9-12 Nisan 2011 İstanbul Üniversitesi

 
AMAÇ:  Bu  çalışmanın  amacı,  kas  iğciği  aferent  lifleri  ile  tibialis  anterior  kasını  innerve  eden  motor  nöronlar 
arasındaki sinaptik bağlantının incelenmesidir. 
GEREÇ ve YÖNTEM: Aalborg Üniversitesi Center for Sensory-Motor Interaction laboratuvarlarında gerekli etik 
raporlar alındıktan sonra yapılan deneylerde sağ bacak tibialis anterior kasından üç iğne elektrot ve bir yüzeyel 
elektrot yardımı ile EMG kaydı alındı. Her bir iğne elektrottan bir ya da en fazla 2 motor ünite verisi elde edildi. 
İstemli  dorsi-fleksiyon  sırasında  devreye  giren  motor  ünitelerin  sesleri  geribildirim  olarak  deneklere  verildi  ve 
sese  göre  kasılmalarının  kontrolü  deneklerden  istendi.    Bu  sırada  kasta  uzama  refleksi  oluşturmak  için  sağ 
ayağa plantar-fleksiyon uygulanarak tibialis anterior kası hızlı bir şekilde uzatıldı.  
BULGULAR: Motor ünitelerin germe refleksi cevaplarından ilki olan kısa latanslı (yaklaşık 47 ms) eksitatör M1 
cevabı,  peristimulus  time  histogram  (PSTH)  yöntemi  ile  analiz  edildi  ve  aynı  anda  aktif  olan  çeşitli 
büyüklüklerdeki  motor  ünitelerde  oluşan  M1  yanıtlarının  genlikleri  karşılaştırıldı.    Büyük  ve  küçük  motor 
nöronlar birbirlerinden göreceli olarak o anki boşalma hızına bakılarak (büyük: 8.1 Hz ve küçük: 10 Hz) ayrıldı.  
M1 yanıtının büyük ve küçük motor nöronlara dağılımı eşleştirilmiş t-testi ile karşılaştırıldı. 56 motor ünite çifti 
üzerindeki deneylerimizin sonucu olarak büyük motor nöronların üzerine küçüklere göre daha yoğun kas iğciği 
sinaptik girdisi olduğu bulundu (p<0.00).   
SONUÇ:  Bu  buluş  deney  hayvanlarından  elde  edilen  ve  motor  nöronların  kasılma  sırasında  devreye  girme 
prensibi olan büyüklük prensibine ters düşmektedir.  Bilinçli deneklerde yaptığımız bu çalışma belki de insanda 
kas iğciği sinaptik dağılımının büyüklük prensibine aykırı olarak çalıştığını göstermektedir. 
 
Anahtar Kelimeler: Kas iğciği, Germe refleksi, Motor ünite, Refleks yanıt, Gönüllü denek 
 
M. B. Ünver, O. Sebik ve Ş. U. Yavuz Danimarka Hükümet Bursu 2010/11 tarafından desteklenmiştir.
 
 
Distribution of muscle spindle afferent input to motoneurons of different sizes 
 
OBJECTIVES: The aim of this study is to discover the connection between the spindle afferent fibres and the 
motoneurons that innervate the tibialis anterior muscle.   
MATERIALS & METHODS: After getting ethics approval from the Aalborg University Center for Sensory-Motor 
Interaction  laboratories,  EMGs  were  recorded  using  one  surface  and  three  needle  electrodes  over  the  tibialis 
anterior  muscle  of  the  right  leg.    Each  needle  electrode  recorded  one  or  two  motor  unit  potentials.  Subjects 
asked to voluntarily dorsiflex the muscle and recruit one or two motor unit potentials in each needle electrode.  
Discharge rate of one of the units was given as auditory feedback to the subject to keep the level of contraction 
constant. During this procedure, plantar flexion force was applied to the subject’s right leg and hence stretch 
reflex (M1) was obtained. 
RESULTS:  The  M1  response,  the  very  first  reflex  response  of  motor  units  to  the  stretch  stimulus  (latency 
around  47ms),  was  analysed  using  peristimulus  time  histograms  (PSTH).    Amplitudes  of  M1  responses  which 
occurred  simultaneously  at  active  motoneurons  of  various  sizes  are  compared.  Relative  sizes  of  motoneurons 
are determined according to their instantaneous discharge rates.  While larger motoneurons discharged around 
8.1 Hz, smaller motoneurons fired around 10 Hz. Size of the M1 response on large and small motoneurons were 
compared  in  56  unit  pairs  using  paired  t-test  and  found  that  the  larger  motoneurons  received  significantly 
larger spindle afferent inputs compared with the smaller motoneurons (p<0.00). 
CONCLUSION:  This  finding  is  contrary  to  the  classical  knowledge,  the  size  principle,  which  governs  the 
recruitment  order  of  motoneurons  in  the  reduced  animal  subjects.    It  is  therefore  put  forward  that,  unlike  in 
reduced  animal  preparations;  the  recruitment  order  of  motoneurons  may  not  follow  the  size  principle  in 
conscious human subjects. 
 
Keywords: Muscle fibre, Stretch reflex, Motor unit, Reflex response, Volunteer subject. 
 
M. B. Ünver, O. Sebik and Ş. U. Yavuz are supported by Danish Government Scholarship 2010/11.  

Sözel Bildiriler / Oral Presentations 
58 
 
S03 
 
Mongolian gerbillerde (meriones unguicularus) melatonin hormonunun 
lokomotor aktivite üzerine etkileri 
 
Gözde Gülşin, Nursel Hasanoğlu, Zübeyde Güneş, Bülent Gündüz 
 
Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi, Fen-Edebiyat Fakültesi, Biyoloji Bölümü, Çanakkale 
 
Çanakkale Onsekiz Mart University, Faculty of Arts and Sciences, Department of Biology, Çanakkale, Turkey
 
 
AMAÇ:  Memelilerde;  endojen  sirkadiyen  ritimler  hipotalamusta  suprakiyazmatik  nucleus  (SCN)’da  bulunan 
sirkadiyen osilatör tarafından oluşturulur ve kontrol edilirler. Çevresel periyotlara uyum, doğal aydınlık-karanlık 
döngüsü  gibi  dışsal  uyarılar  yoluyla  sağlanır.  Mongolian  gerbiller  gittikçe  artan  bir  şekilde  yaygın  laboratuvar 
hayvanları  olmalarına  rağmen,  bu  türlerin  önemli  kronobiyolojik  özellikleri  (free  running  sirkadiyen  ritim  gibi) 
hala  tam  açık  değildir.  Bu  çalışmanın  amacı  Mongolian  gerbillerde  melatonin  hormonunun  farklı  uygulanışı 
altında, uygun ve üretilebilir aktivitenin eldesini sağlayacak koşulların toplanacağı verileri elde etmektir.  
GEREÇ ve YÖNTEM : Etik kuruldan izin alınarak oluşturulan bu çalışmada melatoninin etkisini anlamak için 3 
grup  kuruldu;  kontrol  (n=8),  melatonin  enjekte  edilmiş  (n=8)  (1µg)  ve  melatonin  implante  (n=8)  edilmiş 
gerbiller.  Tüm  gruplarda  lokomotor  aktiviteler  bir  hafta  boyunca  kaydedildi,  normal  aktivite  ritmi  gösteren 
hayvanlara  melatonin  enjeksiyonları  ve  melatonin  implantasyonları  uygulandı.  Bu  şekilde  bir  hafta  daha 
aktiviteler kaydedildi ve double-plot aktogram yapıldı.  
BULGULAR:  Kontrol  grubundaki  gerbiller  14L  fotoperiyoduna  uygun  aktiviteler  gösterdi;  tüm  aktiviteler 
karanlık  fazda  gerçekleşti.  Melatonin  enjeksiyon  grubundaki  gerbiller  lokomotor  aktivitede  faz  ilerlemesi 
gösterdi (p<0.05). Bu faz ilerleme ritmi melatonin enjeksiyonundan hemen sonra (16:00’da) başladı. Melatonin 
implantasyonu yapılmış gerbiller aritmik lokomotor aktivite gösterdi (p<0.001).  
SONUÇ:  Tüm  bu  veriler  melatoninin  veriliş  şekline  bağlı  olarak  Mongolian  gerbillerin  aktivite  ritimleri  üzerine 
etkili olduğunu göstermektedir. 
 
Anahtar Kelimeler: Gerbil, SCN, Fotoperiyod, Melatonin 
 
Effects of melatonin on the locomotor activities of mongolian gerbils (meriones 
unguiculatus) 
 
OBJECTIVES:  In  mammals,  endogenous  circadian  rhythms  are  generated  and  controlled  by  a  circadian 
oscillator,  located  in  the  hypothalamic  suprachiasmatic  nucleus  (SCN).  The  entrainment  to  environmental 
periodicities is realized via exogenous zeitgebers, mainly the natural light-dark (LD) cycle. Although Mongolian 
gerbils are becoming common laboratory animals, important chronobiological features of this species, like free-
running  circadian  rhythms,  are  still  unclarified.  The  aim  of  our  study  was  to  identify  suitable  conditions  to 
receive stable and reproducible running rhythm of activities under different hormonal effects (melatonin), giving 
further evidence on the definite type of the Mongolian gerbils.  
MATERIALS  &  METHODS  :  This  study  was  approved  by  the  Institutional  Ethical  Committee.  To  understand 
the effects of melatonin, 3 groups were established; control, melatonin injected (1µg) and melatonin implanted 
gerbils.    The  first  week  of  the  experiment,  locomotor  activities  of  3  groups  were  recorded  and  the  melatonin 
injections and melatonin implantations were applied and then double-plot actograms were made.  
RESULTS  :  Gerbils  in  control  group  showed  light-dark  cycle  entrained  locomotor  activity  in  14L.  Gerbils  in 
melatonin  injected  group  showed  a  phase  advance  locomotor  activity  (p<0.05).  This  phase  advance  rhythm 
started  just  after  melatonin  injection  (16:00  h).  Gerbils  in  melatonin  implanted  group  showed  arrhythmic 
locomotor activity (p<0.001).  
CONCLUSION:  These  data  suggest  that  melatonin  injection  at  16:00  h  and  constant  release  melatonin 
hormone is effective on the activity rhythm of the Mongolian gerbils. 
 
Keywords: Gerbil, SCN, Photoperiod, Melatonin 

Sözel Bildiriler / Oral Presentations 
59 
 
S04 
 
Belirlenmiş Drosophila larva motonöronlarındaki gelişimle değişen iyon kanallarının 
bilgisayar modeli ile analizi 
 
Cengiz Günay
1
, Logesh Dharmar
1
, Fred Sieling
2
, Richard Baines
3
, Astrid A Prinz
1 
 
1
Emory Üniversitesi, Biyoloji Bölümü, Atlanta, Georgia, ABD 
2
Georgia Teknoloji Enstitüsü ve Emory Üniversitesi, Biyomedikal Mühendisliği Bölümü, Atlanta, Georgia, ABD 
3
Manchester Üniversitesi, Yaşam Bilimleri, Manchester, İngiltere 
 
1
Emory University, Department of Biology,Atlanta, Georgia, USA 
2
Georgia Institute of Technology and Emory University, Biomedical Engineering Department, Atlanta, Georgia, USA 
3
University of Manchester, Life Sciences, Manchester, UK 
 
AMAÇ:  Sirke  sineği  Drosophila,  sinirsel  işlevleri  araştırmak  için  güçlü  bir  genetik  modeldir.  Drosophila  sinir 
hücrelerinde RNA alternatif uçbirleştirmesi sonucu birçok iyon kanalı türevleri saptanmış, fakat bunların işlevleri 
bilinmemektedir.  Bu  türevlerin  izole  olarak  ifade  edilmesindeki  deneysel  zorluklardan  dolayı,  sinirsel  elektrik 
hareketleri üzerindeki etkilerini incelemek için bilgisayar modellemesi tekniğini kullanıyoruz.  
GEREÇ  ve  YÖNTEM:  Model  inşasında,  varolan  iyon  kanallarının  parametrelerine  gerek  duyulur.  Bu 
parametrelerin  Drosophila  literatüründeki  değerleri  farklı  tipte  sinir  hücleri  ve  ifade  sistemlerinden 
toplandığından  çok  değişkendir.  Bunları  kullanmak  yerine,  kendimiz  gerilim  tutumu  elektrofizyoloji  yöntemiyle 
aCC  ve  RP2  adı  verilmiş  belirlenmiş  karın  bölgesinde  bulunup,  sırt  kaslarına  uyaran  larva  motor  sinir 
hücrelerinden ölçümler alarak, parametrelerin tahminlerini yapıyoruz.  
BULGULAR: İyon kanallarından, sadece hızla kapanan ile açık kalan sodyum kanallarını ve gecikmeli doğrultucu 
ile  A-tipi  potasyum  kanallarını  kullanarak,  öncelikle  basit  ve  izopotansiyel  bir  sinir  hücresi  modeli  ile  doğala 
benzer ateş etme ve akım uyarısına cevaplar elde ettik. Bu model hücre sayesinde hücrenin gelişimi ve gövde 
konumuna  göre  değişen  iki  önemli  A-tipi  iyon  akım  kanalı  Shal  ve  Shaker'in  toplam  akıma  farklı  katkılarını 
inceledik.  Shal  kanalı  özelliklerini  1.  ve  3.  larva  gelişim  aşamalarında  araştırdık  ve  elektrik  hareketlerine 
etkilerini  inceledik.  Bundan  sonra  kalsiyum  ve  bunun  hücreye  girişine  bağlı  olan  potasyum  kanallarını  model 
hücresine ekleyeceğiz. 
SONUÇ:  Genel  olarak,  bu  yeni  inşa  ettiğimiz  model  hücre  gerçek  hücrelerin  elektrik  hareketlerine  benzer 
davranmaktadır.    Dolayısıyla  bu  model,  parametreleri  değiştirilerek,  iyon  kanalı  türevlerinin  de  elektrik 
hareketleri üzerindeki işlevsel etkilerini incelemek için kullanılabilecektir. 
 
Anahtar Kelimeler: Drosophila, Motor nöron, İyon kanalları, Uçbirleştirme türevleri, Bilgisayar modeli 
 
Burroughs  Wellcome  Fund'dan  Career  Award  at  the  Scientific  Interface  (CASI)  AAP'ye  verilmiştir.  Elektrofizyoloji 
verilerinin ölçümü University of Manchester'den Dr. Verena Wolfram ve Dr. Richard Marley ile Arizona University, AZ, 
ABD'deki  Dr.  Richard  Levine'in  laboratuarından  Dr.  Jason  Worrell  tarafından  yapılmıştır.  Dr.  Robert  Clewley  ve  Dr. 
Marco Herrera-Valdez modellemeye yardımcı olmuşlardır. 
 
Computational modeling of identified larval Drosophila motoneurons for 
investigating ion channels during development 
 
OBJECTIVES:  Drosophila  is  a  powerful  genetic  model  system  for  investigating  neuronal  function.  Recently  in 
Drosophila neurons, ion channel splice variants have been found, whose functional roles are unknown. Because 
of the experimental difficulties in isolated expression of these splice variants, we use computational modeling to 
assess their effects on neuronal activity 
MATERIALS  &  METHODS:  For  constructing  a  model  neuron,  parameters  for  individual  ion  channels  are 
required.  Previous  literature  on  Drosophila  ion  channel  parameters  are  highly  variable  because  they  were 
collected  from  different  neuronal  types  and  preparations.  We  are  thus  fitting  channel  parameters  to 
experimental  voltage-clamp  data  from  identified  larval  aCC  and  RP2  abdominal  dorsomedial  motoneurons, 
which innervate the dorsal muscles.  
RESULTS: We first present a minimal, isopotential spiking model neuron with transient and persistent sodium, 
delayed-rectifier, and A-type potassium channels. This model allows us to investigate the contributions of the 
two major types of A-type currents Shal and Shaker that are different in spatial expression over the neuron and 
in terms of electrophysiological and activity-related characteristics. We show the Shal channel properties at the 
larval developmental stages of 1st and 3rd instar, and we show the effect of this change on neuronal activity 
characteristics. We then aim to add the calcium channel and potassium channels that are dependent on it.  
CONCLUSION:  Overall,  our  novel  neuron  model  matches  the  functional  activity  characteristics  of  real 
motoneurons.  This  model  can  be  taken  to  address  the  effects  of  other  ion  channel  splice  variants  by  channel 
parameters. 
 
Keywords: Drosophila, Motoneuron, Ion channels, Splice variants, Computational model 
 
Career Award at the Scientific Interface (CASI) from the Burroughs Wellcome Fund awarded to AAP. Experimental data 
was collected by Dr. Verena Wolfram and Dr. Richard Marley at University of Manchester, Manchester, U.K., and by Dr. 
Jason Worrell in Dr. Richard Levine's lab at Arizona University, AZ, U.S.A. Dr. Robert Clewley and Dr. Marco Herrera-
Valdez helped with modeling. 

Sözel Bildiriler / Oral Presentations 
60 
 
S05 
 
Uyarım alanı ve uzaklığının sıçan tüysüz derisindeki çabuk-alışan 
mekanoreseptör yanıtına etkisi 
 
İsmail Devecioğlu, Burak Güçlü 
 
Boğaziçi Üniversitesi, Biyomedikal Mühendisliği Enstitüsü, İstanbul 
 
Boğaziçi University, Institute of Biomedical Engineering, Istanbul, Turkey 
 
AMAÇ:  Parmak  ucuna  doğru  sinir  yoğunluğunun  artmasına  rağmen,  önceki  veriler  pisikofiziksel  algılama 
eşiğinin artmadığını göstermektedir.  Bu çalışmada mekanoreseptör yanıtının proksimo-distal eksende simetrik 
olmadığı varsayılmıştır. Bu varsayımı test etmek için, çabuk-alışan (RA) mekanoreseptörlerinin uyarım genliğine 
bağlı yanıtlarının (uyarım-yanıt fonksiyonları) uyarım noktasına ve alanına bağlı olarak değişimi incelenmiştir.  
GEREÇ  ve  YÖNTEM:  Sıçan  arka  bacağındaki  tüysüz  deride  RA  sinirlerinden  tekil  aksiyon  potansiyel  kayıtları 
yapılmıştır.  Duyar  alan  merkezleri  von  Frey  tüyleri  ile  haritalanmıştır.  40-Hz  sinüzoidal  mekanik  titreşimler 
birbirinden  0.5  mm  uzaklıktaki  5  farklı  noktaya  (2  distal,  1  merkez,  2  proksimal)  uygulanmıştır.  3  farklı 
büyüklükte uyarım alanı (0.39 mm
2
, 1.63 mm
2
, 2.96 mm
2
) kullanılmıştır. Her koşul 10 genlik seviyesinde ve 4 
tekrarla  test  edilmiştir.  Her  RA  için  ortalama  aksiyon  potansiyeli  sayısına  bağlı  bir  uyarım-yanıt  fonksiyonu 
oluşturulmuştur. Her veri kümesine regresyon yöntemiyle parçalı doğrusal fonksiyonlar uydurulmuştur. Uyarım-
yanıt fonksiyonlarından elde edilen parametreler (mutlak aksiyon potansiyeli eşiği ve senkron atım eşiği) uyarım 
alanı ve duyar alan merkezi ile uyarım noktası arasındaki uzaklığa karşı grafik olarak çizilmiştir.  
BULGULAR: Pilot deneylerimize göre proksimal uyarım noktalarında distal uyarım noktalarına nazaran mutlak 
aksiyon potansiyeli eşiğinde bir artış görülmektedir. Uyarım alanı büyüklüğünü arttırmak çoğu durumda mutlak 
aksiyon  potansiyeli  eşiğini  yükseltmiştir.  Senkron  atım  eşiği  küçük  uyarım  alanı  kullanıldığında  benzer  bir 
davranış gösterirken, büyük uyarım alanı büyüklüğünde merkeze nazaran her iki yönde de azalmıştır. 
SONUÇ:  Uyarım-yanıt  fonksiyonlarının  proksimal-distal  eksendeki  asimetrisi  mekanik  uyarımın  bir yöne doğru 
daha  iyi  iletildiği  hipotezini  desteklemektedir  (eşik  seviyelerinin  proksimal  uyarımlarda  artması  sebebi  ile).  Bu 
durumun  sinir  yoğunluğu  etkilerini  dengelerken  parmakta  sabit  bir  pisikofiziksel  algılama  eşiği  yarattığı 
düşünülmektedir. Sonuçları doğrulmak üzere daha fazla veri toplamaktayız. 
 
Anahtar Kelimeler: Beden duyusu, Dokunsal lifler, Uyarım-cevap fonksiyonu, Dokunsal titreşim uyarımı 
 
Boğaziçi Üniversitesi, Bilimsel Araştırma Projeleri tarafından desteklenmiştir (Proje numarası: 5069). 
 
Effects of contactor size and stimulation distance on the responses of rapidly-
adapting mechanoreceptive fibers innervating the rat glabrous skin 
 
OBJECTIVES:  Although  innervation  density  increases  towards  the  fingertip,  previous  data  show  that 
psychophysical  detection  thresholds  do  not  improve.  Here,  it  was  hypothesized  that  responses  of 
mechanoreceptive fibers are not symmetric along the proximo-distal axis. To test this, rate-intensity functions 
of rapidly-adapting (RA) mechanoreceptive fibers were studied as a function of stimulus location and contactor 
size. 
MATERIALS  &  METHODS:  Single-unit  spikes  were  recorded  from  RA  fibers  innervating  the  glabrous  skin  of 
the  rat's  hind  paw.  Receptive-field  centers  were  mapped  with  von  Frey  hairs.  40-Hz  sinusoidal  mechanical 
vibrations were applied at 5 different locations (2 distal, 1 center, 2 proximal) 0.5 mm apart from each other. 
Three different contactor sizes (area: 0.39 mm
2
, 1.63 mm
2
, 2.96 mm
2
) were used. Each condition was tested 
with  10  amplitude  levels  and  4  repetitions.  Rate-intensity  functions  were  constructed  for  each  RA  based  on 
average  firing  rates.  Each  rate-intensity  data  set  was  fitted  by  piecewise  linear  functions  by  regression.  The 
parameters  (absolute spike  threshold  and entrainment  threshold) obtained from fitted rate-intensity  functions 
were plotted against the contactor size and the distance between receptive-field center and stimulus location.  
RESULTS:  Preliminary  results  indicate  an  increase  in  absolute  spike  threshold  at  proximal  locations  as 
compared  to  distal  locations  relative  to  the  receptive  field  center.  Increasing  the  contactor  size  elevated 
absolute  spike  threshold  in  most  conditions.  Entrainment  threshold  showed  a  similar  trend  with  smaller 
contactors, but it decreased as the distance increased in both directions relative to receptive field center for the 
largest contactor.  
CONCLUSION:  The  asymmetry  of  rate-intensity  functions  along  the  proximo-distal  axis  supports  the 
hypothesis  that  the  mechanical  stimulus  is  transmitted  better  to  one  direction  (as  shown  by  the  increase  of 
thresholds  at  proximal  stimulation).  This  may  counterbalance  the  effects  of  innervation  density  and  cause 
uniform psychophysical detection thresholds in the finger. We are currently collecting more data to finalize our 
statistical analyses.  
 
Keywords: Somatosensation, Tactile fiber, Rate-intensity function, Vibrotactile stimulus 
 
Supported by Boğaziçi University, Research Fund (Project number: 5069). 

Sözel Bildiriler / Oral Presentations 
61 
 
S06 
 
Sağlıklı gönüllülerde elektriksel duyu eşiği ölçümü 
 
Ezgi Tuna-Erdoğan, Adnan Kurt, Sacit Karamürsel 
 
İstanbul Üniversitesi, İstanbul Tıp Fakültesi, Fizyoloji Anabilim Dalı, Makelab, İstanbul
 
 
Istanbul University,
 
Istanbul Faculty of Medicine , Department of Physiology, Makelab, Istanbul, Turkey 
 
AMAÇ:  Bu  ön  çalışmadaki  amacımız  laboratuvarımızda  tasarladığımız  elektriksel  sinir  uyarım  cihazını 
kullanarak, yeni bir uyarım parametresi ile sağlıklı gönüllülerde duyu eşiği ölçümünü gerçekleştirmektir. 
GEREÇ  ve  YÖNTEM:  Çalışmaya  10  erkek  10  kadın,  23-49  yaş  arası  20  sağlıklı  gönüllü  katıldı.    Duyu  eşiği 
ölçümü  katılımcının  sağ  veya  sol  el  sırtından  2  adet  tek  kullanımlık  kendiliğinden  yapışan  ve  iletken  jelli 
elektrodlar  ile  sabit  akım  uygulanarak  gerçekleştirildi.  Uyarı,  frekansı  300  Hz,  uyaran  genişliği  100  µs,  uyarı 
süresi  470ms  olacak  şekilde  ayarlandı.    Akım  sıfır  miliamperden  başlayarak  kişinin  her  uyaranı  hissettiğini 
belirttiği yere kadar düzenli olarak çıkarıldı. Katılımcının uyaranı hissettiği en düşük akım elektriksel duyu eşiği 
(EPT) olarak kaydedildi.  
BULGULAR:  Eşik  değerler  istatistiksel  olarak  (t-test)  değerlendirildiğinde  sağ  el  ve  sol  el  arasında  bir  fark 
bulunamadı.  Ortalama  duyu  eşiği  3.64  mA  bulundu.    Kadın  ve  erkekler  arasında  anlamlı  fark  saptandı 
(p=0.005).  Kadınların  ortalama  duyu  eşiği  3.03  ±0.4mA  ,  erkeklerin  ortalama  duyu  eşiği    4.25±1  mA  olarak 
ölçüldü. 
SONUÇ:  Günümüze  kadar  yapılmış  olan  elektriksel  duyu  eşiği  ölçümü  çalışmalarında  cinsiyet  farkı  ile  ilgili 
olarak  değişik  sonuçlar  elde  edilmiştir.  Bazı  çalışmalar  erişkinlerde  kadın  erkek  arasında  fark  bulamazken 
bazıları ise kadın erkek arasında minimal bir fark bulduklarını belirtmektedirler. Ancak son yıllardaki çalışmalar 
genç  yaşta  kadınların  eşiğinin  erkeklerden  daha  düşük  olduğuna  dair  sonuçlar  bildirmektedir.  Çalışmamızın 
sonucu da kadınlar ve erkekler arasında böyle bir farkın bulunduğunu desteklemektedir.