9-12 Nisan 2011 İstanbul Üniversitesi

MATERIALS  &  METHODS:  Simultaneous  EEG-fMRI  recordings  were  carried  out  while  18  healthy  volunteers 
were performing a version of Sternberg paradigm in this study. EEG signals obtained during the retention phase 
of  STM/WM  were  decomposed  into  topographical  components  using  independent  component  analysis. 
Afterwards,  components  with  significantly  different  power  in  various  frequency  bands  between  the  retention 
phase  and  other  phases  of  the  task  have  been  identified,  and  those  of  these  frequency  components  that 
significantly differ among different memory load conditions (2/6) and the control condition were specified. 
RESULTS:  The  decrease  of  frontal  apha  oscillation  due  to  STM/WM  retention  phase  is  found  correlated  with 
significant fMRI activations in right orbitofrontal and dorsolateral prefrontal area. The decrease of frontal theta 
amplitude is found correlated with activations in bilateral inferior temporal gyri, left inferior frontal cortex and 
cuneus-precuneus region. 
CONCLUSION: The close relationship of these areas with memory processes and default mode network makes 
it plausible that they can be responsible from the EEG activites related with the retention phase of the STM/WM. 
 
Keywords: EEG, fMRI, Sternberg Paradigm, Short term memory, Alpha oscillation. 
 
Supported by the Scientific Research Fund of Istanbul University (Project number. 7104). 

Sözel Bildiriler / Oral Presentations 
85 
 
S29 
 
Görsel oddball paradigmasında el tercihi etkisinin değerlendirilmesi  
 
Gökçer Eskikurt
1
, Ümmühan İşoğlu-Alkaç
2
 
 
1
İstanbul Üniversitesi, Deneysel Tıp Araştırma Enstitüsü, Sinirbilim Anabilim Dalı, İstanbul 
2
İstanbul Üniversitesi, İstanbul Tıp Fakültesi, Fizyoloji Anabilim Dalı, İstanbul 
 
1
Istanbul University, Institute of Experimental Medicine, Department of Neuroscience, Istanbul, Turkey 
2
Istanbul University, Istanbul Faculty of Medicine, Department of Physiology, Istanbul, Turkey 
 
AMAÇ:  Görsel  Oddball  paradigmasında  elde  edilen  yanıtların  baskın  el  tercihi  açısından  değerlendirilmesi 
amaçlanmıştır. 
GEREÇ ve YÖNTEM: Çalışmaya 26 sağlıklı gönüllü (13 sağ ve 13 sol el kullanan) katılmıştır. Beyin elektriksel 
aktivitesi  (EEG)  19  farklı  bölgeden  WinEEG  programı  ile  (MITSAR)  kaydedilmiştir.  Görsel  Oddball 
paradigmasında,  katılımcılardan  ekrandaki  gri  zeminde  altta  mavi  bir  kare  görüldüğünde  düğmeye  basmaları, 
mavi kare üstte belirdiğinde düğmeye basmamaları istenmiştir. Katılımcılara ortalama 330 uyaran sunulmuştur. 
İstatistiksel analizler tekrarlı ölçümler testi-ANOVA (SPSS 16.0) kullanıldı. 
BULGULAR: Görsel Oddball paradigmasında,  hedef  uyaran  yanıtı  sağ  ve sol  elini  kullanan  katılımcılarda  P300 
bileşeninin genlik [F(1,12)=0.01, p=0.921] ve latans [F(1,12)=0.509, p=0.489] değerleri açısından istatistiksel 
olarak anlamlı fark elde edilememiştir. Beyin yarıkürelerinin P300 bileşen yanıtları değerlendirildiğinde,  sağ elini 
kullanan kişilerde sağ yarıkürenin genlik değerleri sol yarıkürede elde edilen değerlere göre anlamlı şekilde farklı 
bulunmuştur [F(1,12)=11.314, p <0.05]. Fakat sağ elini kullanan kişilerde sağ yarıkürenin latans değerleri ile 
sol yarıkürenin değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmamıştır [F(1,12)=0.119, p=0.736]. 
Ayrıca genlik [F(1,12)=9.678, p<0.001] ve latans [F(1,12)=7.076, p<0.01] değerlerinde kanallar arası anlamlı 
fark  bulunmuştur.  Sol  elini  kullanan  katılımcıların  P300 bileşeninin  genlik  [F(1,12)=2.409,  p=0.147]  ve  latans 
[F(1,12)=  1.370,  p=0.265]  değerleri  yarıküreler  arasında  anlamlı  bir  fark  göstermemektedir.  Ayrıca  genlik 
[F(1,12)=12.567,  p<0.001]  ve  latans  [F(1,12)=5.656,  p<0.05]  değerlerinde  kanallar  arası  anlamlı  fark 
bulunmuştur. 
SONUÇ:  Görsel  Oddball  paradigmasında  elde  edilen  P300  yanıtının  sağ  yarıkürede  baskın  olması  daha  önceki 
çalışmalarda,  sağ  elini  kullanan  kişilerde  gösterilen  bir  bulgu  olmakla  birlikte,  çalışmamızda  bu  bulgunun  sağ 
elini kullanan katılımcıların yanı sıra sol elini kullanan katılımcılarda da elde edilmiş olması önemlidir. 
 
Anahtar Kelimeler: Görsel oddball paradigması, El tercihi, P300, Yarıkürelerin asimetrisi, Beyin yarıküreleri 
 
İstanbul  Üniversitesi  Etik  Kurulu  tarafından  onaylanmıştır  (Dosya  numarası:  2009/2648-43).  İstanbul 
Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projeleri Birimi tarafından desteklenmiştir (Proje numarası: 4965). 
 
Evaluation of the effects of hand preference on visual oddball paradigm 
 
OBJECTIVES:  The  aim  of  this  study  is  to  evaluate  the  responses  to  Visual  Oddball  Paradigm  in  reference  to 
hand preference. 
MATERIALS  &  METHODS:  26  healthy  volunteers  (13  right-handed,  13  left-handed)  participated  the  study. 
Brain electrical activity (EEG) was recorded using WinEEG program (MITSAR) from 19 different scalp positions. 
Volunteers were instructed to press a button every time when they see the blue square at the bottom edge and 
not  to  press  button  when  they  see  the  square  at  the  top  edge.    In  average  330  stimuli  were  presented. 
Repeated measured ANOVA (SSPSS 16.0) test was used for the statistical analysis. 
RESULTS:  There  were  no  significant  difference  between  left-  and  right-handed  volunteers  in  target  stimulus 
P300  amplitude  [F(1,12)=0.01,  p=0.921]  or  latency  [F(1,12)=0.509,  p=0.489]  in  Visual  Oddball  Paradigm. 
When P300 responses of brain hemispheres were evaluated, the average of P300 amplitudes right hemisphere 
of right-handed volunteers were significantly higher than the average of their left hemisphere P300 amplitudes 
[F(1,12)=11.314,  p  <0.05].  However  there  was  no  significant  difference  between  hemispheres  latencies 
[F(1,12)=0.119,  p=0.736]  of  right-handed  volunteers.  In  addition  there  were  significant  amplitude 
[F(1,12)=9.678,  p<0.001]  and  latency  [F(1,12)=7.076,  p<0.01]  differences  among  channels.  There  were  no 
significant  difference  in  P300  amplitudes  [F(1,12)=2.409,  p=0.147]  or  latencies  [F(1,12)=  1.370,  p=0.265] 
between  hemispheres  of  left-handed  volunteers.  On  the  other  hand  there  were  significant  amplitude 
[F(1,12)=12.567, p<0.001] and latency [F(1,12)=5.656, p<0.05] differences among channels. 
CONCLUSION:  Right  hemisphere  dominance  of  P300  response  to  Visual  Oddball  Paradigm  in  right  handed 
volunteers have been shown in previous studies. This study showed that this dominance is valid for both left-
handed and right-handed volunteers. 
 
Keywords: Visual Oddball Paradigm, Hand preference, P300, Hemispheric asymmetry, Brain hemisphere 
 
Approved  by  Istanbul  University  Ethics  Commision  (File  number:  2009/2648-43).  Supported  by  Scientific 
Research Projects Coordination Unit of Istanbul University (Project number: 4965). 

Sözel Bildiriler / Oral Presentations 
86 
 
S30 
 
Kortiko-striato-talamik devrelerin bir robot uygulaması 
 
Berat Denizdurduran, Neslihan Serap Şengör 
 
İstanbul Teknik Üniversitesi, Mühendislik Fakültesi, Elektronik ve Haberleşme Mühendisliği Bölümü, İstanbul 
 
Istanbul Technical University, Facülty of Engineering, Electronics and Communication Engineering Department, Istanbul, Turkey 
 
AMAÇ: Bilişsel süreçlerin hesaplamalı modelleri canlıların davranışlarının süregelen mekanizmalarını açıklamaya 
çalışmaktadır. Bu modeller özellikle son yıllarda insansı robot çalışmalarında da kullanılmaktadır. Bu çalışmada 
vurgulanmak  istenen  ise  karar  verme  ve  pekiştirmeli  öğrenmeye  ilişkin  bilişsel  süreçlerin  hesaplamalı 
modellerinin robotik uygulamalarını gerçekleştirmektir. 
GEREÇ ve YÖNTEM: Amaca yönelik davranışlar ve pekiştirmeli öğrenmeye dair bilişsel süreçlerin hesaplamalı 
modelleri  merkezi  sinir  sisteminin  fonksiyonel  birimleri  ile  nörotransmiterlere    dair  bulgulara  dayanmaktadır. 
Yapılan  çalışmalar  göstermiştir  ki,  bulunulan  ortamdan  alınan  çeşitli  uyaranlara  bağlı  olarak  farklı  seçenekler 
içerisinden  yapılan  seçimlerde  basal  ganglionların  önemli  bir  rolü  vardır.  Bu  bilgiler  ışığında  bu  çalışmada 
değişen ortam şartlarına bağlı olarak uygun kararlar alabilmesini modelleyen bir hesaplamalı basal ganglionlar-
talamus-korteks  modeli  kullanılarak,  bir  farenin  yaşam  evresinin  belirli  bir  kesiminin  simulasyonu 
gerçekleştirilmiş  ve  Khepera  II  adı  verilen  bir  robot  üzerinde  sınanması  yapılmıştır.    Öğrenme  sürecinin  de 
robotta gerçeklenmesi ile robotun değişen ortam şartlarına uyum sağlayabildiği gözlemlenmiştir. 
BULGULAR:  Robot  üzerinde  kullanılan  uzaklık  ve  ışık  sensörleri  farenin  dış  dünyayı  tanıyabilmesi, 
duyumsayabilmesi  için  kullandığı  koku  alma  ve  görme  duyularını    sembolize  etmeye,  anlamlandırmaya 
çalışmaktadır. Yapılan 30 simülasyon göstermiştir ki, bu çalışmada kullanılan hesaplamalı model ve pekiştirmeli 
öğrenme algritması robota yem olarak tanıtmaya çalıştığımız silindirleri, engellerin olduğu bir ortamda, yaklaşık 
6.  ya  da  7.  denemesinde  tanımış,  sürecin  devamında  yani  yemi  öğrendikten  sonra  yuvasını  ise  3.  ya  da  4. 
denemesinde  öğrenebilmiştir.  Beklenildiği  üzere  robot  bu  30  testin  tamamını  öğrenmeyle  neticelendirmemiş, 
değişen ortam şartlarına bağlı olarak öğrenememe ile de karşılaşmıştır. 
SONUÇ:  Bu  çalışma,  nöral  yapılara  dayanarak  geliştirilen  hesaplamalı  modellerin  robotik  uygulamalarının, 
bilişsel  süreçlerin  anlaşılmasının  yanı  sıra  makine  öğrenmesi  için  de  gerçekleştirilecek  çalışmalara  yeni    bakış 
açısı kazandırabileceğine dair bir örnek teşkil etmektedir. 
 
Anahtar Kelimeler: Hesaplamalı model, Amaca yönelik davranış, Pekiştirmeli öğrenme, Robotik model 
 
Implementation of cortico-striato-thalamic circuits on robot 
 
OBJECTIVES:  The  computational  models  of  cognitive  processes  affirm  our  understanding  of  the  ongoing 
mechanisms  and  robot  models  are  a  further  step  in  computational  modeling.  The  main  point  is  to  show  the 
potential  use  of robot  models  for  tasks requiring  high  order  processes  like  action  selection  and  reinforcement 
learning. 
MATERIALS  &  METHODS:  It  has  been  shown  that  basal  ganglia  take  part  in  selecting  an  action  amongst 
different  choices  based  on  the  saliencies  of  each  possibility.  In  this  work,  the  aim  is  to  investigate  the 
effectiveness of the basal ganglia-thalamus-cortex model in a scenario based on rat’s behavior, so behavior of a 
rat  is  simulated  on  the  mobile  robot  Khepera  II.    The  proposed  model  has  the  ability  of  selecting  the 
appropriate  actions  under  changing  environmental  conditions,  thus  it  is  suitable  to  implement  learning  to 
become familiar with a new environment.  
RESULTS: The differences between the sensory systems of the mobile robots and the rat is resolved in order to 
mimic the behavior of a rat. The mobile robot is trained to learn to recognize the food and the place of the nest 
and  it  is  capable  of  completing  the  task  even  though  the  conditions  in  the  environment changes.  In  all  of 30 
trials, mobile robot recognizes the food approximately in 6 or 7 steps and also approximately at its fourth trial 
the robot learns the place of the nest and deposits the food there. 
CONCLUSION: This works demonstrates that working on robot models based on biologically inspired models of 
neural substrates  could improve our understanding of cognitive processes.  
 
Keywords: Computational model, Goal-directed behavior, Reinforcement learning, Robot model 

Sözel Bildiriler / Oral Presentations 
87 
 
Sözel Bildiriler 6 / Oral Presentations 6
 
 
S31 
 
Genetik absans epilepsi sıçan modelinde amigdala kindling sürecinin tek bir 
nöron ateşlemesi üzerine etkisinin incelendiği in-vivo çalışma 
 
Nihan Çarçak
1
, Filiz Onat
2
, Didier Pinault
3
, Terence J. O’Brien
4 
 
1
İstanbul Üniversitesi, Eczacılık Fakültesi, Farmakoloji Anabilim Dalı, İstanbul 
2
Marmara Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Farmakoloji ve Klinik Farmakoloji Anabilim Dalı, İstanbul 
3
INSERM U666, Louis Pasteur Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Strazburg, Fransa 
4
Melbourne Üniversitesi, Tıp Fakültesi,  Melbourne, VIC, Avustralya 
 
1
Istanbul University, Faculty of Pharmacy, Department of Pharmacology, Istanbul, Turkey  
2
Marmara University, Faculty of Medicine, Department of Pharmacology and Clinical Pharmacology, Istanbul, Turkey 
3
INSERM U666, Louis Pasteur University, Faculty of Medicine, Strasbourg, France 
4
University of Melbourne, Department of Medicine, Melbourne, VIC, Australia 
 
AMAÇ:  İdiyopatik  jeneralize  epilepsinin  en  geçerli  modellerinden  biri  olan  Strazburg  kökenli  genetik  absans 
epilepsili  sıçanlar  (GAERS)  kindling  sürecine  karşı  direnç  gösterirler.    Absans  nöbetlerinin  ortaya  çıkışında 
talamus  ve  korteks  arasındaki  karşılıklı  ritmik  ateşlemeler  önemli  rol  oynar.  GAERS’lerde  amigdala  kindling 
sürecinin  konvülsif  evreye  geçişte  talamustaki  ritmik  senkronize  epileptiform  ateşleme  değişiklerinin  rol 
oynayabileceği hipotezinden hareketle bu çalışma planlamıştır. 
GEREÇ  ve  YÖNTEM:  GAERS  ve  epileptik  olmayan  kontrol  (NEK)  sıçanların  amigdalalarına  uyarı  elektrodu 
yerleştirilmiş  ve  hayvanlar  art-deşarj  eşik  şiddetinde  bir  elektriksel  akım  ile  günde  2  defa,  maksimum  uyarı 
sayısı  30  olacak  şekilde  uyarılmışlardır.  Daha  sonra,  talamik  retiküler  çekirdek  (TRN),  ventrobazal  thalamus 
(VB),  hipokampus  ve  korteksten  in-vivo  koşullarda  nörolept  anestezisi  altında  hücre  dışı  tek  hücre  nöron 
kayıtları alınmıştır.  
BULGULAR:  Kontrol-NEK  ve  kontrol-GAERS  gruplarında,  korteks,  hipokampus  ve  TRN’den  kaydedilen 
nöronların  interiktal  ateşleme  özellikleri  benzer  bulunmuştur.  Ancak  VB  talamustaki  talamokortikal  hücrelerin 
interiktal  ateşleme  frekansı  kontrol-NEK  grubunda  kontrol-GAERS  grubuna  kıyasla  daha  düşüktür.  Kindling 
sonrasında  kindling-NEK  grubunda  TRN  nöronlarında  patlama  tarzında  (epileptiform)  düşük  frekanslı  ateşleme 
değişikliği gözlenirken bu durum eşit sayıda uyarı alan kindling-GAERS grubunda gözlenmemiştir. Kindling-NEK 
grubundaki  VB  ve  hipokampal  nöronlar  kindling-GAERS  grubundaki  nöronlara  göre  daha  epileptiform  bir  hal 
alırken, kortikal nöronlarda kindling sonrasında iki grup arasında böyle bir ateşleme değişikliği gözlenmemiştir.  
SONUÇ:  Amigdala  kindling  sürecinin  talamusta  (VB  ve  TRN)  ve  daha  az  olarak  da  hipokampusta  patlama 
tarzında  ateşleme  değişikliğine  neden  olması,  limbik  nöbetlerin  sekonder  jeneralizasyonunda  talamus  ve 
hipokampusun rolünü aydınlatma bakımından yeni bir yaklaşım sağlamıştır.  
 
Anahtar Kelimeler: Kindling, GAERS, Talamus, Hücre dışı kayıt, Absans epilepsi 
 
In-vivo study of the impact of amygdala kindling on the firing pattern of single 
neuron in a genetic absence epilepsy rat model 
 
OBJECTIVES:  Genetic  Absence  Epilepsy  rats  from  Strasbourg  (GAERS),  a  well  validated  model  of  idiopathic 
generalized epilepsy, are resistant to the progression of kindling. Rhythmic reciprocal oscillatory firing between 
the cortex and the thalamus plays a critical role in absence seizures.  We hypothesized that, the progression to 
the convulsive stages of amygdala kindling arises from acquired alterations of firing properties in the thalamus 
that predisposes to rhythmic synchronized epileptiform firing in GAERS. 
MATERIALS  &  METHODS:  Stimualtion  electrode  was  implanted  in  amygdala  of  GAERS  and  non-epileptic 
control (NEC) rats and stimulation was performed at afterdischarge threshold twice daily to a maximum of 30 
stimulations.  Thereafter  extracellular  single  neuron  recordings  were  performed  in-vivo  under  neurolept 
anesthesia from the thalamic reticular nucleus (TRN), ventrobasal thalamus (VB), hippocampus and the cortex. 
RESULTS: Interictal firing patterns recorded in the cortex, hippocampus and TRN were similar between control-
NEC  and  control-GAERS  groups.  However  the  thalamocortical  cells  in  VB  thalamus  in  control-NECs  interictally 
had  a  lower  firing  frequency  compared  to  control-GAERS.  Following  kindling  the  TRN  firing  had  evolved  a 
bursting  (epileptiform)  low  frequency  pattern  interictally  in  kindling-NEC  but  this  was  not  seen  in  kindling-
GAERS  subjected  the same  number  of stimulations  as  NEC.  In  the  VB  and  hippocampus,  neurons  in  kindling-
NEC,  developed  more  burst  pattern  than  kindling-GAERS  group  but  the  cortical  neurons  did  not  show  this 
alteration. 
CONCLUSION:  Amygdala  kindling  induces  the  thalamus  (TRN  and  VB)  and  lesser  the  hippocampus  to  fire  in 
burst pattern, which provide the new insight of involvement of the thalamus and hippocampus during secondary 
generalization of limbic seizures. 
 
Keywords: Kindling, GAERS, Thalamus, Extracellular recordings, Absence epilepsy. 

Sözel Bildiriler / Oral Presentations 
88 
 
S32 
 
Genetik absans modellerinin sekonder jeneralizasyona direnç göstermelerinin 
altında yatabilecek olası mekanizmalar 
 
M.Tansel Kendirli
1
, Filiz Onat
2
, Edward H. Bertram
3 
 
1
Eskişehir Asker Hastanesi, Eskişehir 
2
Marmara Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Farmakoloji ve Klinik Farmakoloji Anabilim Dalı, İstanbul 
3
Virginia Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Nöroloji Anabilim Dalı, Virginia, ABD 
 
1
Eskişehir Asker Hospital, Eskişehir, Turkey 
2
Marmara University, Faculty of Medicine, Department of Pharmacology and Clinical Pharmacology, Istanbul, Turkey 
3
University of Virginia, Faculty of Medicine, Neurology Department, Virginia, USA  
 
AMAÇ: Genetik absans epilepsili sıçanların, farkli limbik yapıların uyarılması ile tetiklenen kindling uygulamasina 
karsi  direnç  gösterdikleri  bilinmektedir.Çalışmamız  ile  WAG/Rij  modelinde  de  görülen  bu  direncin  genel  bir 
fenomen mi olduğu ya da farklı ileti yollarının kullanılmasından mı kaynaklandığını araştırdık. 
GEREÇ  ve  YÖNTEM:  Kindling:  Diken-ve-dalga  deşarjlarına  sahip  olan  WAG/Rij  sıçanlar,  hipokampus  ve 
talamusun  mediodorsal  çekirdeği  uyarılarak  yapilan  kindling  sürecinde  Sprague-Dawley  (SD)  sıçanlar  ile 
karşılaştırıldı.  Uyarıcı  elektrodlar  tek  taraflı  olarak  hipokampus  (WAG/Rij  (n=9),  SD  (n=9))  ve  talamusa 
(WAG/Rij  (n=7),  SD(n=5))  yerleştirildi.  Derlenme  döneminden  sonra  gruplara  video  monitorizasyon  eşliğinde 
kindling uygulandı. Oluşan nöbet aktivitelerinde artdesarj süreleri ve kindling evreleri karşılaştırıldı. 
In Vivo Fizyoloji: Bipolar uyarıcı elektrod sırasıyla subikulum ve talamusun mediodorsal çekirdeğine yerleştirildi. 
Kayıtlama cam elektrod kullanılarak prefrontal korteksden yapıldı. Elde edilen potansiyeller, WAG/Rij (n=6) ve 
SD (n=7) sıçanlar arasında karşılaştırıldı.  
Çalışma protokolü Viriginia Üniversitesi tarafından onaylanmıştır. 
BULGULAR:  Hipokampus  uyarımı  ile  SD  sıçanların  ortalama  26  deneme  sonrasında  jeneralize  nöbet 
potansiyeline ulaştıkları görüldü. Dört adet WAG/Rij sıçan 50 defa uyarılmış olmalarına rağmen jeneralize nöbet 
geçirmedi.  Talamustan  yapılan  kindling  sürecinde  her  iki  grup  arasında belirgin bir fark saptanmadı.  Fizyolojik 
çalışmada mediodorsal çekirdek uyarılarak elde edilen potansiyeller açışından her iki grup arasında belirgin bir 
fark  saptanmaz  iken;  WAG/Rij  sıçanlarda  kontrol  grubunun  aksine  subikulum  uyarılarak  elde  edilen 
potansiyellerin ilk komponentinde tekrarlayan uyarılara rağmen bir değişim olmadığı gözlendi.   
SONUÇ: Kindling çalışmasından elde edilen bulgular, WAG/Rij sıçanlarda sekonder jeneralizasyona karşı direnç 
göstermelerinin altında farklı nöronal bağlantıların var olabileceğini düşündürmüştür. Ayrıca WAG/Rij grubunda 
subikulum uyarılarak prefrontal korteksden kaydedilen uyandırılmış potansiyellerin fasilitasyon göstermemesinin 
bu sürece katkısı olabileceği akla gelmektedir.    
 
Anahtar Kelimeler: Kindling, Absans, Direnç, Sekonder jeneralizasyon 
 
Possible underlying mechanisms of resistance to secondary generalization in 
genetic absence rat models 
 
OBJECTIVES: Rats with genetic absence epilepsy are resistant to traditional kindling. We aimed to determine 
whether WAG/Rij resistance to kindling was a global phenomena or whether the resistance was circuit specific.  
MATERIALS  &  METHODS:  Kindling:  WAG/Rij  rats  with  spike-and-wave  seizures  were  compared  to  non 
epileptic  Sprague-Dawley  (SD)  rats  during  hippocampal  and  mediodorsal    thalamic  kindling.  Following  the 
implantation of a unilateral hippocampal (WAG/Rij (n=9), SD (n=9)) and thalamic (WAG/Rij (n=7), SD (n=5)) 
electrodes  rats  were  kindled  while  under  continuous  video  EEG  monitoring.  Kindled  seizures  were  evaluated 
with  their  after-discharge  durations  and  behavioral  seizure  severity.  In  Vivo  Physiology:  Bipolar  stimulating 
electrode  was  placed  in  the  subiculum  and  then  in  the  mediodorsal  thalamus.  Recordings  were  made  from 
prefrontal cortex by saline filled glass electrodes. Generated evoked potentials were compared between groups 
(WAG/Rij (n=6), SD (n=7)) Protocol approved by the University of Virginia animal care and use committee.