9-12 Nisan 2011 İstanbul Üniversitesi

AMAÇ:  Kas  iğciği  aferentlerinin  tibialis  anterior  motor  nöronları  ile  sinaptik  bağlantısını  incelemek  üzere  insan 
tibialis anterior motor ünitelerinin germe refleks cevapları incelendi.  
GEREÇ ve YÖNTEM: Üç tip germe uyarısı uygulandı ve sonuçlar iki farklı metot ile analiz edildi. Uyarılar hafif 
vuruş,  rampa  veya  yarı  sinüs  şeklinde  kullanıldı.  Motor  ünitelerde  uyarı  sonrası  oluşan  cevaplar  ortalama 
yüzeyel  elektromiyogram  (SEMG),  peristimulus  time  histogram  (PSTH)  ve  peristimulus  frekansgram  (PSF)  ile 
analiz edildi.  
BULGULAR:  SEMG  ve  PSTH  yöntemleri  ile  incelendiğinde  hafif  vuruş  şeklindeki  uyarının  genelde  beş  ayrı 
refleks  cevabı  oluşturduğu  gözlemlendi.  Aynı  motor  ünite  verileri  PSF  tekniği  ile  analiz  edildiğinde  sadece  iki 
eksitatör refleks cevabı görüldü. PSF yöntemi PSTH’ta gözlemlenen ilk iki eksitatör refleks cevabı sırasında ilgili 
motor ünitenin ateşleme frekansında kayda değer bir artış olduğunu gösterdi. Bunun yanında, PSTH ile görülen 
sessiz  periyotlar  sırasında  nadir  olarak  görülen  ateşlemelerin  frekanslarının  uyarı  öncesi  dönemdekinden  daha 
yüksek  olması  bu  “sessiz”  periyotların  aslında  net  eksitatör  etkilerin  devam  ettiği  dönemler  olduğunu 
göstermiştir.  Rampa  şeklindeki  germe  uyarısının  da  SEMG  ve  PSTH  ile  gözlemlenebilen  tepeler  ve  çukurlar 
oluşturduğu  görüldü.  PSF  analizinde  ise  bu  tepeler  ve  çukurların  birçoğu  için  ateşleme  frekanslarında  artış 
görüldü.  Yarı-sinüs  şeklindeki  uyarı  sonrasında  hem  SEMG  ile  hem  de  PSTH  ile  oldukça  uzun  süreli  bir 
eksitasyon  ve  ardından  uzun  süreli  bir  inhibisyon  gözlemlendi.  Motor  ünite  ateşleme  frekansındaki  artışın  ise 
eksitasyon olarak görülen bölgenin ötesinde, SEMG ve PSTH ile  “inhibisyon” görülen bölgede de devam ettiği 
görüldü.  
SONUÇ: Sonuçlar, bir motor nöronun ateşleme frekansı ile kendisine gelen efektif sinaptik girdi arasında lineer 
bir  ilişki  olduğu  ve  bu  yüzden  membran  potansiyelindeki  değişimleri  daha  iyi  bir  şekilde  yansıttığı  gerçeği 
ışığında tartışılmıştır.  
 
Anahtar Kelimeler: Kas iğciği refleksi, Yüzeyel elektromiyogram, Peristimulus time histogram (PSTH), 
Peristimulus frekansgram (PSF), İnsan tibialis anterior kası 
 
Stretch reflex in human tibialis anterior motor units 
 
OBJECTIVES:  Reflex  responses  of  the  tibialis  anterior  motor  units  to  stretch  stimulus  were  investigated  to 
pinpoint synaptic connections of muscle spindle afferents to tibialis anterior motoneurons in human.   
MATERIALS  &  METHODS:  Three  types  of  stretch  stimuli  were  applied  and  results  were  analysed  using  two 
different  methods.    The  stimuli  were  simple  tap-like  stretch;  ramp-and-hold  stretch;  and  half-sine  stretch.  
Stimulus  induced  responses  in  single  motor  units  were  analysed  using  averaged  surface  electromyogram 
(SEMG) and peristimulus time histograms (PSTH) and peristimulus frequencygram (PSF).   
RESULTS:  Using  SEMG  and  PSTH,  we  found  that  the  tap-like  stretch  stimulus  induced  five  reflex  responses. 
Using the same data, the PSF technique indicated only two excitatory reflex responses.  The PSF displayed that 
the  first  two  of  the  excitatory  reflexes  in  the  PSTH  induced  significant  increase  in  the  discharge  rate  of  the 
related  unit.  The  silent  periods  in  the  PSTH  were  actually  continuations  of  the  net  excitatory  effects  as  the 
discharge rate of the low number of occurrence during these ‘silent’ periods were higher than the prestimulus 
discharge rates. Stretch stimuli in the shape of ramp-and-hold induced several peaks and troughs in the SEMG 
and PSTH.  PSF analyses displayed increase in discharge rates in the most of related peaks and troughs. Half-
sine stretch stimulus induced a long-lasting excitation followed by a long-lasting inhibition in SEMG and PSTH.  
The increase in the discharge rate however lasted for the entire duration of the stimulus and continued through 
the ‘inhibitory’ phase as indicated in SEMG and PSTH.  
CONCLUSION: The results are discussed in the light of the fact that the discharge rate of a motoneuron has a 
strong positive linear relationship with the effective synaptic input it receives. 
 
Keywords:  Muscle  spindle  reflex,  Surface  electromyogram,  Peristimulus  time  histogram  (PSTH),  Peristimulus 
frequencygram (PSF), Human tibialis anterior muscle 

Poster Bildiriler / Poster Presentations 
95 
 
P02 
 
Progresif supranukleer felç ve primer progresif donma 
fenomeninde refleks incelemeler 
 
Meral E. Kızıltan, Ayşegül Gündüz, Güneş Kızıltan, Anıl Tekeoğlu, Melis Sohtaoğlu 
 
İstanbul Üniversitesi, Cerrahpaşa Tıp Fakültesi, Nöroloji Anabilim Dalı, Istanbul 
 
Istanbul University, Cerrahpasa School of Medicine, Department of Neurology, Istanbul, Turkey 
 
AMAÇ: Donma fenomeni (Freezing of gait, FOG) Parkinsonyan sendromların özellikle progresif supranukleer felcin 
(PSF) sık rastlanan bir bulgusu olduğu gibi ağırlıklı olarak progresif donma fenomeni ve yazı yazma ve konuşma 
bozuklukları ile seyreden diğer hareket bozukluklarının olmadığı formu primer progresif FOG adını alabilir. PSF’de 
otopsi serilerinde patolojinin pedünkülopontin nukleus ve nukleus retikularis pontis kaudaliste olduğu gösterilmiş,  
motor  kontrol  bozukluklarının  anlaşılmasında  geleneksel  olarak  başvurulan  refleks  çalışmalarda  beyin  sapı 
reflekslerinin  inhibe  olduğu  PPFOG’da  ise  tersi  durumun  varlığı  gösterilmiştir.  Bu  bilgiler  ışığında  postür 
sağlanması ve lokomosyondan sorumlu yapılar ile ilişkisi gösterilen beyin sapı merkezli trigeminoservikal refleks 
(TCE) ve akustik irkilme refleksi (AİR) ile medulla spinalis merkezli nosiseptif fleksör refleksin (NFR) PPFOG, PSF 
ve normal kontrollerdeki özelliklerini incelemeyi amaçladık. 
GEREÇ  ve  YÖNTEM:  Yaş  ve  cinsiyetleri  benzer  7  PSF  ve  7  PPFOG  olgusu  ile  16  normal  kontrolde  göz  kırpma 
refleksi (GKR), TCR, AİR ve NFR incelendi.   
BULGULAR:  Tüm  gruplarda  GKR  latansları  normal  ve  benzerdi.  TCR  (pSC  =0,007  ve  pSCM=  0,023)  ve  AİR 
(p=0,005)  varlığı  PSF  grubunda  en  düşük  PPFOG  grubunda  en  yüksekti.  PSF’de  habituasyon  daha  kolay 
olmasına karşın PPFOG’da habituasonun da azaldığı gözlendi. 
SONUÇ:  Bulgularımız,  literatürdekine  benzer  şekilde  ve  daha  önce  bildirilen  beyin  sapı  dejenerasyonu  ile 
uyumlu  olarak  PSF’de  AİR,  TCR  ve  NFR  inhibisyonu  olduğunu  göstermiştir.  PPFOG’de  ise  durum  tam  tersi 
olmaktadır.  Bu  bulgu  da  literatürde  bildirilen  dejenerasyonun  daha  üst  merkezlerde  olduğu  varsayımını 
desteklemekte ve aynı zamanda bu iki hastalığın klinik ve elektrofizyolojik ayrımında rol oynayabileceğini akla 
getirmektedir. 
 
Anahtar  Kelimeler:  Donma  refleksi,  Progresif  supranukleer  palsi,  Trigeminoservikal  refleks,  İşitsel  sıçrama 
refleksi, Nosiseptif fleksör refleksi 
 
Reflex studies in distinction of progressive supranuclear palsy and primary 
progressive freezing of gait 
 
OBJECTIVES: Freezing of  gait  (FOG)  is  a common feature  of  Parkinsonian  syndromes, especially  progressive 
supranuclear  palsy.  However,  primary  progressive  freezing  of  gait  (PPFOG)  manifests  predominantly  as 
progressive  freezing  gait  and  difficulties  of  writing  or  speaking  without  accompanying  any  other  movement 
disorders. Autopsy series showed there exists degeneration of pedunculopontine nucleus and nucleus reticularis 
pontis  caudalis. Reflex studies  which  are  traditionally  used  in  understanding  pathophysiology of  motor control 
disorders demonstrated inhibition of brainstem reflexes in PSP whereas it was just opposite in PPFOG. With this 
knowledge  we  aimed  to  investigate  brainstem  trigeminocervical  reflex  (TCR)  and  acoustic  startle  reflex  (ASR) 
as well as spinal nociceptive flexor reflex (NFR) in PPFOG, PSP and healthy volunteers.   
MATERIALS & METHODS: Blink reflex (BR), TCR, ASR and NFR were examined and compared in sex and age 
matched 7 PSP, 7 PPFOG and 16 healthy volunteers. 
RESULTS: Latencies of BR were normal and similar in all groups. Presence rate of TCR (pSC =0.007 ve pSCM= 
0.023) and ASR (p=0.005) were lowest in PSP group and highest in PPFOG group. Habituation was easy in PSP 
whereas it was decreased in PPFOG.  
CONCLUSION: Similar to findings in literature our results showed inhibition of ASR, TCR and NFR in line with 
brainstem degeneration  in  PSP.  The  opposite finding  in  PPFOG  group  supported  the  idea  that  degeneration  in 
the centers superior to brainstem is the mainstay in the PPFOG group and may play a role in the clinical  and 
electrophysiological distinction of these two disorders.   
 
Keywords: Freezing of gait, Progressive supranuclear palsy, Trigeminocervical reflex, Acoustic startle reflex, 
Nociceptive flexor reflex 

Poster Bildiriler / Poster Presentations 
96 
 
P03 
 
Palmar bölgenin sensitif innervasyon yoğunluğu 
 
Nigar Keles
1
,
 
Ramazan Yavuz Arıcan
1
, Cumhur İbrahim Başsorgun
2
, İnanç Gürer
2
, Muzaffer Sindel
1
, 
Haluk Özcanlı
3 
 
1
Akdeniz Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Anatomi Anabilim Dalı, Antalya 
2
Akdeniz Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Patoloji Anabilim Dalı, Antalya 
3
Akdeniz Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dalı, Antalya 
 
1
Akdeniz University. Faculty of Medicine, Department of Anatomy, Antalya, Turkey 
2
Akdeniz University. Faculty of Medicine, Department Pathology, Antalya, Turkey 
3
Akdeniz University. Faculty of Medicine, Department of Orthopedics and Traumatology, Antalya, Turkey 
 
AMAÇ: Karpal tünel cerrahisinde elin palmar yüzünün sensitif innervasyonu oldukça önem taşımaktadır. Palmar 
bölgenin sensitif innervasyonu median sinir ve ulnar sinirin kutanöz dalları tarafından sağlanır. Her iki sinirin cilt 
innervasyonunu  sağlayan  sinir  dalları  genellikle  proksimalden  distale  doğru  uzanırken,  ulnar  sinirin  daha  çok 
transvers  dallar  verdiği  bazı  araştırmacılar  tarafından  ortaya  konulmuştur.  Ayrıca  her  iki  palmar  kutanöz  sinir 
arasında  bağlantılar  gösterilmiştir.  Palmar  kutanöz  sinir  yaralanmaları  ve  bunun  sonucu  ortaya  çıkan  ağrılı 
nörinomlar  karpal  tünel  cerrahisinin  en  sık  gözlenen  komplikasyonlarındandır.  Palmar  bölgenin  innervasyon 
özelliklerinin  ortaya  konması  karpal  tünel  cerrahisi  ve  diğer  palmar  bölge  kesilerinde  ameliyat  sonrası 
morbiditenin azaltılması için oldukça önem taşımaktadır. 
GEREÇ  ve  YÖNTEM:  Çalışmamızda  10  adet  yeni  (6  erkek,  4  bayan)  kadavradan  elde  edilen  20  adet  el 
materyali  kullanıldı.  El  bileği  seviyesinden  Kaplan  kardinal  çizgisine  kadar  2  cm’lik  aralıklarla  4  transvers  blok 
alındı  ve  her  blok  medyal,  santral  ve  lateral  olmak  üzere  3  eşit  parçaya  bölündü.  Bölgeden  alınan  doku 
örneklerinin S100 immunboyanmaları incelenerek bölgelerin sinir lifi sayımları yapıldı. 
BULGULAR:  Palmar  bölgenin  medial  dermis  tabakasındaki  sinir  lif  sayısı  50±13,  subkutan  yağ  dokusunda 
28±14 olarak belirlenmiştir. Santral dermis tabakasındaki sinir lif sayısı 43±20, subkutan yağ dokusunda 13±6 
iken lateral dermis tabakasındaki sinir lif sayısı 63±27, subkutan yağ dokusunda 19±13 olarak belirlenmiştir. 
SONUÇ:  Çalışmamızda  karpal  tünel  cerrahisi  sırasında  yapılan  insizyonlar  sonucunda  ortaya  çıkan  sinir 
harabiyetini minimum seviyeye indirgeyebilmek için bölgedeki en uygun insizyon alanının  (internervous plane) 
tespiti  amaçlanmıştır.  Çalışmamızın  sonucuna  göre  özellikle  santral  bölgenin  insizyon  alanı  olarak  tercih 
edilmesinin olası komplikasyonları azaltacağını düşünmekteyiz. 
 
Anahtar Kelimeler: Sensitif innervasyon, Palmar bölge, İmmünohistokimya, Karpal tünel cerrahisi 
 
The sensitive innervation density of palmar region 
 
OBJECTIVES:  The  sensitive  innervation  of  the  palmar  region  of  hand  has  an  important  role  in  carpal  tunnel 
surgery. The cutenous branches of median and the ulnar nerves supplies the innervation of palmar region. The 
branches of both nerves lies usually from proximal to distal part. Furthermore it is reported that the ulnar nerve 
gives  transverse  branches.  The  connections  between  these  cutaneous  nerves  are  also  mentioned  in  the 
previous  studies.  The  palmar  cutaneous  nerve  injuries  and  the  related  painful  neurinomas  are  the  usual 
complications  of  the  carpal  tunnel  surgery.  The  innervation  features  of  the  palmar  region  has  a  great  role  to 
reduce the postoperative morbidity of carpal tunnel surgery and the palmar region incisions.  
MATERIALS  &  METHODS:  A  total  number  of  20  hand  obtained  from  6  male  and  4  female  fresh  cadavers 
included in this study. Four transverse blocks from wrist to Kaplan cardinal line were obtained by 2 cm interval. 
Each  block  includes  medial,  central  and  lateral  parts  equally.  The  specimens  taken  from  the  area  were 
immunstained by S100 and the nerve fiber countings were performed. 
RESULTS: In the palmar region the number of nerve fibers in the medial dermis layer was 50±13, and in the 
subcutaneous  fat  tissue  was  28±14.  The  number  of  nerve  fibers  in  central  dermis  was  43±20,  and  in  the 
subcutaneous  fat  tissue  was  13±6.  Additionally  the  number  of  nerve  fibers  in  the  lateral  dermis  layer  was 
63±27, and in the subcutaneous fat tissue was 19±13. 
CONCLUSION: In the present study we aimed to determine the optimal incision area (internervous plane) in 
order to minimize the sensitive loss due to carpal tunnel surgery. As a result of the present study the probable 
complications can decrease by the prefence of the central region as incision area.  
 
Keywords: Sensitive innervation, Palmar region, Immunohistochemistry, Carpal tunnel surgery 

Poster Bildiriler / Poster Presentations 
97 
 
P04 
 
Duyusal engelli bireylerde koku duyusunun incelenmesi 
 
Adile Öniz, İpek Erdoğan, Onur Bayazıt, Murat Özgören 
 
Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi, Biyofizik Anabilim Dalı, İzmir 
 
Dokuz Eylül University, Faculty of Medicine, Department of Biophysics, Izmir, Turkey 
 
AMAÇ:  Duyusal  engelli  bireyler  (görme  engelli,  işitme  engelli)  ile  sağlıklı  bireyler  arasında  koku  duyusu 
açısından farklılık olup olmadığının incelenmesidir. 
GEREÇ  ve  YÖNTEM:  Yüz  otuz  üç  katılımcının  tamamı  uygulamayı  başarıyla  tamamladı.  41  işitme  engelli  (22 
kadın, yaş ort. 14.39±1.24), 40 görme engelli (17 kadın, yaş ort. 13.55±1.43) ve 52 sağlıklı (24 kadın, yaş ort. 
13.48±1.09)  birey  çalışmaya  katıldı.  Katılımcıların  koku  performansları;  koku  eşiği  belirleme,  koku  tanımlama 
ve koku ayırt etme olmak üzere üç alt testten oluşan Koku Çubukları (Sniffin’ Sticks) Test Bataryası kullanılarak 
ölçüldü. Elde edilen veriler SPSS 11.0.1 aracılığıyla tek yönlü ANOVA testi ile değerlendirildi. 
BULGULAR:  Koku  ayırt etme  testinde  sağlıklı  bireyler  (12.32±1.81),  işitme engelli  bireylerden  (10.87± 2.29) 
daha başarılı performans sergilemişlerdir (p<.05). Koku tanımlama bölümünde, görme engelli (11.45±1.99) ve 
sağlıklı bireyler (11.96±1.48), işitme engelli bireylerden daha yüksek puanlar almışlardır (9.87±2.01) (p<.05). 
Görme  engelli  bireyler  ile  sağlıklı  bireyler  arasında  koku  tanımlama  performansları  açısından  farklılık 
görülmemiştir.  Koku  eşiği  belirleme  testi  sonuçlarında  üç  grup  arasında  istatistiksel  olarak  anlamlı  farklılık 
bulunmamıştır  (işitme  engelliler:  7.40±3.47,  görme  engelliler:  8.45±3.35,  sağlıklı  kişiler:  8.00±2.73).  Genel 
koku performansları sonuçları incelendiğinde, koku tanımlama bölümüyle benzer sonuçların olduğu görülmüştür 
(görme engelliler 31.65±5.09, işitme engelliler 28.15±5.56, sağlıklı kişiler 32.30 ±3.86).  
SONUÇ:  Duyusal  engelli  bireyler  ile  yapılan  bu  çalışma,  alandaki  araştırmalar  için  davranışsal  planlama  ve 
ölçümlerde nesnel bir model olma özelliği taşımaktadır. Ayrıca çalışma, duyusal engelli bireylerin beyin kapasite 
kullanımının  incelenmesinde  koku  duyusunun  farklı  alt  özellikleriyle  ölçülebilir  önemli  bir  modalite  olduğunu 
göstermektedir. 
 
Anahtar Kelimeler: Koku performansı, Koku çubukları, Görme engelli, İşitme engelli 
 
Dokuz  Eylül  Üniversitesi  Tıp  Fakültesi  Klinik  ve  Laboratuvar  Araştırmaları  Etik  Kurulu  tarafından  onaylanmıştır 
(Protokol No:243). TÜBİTAK 108S113 numaralı projesi bünyesinde gerçekleştirilmiştir. 
 
Investigation of olfaction in sensory disabled individuals 
 
OBJECTIVES: The aim of this study is to examine whether there is a difference between sensory disabled and 
healthy individuals in odor performance. 
MATERIALS & METHODS: One hundred and thirty three participants completed the applications successfully. 
41 deaf (22 female, mean age 14.39±1.24), 40 blind (17 female, mean age 13.55±1.43) and 52 healthy (24 
female,  mean  age  13.48±1.09)  participated  in  the  study.  Individuals’  odor  performance  was  measured  by 
Sniffin’  Sticks  that  consists  of  odor  threshold,  odor  discrimination  and  odor  identification.  Obtained  data  was 
evaluated by SPSS 11.0.1 and one-way ANOVA was used for statistical analysis. 
RESULTS:  In  results  of  discrimination,  healthy  students  (12.32±1.81)  had  significantly  better  performance 
than deaf students (10.87±2.29) (p < .05). For threshold test; there were no significant differences between 
groups (deaf students: 7.40±3.47, blind students: 8.45±3.35, healthy students: 8.00±2.73), for identification, 
both blind students (11.45±1.99) and healthy students (11.96±1.48) had significantly higher points than deaf 
students  (9.87±2.01).    On  the  contrary  there  was  no  difference  between  blind  and  healthy  students.  Total 
points (TDI) displayed similar to results of identification (blind 31.65 ±5.09, deaf 28.15 ±5.56, healthy 32.30 
±3.86).  
CONCLUSION:  This  study  in  the  sensory  disabled  can  be  used  as  a  template  for  assessing  and  designing 
behavioral  as  well  as  objective  research  studies.  Additionally,  current  study  showed  that  olfactory  sensation 
with its subcategories can be regarded as a measurable modality in investigation of brain capacity in sensory 
disabled individuals. 
 
Keywords: Odor performance, Sniffin’ Sticks, Blind, Deaf 
 
Approved  by  Dokuz  Eylül  University  Faculty  of  Medicine  Clinical  and  Laboratory  Research  Ethics  Committe 
(Protocol number:243). Supported by TÜBİTAK (Project number: 108S113). 
 

Poster Bildiriler / Poster Presentations 
98 
 
P05 
İnsülin ve roziglitazonun diyabetik sıçan papiller kalp kası elektriksel aktiviteleri 
üzerine etkisi 
 
Servet Kavak
1
, Aydın Him
2
, Mustafa Emre
3 
 
1
Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Biyofizik Anabilim Dalı, Van 
2
Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Fizyoloji Anabilim Dalı, Van 
3
Çukurova Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Biyofizik Anabilim Dalı, Adana 
 
1
Yuzuncu Yil University, Faculty of Medicine, Biophysics Department, Van, Turkey 
2
Yuzuncu Yil University, Faculty of Medicine, Physiology Department, Van, Turkey 
3
Cukurova University, Faculty of Medicine, Biophysics Department, Adana, Turkey 
 
AMAÇ:  Bu  çalışmanın  amacı,  diyabetik  sıçan  modelinde  insülin  ve  roziglitazonun  sol  ventrikül  papiller  kası 
elektrofizyolojik özelliklerine olan etkileri ve bunların olası mekanizmalarını araştırmaktır. 
GEREÇ ve YÖNTEM: Çalışma için ağırlıkları 270 ile 300 g arasında değişen Wistar türü, albino, erkek sıçanlar 
kullanıldı.  Çalışmaya  alınan  denekler,  kontrol  ve  4  farklı  diyabetli  grup  olmak  üzere  5  gruba  ayrıldı.  Diyabet, 
streptozotosinin  (45  mg/kg)  tek  sefer  kuyruk  veninden  verilmesiyle  oluşturuldu.  Diyabet  (D), 
Diyabet+Roziglitazon  (D+RZG),  Diyabet+İnsülin  (D+İNS)  ve  Diyabet+Roziglitazon+İnsülin  (D+RZG+İNS) 
grupları oluşturuldu. Tedavi gruplarına roziglitazon (4mg/kg/gün) gavaj yolu ile sekiz hafta boyunca günde bir 
kez, NPH insülin (1U) ise subkutan olarak günde iki kez verildi. Klasik mikroelektrot kayıt tekniği ile papiller kalp 
kası hücrelerinde dinlenim zar potansiyeli, aksiyon potansiyeli genliği ve süresi ölçüldü. 
BULGULAR:  Diyabetik  grupta  dinlenim  zar  potansiyeli  kontrole  göre  anlamlı  derecede  depolarize  oldu 
(p<0.05). D+RZG grubunda ise dinlenim zar potansiyeli D grubuna göre anlamlı derecede daha depolarizeydi. 
Diyabet  grubunda  aksiyon  potansiyeli  genliği  kontrol  grubuna  göre  anlamlı  olarak  daha  büyüktü  (p<0.05).  D 
grubuna göre D+RZG, D+İNS  ve  D+RZG+İNS gruplarında aksiyon  potansiyeli  genliklerindeki  artış  istatistiksel 
olarak  anlamlı  bulundu  (p<0.05).  Aksiyon  potansiyeli  depolarizasyon  ve  repolarizasyon  süreleri  tüm  diyabet 
gruplarında kontrole göre anlamlı derecede uzamıştı (p<0.05). 
SONUÇ:  Bir  antidiyabetik  ajan  olan  roziglitazon,  deneysel  diyabetik  sıçanların  genel  durumuna  ilişkin  bazı 
parametrelerde  (vücut  ağırlığı,  kan  şekeri  vs.)  iyileşme  sağlamıştır.  Bu  çalışmada  hem  insülin  hem  de 
roziglitazon  aksiyon  potansiyeli  süresinde  uzamaya  neden  olmuştur  ve  potasyum  kanal  akım  yoğunluğundaki 
azalma muhtemelen aksiyon potansiyeli süresinin uzamasından sorumludur.  
 
Anahtar Kelimeler: Diyabet, Sıçan papiller kalp kası, Roziglitazon, Aksiyon potansiyeli, Dinlenim zar potansiyeli 
 
The effects of insulin and rosiglitazone on the rat papillary heart muscle