, məqsədi Persini məzəmmət eləmək yox, onunla ciddi-ciddi danıĢmaq idi. Ən azından, o qədər də məzəmmət eləməmək. Lakin Persi ilə bu metod iĢə yaramadı. O, nəsə öyrənə bilənlərdən deyildi... – biz bunu sonradan baĢa düĢdük. – Bura bax, dördgöz, mən nə etdiyimi yaxĢı baĢa düĢürəm, – siçanı tutmağa çalıĢıram! Nədir, korsan, görmürsən? – Sən Billi, məni və hətta onları elə qorxutdun ki, az qala, ruhunuzu tapĢıracaqdıq, – Din əlini Bitterbakla Flanders tərəfə uzadaraq dedi. – Hə, nə olsun ki? – Persi qəddini düzəltdi. – Əgər yaddan çıxarmısınızsa, qoy deyim: nə onlar uĢaq baxçasındadırlar, nə də bura uĢaq baxçasıdır. Bəzən onlarla uĢaq baxçasındaymıĢlar kimi davranmağınızı da baĢa düĢə bilmirəm. – Lakin məni qorxudanda, xoĢuma gəlmir, – deyə Bill acığını gizlətməyərək nərildədi, – və mən də burada iĢləyirəm, Uetmor, bunu unutma. Mən sənin dediyin key adamlardan deyiləm. Persi gözlərini qıyaraq Ģübhə ilə ona baxdı. – Biz məhbusları zərurət olmadıqda və lazım olduğundan daha çox qorxutmuruq. Ona görə ki, onlar onsuz da stress keçirirlər. – O
www.vivo-book.com
98 hələ də sakit tərzdə danıĢmağa çalıĢırdı. – Və məlumat üçün deyim ki, stress altında olan insanlar tez sına bilərlər – özlərinə, baĢqalarına xətər yetirə və hətta bizim üçün də problemlər yarada bilərlər. Bu sözləri eĢidəndə Persi dodaqlarını büzdü. “Problem” anlayıĢının onun üzərində xüsusi təsiri vardı. Bir baĢqası üçün problem yaratmaq normal idi. Amma bu problemlərlə əlləĢmək heç yaxĢı deyildi. – Bizim iĢimiz söhbət eləməkdən ibarətdir, qıĢqırmaqdan yox, – Din davam etdi. – Əgər bir insan məhbusların üstünə qıĢqırırsa, deməli, o öz soyuqqanlılığını itirib. Bu nitqin müəllifinin kim olduğunu Persi yaxĢı bilirdi – mən. Rəis. Persi Uetmor ilə Pol Eckum arasında heç vaxt xoĢ və isti münasibətlər olmayıb, o vaxt hələ yay mövsümü idi, yadımızda olmalıdır – hələ əsl hadisələr baĢ verməmiĢdən çox öncə. – Ən yaxĢısı o olardı ki, sən buraya xəstəxananın reanimasiya palatasına bənzər bir yer kimi baxasan, – Din davam edirdi, – bura üçün ən yaxĢı Ģey sakitlikdir... – Amma, məncə, bura içində siçovulları boğmalı olduğumuz sidiklə dolu vedrədən baĢqa bir Ģey deyil, – Persi inad etdi, – vəssalam. Ġndi isə qolumu burax. O, dartınaraq qolunu Dinin əlindən azad etdi və baĢını aĢağı dikib Din ilə Billin arasından keçərək dəhlizlə addımladı. Dəhlizlə gedərkən o, Prezidentin kamerasının barmaqlıqlarının lap www.vivo-book.com
99 yaxınlığından keçdi – elə yaxın ki, Flanders əlini uzadıb onu tuta və onun öz məĢhur dəyənəyi ilə onu yaxĢıca kötəkləyə bilərdi – əlbəttə ki, əgər Flanders belə bir adam olsaydı. O, bu tip insanlardan deyildi, amma BaĢçı, yəqin ki, belələrindən idi. BaĢçı belə bir fürsəti əldən verməzdi, ona yaxĢıca dərs vermək üçün yəqin əməlli-baĢlı kötəkləyərdi. BaĢ vermiĢ bütün bu hadisələr haqqında Din növbəti axĢam mənə belə demiĢdi – dəqiq xatırlayıram; çünki sonradan onun dediklərinin peyğəmbərcəsinə söyləmiĢ sözlər olduğu üzə çıxdı. – Uetmor baĢa düĢmür ki, onlar üzərində heç bir nüfuzu yoxdur, – Din dedi. – O baĢa düĢmür ki, nə edir etsin, fərqi yoxdur, insanı bir dəfə öldürmək olar. Əgər sonları elektrik stulunda edam edilməkdirsə, onlar üçün bundan daha pisini etmək mümkün deyil. Bunu dərk etməyincə, o həm özü, həm də ətrafındakılar üçün təhlükəlidir. Persi mənim kabinetimə girdi və arxasınca qapını çırparaq bağladı. – Ancaq “mənəm, mənəm” deyir, – deyə Bill Doc dedi. – ġiĢmiĢ və xəstəliyə yoluxmuĢ xaya kimi. – Sən hələ heç iĢin yarısını belə bilmirsən, – Din dilləndi. – Hə, onda gəl buna yaxĢı tərəfdən baxaq, – Bill dedi. O, həmiĢə “hər Ģeyə yaxĢı tərəfdən baxmağı” təklif edirdi. Bununla o qədər zəhləmizi tökmüĢdü ki, bu sözləri eĢidəndə adam onun burnuna bir www.vivo-book.com
100 çırtma vurmaq istəyirdi. – Axı, sənin ağıllı siçanın qaçıb canını qurtara bildi!
– Orası elədi, amma qorxuram, biz daha onu görə bilməyək. – Din cavab verdi. – Lənətə gəlmiĢ Persi Uetmorun o balaca məxluqu necə qorxutduğunu təsəvvür edə bilirəm.
Bu, məntiqə uyğun olsa da, düzgün deyildi. Siçan növbəti axĢam, Persi Uetmorun, gecə növbəsinə keçirilməsindən öncə növbədə olmadığı iki gecədən birincisində geri qayıtdı. Paroxod Billi təxminən axĢam saat yeddi radələrində göründü. Həmin axĢam mən, Din və Harri Tervilliger növbədə idik və onun gəliĢinin Ģahidi olduq. Harri növbətçi masasının arxasında oturmuĢdu. Əslində, adətən gündüzlər iĢdə olurdum, amma həmin axĢam iĢdə qalmıĢdım ki, BaĢçı ilə əlavə bir saat vaxtımı keçirim, çünki onun edam saatı yaxınlaĢırdı. Bitterbak mənsub olduğu qəbilənin ənənələrinə uyğun olaraq, zahirən özünü çox sakit və mətanətli aparırdı, amma yaxınlaĢan sonluq qarĢısında onun içində qorxunun zəhərli bir çiçək kimi necə baĢ qaldırdığını aydınca hiss edirdim. Və biz söhbətə baĢladıq. Gündüz vaxtı da onlarla danıĢmaq mümkündür, www.vivo-book.com
101 amma bu söhbətlərin elə bir təsiri olmur: gəzinti həyətindən gələn səs- küy (vaxtaĢırı baĢ verən davaları hələ demirəm), mətbəədəki Ģtamplama dəzgahlarının ritmik taqqıltısı, bir Ģeyi götürmək və ya yerinə qoymaq haqqında, ya da sadəcə: “Bura gəl, Harvey, səni yaramaz heyvan”, – deyə ara-sıra kiməsə əmrlər verən gözətçilərin qıĢqır-bağırı... Saat dörddən sonra vəziyyət bir qədər düzəlir, saat altıdan sonra isə ətraf əməlli-baĢlı sakitləĢir. Altıdan saat səkkizədək olan müddət ən yaxĢı vaxtdır. Bu vaxt onların baĢlarına yenə dərin fikirlər axĢam kölgələri kimi axıĢır – bunu onların gözlərindən oxumaq olur. Həmin vaxt ən yaxĢısı susmaqdır. Bu vaxt onlar hələ də sizin dediklərinizə qulaq asırlar, amma dedikləriniz onlar üçün artıq heç bir məna kəsb etmir. Saat səkkizdən sonra gecə saatlarına hazırlaĢırlar və dəbilqənin baĢlarına necə oturacağını və tərli üzlərinə geyindiriləcək qara torbanın içindəki havadan nə qoxusu gəldiyini düĢünməyə baĢlayırlar. BaĢçını mən əla vaxtda tutdum. O mənə özünün birinci arvadı və Montanada onunla birlikdə özləri üçün necə viqvam – koma – qurduqları haqqında danıĢdı. Həmin günlərin həyatında ən xoĢbəxt günlər olduğunu da dedi. Su elə təmiz və elə soyuq idi ki, hər dəfə udum alanda, elə bil, diĢlərin sınacaqdı. – Bura baxın, cənab Eckum, – BaĢçı dedi. – Sizcə, əgər insan öz etdiklərinə görə həqiqətən peĢman olarsa, o, ömrünün ən xoĢbəxt www.vivo-book.com
102 çağlarına qayıdıb orada əbədiyyən yaĢaya bilərmi? Cənnət – elə mənim dediyimə bənzər bir Ģey deyilmi? – Mən də məhz belə olduğuna inanıram, – cavab verdim. Cavabım, əlbəttə ki, yalan idi, amma bu yalana görə qətiyyən peĢman deyiləm. Mən əbədi dəyərlər haqqında anamın qəĢəng dizlərinin yanında öyrənmiĢəm və Ġlahi Kitabda qatillər haqqında deyilənlərə inanıram: onlar üçün əbədi cənnət həyatı yoxdur. Məncə, onlar elə birbaĢa cəhənnəmə düĢür və Allah Cəbrayıl mələyə Hökm ġeypurunu çalmaq əmri verməyincə, cəhənnəm odunda yanaraq dəhĢətli əzablara düçar olurlar. Cəbrayıl Ģeypuru çalanda, onlar sönərək yox olacaq... və yəqin ki, buna da sevinəcəklər. Mən özümün bu inancım haqqında nə Bitterbaka demiĢəm, nə də baĢqa məhbuslara. DüĢünürəm ki, onlar daxilən bunu onsuz da bilirdilər. “Sənin qardaĢın haradadır? – Allah Qabildən soruĢdu, – onun qanı torpağın altından ağlayaraq məni səsləyir”. Bu sözlərin yolunu azmıĢ uĢaq üçün gözlənilməz olduğuna Ģübhə edirəm. Habilin qanının torpağın altında inildədiyini Qabilın torpağa basdığı hər addımında eĢitdiyinə baĢımla cavabdehəm. Mən gedəndə BaĢı gülümsəyirdi, yəqin özünün Montanadakı viqvamını və ocağın yanında döĢləri açıq uzanmıĢ arvadını yadına salırdı. Onun tezliklə odun içinə girəcəyinə Ģübhəm yox idi. Dəhlizə çıxanda Dinlə rastlaĢdın və o, mənə dünən axĢam Persi ilə arasında baĢ vermiĢ münaqiĢə haqqında danıĢdı. Fikrimcə, o, məxsusən məni gözləmiĢdi ki, bu söhbəti danıĢsın. Ona diqqətlə qulaq
|