9-12 Nisan 2011 İstanbul Üniversitesi

 
Keywords: Parkinson’s disease, Parkin mutation, Event-related potentials, Event-related oscillations. 
The  study  was  approved  by  the  Ethical  Committee  of  the  Istanbul  Faculty  of  Medicine,  Istanbul  University 
(2009/157)  and  supported  by  Scientific  Research  Projects  Coordination  Unit  of  Istanbul  University.  Project 
number: T-3318/2009. 

Sözel Bildiriler / Oral Presentations 
71 
 
S15 
 
Şizofreni Hastalarında Beynin Manyetik Rezonans Görüntülerinden Stereolojik 
Yöntemlerle Niceliksel Değerlendirilmesi 
 
Amani Elfaki
1
, Tahir Osman
2
, Abdelgani Elsheikh
2
, Anas Hamdoun
3
, Bünyamin Şahin
1
 
 
1
Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Anatomi Anabilim Dalı, Samsun 
2
Ribat Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Anatomi ve Psikiyatri Anabilim Dalları, Hartum, Sudan 
3
Cezire Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Radyoloji Anabilim Dalı, Vad Medeni, Sudan
 
 
1
Ondokuz Mayis University, Faculty of Medicine, Department of Anatomy, Samsun, Turkey 
2
Ribat University, Faculty of Medicine, Departments of Anatomy and Psychiatry, Khartoum, Sudan 
3
Gazira University, Faculty of Medicine, Department of Radiology, Wad Medani, Sudan 
 
AMAÇ: Bu çalışmada manyetik rezonans (MR) görüntüleri kullanılarak beyin ve beyine ait yapıları hacimsel 
değişiklikleri kontrol ve şizofreni hastaları arasında karşılaştırıldı. 
GEREÇ ve YÖNTEM: Bu çalışmaya 57 şizofreni hastası (30 erkek/27 kadın) ve 88 kontrol (51 erkek/37 kadın) 
dahil edildi. Her iki gruba da yapısal MR görüntüleme işlemi yapıldı. Morfometrik ölçümler ImageJ programı ile 
kör  olarak  yapıldı.  Beyin  hemisferleri,  ak  ve  gri  madde  ile  lateral  karıncıkların  hacim  ve  hacim  oranları 
stereolojik olarak hesaplandı. 
BULGULAR: Kontrol şizofren ve grubunun ortalama toplam beyin hacmi 1101 ve 1025 cm
3
’tü. Sağ hemisferin 
hacimleri  kontrol  ve  şizofrenlerde  550  ve  513  cm3  olarak  hesaplandı.  Sağ  hemisferin  hacimleri  kontrol  ve 
şizofrenlerde  550  ve  512  cm3  olarak  hesaplandı.  Kontrol  ve  şizofrenlerde  gri  ve  ak  maddenin  toplam  hacmi 
sırası  ile  514  ve  451  cm
3
,  586  ve  574  cm
3
  olarak  hesaplandı.  Hacim  verileri  gruplar  arasında  istatistiksel 
anlamda  farklılık  göstermekteydi  (p˂0.05).  Kontrol  ve  şizofrenlerde  gri  ve  ak  maddenin  hacim  oranı  sırası  ile 
%47 ve %44, %53 ve %56 olarak hesaplandı. Lateral karıncıkların hacim oranları ise kontrol ve şizofrenlerde 
%1,3  ve  %1,5  olarak  bulundu.  Hacim  oranı  verileri  gruplar  arasında  istatistiksel  anlamda  farklılık 
göstermekteydi (p˂0.05). 
SONUÇ:  Sonuçlarımız  kontrol  ve  şizofrenler  arasında  hacim  ve  hacim  oranlarında  farklılıklar  olduğunu  ortaya 
koydu.  Bu  şizofrenlerde  dejenerasyonun  derecesinin  niceliksel  olarak  ortaya  konulabileceği  anlamına 
gelmektedir.  Niceliksel  yöntemler  kullanılarak  bölgesel  değişikliklerin  incelenmesiyle  hastalığın  detayları 
değerlendirilebilir. 
 
Anahtar Kelimeler: Niceliksel değerlendirme, Stereoloji, Şizofreni 
 
Quantitative evaluation of the cerebrum in schizophrenic patients using 
stereological methods on magnetic resonance images 
 
OBJECTIVES: In the present study, the changes in the volume of the cerebrum and cerebral structures in 
schizophrenic patients were compared with the controls using magnetic resonance (MR) images.  
MATERIALS  &  METHODS:  57  schizophrenic  patients  (30  male/27  female)  and  88  controls  (51
 
male/37 
female)  were  included
 
in  the  study.  Structural  MR  imaging  was  done  for  both  groups.  Morphometric 
measurements were conducted blindly using ImageJ software. The volume and volume fraction of the brain 
hemispheres, gray and white matter, and lateral ventricles were estimated stereologically. 
RESULTS:  The  total  volume  of  control  and  schizophrenics  were  1101  and  1025  cm
3
,  respectively.  The 
volume of right hemisphere in controls and schizophrenics were 550 and 513 cm
3
, respectively. The volume 
of  left  hemisphere  in  controls  and  schizophrenics  were  550  and  512  cm
3
,  respectively.  Total  volumes  of 
white  and  gray  matter  of  controls  and  schizophrenics  were  514  and  451  cm
3
,  586  and  574  cm
3
, 
respectively. The volume data between groups were statistically different (p˂0.05). The volume fraction of 
the white and grey matter of controls and schizophrenics were 47% and 44%, 53% and 56%, respectively. 
The  volume  fraction  of  the  lateral  ventricle  of  controls  and  schizophrenics  were  1.3%  and  1.5%, 
respectively. The volume fraction data between groups were statistically different (p˂0.05). 
CONCLUSION:  Our  data  indicated  that  there  are  volume  and  volume  fractional  differences  between  the 
controls and schizophrenics. This means the degree of degenerations in schizophrenics could be assessed 
quantitatively. Regional alterations may be evaluated on the details of disease using quantitative methods. 
 
Keywords: Quantitative Evaluation, Stereology, Schizophrenia 

Sözel Bildiriler / Oral Presentations 
72 
 
S16 
 
Temporo medial yapılar endoskop yardımlı supraserebellar transtentorial 
yaklaşım: bir anatomik çalışma 
 
Suat Boyacı
1
, Aşkın Şeker
2
, Fatih Atik
2
, Davut Ceylan
2
, Murat Coşar
2
, Yaşar Bayri
2
, Kaya Aksoy
1
, 
Türker Kılıç
2 
 
1
Acıbadem Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Beyin ve Sinir Cerrahisi Anabilim Dalı, İstanbul 
2
Marmara Üniversitesi, Nörolojik Bilimler Enstitüsü, İstanbul 
 
1
Acıbadem University, School of Medicine, Department of Neurosurgery, Istanbul, Turkey 
2
Marmara University, Institute of Neurological Sciences, Istanbul, Turkey 
 
AMAÇ:  Tümörler,  vasküler  lezyonlar  ve  epilepsi  cerrahisi  gibi  nedenlerle  posterior  temporomedial  bölge 
patolojilerine  yaklaşım  güçtür  ve  bu  bölgeye  yaklaşımda  oksipital  interhemisferik,  subtemporal  veya  temporal 
transventriküler yaklaşımlar gibi pek çok yaklaşım önerilmiştir. Bu yaklaşımlarla ilgili başlıca morbiditeler görme 
alanı  defektleri  ve  afazidir.  Amacımız  temporomedial  yapılara  supraserebellar  transtentorial  (EASCTT) 
transparahippokampal  yaklaşımın  endoskopik  ve  mikroskopik  anatomisini  çalışmak  ve  bu  bölgeye  olan 
yaklaşımların morbiditelerinden kaçınmaktır. 
GEREÇ ve YÖNTEM: Bu çalışmada 5 formalin ile tespitlenmiş kadavra başı kullanıldı. Damarlar renklendirilmiş 
silikon  ile  dolduruldu.  Örnekler  cerrahi  mikroskop  ve  endoskop  altında  adım  adım  diseke  edildi,  her  adım 
dokümante edildi. Temporomedial yapılara EASCTT yaklaşımı uygulandı. 
BULGULAR:  EASCTT  yaklaşım  temporomedial  yapılara  temporal  ve  oksipital  yapıların  çekilmesine  gerek 
olmadan  basit  ve  minimal  invazif  yaklaşım  yapılmasını  kolaylaştırır.  Kraniatomi  paramedian  yapılmalı  ve 
transfers sinüs yukarıya devrilmeli. Tüm örneklerin her iki tarafında serebellumdan tentorial sinüslere olan en az 
bir  köprü  veni  saptandı.  Tentoriumun  kesilmesinden  sonra  parahippokampal  girusa  ulaşıldı.  P2-P3  bileşkesi 
seviyesinde yapılan diseksiyon ile lateral ventrikülün temporal horn’una doğrudan girildi. Transvers sinüsün orta 
hattından P2-P3 bileşkesine olan ortalama uzaklık 69.4 mm olarak ölçüldü. 
SONUÇ:  Kadavrada  yapılan  EASCTT  transparahippokampal  yaklaşım  parahippokampal  gyrus,  hippokampus, 
amygdala ve unkusa geniş bir ulaşım sağlar; bu da cerrahın tüm ameliyat boyunca yapıları direk olarak görerek 
müdahalesini sağlar. EASCTT yaklaşım Posterior Serebral Arterin P2-P3 kavşağına kolay ulaşımı sağlar. 
 
Anahtar Kelimeler: Supraserebellar transtentorial yaklaşım, Endoskopik cerrahi, Amygdalahippokampektomi 
 
Endoscope assisted supracerebellar transtentorial approach to the 
temporomedial structure: an anatomic study 
 
OBJECTIVES: Approaching to posterior temporomedial region pathologies such as tumors, vascular lesions and 
epilepsy  surgery  is  challenging  and  many  approaches  to  this  region  such  as  occipital  interhemispheric, 
subtemporal,  or  temporal  transventricular  approaches  are  favored.  Morbidity  associated  with  this  approaches 
are mainly visual field deficits and aphasia. Our aim is to study the endoscopic and microscopic anatomy of the 
supracerebellar  transtentorial  (EASCTT)  transparahippocampal  approach  to  temporomedial  structures  and  to 
avoid the morbidities of approaches to this region. 
MATERIALS  &  METHODS:  Five  formalin  fixed  cadaveric  head  were  used  in  this  study.  The  vessels  were 
injected with colored silicon. The specimens were stepwise dissected under surgical microscope and endoscope, 
each step was documented. The EASCTT approach to the temporomedial structure was performed. 
RESULTS: The EASCTT approach facilitates simple and minimally invasive access to temporomedial structures 
without requiring retraction of the temporal or occipital lobe. The craniotomy should be placed paramedian and 
transverse  sinus  should  be  retracted  superiorly.  At  all  specimen’s  both  sides,  at  least  one  bridging  vein  from 
cerebellum to the tentorial sinuses were detected. All of the specimens both sides had temporal sinuses (6 of 
them were large, 4 of them were small size) were detected. After dividing the tentorium parahippocampal gyrus 
were reached. Dissection at the level of P2-P3 junction lead to temporal horn of the lateral ventricule. The mean 
distance from midpoint of the transverse sinus to the P2-P3 junction is 69.4 mm. 
CONCLUSION:  The  EASCTT  transparahippocampal  approach  provides  wide  access  to  the  parahippocampal 
gyrus,  hippocampus,  amygdala,  and  uncus  allowing  the  surgeon  to  remove  the  structures  under  direct 
visualization throughout the operation in the cadeveric studies. It provides ease of access to the P2-P3 junction 
of the PCA.  
 
Keywords: Supracerebellar transtentorial approach, Endoscopic surgery, Amygdalahippocampectomy 

Sözel Bildiriler / Oral Presentations 
73 
 
S17 
 
İmatinib içeren biyobozunur poli (laktik-glikolik asit) kopolimeri (plga) 
mikrokürelerinin kraniofarengiomlarda anjiyogenez inhibisyonu ile rekürrensi 
engelleyebilirliğinin araştırılması 
 
Emel Akgün
1
, Okşan Karal Yılmaz
2
, Manolya Küküt
2
, Kemal Baysal
2
, Türker Kılıç
1,3 
 
1
Marmara Üniversitesi, Nörolojik Bilimler Enstitüsü, İstanbul 
2
TÜBİTAK, Marmara Araştırma Merkezi, Gen Mühendisliği ve Biyoteknoloji Entitüsü, İstanbul 
3
Marmara Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Nöroşirürji Ana Bilim Dalı, İstanbul 
 
1
Marmara University, Institute of Neurological Sciences, İstanbul, Turkey 
2
TÜBİTAK Marmara Research Center, Genetic Engineering and Biotechnology Institute, İstanbul 
3
Marmara University, Faculty of Medicine, Department of Neurosurgery, İstanbul, Turkey 
 
AMAÇ:  Daha  önceki  çalışmalarımızda,  kraniofaringiom  tümörlerin  rekürrensinde  yoğun  anjiogenik  aktivitenin 
etkin  olduğu  ve  PDGF  yolağının  aşırı  aktif  olduğu  belirlenmişti.  Bu  çalışmada,  PDGFR  blokörü  olan  imatinib 
mesylate içeren uzun salınımlı biyobozunur poli(laktik-glikolik asit) kopolimeri (PLGA) mikrokürelerin, anjiogenik 
aktivitenin yoğun olarak görüldüğü nüks kraniofarengiomlarda rekürrensi engelleyebilirliği araştırıldı.  
Gereç  ve  YÖNTEM:  Marmara  Üniversitesi  Beyin  Cerrahisi  Anabilim  Dalı  ve  Marmara  Üniversitesi  Nörolojik 
Bilimler  Enstitüsü  bünyesinde  1999-2010  yılları  arasında  cerrahi  olarak  çıkarılmış  olan  6  nüks  eden 
kraniofarenjiom dokusu kullanıldı. TÜBİTAK Marmara Araştırma Merkezi’nde her biri farklı salınım özelliklerinde 
ve farklı  konsantrasyonlarda  imanitib  içeren  8 farklı  mikroküre  sentezlenmiştir.  Mikrokürelerin  tümör örnekleri 
üzerindeki anti-anjiojenik etkinlikleri sıçan kornea anjiojenez modeli ile belirlenmiş ve beşer gün arayla 30 gün 
boyunca  görüntülenerek,  derecelendirildi.  Kontrol  grubu  olarak  serum  fizyolojik  ve  imatinib  içermeyen 
mikroküre-M21 kullanıldı. 
BULGULAR: M23 ve M48 mikrokürelerinin anti-anjiojenik etkinliği ile kontrol grupları arasında anlamlı bir fark 
bulunamadı.  M09  ve  M40  mikrokürelerinin  anti-anjiojenik  etkinliği  10.  günden  sonra  ve  M50  mikroküresinin 
anti-anjiojenik  etkinliği  15.günden  sonra  anlamlı  olarak  bulundu.  M11  ve  M38  mikrokürelerinin  ise  tüm  takip 
günlerinde kontrol grupları ile anlamlı olarak farklılık gösterdiği görüldü. 
SONUÇ:  Yoğun  anjiogenik  aktivitenin  görüldüğü  nüks  eden  kraniofarenjiom  tümörleri  üzerinde  imanitibin 
etkileri  uzun  salınımlı  mikroküreler  kullanılarak  gösterilmiştir.  Bulgularımız,  cerrahi  rezeksiyon  sonrası  tümör 
lojuna  konulacak  biyobozunur  mikroküreler  ile  kraniofaringiomlarda  nüksü  anti-anjiojenik  aktivite  göstererek, 
engellemek için olumlu önverileri oluşturmuştur. 
 
Anahtar  Kelimeler:  Kraniofarengiom,  Nüks,  Anjiogenez,  Kornea  anjiojenez  modeli,  Biyobozunur  mikroküre, 
PLGA 
 
Inhibition of recurrence of craniopharyngiomas with imatinib mesylate-loaded 
poly (lactide-co-glycolide) (plga) microspheres 
 
OBJECTIVES:  Recurrence  is  highly  seen  in  craniopharyngiomas.  Due  to  their  close  proximity  to  the  vital 
structures, gross-total resection, which is thought to be the major determinant of the recurrence, is not always 
possible  for  craniopharyngiomas.  So,  post-operative  long-term  effective  therapy  approaches  are  needed  to 
prevent  the  recurrence.  Besides,  our  recent  studies  showed  that  there  is  a  positive  correlation  between  the 
recurrence  and  angiogenic  potential  of  craniopharyngioma  through  over  activation  of  PDGF  (platelet-derived 
growth factor) signaling pathway. In this study, we aimed to investigate the inhibitory potential of local, long-
term delivery of imatinib mesylate (PDGFR-B blocker) on recurrence of adult craniopharyngiomas via PLGA-type 
biodegradable microspheres. 
MATERIALS  &  METHODS:  Imatinib  mesylate  containing  PLGA  polymers  composed  of  different  lactic/glycolic 
acid  concentrations,  molecular  weights  and  drug  compositions  were  synthesized  by  modified  double 
emulsion/solvent evaporation technique. After in vitro characterization of protein holding, surface morphology, 
entrapment efficiency and drug release kinetics, inhibitory potential of microspheres on neovascularization was 
tested on craniopharyngioma tumor samples implanted in rat cornea. 
RESULTS: Imatinib containing PLGA microspheres in different LA:GA ratios (LA:GA, 50:50 (M38); 75:25(M70); 
85:15(M71)) considerably reduced the neovascularization induced by recurrent tumor samples in an in vivo rat 
cornea angiogenesis model, p<0,01. 
CONCLUSION:  Long-term,  local  delivery  of  imatinib  mesylate  to  the  post-surgical  tumoral  cavity  using 
biodegradable microspheres is promising approach to prevent the recurrence of craniopharyngiomas. 
 
Keywords: Craniopharyngioma, Tumor recurrence, Imatinib mesylate, PLGA microspheres, Neovascularization, 
PDGFR, Cornea angiogenesis model, Controlled drug release 

Sözel Bildiriler / Oral Presentations 
74 
 
S18 
 
Deneysel hipertiroidili sıçanlarda hipokampal uzun süreli potansiyasyondaki 
inhibisyon 
 
Nazan Dolu, Cem Süer, A. Seda Artış, Soner Bitiktaş, Erdem Başaran  
 
Erciyes Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Fizyoloji Anabilim Dalı, Kayseri 
 
Erciyes University, Faculty of Medicine, Department of Physiology, Kayseri, Turkey 
 
AMAÇ:  Tiroid  hormonlarının  anne  karnında  fetüsün  gelişim  döneminde  veya  erişkin  dönemde  eksikliğinin 
öğrenme  ve  hafızayı  bozduğu  birçok  literatürde  bildirilmiştir.  Ancak,  normal  erişkin  sıçanlara  tiroid  hormonu 
verildiğinde  öğrenme  ve  hafızada  meydana  gelen  değişikliklerle  ilgili  elektrofizyolojik  çalışmalar  yeterli 
bulunmamaktadır. 
GEREÇ  ve  YÖNTEM:  Çalışma,  12  erişkin  (9-10  aylık)  Wistar  sıçanlarda  gerçekleştirildi.  Sıçanlar  rastgele 
hipertiroidili (0,2 mg/kg/day intraperitoneal tiroksin enjeksiyonu, 21 gün, n=6) ve kontrol grubu (n=6) olarak 
ikiye  ayrıldı.  Uretan  anestezisinden  sonra  sıçanlar  stereotaksik  alete  yerleştirildi.  Bipolar  tungsten  elektrot  ile 
medyal  perforan  yol  uyarıldı.  Aynı  hemisferdeki  dentat  girusun  granül  hücre  tabakasına  yerleştirilen  cam 
mikropipet ile eksitatör postsinaptik alan potansiyelleri (EPSP) kaydedildi. 15 dakikalık baseline EPSP kaydından 
sonra,  uzun  süreli  potansiyasyon  (LTP),  yüksek  frekanslı  tetanik  uyarı  ile  5  dakikada  bir  4  kez  uyarılarak 
kaydedildi. 
BULGULAR:  Hipertiroidili  sıçanların  dentat  giruslarında,  tetanik  uyaran  sonrası  elde  edilen  sinaptik  aktiviteler 
ile  uzun  süreli  potansiyasyon  analiz  edilmiştir.  Hem  indüksiyon  [(populasyon  spike  (PS)  genliği,  alan 
potansiyelleri  (fEPSP)  eğimi,  Z=2.88,  p=0.004)]  hem  de  sürdürme  fazlarında  (PS;  Z=2.72,  p=0.006,  fEPSP; 
Z=2.88, p=0.006) fEPSP eğimi ve PS genliklerinde kontrol grubuna göre anlamlı azalma bulunmuştur. 
SONUÇ:  L-Tiroksin  enjeksiyonu  ile  hipertiroidi  oluşturulan  sıçanlarda  uzun  süreli  potansiyasyonda  inhibisyon 
meydana gelmektedir. 
 
Anahtar Kelimeler: Uzun süreli potansiyasyon, Hipokampus, Hipertiroidi, EPSP 
 
Türkiye Bilimsel ve Teknolojik Araştırma Kurumu tarafından desteklenmiştir (Proje numarası: 108S244).
  
 
Inhibition of hippocampal long term potentiation in rats with experimental 
hyperthyroidism 
 
OBJECTIVES:  It  is  well  known  that  thyroid  hormones  play  a  vital  role  in  the  process  of  early  growth  and 
development of most organs, especially the brain. While a large body of literature is available on the effect of 
thyroid  hormone  deficiency on  learning  and  memory  functions  during  the  developmental  stage  or  adult-onset 
hypothyroidism;  electrophysiological  findings  are  not  satisfactory,  particularly  on  thyroxin  administration  to 
adult normothyroid animals.  
MATERIALS  &  METHODS:  The  experiments  were  carried  out  on  12  adult  male  Wistar  rats  of  9-10  months. 
Rats  were  randomly  divided  into  the  hyperthyroid  (0,2  mg/kg/day  intraperitoneal  thyroxine  injection,  for  21 
days)  and  control  groups  (n=6  in  each  group).  Rats  were  anesthetized  with  urethane  and  placed
 
in  a 
stereotaxic  frame.  A  bipolar  tungsten  electrode  was  used  to  stimulate
 
the  medial  perforant  path.  A  glass 
micropipette  was  inserted  in  the  granule  cell  layer  of  the  ipsilateral  dentate  gyrus  to  record  field  excitatory 
postsynaptic
 
potentials.  Long-term  potentiation,  after  a  15  min  baseline  recording  of  field  excitatory 
postsynaptic potentials, was induced by four sets of tetanic trains.  
RESULTS:  The  synaptic  activity  of  dentate  gyrus  neuron  of  hyperthyroid  rats  showed  significantly  decreased 
responses to tetanic stimulation from control rats in induction phase (for PS and fEPSP slope Z=2.88, p=0.004) 
and maintenance phase of LTP (Z=2.88, p=0.006 for fEPSP slope and Z=2.72, p=0.006 for PS amp).  
CONCLUSION:  As  a  result,  the  present  study  clearly  provides  the  in  vivo  evidence  for  action  of  L-thyroxine 
leading to inhibition in the plasticity of dentate gyrus neurons in adult rats. 
 
Keywords: Long term potantiation, hippocampus, hyperthyroidy, EPSP  
 
Supported by the Scientific and Technological Research Council of Turkey (Project number: 108S244). 

Sözel Bildiriler / Oral Presentations 
75 
 
Sözel Bildiriler 4 / Oral Presentations 4
 
 
S19 
 
Vitamin D reseptörünün Aβ tarafından baskılanması ve vitamin D’nin Aβ ile 
uyarılan LVSCC-A1C ekspresyonu ve NGF salınması üzerine etkileri 
 
Erdinç Dursun, Duygu Gezen-Ak, Selma Yılmazer 
 
İstanbul Üniversitesi, Cerrahpaşa Tıp Fakültesi, Tıbbi Biyoloji Anabilim Dalı, İstanbul 
 
Istanbul University, Cerrahpasa Faculty of Medicine, Department of Medical Biology, Istanbul, Turkey 
 
AMAÇ:  Alzheimer  patolojisini  oluşturan  esas  yapılardan  biri  olan  amiloid  plakların  ana  bileşeni  beta  amiloid 
peptididir. Beta amiloid, membran hasarı oluşturarak, hücre içi kalsiyum dengesini bozarak ve nörotrofik faktör 
seviyelerini  değiştirerek  toksik  etki  göstermektedir.  Son  yıllarda  yapılan  çalışmalarda  vitamin  D’nin  oksidatif 
stresi  baskılayarak,  nörotrofik  faktör  sentezini,  hücre  içi  kalsiyum  dengesini  ve  immün  cevabı  düzenleyerek 
nöronlar üzerinde koruyucu etki gösterebileceği ileri sürülmüştür. 
GEREÇ  ve  YÖNTEM:  Bu  çalışmada  sıçan  primer  kortikal  nöron  kültürlerine  beta  amiloid  1-42  uygulayarak 
Alzheimer hastalığı benzeri bir model oluşturuldu. Beta amiloidin L tipi kalsiyum kanalı LVSCC-A1C ve vitamin D 
reseptörünün  (VDR)  gen  anlatımı  üzerine  etkisi  qRT-PCR,  protein  seviyeleri  üzerine  etkisi  Western  blot 
yöntemiyle,  sinir  büyüme  faktörü  (NGF)  ve  sitotoksisite  seviyeleri  üzerine  etkileri  ise  ELISA  yöntemiyle 
saptandı.  Beta  amiloid  aracılığıyla  oluşan  bu  değişikliklere  karşı  vitamin  D  uygulamasının  koruyucu  ve  tedavi 
edici etkileri araştırıldı.