Stiven Kinq Yaşıl Mil
Yüklə 3,44 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
www.vivo-book.com
103 asdım. Məsələ Persiyə aid olanda mən həmiĢə diqqətlə qulaq asırdım, çünki Dinin onun haqqındakı fikirləri ilə tam razı idim – Persi həm özü, həm də ətrafındakılar üçün daim problemlər yaradan birisi idi. Din öz söhbətini bitirəndə qoca Tut-Tut üstündə Bibliyadan sitatlar – “Tövbə edin, unutmayın ki, Rəbbiniz öz xalqı ilə haqq-hesab çəkəcək”, Deuteronomi – 32:36-cı ayə (Ġkinci Qanun, Musanın beĢinci kitabı), “Əlbəttə, Mən sizin həyat cövhəriniz olan qanınızı alacağam”, Genesis, 9:5-ci ayə (Kövn, Musanın birinci kitabı) və buna bənzər baĢqa ayələr – yazılmıĢ ərzaq daĢıdığı arabası ilə yanımıza gəldi və bizə bir neçə sendviç və spirtsiz qazlı içki satdı. Din cibində eĢələnərək xırda pul axtara-axtara deyinirdi ki, biz bir daha Paroxod Billini görməyəcəyik, çünki lənətə gəlmiĢ Persi Uetmor siçanı bərk qorxudub. Elə bu dəmdə qoca Tut-Tutun səsi eĢidildi: “Oradakı nədir elə, ay uĢaqlar?” Qocanın dediyi səmtə baxanda nə görsək yaxĢıdır? Bizim siçanımız YaĢıl Milin düz ortası ilə qaçırdı. O, bir qədər irəliləyəndən sonra dayandı, öz yağ damcısına bənzər muncuq gözləri ilə ətrafa baxdı və yenə yoluna davam etdi. – Ey, siçan! – deyə BaĢçı qıĢqıranda siçan dayandı və bığlarını oynadaraq ona baxdı. Həqiqi sözümdür, bu lənətə gəlmiĢ balaca məxluq çağırıldığını açıq-aĢkar baĢa düĢürdü. www.vivo-book.com
104 – Sən kiminsə ruhani rəhbərisən? – deyərək Bitterbak öz Ģam yeməyindən qalmıĢ balaca pendir parçasını ona tərəf atdı. Pendir qırığı düz onun burnunun önünə düĢdü, amma siçan heç gözünün ucu ilə də baxmadı, boĢ kameraları yoxlaya-yoxlaya YaĢıl Mil ilə yoluna davam etdi. – Rəis Eckum! – deyə Prezident qıĢqırdı. – Sizcə, bu balaca vələdüzzina Persi Uetmorun burada olmadığını bilirmi? Məncə, bilir; Allaha and olsun ki, bilir! Mən də elə düĢünürdüm... lakin bu düĢüncələrim haqqında bərkdən danıĢmaq istəmirdim. Harri bir neçə dəqiqə ayaqyolunda rahatlanandan sonra adəti üzrə Ģalvarının düymələrini bağlaya-bağlaya dəhlizə çıxanda yerində donub, ağzı açıla qaldı. Tut-Tut da nəzərlərini siçana zilləyib baxırdı, üzündəki təbəssüm qırıĢla dolu sifətini və diĢləri tökülmüĢ ağzını daha da eybəcər hala salırdı. Siçan həmiĢəki yerində dayandı, uzun və tüklü quyruğunu pəncələrinə dolayıb bizə baxmağa baĢladı. Yenə də gözlərimin önündə hakimlərin bədbəxt müttəhimlərə hökm oxuduqları səhnə canlandı... lakin o müttəhimlər arasında bizim bu siçan kimi belə balaca və cəsur məhbus görən olubmu? Əlbəttə, o, bildiyimiz mənada məhbus deyildi, istədiyi vaxt gələ və çıxıb gedə bilərdi. Amma bu fikir heç cür ağlımdan çıxmırdı: yenə də xəyalımda canlandırdım ki, ömrümüzü baĢa vurandan sonra, Ulu Rəbbimizin Hesab Taxtının önünə
www.vivo-book.com
105 yaxınlaĢanda, bizim bir çoxumuz özünü bax beləcə, kiçik bir məxluq kimi hiss edəcək, lakin aramızdan çox az insan öz Rəbbinə belə cəsarətlə baxa biləcək. – And içirəm, – qoca Tut-Tut dilləndi, o lap “AldadılmıĢ Billi” kimi oturub. – Sən hələ, demək olar ki, heç nə görmüsən Tut, – Harri dedi. – Bir buna bax! – O, əlini döĢ cibinə saldı və oradan mumlanmıĢ kağız parçasına bükülmüĢ açıq-Ģabalıdı rəngli bir alma qaxı çıxardı. Qaxdan bir parça qoparıb döĢəməyə atdı. Alma qaxı quru və bərk olduğundan, düĢündüm ki, o yerə dəyəndən sonra uçub qırağa düĢəcək. Lakin siçan pəncəsini irəli uzadıb, saymazyana bir hərəkətlə almanı havada vuraraq öz önünə saldı – lap insan vaxt keçirmək üçün milçək öldürəndə etdiyi kimi. Siçanın bu hərəkətini görəndə hamımız təəccüb və heyranlıqla bərkdən gülüĢdük. Belə gur səs siçanı qorxuda bilərdi, amma o, heç yerindən belə qımıldanmadı. Alma qaxını pəncələri ilə götürüb, bir neçə dəfə yalayandan sonra onu yerə atdı və yenə bizə baxdı, sanki demək istəyirdi ki, pis deyil, daha nəyiniz var? Tut-Tut öz arabasının ağzını açaraq oradan bir buterbrod götürtdü və onun içindəki hisə verilmiĢ Bolonya kolbasasından bir tikə qopardı. – Narahat olma, – Din dedi. – Nə demək istəyirsən? – deyə qoca Tut-Tut ondan soruĢdu. – Canlı bir siçan heç hisə verilmiĢ Bolonya kolbasasından imtina edərmi
www.vivo-book.com
106 – əlbəttə, əgər onu götürmək imkanı varsa? Sən, deyəsən, ağlını tamam-kamal itirmisən! Lakin mən bilirdim ki, Din haqlıdır. Harrinin üzünə baxanda, gördüm ki, o da bunu bilir. Həbsxanada həm müvəqqəti, həm də daimi nəzarətçilər xidmət göstərirdilər. Belə çıxırdı ki, siçan onların arasındakı bu fərqi necəsə baĢa düĢürdü. Bu, ağlasığmaz olsa da, fakt idi. Qoca Tut-Tut hisə verilmiĢ Bolonya kolbasasından qopardığı tikəni yerə atdı; əlbəttə ki, siçan o tikəyə heç toxunmadı da, sadəcə tikəni iyləyəndən sonra bir addım geri çəkildi. – Allah məni öldürsün! – qoca Tut-Tut bir az incik səslə dedi. Mən əlimi bir az irəli uzadıb dedim: – Mənə ver. – Nəyi, həmin buterbrodu? – Hə, elə həmin buterbrodu ver. Pulunu ödəyərəm. Qoca Tut-Tut buterbrodu mənə uzatdı. Mən üstdəki çörəyi qaldırıb, onun altındakı kolbasadan bir tikə qopardım və növbətçi masamızın qarĢısına atdım. Siçan həmin an irəli gəldi və tikəni pəncələri ilə götürüb yeməyə baĢladı. Bir neçə saniyədən sonra Bolonya kolbasasının heç izi-tozu belə qalmamıĢdı. – Allah məni öldürsün! – qoca Tut-Tut qıĢqırdı. – Allah Ģeytana lənət etsin! Onu mənə ver görüm. www.vivo-book.com
107 O, sərt hərəkətlə buterbrodu məndən aldı, böyük bir ət tikəsi – bu dəfə balaca tikə yox, iri parça – qopardı və onu siçana atdı; elə yaxına atdı ki, az qala Ģlyapa kimi Paroxod Billinin baĢını örtəcəkdi. Siçan bir az geri çəkilərək ət parçasını iylədi (Əminəm ki, heç bir siçan Depressiya zamanında belə bir yağlı tikə almamıĢdı – ən azından bizim Ģtatda) və sonra baĢını qaldırıb yenə bizə baxdı. – Hə, ye görüm! – gördüyü mənzərədən bir az da pərt olmuĢ qoca Tut-Tut dedi. – Sənə nə olub? Din də buterbroddan bir tikə ət qoparıb döĢəməyə atdı – indi artıq bu, xüsusi dini mərasimə bənzəməyə baĢlamıĢdı. Siçan dərhal tikəni götürüb yedi və geri çevrilərək, dəhliz boyu karser kamerasına tərəf getdi. Yolda bir-iki dəfə dayanıb boĢ kameralara baxdı və hətta qısa müddətə üçüncü kameranın içinə də girdi. Bunu görəndə yenə ağlıma gəldi ki, bəlkə o, kimisə axtarır və bu dəfə bu fikri baĢımdan elə də tez uzaqlaĢdıra bilmədim. – Mən bu haqda danıĢmayacağam, – Harri dedi. Onun səsində yarızarafat-yarıciddi bir ton vardı. – Hər Ģeydən əvvəl ona görə ki, bu, heç kimin vecinə deyil. Ġkincisi, əgər danıĢsam, onsuz da heç kim inanmayacaq. – O, yalnız sizin verdiyiniz yeməkləri yeyir, – qoca Tut-Tut dedi, gördüklərinə inanmaq istəmirmiĢ kimi baĢını yırğaladı, sonra çətinliklə döĢəməyə əyilib siçanın yeməkdən imtina etdiyi tikəni www.vivo-book.com
108 götürərək özünün diĢsiz ağzına atdı və onu birtəhər uda bilmək üçün uzun-uzadı çeynəməyə baĢladı. – Sizcə, siçan niyə belə edir? – Mənim daha yaxĢı sualım var, – Harri dedi. – Sizcə, o haradan bildi ki, Persi burada yoxdur? – O, heç nəyi bilmir, – cavab verdim. – Siçanın bu gün görünməsi təsadüfdən baĢqa bir Ģey deyil. Lakin zaman keçdikcə bütün bunların təsadüf olduğuna inanmaq çətinləĢirdi. Ona görə ki, siçan ancaq Persi blokda olmayanda gəlirdi: yəni Persi baĢqa bir növbədə, ya da həbsxananın baĢqa bir hissəsində olanda. Biz – Harri, Brutus, Din və mən – belə qərara gəlmiĢdik ki, siçan Persinin səsini tanıyır, ya da iyini bilir. Siçan haqqında müzakirələr etməkdən yayınmağa çalıĢırdıq. Belə çıxırdı ki, biz, aramızda xüsusi bir razılaĢma olmadan, bunu edirdik, çünki o balaca varlıq haqqında uzun-uzadı söhbətlər aparmaq bizim üçün xüsusi olan bir Ģeyi – öz qəribəliyi və zərifliyi ilə gözəl olan bir Ģeyi – məhv edə bilərdi. Hər halda, Billi bizi özü seçmiĢdi, hətta bütün bu hadisələrdən sonra da bunu necə etdiyini bilmirəm. Bəlkə də onun haqqında heç kimə danıĢmağa ehtiyac olmadığını deyəndə Harri həqiqətə bizdən daha yaxın idi. Ona görə yox ki, sözlərimizə heç kim inanmayacaqdı, ona görə ki, bu heç kimin vecinə olmayacaqdı...
www.vivo-book.com
109 4 Arlen Bitterbakın edam edilməsi zamanı gəlib çatmıĢdı. Əslində, o özünün UoĢita rezervasiyasında məskunlaĢmıĢ qəbiləsinin baĢçısı deyildi, qəbilənin birinci ağsaqqalı, həm də Ġrokezlər – dilcə bir-birinə yaxın olan hindu qəbilələri qrupu –ġurasının üzvü idi. O, sərxoĢ vəziyyətdə ikən bir nəfəri öldürmüĢdü – əslində, hadisə baĢ verəndə onların ikisi də sərxoĢ imiĢlər. BaĢçı mərhumun baĢına beton blokla vurmuĢdu. DalaĢmağa səbəb isə bir cüt çəkmə olmuĢdu. Beləliklə, həmin yağmurlu yayın iyul ayının on yeddisində, mənim ağsaqqallar Ģuram onun həyatına son vermək qərarına gəldi. Kold Mauntindəkı məhbuslar üçün ziyarətçi saatları çox sərt idi – lap dəmir barmaqlıqlar kimi, – amma “E” blokundakı məhbuslar üçün müəyyən istisnalara yol verilirdi. BaĢçı ayın on altısında “Arkada” adlı yeməkxananın yanındakı uzun otağa keçirildi. Otaq düz ortasından tikanlı məftillərdən hörülmüĢ setka ilə ikiyə bölünürdü. Bu otaqda BaĢçı özünün ikinci arvadı və hələ də onunla danıĢmaq istəyən övladları ilə görüĢəcəkdi. Daha sağollaĢmaq vaxtı idi. BaĢçını həmin otağa Din və baĢqa iki müvəqqəti nəzarətçi aparmıĢdı. Bizim isə görməli olduğumuz bəzi iĢlər vardı: bir saat ərzində ən azı iki dəfə, ya da çatdıra bilsək, üç dəfə məĢq etməli idik. www.vivo-book.com
110 Bitterbakın edamı zamanı Persini Cak Van Hey ilə birlikdə aparat otağına təyin edəndə, o, elə də ciddi israrla etiraz etmədi; o vaxt yaxĢı, yoxsa pis yerə düĢdüyünü hələ bilmirdi. Bunu bilmək üçün hələ çox təzə idi. Lakin o bilirdi ki, edama tamaĢa etmək üçün onun balaca, dördkünc, torlu pəncərəsi olacaqdı. Düzdür, onun olduğu yerdən elektrik stulunun yalnız söykənəcəyi görünürdü, lakin edam zamanı uçan qığılcımları görmək üçün bu yer kifayət qədər yaxın idi. Bayır tərəfdən, düz pəncərənin yanındakı divardan üstündə – nə rıçağı, nə də diski olan – qara telefon asılmıĢdı. O telefon yalnız zəngləri qəbul edə bilirdi, özü də yalnız bir yerdən: qubernatorun kabinetindən. Mən həbsxana həyatına aid o qədər filmlər görmüĢəm ki... Bu filmlərdə günahsız birisini edam etmək üçün elektrik açarını endirmək istədikləri anda həmiĢə qubernatorun telefonu zəng çalırdı. Lakin mənim “E” blokunda iĢlədiyim bütün bu illər ərzində bizim telefonumuz bir dəfə də olsun zəng çalmadı – bir dəfə də! Günahsız birisini xilas etmək – elə günahsızlığın özünü də – yalnız kinoda ucuz baĢa gəlir. Ġyirmi beĢ sent ödəyirsən və elə onun dəyərində olanı əldə edirsən. Real həyatın qiyməti isə ucuz deyil və buradakı sualların cavabları da baĢqadır. Polis maĢınında aparılması üçün tuneldə bizim dərzi manekenimiz vardı, qalan Ģeylərin qayğısına isə qoca Tut-Tutumuz qalırdı. Ġllər keçdikcə Tut-Tut bir növ məhkumun ənənəvi dublyoruna çevrildi, lap elə milad masasına qoyulan qaz kimi və sizin qaz ətini
www.vivo-book.com
111 sevib-sevmədiyinizin heç bir əhəmiyyəti yoxdur. Nəzarətçilərin çoxusunun ondan xoĢu gəlirdi. Gülməli ləhcəsi məhbusları əyləndirirdi – onun da danıĢığında fransız ləhcəsi vardı; lakin uzun müddət cənubda yaĢadığına görə bir az yumĢalsa da, Luiziana deyil, Kanada ləhcəsi idi. Hətta Brutus belə qoca Tutun danıĢığından və hərəkətlərindən həzz alırdı, mənsə yox. Mənə elə gəlirdi ki, o, bir növ Persi Uetmorun qoca və daha tünd versiyası, Ģikarını özü öldürüb, özü də biĢirməsi üçün çox vasvası olsa da, qızardılan ətin ətrini iyləməkdən həzz alan adam idi. Edamda olduğu kimi, məĢqdə də hamımız orada idik. Brutus Hovel “tənzimləyici” olacaqdı, biz onu belə çağırırdıq. Bu o demək idi ki, o, edam ediləcək məhkumun baĢına dəbilqəni taxacaq, qubernatorun telefon xəttinə nəzarət edəcək, həkimi divarın yanındakı yerindən çağıracaq – əgər ehtiyac olarsa – və vaxtı gəlib çatanda elektrik açarının ikinciyə qoĢulmasını əmr edəcəkdi. Əgər hər Ģey yolunda gedərsə, heç kimə təĢəkkür elan edilməyəcək. Əgər edam zamanı yüngülcə əyər-əskiklik olsa, Brutusu Ģahidlər, məni isə həbsxana rəisi danlayacaq. Bizdən heç kim vəziyyətin belə olmasından Ģikayətlənmirdi, çünki bunun mənası yox idi. Dünya fırlanır, vəssalam, deyəcək bir Ģey yoxdur Sən bir Ģeydən tutub, onunla birlikdə fırlana, ya da ayağa qalxıb ona etiraz edə və dərhal vurularaq kənara atıla bilərsən. www.vivo-book.com
112 Bill və onun dəstəsi Bitterbakı blokdan çıxarıb Arkadaya müĢayiət edəndən üç dəqiqə sonra Din, Harri Tervilleger və mən birinci məĢq üçün BaĢçının kamerasına gəldik. Kameranın qapısı açıq idi, ağ yumĢaq saçları pırtlaĢmıĢ qoca Tut-Tut onun çarpayısında oturmuĢdu. – DöĢəkağının üstü sperma izləri ilə doludur, – Tut-Tut dedi. – Siz onun spermasını qaynatmamıĢ, o, deyəsən, özünü boĢaltmağa çalıĢıb, – deyə qaqqıldadı. – Yum ağzını, Tut, – Din acıqla dilləndi. – Gəlin iĢimizi lağlağıya çevirməyək. – YaxĢı, – Tut razılaĢdı və onun üzünə tufan öncəsi tutqunluq ifadəsi çökdü. Lakin gözləri oynayırdı. Qoca Tut heç vaxt ölü rolunu oynayandakı kimi canlı olmurdu. Ġrli çıxıb ucadan dedim: – Arlen Bitterbak, filan-filan Ģtatın məhkəməsinin nümayəndəsi kimi, mən filan-filan əmri almıĢam ki, edam filan Ģeyə görə saat 12:01-də icra edilməlidir. Ġndi isə, lütfən, irəli çıxın! Tut çarpayıdan qalxdı. – Mən irəli çıxıram, mən irəli çıxıram, mən irəli çıxıram, – deyə o donquldandı. – Çevril! – Din dedi və Tut-Tut çevriləndə, Din onun kəpəkli baĢını yoxladı. BaĢçının baĢının təpəsini sabah qırxacaqdılar və onda Din hansısa bir düzəliĢə ehtiyac olub-olmadığını yoxlayacaqdı. Qısa
www.vivo-book.com
113 tüklər keçiriciliyi pisləĢdirə bilər və onda vəziyyət çətinləĢər. Bu gün məĢqdə elədiklərimiz edam zamanı hər Ģeyi asanlaĢdırmaq üçündür. – Hə, Arlen, gəl gedək, – deyə mən Tut-Tuta səsləndim və biz kameradan çıxdıq. – Mən dəhlizlə gedirəm, mən dəhlizlə gedirəm, mən dəhlizlə gedirəm, – deyə Tut-Tut mırıldanırdı. Mən onun solunda, Din sağında gedirdik. Harri isə düz arxada gəlirdi. Dəhlizin baĢına çatanda sağ tərəfə – gəziĢmə həyətindəki həyətə yox, ölümün olduğu anbara – döndük. Biz mənim kabinetimə girdik, elə həmin an Tut-Tut, heç kim ondan bunu tələb etməsə də, diz çökdü. O, bu məĢqin ssenarisini yaxĢı bilirdi, bəlkə də hamımızdan daha yaxĢı. Allah bilir, o burada ömrünün neçə ilini keçirmiĢdi – bizim hamımızdan çox-çox əvvəl gəlmiĢdi. – Mən dua edirəm, mən dua edirəm, mən dua edirəm, – deyə Tut-Tut əyri əllərini yuxarı qaldırdı. Onlar məĢhur qravüranı xatırladırdı, mənim nə haqda danıĢdığımı bəlkə də baĢa düĢürsünüz. “Allah mənim çobanımdır və sair və ilaxır”. – Bitterbak ilə birlikdə duanı kim oxuyacaq? – Harri soruĢdu. – Məncə, bizdən heç kim hansısa irokez Ģamanının bura gəlib öz zebbini – zınqırovlu qavalını qarĢımızda ora-bura yellətməsini istəmir, düz demirəmmi? – Hə, əslində, elədir...
www.vivo-book.com
114 – Mən hələ də dua edirəm, mən hələ də dua edirəm, mən hələ də dua edirəm, mən hələ də Ġsa Məsihə dua edirəm, – dəyə Tut-Tut mənim sözümü kəsdi. – Kəs səsini, qoca kaftar! – Din Tut-Tutun üstünə qıĢqırdı. – Mən dua edirəm! – Onda səsini kəs, içində dua elə! – Sizi ləngidən nədir? – deyə Brutus anbardan qıĢqırdı. Həmin otağı da bizim üçün boĢaltmıĢdılar. Biz yenə ölüm zonasında idik. Burada adama elə gəlirdi ki, hər yandan ölüm qoxusu gəlir. – Lənətə gəlmiĢ səbrini bas! – deyə Harri bağırdı. – Belə səbirsiz olma! – Dua eləyirəm, – deyə Tut iyrənc diĢsiz damaqlarını göstərərək gülümsədi. – Bir balaca səbirli olmaq üçün dua eləyirəm, lap az, lənətə gəlmiĢ səbir... – Əslində, Bitterbak deyir ki, o xaçpərəstdir, – mən adamlarıma dedim. – Bitterbak bir vaxt Tilman Klark üçün buraya gəlmiĢ Baptist keĢiĢin gəlməsinə razıdır. Onun soyadı ġusterdir. O, mənim də xoĢuma gəlir: iĢi çox uzatmır və onların sakitləĢmələrinə yardım edir. Ayağa qalx, Tut. Bu gün üçün kifayət qədər dua etdin. – Gedirəm, – Tut yenə donquldandı, – yenə gedirəm, yenə gedirəm, bəli ser, YaĢıl Mil ilə gedirəm. Tutun boyu balaca olsa da, kabinetin uzaq divarındakı qapıdan keçəndə yenə də əyilməyə məcbur oldu. Qalanlar isə qapıdan keçmək
www.vivo-book.com
115 üçün daha çox əyildilər. Əsl məhbus üçün isə bu, çox ağır bir an idi. Qoca Qığılcımın platformasında əlində silahla Brutusun durduğunu görüb, razılıqla baĢımı yırğaladım. Hər Ģey öz qaydasında idi. Tut-Tut pillələr ilə aĢağı enib dayandı. Qırxa yaxın açılıb- qatlanan stul artıq öz yerinə düzülmüĢdü. MüĢahidəçilərin təhlükəsizliyi üçün Bitterbak platformaya onlardan kifayət qədər aralı keçəcəkdi, üstəlik, altı mühafizəçi təhlükəsizliyi təmin edəcəkdi. Həmin mühafizəçilərin baĢında Bill Doc duracaqdı. Sistemimizin kifayət qədər bəsit olmasına baxmayaraq, bizim xidmətimiz ərzində heç vaxt məhkumun müĢahidəçilərə hücum etməsi halı baĢ verməmiĢdi... və mən bunu belə də davam etdirmək niyyətində idim. – Hazırsınızmı, uĢaqlar? – Biz yenidən əvvəlki tərkibdə mənim kabinetimə aparan pilləkənlərin yanına qayıdanda Tut bizdən soruĢdu. BaĢımı yırğaladım və biz platformaya tərəf addımladıq. Tez-tez düĢünürdüm ki, belə anlarda biz ən çox öz bayrağını yaddan çıxarmıĢ bayraqdarlar dəstəsinə bənzəyirik. – Bəs mən nə etməliyəm? – deyə Persi anbar və aparat otaqlarının arasındakı torlu pəncərənin arxasından soruĢdu. – Bax və öyrən! – deyə ona qıĢqırdım. – Və əlini öz qasığından uzaq tut, – deyə Harri astadan donquldandı. Lakin Tut onun dediklərini eĢidərək istehza ilə qaqqıldadı. www.vivo-book.com
116 Biz Tut-Tutu platformaya müĢayiət elədik. Tut öz-özünə arxaya döndü – qoca veteran iĢ baĢında idi. – Mən otururam, – deyə dilləndi, – otururam, otururam, Qoca Qığılcımın qucağına otururam. Tut-Tutun sağ ayağının önündə sağ dizimin üstünə çökdüm, Din isə onun sol ayağının önündə sol dizinin üstünə çökdü. Əgər məhkum azğınlıq etmək fikrinə düĢsəydi, – zatən belə Ģeylər tez-tez olurdu – bu, bizim fiziki hücuma qarĢı ən zəif və açıq olduğumuz an idi. Qasıq nahiyəmizi müdafiə etmək məqsədi ilə hər ikimiz digər dizimizi bir azca içəri doğru meylləndirdik, boğazımızı qorumaq üçünsə baĢımızı aĢağı əydik. Məhkumun topuqlarını bağlamaq və mümkün hücumu bacardıqca tez neytrallaĢdırmaq üçün, əlbəttə ki, biz çevik və cəld davranmağa çalıĢırdıq. Sonuncu gəzintisində BaĢçının ayaqlarında Ģap-Ģup olacaqdı, lakin qırtlağı cırılmıĢ adam üçün bu, elə də böyük rahatlıq deyil, “vəziyyət daha pis ola bilər”: ya da aralarında bir çoxlarının jurnalist olduğu qırxdan artıq müĢahidəçinin gözü önündə xayaları ĢüĢə banka boyda ĢiĢmiĢ məhkumun yerdə çabalayaraq ağrıdan qovrulması... Biz Tut-Tutun topuqlarını buxovladıq. Dinin durduğu tərəfdəki bənd bir qədər böyük idi, çünki onun içində məhlul vardı. Sabah axĢam Bitterbak stula oturanda onun sol baldırı qırxılmıĢ olacaqdı. Hinduların bədənlərində, adətən, tük örtüyü az olsa da, biz iĢi Ģansa buraxa bilməzdik.
www.vivo-book.com
117 Tut-Tutun topuqlarını buxovlayarkən, Brutus onun sağ biləyini, Harri isə sol biləyini bağladı. Bu iĢləri baĢa çatdırandan sonra Harri Brutusa tərəf baxıb baĢını yırğaladı və Brutus da Van Heyə qıĢqırdı: – Birincini qoĢ! Mən Persinin Van Heydən bunun nə demək olduğunu soruĢduğunu (onun belə az Ģey bilməsinə inanmaq olmurdu. “E” blokunda iĢlədiyi müddətdə, demək olar ki, heç nə öyrənməmiĢdi) və Van Heyin ona alçaq səslə nəsə dediyini eĢitdim. Bu gün “birincini qoĢ” əmrinin heç bir əhəmiyyəti yox idi, lakin sabah Van Hey bu əmri eĢidəndə, o, “E” blokunun arxasındakı həbsxana generatorunu iĢə salan dəstəyi döndərəcək. MüĢahidəçilər generatorun bəm, rəvan uğultusunu eĢidəcəklər və bütün həbsxanadakı lampaların iĢığı gurlaĢacaq. BaĢqa həbsxana korpuslarındakı məhbuslar iĢığın gurlaĢmasını görəndə elə düĢünəcəklər ki, edam artıq baĢa çatıb, lakin əslində hər Ģey hələ yeni baĢlamıĢ olacaq. Brutus stulun ətrafında elə döndü ki, Tut onu görə bilsin. – Arlen Bitterbak, sən elektrik stulunda edam edilməklə ölümə məhkum edilmisən, hökmü andlılar məhkəməsi çıxarıb və Ģtatın hakimi təsdiq edib. Allah bu Ģtatın əhalisini hifz eləsin. Hökmün icra edilməsindən öncə demək istədiyiniz bir söz varmı? – Hə, var, – deyə gözləri parıldayan və üzünə yayılmıĢ təbəssümü ilə diĢsiz damaqlarını göstərən Tut cavab verdi. – Mən nahara üstünə sous tökülmüĢ qızardılmıĢ kartof və toyuq istəyirəm;
|