9-12 Nisan 2011 İstanbul Üniversitesi

electrical activities 
 
OBJECTIVES:  The  aim  of  this  study  was  to  investigate  the  effects  of  insulin  and  rosiglitazone  on  the 
electrophysiological properties of left ventricular papillary muscle cells in a diabetic rat model. 
MATERIALS & METHODS: Male, albino Wistar rats, weighing 270-300 g were used. The animals were divided 
into 5 groups, one control and 4 diabetic groups. Diabetic groups included diabetes (D), diabetes+rosiglitazone 
(D+RZG),  diabetes+insulin  (D+INS)  and  diabetes+rosiglitazone+insulin  (D+RZG+INS).  Rosiglitazone  (4 
mg/kg/day)  was  given  orally  once  a  day,  and  NPH  insulin  (1U)  was  given  twice  a  day  subcutaneously  for  8 
weeks.  Using  classical  microelectrode  technique,  resting  membrane  potential  and  amplitude  and  duration  of 
action potentials were recorded from papillary muscle cells.  
RESULTS: Resting membrane potential in the diabetic group was significantly depolarized compared to those in 
the  control  group  (p<0.05).  It  was  also  more  depolarized  in  the  D+RZG  group  compared  to  the  group  D 
(p<0.05). The amplitude of the action potential was significantly bigger in group D compared the control group 
(p<0.05).  The  amplitude  of  the  action  potential  was  significantly  bigger  in  groups  D+RZG,  D+INS  and 
D+RZG+INS  compared  to  group  D  (p<0.05).  The  duration  of  depolarization  and  repolarization  of  the  action 
potential were increased in all diabetes groups compared to the control group (p<0.05).   
CONCLUSION:  Rosiglitazone  improved  some  of  the  parameters  (e.g.  body  weight,  blood  glucose)  related  to 
the  health  status  of  the  rats.  Both  insulin  and  rosiglitazone  increased  the  action  potential  duration  in  the 
papillary muscle cells and a decrease in potassium current density might be responsible for this effect. 
  
Keywords: Diabetes, Rat papillary muscle, Rosiglitazone, Action potential, Resting membrane potential 

Poster Bildiriler / Poster Presentations 
99 
 
P06 
 
Tıbbi ozonun diyabetik sıçanlarda sinir ileti hızına etkisi 
 
Haydar Ali Erken
1
, Osman Genç
2
, Gülten Erken
3
, Ceylan Ayada
2
, Gülşah Demirkaya
2
, Hasan Doğan
4
 
 
1
Balıkesir Devlet Hastanesi, Balıkesir 
2
Pamukkale Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Fizyoloji Ana Bilim Dalı, Denizli 
3
Balıkesir Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Fizyoloji Ana Bilim Dalı, Balıkesir 
4
Ozon Tedavi Merkezi, Denizli 
 
1
Balikesir State Hospital, Balikesir 
2
Pamukkale University, Faculty of Medicine, Department of Physiology, Denizli, Turkey 
3
Balikesir University, Faculty of Medicine, Department of Physiology, Balikesir, Turkey  
4
Ozone Treatment Center, Denizli 
 
AMAÇ:  Diyabetin  periferik  sinir  fonksiyonlarında  bozukluğa  yol  açtığı  bilinmektedir.  Bu  çalışmanın  amacı 
diyabetin  sinir  ileti  hızında  meydana  getireceği  değişikliğe  karşı  insülin  ve  tıbbi  ozon  tedavisinin  oluşturacağı 
etkilerini karşılaştırmaktır.  
GEREÇ  ve  YÖNTEM:  Çalışma  için,  Hayvan  Deneyleri  Etik  Kurulu  onayı  alındıktan  sonra  4  aylık,  30  adet, 
Sprague  Dawley  cinsi  dişi  sıçan,  her  biri  eşit  sayıda  olmak  üzere  5  gruba  ayrıldı:  Kontrol  grubu  (K),  diyabet 
grubu  (D),  ozon  grubu  (O),  diyabet+ozon  grubu  (DO),  diyabet+insülin  grubu  (Dİ).  Ozon  gazı,  DO  ve  O 
grubundaki  sıçanlara  günde  bir  kez  1,1  mg/kg  olmak  üzere  15  gün  boyunca  intraperitonal  olarak  uygulandı. 
Diyabet  oluşturmak  için  60  mg/kg  Streptozosin,  D  ve  DO  grubuna  0,5  ml  fosfat  tampon  solüsyonunda  (PBS) 
çözünerek  intraperitonal  olarak  tek  seferde  uygulandı.  Dİ  grubuna  15  gün  boyunca  3  IU/kg/gün  kristalize 
insülin  intraperitonal  olarak  yapıldı.  Deneysel  periyodun  sonunda,  anesteziye  edilen  (ketamin  HCL 
75mg/kg+Xylazin  HCL  10mg/kg)  sıçanların,  siyatik  sinirleri  çıkarılarak,  in  vitro  sinir  ileti  hızı  kayıtları  alındı. 
Gruplar arası farklılık one Way ANOVA ve Post Hoc Tukey testi ile saptanarak, p<0.05 olan değerler istatistiksel 
açıdan anlamlı kabul edildi. 
BULGULAR:  D  grubunun  sinir  ileti  hızı  kontrole  göre  istatistiksel  olarak  anlamlı  düzeyde  azaldı.  Dİ  ve  DO 
grubunun  sinir  ileti  hızı  ise  D  grubuna  göre  artmış  bulundu.  Fakat  bu  artış  sadece  Dİ  grubunda  istatistiksel 
olarak anlamlı düzeyde idi.  
SONUÇ:  Tıbbi  ozonun,  diyabetik  sıçanların  periferik  sinir  fonksiyonları  üzerindeki  etkisi,  insülin  tedavisi  kadar 
etkili değildir. Fakat tıbbi ozonun farklı doz ve sürelerle uygulanması etkinliğini arttırabilir. Bunu ortaya koymak 
için ilave deneysel çalışmalara gereksinim vardır.  
 
Anahtar Kelimeler: Ozon, Diyabet, Sinir ileti hızı, İnsülin, Sıçan 
 
The effects of medical ozone on nerve conduction velocity in diabetic rats 
 
OBJECTIVES: It has been known that diabetes causes impairment in nervous system function. The aim of this 
study to compare the effects of insulin and medical ozon therapy on nerve conduction velocity in diabetic rats.  
MATERIALS & METHODS: This study was approved by the Pamukkale University Ethics Committee of Animal 
Care and Usage. A total of 30 Sprague Dawley male rats, were divided into 5 groups, each consisting 6 rats: 
Control (K), diabetes (D), ozone (O), diabetes + insulin (DI), diabetes + ozone (DO). Diabetes was induced by 
a single ip injection of  Streptozosin at a dose of 60 mg/kg body weight dissolved in 0,5 ml phosphate buffer 
solution.  Ozone  were  applied  by  ip  injection  (1,1  mg/kg/d)  to  O  and  DO  groups  for  15  days.  Insulin  was 
administered ip injection at a dose of 3 IU/kg per day for 15 days. At the end of the experimental period, the 
rats  were  anesthetized  (ketamine  HCL  Xylazin  HCL  75mg/kg+10mg/kg)  and  than  were  removed  the  sciatic 
nerves.  Nerve  conduction  velocity  was  measured  in  sciatic  nerve.  One  Way  ANOVA  and  Post  Hoc  Tukey  tests 
were used for the differences between groups, p values <0.05 accepted as statistically significant. 
RESULTS: Nerve conduction velocity of D group was found to be statistically decreased compared to group K. 
Nerve conduction velocity of DI and DO groups were found to be increased compared to D group (p<0.05).  But 
this alteration in DO group was not statistically significant. 
CONCLUSION: The effects of medical ozone therapy on the nerve conduction velocity in diabetic rats was not 
as effective as insulin treatment. But application of different doses and duration of medical ozone can increase 
the effectiveness of treatment. Therefore, additional experimental studies are needed. 
 
Keywords: Ozone, Diabetes, Nerve conduction velocity, Insulin, Rat 

Poster Bildiriler / Poster Presentations 
100 
 
P07 
 
Yeni doğan fare motor ve duyusal sinir hücresi ko-kültüründe sinaps oluşumu 
modellemesi üzerine bir pilot çalışma  
 
Ender Erdoğan
1
, Fikri Erdemci
2
, Nureddin Cengiz
2
, Gürkan Öztürk
3
 
 
1
Selçuk Üniversitesi, Selçuklu Tıp Fakültesi, Histoloji ve Embriyoloji Anabilim Dalı, Konya 
2
Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Histoloji ve Embriyoloji Anabilim Dalı, Van 
3
Medipol Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Fizyoloji Anabilim Dalı, İstanbul 
 
1
Selçuk University, Selçuklu Faculty of Medicine, Department of Histology and Embryology, Konya, Turkey 
2
Yüzüncü Yıl University, Faculty of Medicine, Department of Histology and Embriology, Van, Turkey 
3
Medipol University, Faculty of Medicine, Physiology Department, Istanbul, Turkey 
 
AMAÇ:  Primer  duyusal  ve  spinal  motor  sinir  hücreleri  arasındaki  sinaptik  ilişkinin  bir  invitro  modelde  ortaya 
konulması  hem  histofizyolojinin  daha  iyi  açıklanabilmesi  hem  de  fizyopatolojik  ve  farmakolojik  çalışmalara 
olanak  sağlayacaktır.  Literatürde  duyusal  sinir  hücrelerin  başka  sinir  hücreleri  (kortikal  motor)  ve  hücrelerle 
(duyu epiteli, epidermis vs.) yapılmış ko-kültürleri bulunmakla birlikte, bu çalışmada öngörülen modele (primer 
duyusal – spinal motor sinir hücresi ko-kültürü) rastlanılmamıştır. Ayrıca çalışmanın yeni doğan farelerden izole 
edilen  hücrelerde  gerçekleştirilecek  olması  sinaps  gelişimine  (plastisite)  ait  önemli  bulguları  da  vereceği 
umudunu taşımaktadır. 
GEREÇ  ve  YÖNTEM:  Çalışmada,  Balb-C  türü  yeni  doğan  farelerden  izole  edilen  arka  kök  gangliyonu  primer 
duyusal  sinir  hücreleri  ile  medulla  spinalis  ön  boynuz  motor  sinir  hücreleri  birlikte  ko-kültürü  yapıldı.  Gelişen 
sinaptik  ilişki  motor  sinir  hücresi  için  özgün  anti-ChAT  ve  sinapslar  için  özgün  anti-sinaptofizin 
immünhistokimyasal  işaretlemeleri  ile  ortaya  konuldu.  Konfokal  mikroskobik  görüntüler  dijital  olarak 
kaydedilerek morfolojik olarak analiz edildi. 
BULGULAR: Bir metot çalışması olarak uygulamada karşılaşılan sorunlar değişik modifikasyonlarla giderilmeye 
ve optimize edilmeye çalışıldı. 
SONUÇ: Ko kültürlerde modelleme yapmanın klasik primer kültürlere göre zorlukları söz konusudur. En büyük 
problem farklı özelliklerde iki hücrenin eş zamanlı ve uyumlu kültürlerinin hazırlanabilmesidir. Bu pilot çalışma, 
duyu  ve  motor  sinir  hücreleri  arasında yapılan  sinaptik  modelleme daha  sonraki  uygulamalar  için  yol gösterici 
olabilir. 
 
Anahtar Kelimeler: İmmunhistokimya, Ko-kültür, Motor sinir hücresi, Primer duyusal sinir hücresi 
 
A synapse modelling in newborn mouse motor and sensory neuron co-culture: A 
pilot study 
 
OBJECTIVES: An in vitro model, revealed synaptic relation between sensorial and motor neuron, can express 
histophysiology  of  itself  and  psychopathological  and  pathological  research  better.  In  the  literature,  sensorial 
neurons were cultured with other neurons (cortical) and cells (sensorial epithelia and epidermis etc.). But there 
were  not  any  co-culture  of  primary  sensory  neuron  with  spinal  motor  neuron  like  in  this  study.  In  the  other 
hand, in this study, by using newborn mouse cells will enlight synaptic development and plasticity. 
MATERIALS  &  METHODS:  In  this  study,  we  used  primary  sensory  neurons  were  isolated  from  dorsal  root 
ganglia  and  primary  motor  neurons  were  isolated  from  ventral  horn  of  medulla  spinalis  of  new  born  Balb-C 
mice. Developing synaptic relations were revealed with motor neurons specific anti-ChAT and synapses specific 
anti-synapthophysine  marking,  immunohistochemically.  Confocal  microscopic  images  were  saved  digitally  and 
analyzed morphologically. 
RESULTS:    As  a  pilot  study,  various  modifications  and  optimizations  were  applied  to  resolve  the  problems  in 
practice.  
CONCLUSION: There were some difficulties of a co-culture modelling according to the classic primary cultures. 
The biggest problem was to set a simultaneously co-culture with the cells having different characteristics. With 
this pilot study, the  synaptic modelling of sensory  and  motor nerve cells may  lead  the  way for subsequent 
applications. 
 
Keywords: Immunohistochemistry, Co-culture, Motor neuron, Primary sensory neuron 

Poster Bildiriler / Poster Presentations 
101 
 
P08 
 
Somatik ve viseral ağrı modellerinde kanabinoidler ve parasetamol arasında 
sinerjistik bir analjezik etkileşim görülmektedir 
 
Ahmet Doğrul
1
, Ali Harlak
2
, Öner Menteş
2
, Fatih İlkaya
3
, Orhan Kozak
2
 
 
1
GATA, T. Farmakoloji Anabilim Dalı, Ankara 
2
GATA, Genel Cerrahi Anabilim Dalı, Ankara  
3
KKK Lojistik K.lığı (Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Farmakoloji Anabilim Dalı), Ankara 
 
1
GATA, Department of Pharmacology, Ankara, Turkey 
2
GATA, Department of Surgery, Ankara, Turkey 
3
Lojistik K.lığı, Ankara, Turkey (University of Ondokuz Mayis, Faculty of Medicine, Deparment of Pharmacology, Samsun) 
 
AMAÇ:  Kanabinoidler  etkili  analjezikler  olmakla  birlikte  psikotropik  yan  etkileri  kullanımlarını  kısıtlamaktadır. 
Kanabinoidlerin  diğer  analjezik  ilaçlarla  kombinasyonu  doz  düşürülmesine  bağlı  olarak  yan  etkileri  azaltabilir. 
Son çalışmalar parasetamolün beyinde endojen kanabinoidlerin geri alınımını inhibe eden AM404 adlı maddeye 
dönüştüğünü  göstermiştir.  Bu  nedenle  çalışmamızda  parasetamol  ile  kanabinoidler  arasında  antinosiseptif  bir 
etkileşim olup olmadığı değerlendirilmiştir. 
GEREÇ  ve  YÖNTEM:  Antinosisepsiyon  radyan  kuyruk  çekme,  hot  plate  ve  asetik  asit  kıvranma  testi 
kullanılarak  Balb-C  farelerde  değerlendirilmiştir.  Her  bir  grup  6  denekten  oluşmaktadır.  Kıvranma  cevapları 
%0.6 asetik asit kullanılarak  ölçülmüştür. CB1 ve CB2 agonisti CP 55,940 ile parasetamolün tek başına ya da 
birlikte  kombinasyonlarının  intraperitoneal  enjekte  edilmesi  sonrası  analjezik  etki  değerlendirilmiştir. 
İsobolografik  analizler  için,  CP  55,  940  ve  parasetamolün  sabit  dozlarda  kombinasyonları  deneklere  verildi  ve 
ilaç uygulamasından 60 dk sonraki  doz yanıt eğrilerinden regresyon analizi ile ED50 değerleri ve % 95 güvenlik 
aralığı hesaplandı.    
BULGULAR: CP 55 940 (0.0625 - 1 mg/kg, s.k.) ve parasetamol (50-300 mg/kg, i.p.) kuyruk çekme, hot plate 
ve kıvranma testlerinde doza bağımlı antinosiseptif etki gösterdi. ED50 değerleri sırasıyla CP 55, 940 için 0.21 
(0.10 to 0.42), 0.20 (0.17 to 0.23),  0.0264 (0.01 to 0.04) ve parasetamol için 400.6 (302.1 to 531.3), 302.2 
(261.2 to 349.8), 55.25 (42.2 to 72.2) mg/kg olarak bulundu. Isobolografik analizler CP 55,90 ve parasetamol 
arasında kuyruk çekme, hot plate ve kıvranma testlerinde sinerjistik bir analjezik etkileşim olduğunu gösterdi. 
SONUÇ: Kanabinoidlerin parasetamol ile kombine uygulanması ağrı farmakoterapisinde yeni bir yaklaşım olarak 
değerlendirilebilir.  
 
Anahtar Kelimeler: Kanabinoidler, Parasetamol, Kombinasyon, Analjezi, İsobolografik analiz 
 
GATA Deney Hayvanları Etik Kurulu tarafından onaylanmıştır. GATA Ar.Ge Mrk.Bşk.lığı (AR-2006/28) tarafından 
desteklenmiştir.  
 
Synergistic interaction between cannabinoids and paracetamol in somatic and 
visceral pain model in mice 
 
OBJECTIVES:  Cannabinoids  are effective  analgesics,  but  the  psychotropic  side  effects  associated  with 
cannabinoids puts a brake on their use. Combinations of cannabinoids with other analgesic drugs have been a 
valid approach in which decreasing the dose of cannabinoids could reduce side effects. Recent findings showed 
that  paracetamol  could  be  metabolized  in  the  brain  into  AM404,  a  compound  able  to  inhibit  the  re-uptake  of 
endogenous  cannabinoids.  Thus,  the  present  study  was  designed  to  evaluate  the  antinociceptive  interaction 
between cannabinoids and paracetamol. 
MATERIALS  &  METHODS:  Antinociception  was  assessed  by  using  the  radiant  tail-flick,  hot  plate  and acetic 
acid  writhing  test  in  Balb-C  mice.  Writhing  responses  was  elicited  by  intraperitoneal  (i.p.)  injection  of  0.6% 
acetic acid. The antinociceptive effects produced by i.p injection of CP 55 940, a CB1 and CB2 receptor agonist 
and paracetamol either alone or in combination were studied (N=6 for each group). To perform isobolographic 
analysis,  the  fixed  combination  of  CP  55  940  and  paracetamol  were  given  and  ED50  values  and  95  % 
confidence interval were calculated from regression analysis of the dose response curves at 60 min after  drug 
administration. 
RESULTS:  CP  55  940  (0.0625  to  1  mg/kg,  s.c.)  and  paracetamol  (50  to  300  mg/kg,  i.p.)  produced  dose-
dependent  antinociception  in  tail  flick,  hot  plate  and  writhing  test  with  ED50  values  of  0.21(0.10  to  0.42), 
0.20(0.17  to  0.23),  0.0264(0.01  to  0.04)  and  400.6(302.1  to  531.3),  302.2(261.2  to  349.8),  55.25(42.2  to 
72.2)  mg/kg  for  CP  55,  940  and  paracetamol,  respectively.  Isobolographic  analysis  showed  synergistic 
interactions between CP 55,90 and paracetamol in tail flick, hot plate and  writhing test. 
CONCLUSION:  The  co-administration  of  cannabinoids  with  paracetamol  may  have  utility  in  the 
pharmacotherapy of pain. 
 
Keywords: Cannabinoids, Paracetamol, Combination, Analgesics, Isobolographic analysis 
 
Approved by Animal Care Ethical comittee of GATA. Supported by GATA Ar.Ge Mrk.Bşk.lığı (AR-2006/28). 

Poster Bildiriler / Poster Presentations 
102 
 
P09 
 
Apelin-13’ün periferal nosiseptif sinyalleşme üzerine etkilerinin izole sıçan 
duysal sinir hücrelerinde incelenmesi 
 
Mete Özcan
1
, Damlagül Aydın
2
, Ömer Faruk Kalkan
2
, Selim Kutlu
3
,
 
Ahmet Ayar
2
 
 
1
Fırat Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Biyofizik Anabilim Dalı, Elazığ 
2
Karadeniz Teknik Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Fizyoloji Anabilim Dalı, Trabzon 
3
Fırat Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Fizyoloji Anabilim Dalı, Elazığ 
 
1
Fırat University, Faculty of Medicine, Department of Biophysics, Elazığ, Turkey 
2
Karadeniz Technical University, Faculty of Medicine, Department of Physiology, Trabzon, Turkey 
1
Fırat University, Faculty of Medicine, Department of Physiology, Elazığ, Turkey 
 
AMAÇ:  Güncel  kanıtlar  orfan APJ  (apelin  reseptörü olarak da  bilinen)  reseptörü  için  bir nöropeptit  ligand  olan 
Apelin-13’ün sadece APJ reseptörü aktivasyonu yoluyla değil aynı zamanda endojen opioid sistemi supraspinal 
düzeyde  modüle  ederek  anlamlı  düzeyde  analjezik  etki  gösterdiğini  belirtmekte,  ancak  apelin-13’ün  akut 
periferal nosisepsiyon üzerindeki potansiyel rolü bilinmemektedir. Periferal nosiseptif transmisyonda apelin/APJ 
sisteminin olası rolünü incelemeyi amaçlayan bu çalışmada apelin-13ün dorsal kök gangliyon (DKG) sinir hücre 
kültüründe hücre içi kalsiyum ([Ca
2+
]
i
), sinyalleşmesi üzerine olan etkisi araştırıldı.  
GEREÇ ve YÖNTEM: DKG’ları 1-2 günlük yenidoğan sıçanlardan çıkarılarak enzimatik ve mekanik yöntemlerle 
hücrelere  ayrıştırıldı.  Apelin-13  ve  KCl  (30  mM)  uygulamalarına  yanıtlar  fura-2  ile  yüklenmiş  seçilmiş  görüntü 
alanlarındaki  münferit  DKG  hücrelerinde  [Ca
2+
]
i 
değişimleri  dijital  mikroskobik  görüntü  analiz  sistemiyle 
monitörize edilerek incelendi. Veriler Student t testi ile analiz edildi, p<0.05 istatistiksel anlamlılık düzeyi olarak 
kabul edildi. 
BULGULAR:  DKG  nöronlarına  apelin-13’ün  farklı  konsantrasyonlarının  banyo  yoluyla  kısa  süreli  uygulanması 
hücre  içi  bazal  kalsiyum  düzeyinde  anlamlı  bir  değişime  neden  olmadı 
[
(sırasıyla;  bazal=100.0±0.0  %,  0.1µM 
Apelin  =  99.7±0.3  %  (n=30),  1µM  Apelin=  99.8±0.4  %  (n=32)].  Yine,  apelin-13’ün  KCl  (30  mM)  ile  birlikte 
uygulanması da KCl-ile indüklenen [Ca
2+
]
i 
cevaplarında anlamlı bir değişiklik meydana getirmedi.  
SONUÇ: Apelin-13ün bazal hücre içi kalsiyum seviyeleri üzerinde etkili olmadığını belirten bu in vitro çalışmanın 
bulguları, supraspinal düzeyde rapor edilmiş rolüne rağmen periferal apelin reseptörlerinin aktivasyonunun akut 
periferal nosiseptif cevaplarda direkt bir rolünün olmadığını göstermektedir. 
 
Anahtar Kelimeler: Apelin-13, Periferal nosisepsiyon, Dorsal kök gangliyonu, Kalsiyum sinyalleşmesi, Duyusal 
sinir
 
 
Investigation of effects of apelin-13 on peripheral nociceptive signalling in 
isolated rat sensory neurons 
 
OBJECTIVES: Recent evidence indicates that apelin-13, a neuropeptide ligand of the orphan receptor APJ (also 
known  as  apelin  receptor),  has  a  significant  analgesic  effect  not  only  mediated  by  the  activation  of  the  APJ 
receptors  but  also  through  modulation  of  endogenous  opioid  system  at  the  supraspinal  level  but  its  potential 
role at acute peripheral nociception is not known. This study investigate the effects of Apelin-13 on intracellular 
calcium,  ([Ca
2+
]
i
),  signaling  in  cultured  rat  dorsal  root  ganglion  (DRG)  neurons,  with  the  aim  of  detecting 
possible involvement of apelin/APJ system in peripheral nociceptive transmission. 
MATERIALS  &  METHODS:  DRGs  were  removed  from  1-2  day  old  neonatal  rats  and  DRG  neurons  were 
isolated  by  enzymatic  and  mechanical  procedures.  Responses  to  Apelin-13  and  KCl  (30  mM)  exposure  were 
studied  by  monitoring  changes  in  [Ca
2+
]
i
  with  a  microscopic  digital  image  analysis  system  in  fura-2  loaded 
individual DRG neurons in selected microscopic fields. Data were analyzed by using unpaired t test, P level of 
<0.05 defining statistical significance. 
RESULTS: Brief exposure of DRG neurons to different concentrations of bath applied apelin-13 failed to cause 
any  significant  change  in  basal  intracellular
 
Ca
2+
  response 
[
basal  100.0±0.0  %,  0.1µM  Apelin  =  99.7±0.3 
(n=30), 1 µM Apelin= 99.8±0.4 % (n=32)
]
. Yet, co-application of apelin-13 with KCl (30 mM)
 
did not alter the 
KCl-induced change in [Ca
2+
]
i
. 
CONCLUSION: Results of this in vitro study, showing lack of effect of apelin-13 on basal intracellular calcium 
levels  indicates  that,  despite  reported  supraspinal  involvement,  activation  of  peripheral  apelin  receptors  does 
not seem to be directly involved in the acute peripheral nociceptive response.