9-12 Nisan 2011 İstanbul Üniversitesi

 
Keywords: Addiction, Schizophrenia, Central nervous system 

Paneller / Panels 
52 
 
Panel 10: 
Madde bağımlılığı ile şizofreni arasındaki ilişkinin nörobiyolojik 
temelleri 
Neurobiological basis of the relationship between schizophrenia 
and substance dependence 
 
Şizofreni hastalığında sigara kullanımı ve nikotinik reseptörler 
 
Gökhan Göktalay 
 
Uludağ Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Tıbbi Farmakoloji Anabilim Dalı, Bursa 
 
Uludağ University, Faculty of Medicine, Department of Medical Pharmacology, Bursa, Turkey 
 
Sigara  kullanımı  ve  tütün  bağımlılığı  önlenebilir  ölüm  sebepleri  arasında  baş  sıralarda  yer  almaktadır.  Genel 
popülasyon ile kıyaslandığında sigara kullanım oranı psikiyatrik hastalıklarda, özellikle de şizofrenide çok yüksek 
değerlere  ulaşmaktadır.  Sigara  kullanan  şizofreni  hastaları  sağlıklı  sigara  içicileri  ile  kıyaslandıklarında  daha 
yüksek bağımlılık skorlarına, sigarayı bıraktıklarında şiddetli yoksunluk semptomlarına ve düşük sigara bırakma 
oranlarına sahiptirler. Sigara kullanan şizofreni hastaları “yoğun içiciler olarak” adlandırılmakta, kan ve tükürük 
nikotin seviyeleri normal içicilere göre daha fazla tespit edilmektedir. Bu bilgiler sonucunda şizofreni hastalarının 
neden  bu  kadar  yüksek  derecede  sigara  bağımlısı  olduğu  sorusu  akla  gelmektedir.  Şizofreni-sigara  ilişkisinin 
anlaşılabilmesi  için  çeşitli  hipotezler ortaya  atılmıştır.  Bu  hipotezlerden bir kaçı  şu  şekilde  özetlenebilmektedir: 
şizofreni  hastalığının  daha  fazla  sigara  kullanımına  neden  olabilmesi,  ikinci  olarak  sigara  kullanımının  şizofreni 
için  bir  etiyolojik  risk  faktörü  olarak  değerlendirilmesi  ve  son  olarak  genetik  ve/veya  çevresel  faktörlerin  hem 
şizofreni hastalığı hem de sigara bağımlılığına yol açma ihtimalidir.  
Sigara  bağımlılığının  temel  molekülü  olan  nikotin  pek  çok  nörotransmitter  ile  ilişkide  olmakla  beraber 
bağımlılıktaki  en  önemli  etkilerini  dopaminerjik  sistem  üzerinden  göstermektedir.  Nikotin  bağımlılık  yapıcı 
etkilerini  başta 
α
4
β
2 
nikotinik  (
α
4
β
2 
nAchR)  reseptörler  üzerinden  gösterirken  özellikle  bilişsel  ve  dikkat  ile  ilgili 
fonksiyonları 
α
7
  nikotinik  (
α
7 
nAchR)  reseptörler  ile  ilişkilidir.  Şizofreni  hastalarında  değişik  beyin  bölgelerinde 
azalmış 
α
7 
nAchR  ekspresyonları  tespit  edilmiş  ve  bu  bulgular  genetik  çalışmalarla  desteklenmiştir.  Ayrıca 
otoradyografik  çalışmalar  şizofreni  hastalarının  çeşitli  beyin  bölgelerinde 
α
4
β
2 
tipteki  reseptör  bağlanmalarında 
azalma  olduğunu  göstermektedir.  Sonuç  olarak  bugüne  kadar  elde  edilen  veriler  şizofreni  hastalığı,  sigara 
bağımlılığı  ve  nikotinik  reseptörler  arasında  ciddi  bir  ilişki  olduğunu  göstermektedir.  Günümüzde  bu  ilişkiden 
çeşitli tedavi stratejileri geliştirilmeye çalışılmaktadır. 
 
Anahtar Kelimeler: Şizofreni, Nikotin, Bağımlılık, Reseptör 
 
Smoking and nicotinic receptors in schizophrenia 
Tobacco  smoking  is  a  preventable  cause  of  death.  Comparing  to  general  population,  the  rate  of  smoking 
appears  very  high  on  patients  with  psychiatric  illnesses,  especially  with  schizophrenia.  Patients  with 
schizophrenia,  who  smoke,  have  higher  nicotine  dependence  scores,  experience  more  severe  withdrawal 
symptoms  upon  smoking  cessation,  and  have  lower  cessation  rates  than  healthy  individuals.  Smokers  with 
schizophrenia  are  called  ''heavy  smokers''.  They  had  higher  blood  and  saliva  nicotine  levels  than  healthy 
smokers. These findings bring a question of why patients with schizophrenia smoke more than healthy people. 
There  are  different  hypotheses  in  order  to explain  the  schizophrenia  and smoking relationship.  Some  of  them 
are summarised as: Aspects of the illness might lead more patients to smoke, smoking might be an aetiological 
factor in schizophrenia, and genetic and/or environmental factors might lead both to nicotine addiction and to 
schizophrenia.  
Although nicotine, which is the main molecule of tobacco addiction, is in relation to many neurotransmitters, it 
shows  the  most  important  addiction  effects  through  the  dopaminergic  system.  While  addictive  effects  of 
nicotine can be seen mainly through 
α
4
β
2 nicotinic (
α
4
β
2 nAchR) receptors, especially cognitive functions and 
attention related effects are related to 
α
7 (
α
7 nAchR) nicotinic receptors. In schizophrenia patients, decreased 
expression of 
α
7 nAchRs was found in several brain regions and it is supported by several genetic researches. 
Furthermore, autoradiographic studies indicated decreased 
α
4
β
2 nAChR in the various brain regions compared 
with healthy individuals. As a result, the research so far shows a significant relationship among schizophrenia 
disease,  smoking  addiction,  and  nicotinic  receptors.  Recently,  different  treatment  strategies  are  being 
developed based on this relationship. 
 
Keywords: Schizophrenia, Nicotine, Addiction, Receptor 

Paneller / Panels 
53 
 
Panel 10: 
Madde bağımlılığı ile şizofreni arasındaki ilişkinin nörobiyolojik 
temelleri 
Neurobiological basis of the relationship between schizophrenia 
and substance dependence 
 
Madde bağımlılığı ile şizofreni arasındaki ilişkinin nörobiyolojik temelleri: 
deneysel bulgularımız 
 
Hakan Kayır 
 
Gülhane Askeri Tıp Akademisi, Tıbbi Farmakoloji Anabilim Dalı, Psikofarmakoloji Araştırma Ünitesi, Ankara 
 
Gülhane Military Medical Academy, Department of Medical Pharmacology, Psychopharmacology Research Unit, Ankara, Turkey 
 
Şizofreni hastalığında dışarıdan gelen uyarıların işlenerek uygun bir motor cevaba dönüştürülmesi sürecinde rol 
oynayan  filtre  edici  zihinsel  fonksiyonların  işlevselliğinin  bozulduğu  bilinmektedir.  Bu  fonksiyon  deney 
hayvanlarında  irkilme  refleksinin  zayıf  bir  ön  uyaran  aracılığı  ile  inhibisyonu  (ÖUAİ)  fenomeni  kullanılarak 
değerlendirilebilmektedir. ÖUAİ, irkilme refleksi oluşturacak kadar şiddetli bir sesli uyarandan çok kısa bir süre 
önce  daha  zayıf  bir  uyaran  gelmesi  durumunda  şiddetli  uyarana  karşı  oluşan  irkilme  refleksinin  azalması 
şeklinde  tarif  edilen  fizyolojik  bir  durumdur.  Şizofreninin  deney  hayvanlarında  modellenmesinde  dopaminerjik 
agonist  uygulanması  gibi  müdahalelerle  ÖUAİ  bozulmaya  çalışılır,  ancak  bu  uygulamalar  doğrudan  madde 
bağımlılığı  ile  etkileşebilmektedir.  Bu  nedenle  çalışmalarımızda  farklı  bir  yaklaşım  izlenerek  normal  Wistar 
sıçanlar  bazal  ÖUAİ  değerlerine  göre  düşük,  orta  ve  yüksek  olmak  üzere  üç  gruba  ayrılmış,  yüksek  ve  düşük 
gruplar  nikotin  duyarlılaşması  ile  nikotini  tercih  etme  protokollerinde  ve  alkol  yoksunluğu  modelinde 
karşılaştırılmıştır.  Deney  sonuçlarımız  düşük  ÖUAİ  değerine  sahip  sıçanların  nikotine  lokomotor  duyarlılaşma 
gelişmesine daha yatkın olduklarını göstermiştir. Nikotini tercih etme açısından ise iki grup arasında anlamlı fark 
bulunamamış, bununla birlikte düşük ÖUAİ grubunda 6 gün nikotin alımı sonucu ÖUAİ değerleri artarak yüksek 
grupla  benzer  seviyelere  ulaşmıştır.  Ancak  bu  artış  kalıcı  olmamış  12  gün  sonunda  tekrar  bazal  seviyelere 
gerilemiştir.  Alkol  yoksunluğu  modelinde  ise  sıçanların  alkol  tüketimi  bazal  ÖUAİ  değerlerine  göre  farklılık 
göstermemiş, ancak üç hafta sonunda alkol kesildiğinde düşük ÖUAİ’lu sıçanlarda yoksunluk sendromunun daha 
şiddetli geçtiği gözlenmiştir. Deneysel bulgularımız düşük duyusal-motor süzme işlevine sahip bireylerin alkol ve 
nikotin bağımlılığına daha yatkın olduklarına, nikotinin bu bireylerlerce başlangıçta kendini tedavi etme amacıyla 
alınsa dahi bağımlılık oluşması ve devam etmesinde biyolojik yatkınlığın ön plana geçtiğine işaret etmektedir.     
 
Anahtar Kelimeler: Şizofreni, Nikotin, Alkol, Biyolojik yatkınlık, Kendini tedavi 
 
Yerel etik komite onayı: 13 Ekim 2005, No: 2005-73. Çalışmalar TÜBİTAK tarafından desteklenmiştir (Proje no: 
105S387, SBAG-3194). 
 
Neurobiological basis of the relationship between substance dependence and 
schizophrenia: Our experimental findings 
 
In  schizophrenia,  sensorimotor  gating  systems  involved  in  processing  external  stimuli  and  producing  an 
appropriate  motor  response  do  not  properly  function.  Functioning  of  this  gating  system  can  be  evaluated  in 
experimental  animals  by  using  prepulse  inhibition  (PPI)  of  acoustic  startle  reflex.  PPI  is  a  physiological 
phenomenon which is referred to the attenuation of the startle response caused by a strong stimulus when it is 
abruptly preceded by a weaker, non-startling stimulus. In  schizophrenia research some external interventions 
such  as  administering  dopaminergic  agonists  are  used  to  disrupt  PPI  to  model  the  disease  in  experimental 
animals.  However  all  these  applications  themselves  might  interact  with  substance  dependence.  Thus,  in  our 
studies  a  different  approach  has  been  followed,  and  Wistar  rats  were  assigned  into  three  groups,  as  low, 
middle, and high, according to their baseline PPI levels. High-PPI and low-PPI groups were compared in several 
drug  dependence  models  such  as  nicotine-induced  locomotor  sensitization,  nicotine  preference  and  ethanol 
withdrawal syndrome. Our results indicated that low-PPI rats were more vulnerable to develop nicotine-induced 
locomotor sensitization compared to high-PPI rats. These groups had similar preference of nicotine solution, on 
the other hand after 6 days of nicotine consumption, PPI of low group had increased and reached to the levels 
of  high  group.  But  this  was  not  a  persistent  increase,  since  PPI  decreased  in  low  group  on  the  12
th
  day  of 
nicotine  administration.  In  ethanol  withdrawal  model,  low  and  high  groups  had  similar  ethanol  consumption 
rates. At the end of the third week, when ethanol was removed from diet, low-PPI group showed more severe 
withdrawal  symptoms.  Overall,  results  of  our  experiments imply  that  individuals  with  low  PPI  levels  are  more 
vulnerable  to develop  ethanol  and  nicotine  dependence. Although  these  individuals  with  low  PPI  take  nicotine 
for  self-medication,  biological  vulnerability  becomes  more  prominent  in  development  and  persistence  of 
dependence. 
 
Keywords: Schizophrenia, Nicotine, Alcohol, Biological vulnerability, Self-medication 
 
Local ethical comitee approval: October 13th 2005, No: 2005-73. These studies supported by TUBİTAK (Project 
no: 105S387, SBAG-3194). 

Paneller / Panels 
54 
 
Panel 10: 
Madde bağımlılığı ile şizofreni arasındaki ilişkinin nörobiyolojik 
temelleri 
Neurobiological basis of the relationship between schizophrenia 
and substance dependence 
 
Atipik antipsikotiklerin sıçanlarda alkol yoksunluk sendromu üzerine etkileri 
 
İpek Komşuoğlu-Çelikyurt 
 
Kocaeli Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Farmakoloji Anabilim Dalı, İzmit 
 
Kocaeli University, Faculty of Medicine, Department of Pharmacology, Izmit, Turkey 
 
Komorbid  madde  bağımlılığı  şizofreni  hastalarında  yaygındır  ve  madde  bağımlılığı  psikoz  için  prediktif  bir 
faktördür. Bu çalışmanın amacı, şizofreni tedavisinde kullanılan atipik antipsikotiklerden risperidon, ketiyapin ve 
ziprasidonun sıçanlarda alkol yoksunluk sendromu (AYS) üzerine etkilerini incelemektir. 
Bu  çalışmada  ergen  Wistar  erkek  sıçanlar  kullanılmıştır.  Etanol  (%7.2,v/v)  içeren  modifiye  sıvı  diyet  sıçanlara 
21 gün süreyle verilmiştir. Kontrol sıçanlara ise etanol içermeyen izokalorik sıvı diyet uygulanmıştır. Risperidon 
(1 ve 2 mg/kg), ketiapin (8 ve 16 mg/kg), ziprasidon (0.5 ve 1 mg/kg) ve vehikül, AYS’ dan 1.5 ve 5.5 saat 
önce  intraperitonel  olarak  uygulanmıştır.  Alkolün  kesilmesini  izleyen  2.,  4.,  ve  6.  saatlerde  lokomotor 
hiperaktivite,  stereotipik  davranış,  anormal  postür  ve  yürüme  ,  kuyruk  sertliği,  ajitasyon,  ve  6.  saatte 
odiyojenik nöbetler değerlendirilmiştir.  
Deney sonuçlarına göre her üç ilaçta yoksunluğun 2. saatinde başlayan AYS-dayalı davranışsal bulguları inhibe 
etmiştir.  İlaçlar,  aynı  zamanda,  odiyojenik  nöbet  insidansını  da  azaltmıştır.  Bütün  bu  bulguların  yanı  sıra, 
yoksunluk semptomlarını iyileştirmede risperidon ve ketiapin ziprasidondan daha etkili bulunmuştur. Çalışmada 
kullanılan dozlar sıçanların lokomotor aktivitesine etkide bulunmamıştır. 
Verilerimiz  risperidon,  ketiyapin  ve  ziprasidonun  AYS  üzerine  bazı  faydalı  etkileri  olabileceğini 
düşündürmektedir.  Tüm  bu  verilere  dayanarak,  bu  ilaçların,  alkol  bağımlısı  olan  hastalarda  yoksunluk 
semptomlarının giderilmesinde faydalı olabileceği düşünülmektedir. 
 
Anahtar kelimeler: Alkol yoksunluk sendromu, Risperidon, Ketiyapin, Ziprasidon, Sıçan. 
 
Lokal etik komiteden onay alınmıştır (Tarih: 4 Nisan 2008, No: 08/36K-R). Destekleyen kurum: TÜBİTAK proje 
no:  SBAG  105S389.  Bu  çalışma,  Progress  in  Neuropsychopharmacolgy  and  Biological  Psychiatry’de 
yayınlanmıştır [PubMed PMID: 21168466]. 
 
Effects of atypical antipsychotic drugs on ethanol withdrawal syndrome in rats 
 
Comorbid substance use in schizophrenic patients is common, and substance dependence is a predictive factor 
for  psychosis.  The  present  study  was  designed  to  investigate  the  effects  of  risperidone,  quetiapine  and 
ziprasidone, atypical antipsychotic drugs, on ethanol withdrawal syndrome (EWS) in rats.  
Adult  male  Wistar  rats were used  in  the  study.  Ethanol  (7.2%,  v/v) was  given  to rats via  a  liquid  diet  for 21 
days.  An  isocaloric  liquid  diet  without  ethanol  was  given  to  control  rats.  Risperidone  (1  and  2  mg/kg), 
quetiapine  (8  and  16  mg/kg),  ziprasidone  (0.5  and  1  mg/kg)  and  vehicle  were  injected  into  rats 
intraperitoneally at 1.5 and 5.5 hrs of ethanol withdrawal. At the 2
nd
, 4
th
 and 6
th
 hrs of ethanol withdrawal, rats 
were  observed  for  5  min,  and  withdrawal  signs  that  included  locomotor  hyperactivity,  stereotyped  behavior, 
abnormal gait and posture, tail stiffness and agitation were recorded or rated. Following the observations at the 
6
th
 h, the rats were tested for audiogenic seizures.  
All three drugs had some significant inhibitory effects on EWS-induced behavioral signs beginning at the 2
nd
 h of 
withdrawal. The drugs also significantly reduced the incidence of audiogenic seizures. Overall, risperidone and 
quetiapine  seemed  to  be  more  effective  than  ziprasidone  in  ameliorating  the  withdrawal  signs.  Doses  of  the 
drugs used in the present study did not produce any significant changes in locomotor activities of naïve rats.  
Our  results  suggest  that  risperidone,  quetiapine  and  ziprasidone  had  beneficial  effects  on  EWS  in  rats.  Thus, 
these drugs may be helpful for controlling withdrawal signs in ethanol-dependent patients. 
 
Keywords: Ethanol withdrawal syndrome, Risperidone, Quetiapine, Ziprasidone, Rat(s)  
 
Local ethical committee approval was also attained, numbered 08/36K-R on April 4, 2008. All efforts were made 
to  minimize  animal  suffering  and  to  reduce  the  number  of  animals  used.  This  study  has  been  supported  by 
TÜBİTAK, Project number: SBAG 105S389. This study is published in Progress in Neuropsychopharmacolgy and 
Biological Psychiatry [PubMed PMID: 21168466]. 
 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
SÖZEL BİLDİRİLER / ORAL PRESENTATIONS 

Sözel Bildiriler / Oral Presentations 
56 
 
Sözel Bildiriler 1 / Oral Presentations 1 
 
S01 
 
Doğumsal ayna hareketi bozukluğu (AHB) hastalığında beynin fonksiyonel ve 
morfolojik analizleri 
 
Aslıhan Örs
1
, Katja Doerschner
1
, Süleyman Gülsüner
2
, Hilmi Uysal
3
, Rengin Bilgen
3
, Tayfun 
Özçelik
2
, Hüseyin Boyacı
1 
 
1
Bilkent Üniversitesi, Psikoloji Bölümü ve Ulusal Manyetik Rezonans Araştırma Merkezi UMRAM, Ankara 
2
Bilkent Üniversitesi, Moleküler Biyoloji ve Genetik Bölümü, Ankara 
3
Akdeniz Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Nöroloji Anabilim Dalı, Antalya 
 
1
Bilkent University, Department of Psychology and National Magnetic Resonance Research Center UMRAM, Ankara, Turkey 
2
Bilkent University, Molecular Bioloji and Genetics Department, Ankara, Turkey 
3
Akdeniz University, Faculty of Medicine, Department of Neurology, Antalya, Turkey 
 
AMAÇ:  AHB,  unilateral  olarak  planlanan  hareket  sonucunda  vücudun  karşı  tarafında  da  istemsiz  olarak  aynı 
hareketin ortaya çıkması hastalığıdır. Bu projedeki amacımız AHB hastalarındaki fonksiyonel ve morfolojik beyin 
anomalilerini  araştırmak  ve  böylelikle  insanda  motor  sistemin  fonksiyonel  ve  yapısal  organizasyonunu 
anlamaktır.  
GEREÇ ve YÖNTEM: Katılımcı grubu 2 erkek hasta (ortalama yaş±standart sapma= 30.05±2.12) ve 10 sağlıklı 
erkek  kontrolden  (ortalama  yaş±standart  sapma=29.78±1.64)  oluşmaktadır.  Katılımcılardan  Bilkent 
Üniversitesi Etik Komitesi tarafından onaylanan bilgilendirilmiş onam formu alınmıştır. MRI verileri 3T Siemens 
Trio ile toplanmıştır. Fonksiyonel data Brainvoyager QX, morfolojik data ise Freesurfer programları kullanılarak 
analiz edilmiştir.  
BULGULAR:  Fonksiyonel  MRI  taramasında  katılımcılardan  sunulan  görsel  direktifler  rehberliğinde  spesifik 
hareketler  yapmaları  istenmiş  ve  hasta  ve  sağlıklı  bireylerin  beyinlerindeki  aktivasyon  karşılaştırılmıştır. 
Unilateral  hareketler  sırasında  sağlıklı  bireylerde  primer  motor  bölge  ve  talamusta  unilateral  aktivite  varken 
hastalarda her iki bölgede de hareketle parelel olarak bilateral aktivasyon görülmüştür. Bir diğer fark da ventral 
striatum  üzerinde  gözlenmiştir.  Sağlıklı  bireylerde  unilateral  ve  bilateral  hareket  sırasında  ventral  striatum 
aktive  olurken,  hastalarda  unilateral  hareket  sırasında  bu  aktivasyon  gözlenmemiştir.  Projenin  ikinci  kısmında 
hasta  ve  kontrol  grubunun  beyinleri  morfolojik  olarak  karşılaştırılmış  ve  beyindeki  farklı  bölgelerdeki  korteks 
kalınlığı,  kıvrımlanma,  yüzey  alanı  ve  hacimsel  farklar  ortaya  konmuştur.  Bu  analizler  sonucunda  istatistiksel 
olarak anlamlı (p<0.05) farklılıklar gösteren korpus kallosum ve primer motor korteks gibi alanlar belirlenmiştir. 
SONUÇ: Bu çalışma, AHB hastalarının beyinlerindeki morfolojik anomalilerin ve primer motor alan dışındaki bir 
bölgede farklı bir aktivitenin gösterildiği ilk çalışmadır. 
 
Anahtar Kelimeler: fMRI, Primer motor korteks, Talamus, Korpus kallosum, AHB 
 
TUBİTAK tarafından desteklenmiştir (Proje numarası:1001- 108S355). 
 
Functional and morphological analysis of the brain in congenital mirror 
movement disorder (MMD) 
 
OBJECTIVES:  MMD  is  the  non-suppressible  bilateral  movements  that  occur  during  the  unilaterally  intended 
movements.  Our  aim  is  to  find  out  the  functional  and  morphological  abnormalities  in  this  disorder  and  get  a 
better understanding of the functional and structural organization of the motor system.  
MATERIALS  &  METHODS:  2  male  patients  (age  mean±SD=  30.05±2.12)  and  10  male  controls  (age 
mean±SD= 29.78±1.64) participated in the study. All the subjects signed an informed consent approved by the 
Human  Subjects  Ethics  Committee  of  Bilkent  University.  MRI  data  was  acquired  using  a  3T  Siemens  Trio 
scanner.  Functional  data  were  analyzed  by  the  BrainVoyager  QX  and  the  structural  data  by  the  Freesurfer 
image analysis package. 
RESULTS: For the fMRI scan, the participants performed motor tasks upon visually presented stimuli. During 
unilaterally  intended  movements,  controls  have  unilateral  activity  over  primary  motor  cortex  and  thalamus 
while patients have bilateral activity, mimicking the mirror movement. Another difference was observed in the 
ventral  striatum  activity.  The  controls  have  activity  over  ventral  striatum  during  unilateral  and  bilateral 
movements  whereas  the  patients  lack  this  activity  during  unilateral  movements.  We  also  compared  specific 
regions  of  the  brain  in  terms  of  cortical  thickness,  curvature,  surface  area  and  volume  in  the  patients  and 
controls. The analysis also revealed significant differences (p<0.05) in the structures such as Corpus Callosum 
and primary motor cortex.  
CONCLUSION:  To  our  knowledge  this  is  the  first  study  to  present  morphological  abnormalities  in  MMD 
patients’ brains, and functional abnormalities in areas other than the primary motor cortex. 
 
Keywords: fMRI, Primary motor cortex, Thalamus, Corpus callosum, MMD 
Supported by TUBITAK (Project number: 1001- 108S355). 

Sözel Bildiriler / Oral Presentations 
57 
 
S02 
 
Kas iğciği sinaptik girdisinin farklı büyüklüklerdeki motor nöronlara dağılımı 
 
Melek  Berna  Ünver
1
,  Oğuz  Sebik
  1
,  Şükrü  Utku  Yavuz
1
,  Natalie  Mrachacz-Kersting
2
,  Dario  Farina
3
, 
Kemal Sıtkı Türker
4 
 
1
Ege Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Biyofizik Anabilim Dalı, İzmir 
2
Aalborg Üniversitesi, Center for Sensory- Motor Interaction, Aalborg, Danimarka 
3
Göttingen Üniversitesi, Bernstein Bilgisayımsal Sinirbilim Merkezi, Nörorehabilitasyon Mühendisliği Bölümü, Almanya 
4
Koç Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Fizyoloji Anabilim Dalı, İstanbul 
 
1
Ege University, Faculty of Medicine, Department of Biophysics, Izmir, Turkey 
2
Aalborg University, Center for Sensory- Motor Interaction, Aalborg, Denmark 
3
The University of Göttingen, Department of Neurorehabilitation Engineering, Bernstein Center for Computational Neuroscience, 
Germany 
4
Koç University, Faculty of Medicine, Department of Physiology, Istanbul, Turkey