9-12 Nisan 2011 İstanbul Üniversitesi

SONUÇ:  Sonuçlarımız,  diyabetik  nöropati  oluştuktan  sonra  uyguladığımız  OKS’in  periferik  sinir  ileti  hızını 
belirgin  derecede  iyileştirdiğini  kanıtlamıştır.  Ayrıca,  öznel  (nitel)  de  olsa,  OKS  verilen  sıçanların  motor 
davranışlarında  dikkate  değer  işlevsel  geri  kazanımlar  olduğu  gözlemlenmiştir.  OKS,  periferik  sinir  sistemini 
etkileyen nörobozunumsal süreçlerde yarar sağlayabilecek bir ajan adayı olabilir. Araştırmamız, siyatik sinir ve 
interdijital  kaslardaki  hücresel  hasar,  ölüm  ve  onarım  plastisitesinin  histopatolojik  tanımlamaları,  motor 
davranışın  nesnel  ve  nicel  değerlendirmeleri  ve  OKS’in,  bu  modeldeki  etki  yeri  ile  etki  düzeneğinin 
aydınlatılmasına yönelik ileri çalışmalarla sürdürülmektedir.  
 
Anahtar Kelimeler: EMG, Diyabetik nöropati, Oksitosin, Streptozosin, Bileşik kas aksiyon potansiyelleri 
 
Electrophysiological demonstration of the restorative action of oxytocine on 
streptozocine-induced diabetic neuropathy in the rat 
 
OBJECTIVES:  Diabetes,  particularly  its  neurologic  complications  are  among  the  major  public  health  problems. 
Oxytocine (OX) has been on the agenda recently owing to its non-endocrine features, implicating neuroprotection and 
behavioral  serenity.  Present  study  was  designed  to  identify  the  development  of  peripheral  neuropathy  in  the 
streptozocine-induced diabetic rat, and then test the possibility of reversing it by OX.  
MATERIALS & METHODS: Six-8 weeks old male Sprague Dawley rats were administered a single dose of 60 mg/kg 
STZ (Sigma-Aldrich), i.p. for inducing experimental diabetes. Forty eight hours later,   blood was drawn from their tail 
veins to determine plasma glucose levels. Rats presenting blood glucose levels exceeding 250 mg/dL were included in 
the  study  as  diabetic, and none  of  them were  treated with insulin  throughout  the study.  Twenty  days later, the  rats 
were  anesthetized  (40  mg/kg  ketamine  and  4 mg/kg  xylasine,  i.p.), their right hind leg sciatic  nerve was  stimulated 
(30-45 V; 0.03 s) at popliteal muscle and Achilles tendons for submaximal response, and EMG was recorded from the 
2nd  and  3rd  interdigital  muscles  of  their  respective  right  hind  foot.  The  latency  until  emergence  of  M  response 
(compound  muscle  action  potentials)  was  determined,  the  distance  between  two  stimulus  points was  measured,  and 
motor  nerve  conduction  velocity  was  calculated.  The  rats  were  categorized  as  follows:  I)  naive  control  (n=7),  II) 
diabetic  rats  (n=7)  that  were  administered  OX  (Synpitan,  flacon,  10  U/kg/day,  i.p.)  for  10  days,  and  III)  diabetic 
control rats (n=7) that were administered saline, likewise. 
RESULTS:  Nerve  conduction  velocity;  A)  showed  20%  decrease  in  the  diabetic-neuropathic  rats  (39.26±3.21  m/s) 
compared to normal animals (50 m/s); and B) was measured 44.26±4.07 m/s in the OX-treated diabetic-neuropathic 
(Group II) rats compared to 38.75±2,16 m/s that was measured in the saline-treated diabetic-neuropathic (Group III) 
animals.  ANOVA  processing  of  our  data  demonstrated  a  profound  (F(1,8)=6.298;  p<0.05)  improvement  in  nerve 
conduction velocity owing to OX.  
CONCLUSION: Our results proved the nerve protecting / restoring effect of OX regardless of its application following 
development  of  neuropathy.  Although  subjective  and  qualitative  for  the  time  being,  remarkable  restoration  of  motor 
function  was  also  observed.  We  propose  that  OX  may  be  a  potent  candidate  to  restore  peripheral  nervous  tissue 
following  neurodegenerative  processes.  We  will  proceed  with  our  study  a)  identifying  the  histopathology  of  plasticity 
due to cellular damage, death, and repair, b) objective quantitative assessment of motor function, and c) investigation 
of the specific site and mechanism of action of OX in our paradigm. 
 
Keywords: EMG, Diabetic neuropathy, Oxytocine, Streptozocine, Compound muscle action potentials
 

Sözel Bildiriler / Oral Presentations 
67 
 
S12 
 
Nöroetik: Ne, niçin, nasıl, nerede & kimlere: tıp çevresi ağırlıklı küçük ölçekli bir 
evrende öncül farkındalık ve ilgi değerlendirmesi 
 
Gönül Ö. Peker
1,2,3
, Tunç Taşbaş
1
, Egemen Kaya
1
 
 
1
Ege Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Fizyoloji Anabilim Dalı, İzmir  
2
Türkiye Beyin Araştırmaları ve Sinirbilimleri Derneği (TÜBAS) Genel Merkezi 
3
Society for Neuroscience” Türkiye Şubesi (SfN-Türkiye) 
 
1
Ege University, Faculty of Medicine, Department of Physiology, Izmir, Turkey  
2
Headquarters of the Neuroscience Society of Turkey 
3
Turkey Chapter of Society for Neuroscience 
 
AMAÇ:  Beyin,  diğer  organ  ve  dizgelerden  farklı  olarak,  birey  ve  toplumu  tasarımlayan,  yöneten,  öğrenen, 
yaratan,  yok  eden  ve  kendini  de  sorgulayan  bir  organ  ve  düzenlenme  sergiler;  öyle  ki,  nörofelsefe,  nöroetik, 
nöroekonomi adlı yeni düşün, tartışma ve araştırma alanlarının da doğması kaçınılmaz olmuştur. 2003 yılından 
beri  tanımlanmaya,  geliştirilmeye,  toplumda  yol  gösterici  ve  akademik  disiplin  olarak  varlığını  kabul  ettirmeye 
çalışan nöroetik, temel ve klinik sinirbilimciler, davranış, felsefe ve etik bilimciler, eğitim, hukuk, kamu yönetimi 
ve  bilişim  ile  uğraşanları  kapsayan  geniş  bir  ilgi  alanı  oluşturmaktadır.  Nöroetik,  bilim  ve  teknoloji  yaratan 
beyinlerin, istemli ya da istemsiz zararlarına karşı diğer beyinleri ve bireyleri korumak adına var olmuştur. Beyin 
ve  davranışa  etkili  tüm  ilaçlar,  cerrahi  ve  diğer  tüm  girişimler,  beyin  etkinlikleri  ile  davranışı  izleyebilen  ve 
etkileyebilen  tüm  yaklaşım  ve  yöntemler,  aynı  zamanda,  bireyin  kendisi  veya  başkaları  tarafından  kötüye 
kullanıma  açık  durumlar  yaratabilmektedir.  Böylesi  durumlar,  bir  felaket  yerinden,  yoğun  bakım  kliniklerine, 
mahkeme duruşmalarına, okullara, hatta savaştaki cephelere ve güvenlik sorgulama ve soruşturmalarına kadar 
birçok  yerde  görülebilme  potansiyelindedir.  Bu  bağlamda,  endikasyonu  tartışmalı  uyarıcı  ve  uyuşturucularla, 
bellek ve duygudurum güçlendirici ve baskılayıcıların, bağımlılık, iradesizlik, acımasızlık, fırsat eşitliğini ve hakça 
yarışmayı  zedeleyici  baskınlık  gibi  sonuçlar,  nöroetiğin  önemli  sorunsallarını  oluşturmaktadır.  Ayrıca,  beyin 
görüntüleme, yalan makinesi, özgür irade, bilinç durumları gibi, özellikle ceza hukuku kapsamında çok tartışma 
götürür  işlem  ve  kavramlar  da  nöroetiğin  en  önemli  konuları  arasındadır.  Biz,  2003  yılından  beri  Ege  Tıp 
Fakültesi 2. Sınıf Eğitim Programı çerçevesinde, beyin ve sinir dizgesinin kapsamlı biçimde ele alındığı bir blokta, 
“Nöroetik ile Tanışma” adı altında, ilgi uyandırma ve sorgulatmaya yöneltici bir ders uygulamakta ve bu alanı, 
bir dikey koridor anlayışı ile yukarıya taşımayı da tasarlamaktayız. Ayrıca, TÜBAS ve SfN-Türkiye olarak, gerek 
mezuniyet  sonrası  çalıştay  ve  kurslarımızda,  gerekse  yıllık  ulusal  sinirbilim  kongrelerimizde  nöroetik  konulu 
panel, konferans ve kısa röportajlar gerçekleştirdik.  
GEREÇ ve YÖNTEM: Burada sunulan çalışmada, nöroetik konusundaki kısa bir tanıtımdan sonra, çoğunluğunu 
tıp fakültesi öğretim elemanları ve öğrencilerinin oluşturduğu sınırlı bir evrende (115 formdan geri dönen n=72) 
gerçekleştirdiğimiz,  “ilk  /  erken  sorgulama”  amaçlı  bir  anketin  sonuçlarını  paylaşmayı  amaçladık.  Bu  anketin 
kurgusunda  ve  hedeflediği  kişilerde,  değil  derin  bilgi,  hiçbir  tanışıklık  aramaksızın,  “nöroetik”  ve  ilgili 
kavramların  yol  açtığı  kendiliğinden  ve  doğrudan  çağrışımları  13  adet  iyi  yapılandırılmış  çoktan  seçmeli  ve  1 
adet açık uçlu soru ile belirlemeye çalıştık.  
SONUÇ: Sonuçlarımız, duyarlılık, tanışıklık ve hatta farkındalık düzeyinin oldukça iyi ve bu konuda aydınlanma 
ve daha ileri düzeyde bilgilenme isteğinin beklediğimizden çok yüksek olduğunu ortaya koydu. 
 
Anahtar  Kelimeler:  Nöroetik,  Nörofelsefe,  Özgür  irade,  Beyin  görüntüleme,  Nöro-psikofarmakoloji,  Yalan 
makinası
 
 
Neuroethics: What, why, how, where & for whom: a survey of preliminary 
awareness and interest in a medics domineering small scale population 
 
OBJECTIVES:  Brain  is  highly  unique  among  all  other  organs  and  systems  because  it  is  capable  of  designing 
and  programming  the  individual  and  the  community  as  well  as  learning,  ruling,  creating,  terminating,  and 
questioning  itself.  Eventually,  it  has  recently  become  inevitable  to  launch  novel  areas  of  reasoning,  debating 
and  researching  such  as  neurophilosophy,  neuroethics,  and  neuroeconomy.  Neuroethics  has  been  striving  to 
define  and  flourish  to  become  a  social  blueprint  guideline  resource  and  an  academic  discipline  by  itself.  It 
engages  basic  and  clinical  neuroscientists,  and  behavior,  philosophy,  ethics,  cognition,  education,  law,  public 
governing,  and  informatics  professionals  and  scholars.  Neuroethics  exists  primarily  to  defend  and  protect  the 
“other brains and individuals” from the intentional and unintentional harm of those brains who are creators and 
users  of  science  and  technology.  All  drugs,  surgical  and  other  interventions  targeting  brain  and  behavior,  all 
approaches  and  methods  monitoring  and  affecting  brain  activities  and  behavior  may  turn  out  to  be  potential 
threats  and  abuse  exerted  by  the  individual  him/her  –self  or  the  others.  Such  instances  may  very  likely  to 
emerge  extensively  and  intensively  varying  from  a  setting  of  a  disaster  to  intensive  care  wards,  jural  courts, 
schools, battle fronts, and even to questioning and inspection of individuals for security purposes. Prescription 
and use of stimulants and narcotics, memory and affect enhancers and erasers that are being strongly debated 
in terms of “indication” may bear negative outcomes such as substance addiction, failure of will and reasoning, 
miscontrol of temper, and all drives violating fair play and equity in accessing opportunity stand as the major 
problematic of neuroethics in this context. Moreover, concepts and procedures like brain imaging, lie detectors, 
free  will,  and debatable  states  of  consciousness  cast  the primary  subjects of  neuroethics  especially  in  case of 
jurisdiction for penalty. Since 2003, we have included “Meet the Neuroethics” into the Ege Medical Faculty 2nd 
year curriculum within the context of the Neuroscience Block. We intended to attract early attention and hook 

Sözel Bildiriler / Oral Presentations 
68 
 
the junior students from the beginning. We plan to extend this course further in continuum to advanced levels. 
Additionally, as TÜBAS and SfN-Turkey we have always organized plenary lectures, panel discussions, and brief 
interviews  about  neuroethics  in  our  national  annual  neuroscience  meetings  and  graduate  workshops  and 
courses.  
MATERIALS  &  METHODS:  In  this  presentation,  we  aim  to  review  neuroethics  concisely,  and  share  with  you 
the findings of our preliminary survey conducted primarily among the medical academia and students within a 
small population (n=72 returning out of 115).  
CONCLUSION:  This  questionnaire  intended  to  target  a  body  with  almost  no  knowledge  of  neuroethics,  and 
detect the spontaneous immediate associations relevant to neuroethics and similar concepts by using 13 well-
structured MCQs and 1 open end question. The results of our survey exceeded our expectations by revealing a 
significant level of sensitivity, familiarity, even awareness, and - more importantly – a very strong motivation 
and anticipation for further enlightment regarding neuroethics. 
 
Keywords: Neuroethics, Neurophilosophy, Neuropsychopharmacology, Brain imaging, Free will, Lie detector
 

Sözel Bildiriler / Oral Presentations 
69 
 
Sözel Bildiriler 3 / Oral Presentations 3 
 
S13 
 
Psikoz için yüksek risk grubundaki hastalarda ve ilk episod şizofreni 
hastalarında bas ve basma P300 yanıtları 
 
Müge  Devrim-Üçok
1
,  H.  Yasemin  Keskin-Ergen
1
,  Çağrı  Yüksel
2
,  Seda  Şahin
2
,  Evrim  Göde
2
,  Alp 
Üçok
2 
 
1
İstanbul Üniversitesi, İstanbul Tıp Fakültesi, Fizyoloji Anabilim Dalı, İstanbul 
2
İstanbul Üniversitesi, İstanbul Tıp Fakültesi, Psikiyatri Anabilim Dalı, İstanbul 
 
1
Istanbul University, Istanbul Faculty of Medicine, Department of Physiology, Istanbul, Turkey 
2
Istanbul University, Istanbul Faculty of Medicine, Department of Psychiatry, Istanbul, Turkey 
 
AMAÇ:  Şizofrenide,  Sürekli  Performans  Testinin  (SPT)  kullanıldığı  çalışmalarda  dikkatin  sürdürülmesi 
süreçlerinde bozukluk olduğu tutarlı olarak gösterilmiştir. Amacımız psikoz gelişimi için yüksek risk grubundaki 
(prodromal) hastalarda Bas ve Basma P300 yanıtlarının şizofreniye yatkınlığın bir göstergesi olup olamayacağını 
araştırmaktı.  
GEREÇ ve YÖNTEM: Melbourne grubu tarafından tanımlanan yüksek risk kriterlerini karşılayan 33 hasta, 20 ilk 
episod şizofreni hastası ve 18 sağlıklı kontrole SPT uygulandı. Hastaların tümü hiç antipsikotik ilaç kullanmamış 
kişilerdi.  
BULGULAR: İlk episod hastaların reaksiyon zamanları kontrollere göre uzun bulundu (p<0.009). Basma P300 
Bas  P300’e  göre  daha  ön  yerleşimliydi  ve  latansı  daha  uzundu  (p<0.0001).  Grupların  Bas  ve  Basma  P300 
genlikleri farklıydı (p<0.008). Post-hoc analiz ilk episod şizofreni hastalarında P300 genliğinin kontrollere göre 
düşük olduğunu gösterdi (p<0.006). Prodromal hastaların P300 genliği şizofreni hastaları ve kontrollerden farklı 
olmamakla birlikte bu iki grup arasında bir değerde idi. 
SONUÇ: Prodromal hastalarda P300 genliğinin ilk episod hastalarla kontroller arasında bir değerde bulunması, 
prodromal  hasta  grubunun  heterojen  doğasından  yani  psikoza  dönüşecek  ve  dönüşmeyecek  hastaları 
içermesinden  kaynaklanmış  olabilir.  Bu  hastaların  izlenmesi  SPT  sırasında  elde  edilen  P300’ün  şizofreniye 
yatkınlığın bir göstergesi olup olamayacağını açıklığa kavuşturacaktır. 
 
Anahtar Kelimeler: Olaya-ilişkin potansiyeller, P300, Prodromal, Şizofreni, Sürekli performans testi 
 
108S073 (SBAG-3954) numaralı TÜBİTAK Projesi tarafından desteklenmiştir. 
 
Go and nogo P300 in subjects at ultra high-risk for psychosis and first-episode 
schizophrenia patients 
 
OBJECTIVES: Studies using Continuous Performance Test (CPT) have consistently shown deficits in sustained 
attention processes in schizophrenia. Our aim was to investigate Go and NoGo P300 in subjects at ultra high-
risk  for  developing  psychosis  (prodromal)  to  see  whether  they  could  be  markers  of  vulnerability  to 
schizophrenia. 
MATERIALS & METHODS: Thirty-three subjects meeting ultra high-risk criteria defined by Melbourne group, 
20  first-episode  schizophrenia  patients  and  18  healthy  controls  performed  a  cued  CPT.  During  the  testing  all 
patients were neuroleptic-naive. 
RESULTS:  Reaction  times  of  first  episode  patients  were  longer  compared  to  controls  (p<0.009).  NoGo  P300 
was more anteriorly distributed and longer in latency than Go P300 (p<0.0001). Go and NoGo P300 amplitudes 
were significantly different between the groups (p<0.008). Post-hoc analysis demonstrated that P300 amplitude 
was reduced in first-episode schizophrenia patients compared to controls (p<0.006). Although P300 amplitude 
of the prodromal group was not different from the schizophrenia patients and controls, it was in between these 
two groups. 
CONCLUSION:  This  result  might  depend  on  the  heterogenous  nature  of  the  prodromal  group  including  both 
patients who will and who will not transform to psychosis. Following-up these patients will clarify whether P300 
elicited during CPT could be a possible marker of vulnerability to schizophrenia. 
 
Keywords: Event-related potentials, P300, Prodromal, Schizophrenia, Continuous performance test 
 
Supported by TUBITAK project number 108S073 (SBAG-3954). 

Sözel Bildiriler / Oral Presentations 
70 
 
S14 
 
Parkin (PARK2) gen mutasyonu bulunan ve bulunmayan Parkinson hastalarında 
olaya ilişkin osilasyon bulguları
 
 
Atilla Uslu
1
, Mehmet Ergen
2
, Hasan Demirci
3
, Haşmet Hanağası
4
, Tamer Demiralp
1
 
 
1
İstanbul Üniversitesi, İstanbul Tıp Fakültesi, Fizyoloji Anabilim Dalı, İstanbul 
2
Acıbadem Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Fizyoloji Anabilim Dalı, İstanbul 
3
İstanbul Üniversitesi, Deneysel Tıp Araştırma Enstitüsü, Sinirbilim Anabilim Dalı, İstanbul 
4
İstanbul Üniversitesi, İstanbul Tıp Fakğültesi, Nöroloji Anabilim Dalı, Davranış ve Hareket Bozuklukları Birimi, İstanbul 
 
1
Istanbul University, Istanbul Faculty of Medicine, Department of Physiology, Istanbul, Turkey 
2
Acibadem University, Faculty of Medicine, Department of Physiology, Istanbul, Turkey 
3
Istanbul University, Research Institute for Experimental Medicine, Department of Neuroscience, Istanbul, Turkey 
4
Istanbul University, Istanbul Faculty of Medicine, Department of Neurology, Behavioral and Movement Disorders Unit, Istanbul, 
Turkey 
 
AMAÇ:  Parkin  (PARK2)  gen  mutasyonu,  erken-başlangıçlı  Parkinson  hastalığının  (PH)  nedenlerinden  biridir. 
Parkinson  hastalarında  hafif  ve  subklinik  değişimlerle  seyreden  kognitif  bozukluklar  sıkça  bildirilmiş  olmakla 
birlikte,  parkin  hastalarında  kognitif  bozulma  ile  ilgili  sınırlı  veri  bulunmaktadır.  Bu  çalışmada  parkin 
hastalarındaki kognitif bozulmayı Olaya İlişkin Potansiyel (OİP) kayıtlamaları ile araştırmayı amaçladık. 
GEREÇ ve YÖNTEM: Sağlıklı kontroller (n=25), parkin mutasyonlu (PM-PH, n=15), erken-başlangıçlı idiyopatik 
(EB-İPH,  n=25)  ve  geç  başlangıçlı  idiyopatik  (GB-İPH,  n=25)  hastalarından  işitsel  oddball  paradigması  ile 
OİP’ler kaydedildi. Olaya ilişkin osilatuvar aktivite dalgacık dönüşümü yöntemi ile hesaplandı. 
BULGULAR: P3 genlikleri, her üç PH hastalığı grubunda da kontrollere göre düşüktü. Ancak P3 genliğindeki bu 
etki tüm İPH grupları için istatistiksel olarak anlamlıydı (p=0.001). Hedef koşulunda uyarılmış ve toplam delta 
gücü  (2-4  Hz,  100-400  ms),  tepe  noktası  250  ms  civarında  her  üç  PH  grubunda  kontrole  göre  düşüktü. 
Uyarılmış  delta  gücü  için  post-hoc  karşılaştırmalar  bu  etkinin  kontrol  grubu  ile  EB-İPH  ve  GB-İPH  grupları 
arasındaki  farktan  kaynaklandığını  (p=0.001,  p=0.002)  gösterdi.  Toplam  delta  gücü  ise  EB-İPH  ve  GB-İPH 
gruplarıyla  birlikte  PM-PH’ında  da  anlamlı  olarak  düşük  bulunmuştur  (sırasıyla  p<0.001,  p<0.001,  p=0,049). 
Hedef koşulunda total teta gücü (5-12 Hz, 50-250 ms) tepe noktası 150 ms civarında her üç PH grubunda da 
(PM-PH,  EB-İPH  ve  GB-İPH)  kontrollere göre  anlamlı  olarak  düşük  bulunmuştur  (sırasıyla  p<0.001, p= 0.018, 
p=0.01). 
SONUÇ:  PM-PH  hastaları  ve  kontrol  grubu  arasında  anlamlı  farkın  toplam  delta  gücünde  ortaya  çıkarken, 
uyarılmış  delta  gücünde  ve  P3  genliğinde  böylesi  bir  farkın  anlamlı  bulunmaması,  PM-PH  hastalarında,  İPH 
gruplarından  farklı  olarak,  P3  jenerasyonundan  sorumlu  nöral  grupların  zamanlamasından  ziyade  etkinlik 
miktarının etkilendiğini düşündürmektedir. 
 
Anahtar  Kelimeler:  Parkinson  hastalığı,  Parkin  mutasyonu,  Olaya  ilişkin  potansiyeller,  Olaya  ilişkin 
osilasyonlar. 
 
Bu  çalışma,  İstanbul  Üniversitesi,  İstanbul  Tıp  Fakültesi,  Etik  Kurulu  tarafından  onaylanmıştır  (2009/157)  ve 
İstanbul Üniversitesi, Bilimsel Araştırma Projeleri Birimi tarafından desteklenmiştir. Proje no: T-3318/2009. 
 
Event-related oscillations findings in Parkinson’s patients with and without parkin 
(PARK2) gene mutations 
 
OBJECTIVES: Parkin (PARK2) gene mutation is one of the common causes of early-onset Parkinson’s disease 
(PD). Although cognitive deficits including subtle and subclinical changes have been very frequently reported in 
patients  with  PD,  there  is  limited  data  on  cognitive  deficits  in  parkin  patients.  We  aimed  investigate  the 
cognitive impairment in parkin patients by event related potentials recordings. 
MATERIALS and METHODS: ERPs were recorded during auditory oddball task from healthy controls (n=25), 
parkin  mutations  (PM-PD,  n=15),  early-onset  idiopathic  (EO-IPD,  n=25),  and  late-onset  idiopathic  (LO-IPD, 
n=25) patients. Event-related oscillatory activity was calculated by wavelet transform.  
RESULTS:  P3  amplitudes  were  reduced  in  all  3  PD  groups.  However,  the  P3  amplitude  difference  was 
significant for all IPD groups (p=0.001). Evoked and total delta power (2-4 Hz, 100-400 ms), peaking around 
250  ms  in  target  condition  was  also  reduced  in  all  3  PD  groups  compared  to  control  group.  The  post-hoc 
comparisons for evoked power revealed that this effects resulted from the difference between controls and EO-
IPD and LO-IPD groups (p=0.001, p=0.002). Total delta power was significantly reduced in PM-PD patients with 
EO-IPD  and  LO-IPD  groups  (p=0,049,  p<0.001,  p<0.001  respectively).  Total  theta  power  (5-12  Hz,  50-250 
ms), peaking around 150 ms in target condition was also significantly reduced in all 3 PD groups (PM-PD, EO-
IPD and LO-IPD groups) compared to control group (p=0,001, p<0.001,p<0.001 respectively). 
CONCLUSION:  Significant  differences  between  PM-PD  patients  control  group  total  delta  power,  and  lack  of 
such an effect in evoked delta power and P3 amplitude suggest that in  PM-PD patients  the neural assemblies 
responsible for P3 generation has a lower activation rather than sharp timing.