9-12 Nisan 2011 İstanbul Üniversitesi

SONUÇ: Elde edilen bulgular hastada mikrovasküler endotel fonksiyon bozukluğunun yanı sıra periferik arteriyel 
sistem fonksiyonlarının da kusurlu olduğunu düşündürmektedir. 
 
Anahtar Kelimeler: İskemik optik nöropati, Ön kol deri kan akımı, Detrended fluctuation analiz, LDF, Endotel 
fonksiyon bozukluğu 
 
Fractal analysis of skin blood flow regulation in an adolescent with 
ischemic optic neuropathy 
 
OBJECTIVES:  Although  the  regulation  of  the  ocular  circulation  might  be  different  from  forearm  skin 
microvascular beds, there is evidence for a relationship between them. The aim of this study was to assess the 
impaired  mechanisms  of  cutaneous  blood  flow  regulation  in  a  patient  with  ischemic  optic  neuropathy  (ION), 
potentially representative of the condition of ischemic etiology. 
MATERIALS 
&
&
&
&
 METHODS: Skin blood flow (SBF) was measured with a laser Doppler flowmeter (LDF) on the 
volar  site  of  the  forearm  with  the  subjects  in  supine  position.  After  15  min  baseline  recording,  local  thermal 
stimulus (42°C) was applied for another 15 min to assess the reactivity of the skin microvascular beds, and LDF 
signal was recorded continuously. The regulatory mechanisms of SBF in patient were compared with the age-
matched  healthy  control  by  studying  the  detrended  fluctuation  analysis  (DFA)  of  LDF  time  series.  DFA  is  a 
method used to find the fractal correlation coefficients (scaling exponents, α) of a time series (LDF) by filtering 
out trends.  
RESULTS:  DFA  of  a  LDF  signal  yields  different  scaling  exponents  (α).  We  found  α
L
=  0.985±0.019  for  the 
scaling  exponent  corresponding  to  the  local  regulatory  mechanisms  of  blood  flow  and  it  did  not  change  with 
local heating in the control. However, α
L
 = 0.793±0.016 was significantly smaller in the patient compared with 
control (p<0.001). The scaling exponent that reflects the cushioning function of peripheral arterial tree was α
C
 
=1.488±0.020 and was increased to 1.637±0.021 with local heating in the control (p<0.001). In contrast, this 
scaling  exponent,  α
C
,  was  already  increased  to 1.694±0.021  in  the  patient  and  it  did  not  change  significantly 
with local heating. 
CONCLUSION: Our findings suggest that the local regulatory and the cushioning peripheral vascular functions 
are impaired in patient with ION. 
 
Keywords: Ischemic optic neuropathy, Forearm skin blood flow, Detrended fluctuation analysis, LDF, 
Endothelial dysfunction.  

Poster Bildiriler / Poster Presentations 
222 
 
P129 
 
İskemik sıçan beyninde ERK/pERK ekspresyonlarının araştırılması 
 
Melih Dağdeviren
1
, Mesude İşcan
2
, Pelin Kelicen-Uğur
3
 
 
1
Ege Üniversitesi, Fen Fakültesi, Biyoloji Bölümü, İzmir 
2
ODTÜ, Fen-Edebiyat Fakültesi, Biyolojik Bilimler Bölümü, Ankara 
3
Hacettepe Üniversitesi, Eczacılık Fakültesi, Farmakoloji Ana Bilim Dalı, Ankara  
 
1
Ege University, Department of Biology, Faculty of Science, Izmir, Turkey 
2
METU, Department of Biological Sciences, Faculty of Arts and Sciences, Ankara, Turkey 
3
Hacettepe University, Department of Pharmacology, Faculty of Pharmacy, Ankara, Turkey 
 
AMAÇ:  İnme,  ağır  nörodejeneratif  sonuçları  olan  önceden  tahmin  edilemeyen  bir  durumdur.  Mitojence 
aktifleştirilmiş protein kinazlar ve hücre dışı sinyalle düzenlenen kinazlar (ERK) sinyal iletiminde görevlidir. Bu 
çalışmanın  amacı  karotid  arterleri  oklüde  olmuş  (CAO)  sıçan  beyninde  ERK1/2  ekspresyonları  ve 
fosforilasyonlarının zaman içinde nasıl değiştiğini incelemektir.  
GEREÇ  ve  YÖNTEM:  48  erkek  Wistar  sıçan  (250–300  g)  sekiz  gruba  rasgele  ayrılmıştır.  Gruplar reperfüzyon 
sürelerine göre (h saati, w haftayı, C kontrolü tanımlar): 24h-C, 24h-CAO, 1w-C, 1w-CAO, 2w-C, 2w-CAO, 4w 
C, 4w-CAO belirlemiştir. Bilateral karotid arterler 10 dakika boyunca oklüde edilmiş ve bu sürede hipotansiyon 
oluşturulmuştur. Kontrol gruplarına gerçek olmayan operasyon uygulanmıştır. Beyinler çıkarılmış ve homojenize 
edilmiştir. Sitozolik ekstraktlarda ERK1/2, fosfo (p) ERK1/2 ve GAPDH proteinleri western blot ile incelenmiştir.  
BULGULAR: Bir ve iki haftalık reperfüzyon süreleri sonunda ERK1 ekspresyonu anlamlı olarak artmıştır. ERK2 
ekspresyonu  sadece  bir  haftalık  süreç  sonunda  artmış,  ikinci  haftada  bu  yükseliş  kontrol  grubu  seviyesine 
dönmüştür.  ERK1  in  fosforile  formu  (pERK1),  anlamlı  olarak  ikinci  hafta  sonunda  artmıştır.  ERK2’  nin  forforile 
formu (pERK2) ise hem birinci hem ikinci hafta sonunda kontrollerden anlamlı olarak yüksektir.  
SONUÇ: ERK-pERK sinyalizasyonu nöroprotektif mekanizmalar için önemlidir. Elde ettiğimiz sonuçlara göre, 24 
saatlik  reperfüzyondan  sonra  ERK-pERK  sinyalizasyonu,  iletimde  rol  almamaktadır.  Fakat  ERK-pERK  yolu  bir 
haftalık  reperfüzyondan  sonra  aktive  olmuştur.  Akut  faz  sonrası,  hem  ekspresyonlardaki  hem 
fosforilasyonlardaki artışlar rejeneratif mekanizmalarla ilişkili olabilir.  
 
Anahtar Kelimeler: İskemi, Karotid arter oklüzyonu, ERK1/2, pERK1/2, Sıçan 
 
Hacettepe  Üniversitesi  Hayvan  Araştırmaları  ve  Etik  Kurulunca  onaylanmıştır  (2002/63-5).  ODTÜ  Araştırma 
Fonunca desteklenmiştir (Proje No: BAP-07.02.2009.00.01). 
 
Investigation of ERK/pERK expressions in ischemic rat brain cortex 
 
OBJECTIVES: Stroke is an unpredicted case resulting in severe neurodegeneration. Mitogen activated protein 
kinase and extracellular signal-regulated kinase (ERK) take place in signal transduction. The aim of this study is 
to  study  how  protein  expressions  and  phosphorylation  of  ERK1/2  occur  in  carotid  artery  occluded  (CAO)  rat 
brain in a time course.  
MATERIALS  &  METHODS:  48  male  Wistar  rats  (250  –  300  g)  were  divided  into  eight  groups  randomly. 
Groups were categorized according to the reperfusion periods, (h represents hours, w represents weeks, and C 
represents control): 24h-C, 24h-CAO, 1w-C, 1w-CAO, 2w-C, 2w-CAO, 4w C, 4w-CAO. Bilateral carotid arteries 
were  occluded  for  10  minutes  +  hypotension  was  applied.  Control  groups  were  sham  operated.  Brains  were 
removed  and  homogenized.  In  cytosolic  extracts  western  blot  analyses  of  ERK1/2,  phospho  (p)  ERK1/2  and 
GAPDH were done.  
RESULTS: ERK1 expression levels increased significantly after one and two weeks of reperfusion periods. ERK2 
expression  increased  only  after  one  week,  the  increase  came  back  to  control  level  after  two  weeks. 
Phosphorylation  of  ERK1  increased  significantly  after  two  weeks  of  reperfusion.  Phosphorylation  of  ERK2  was 
significantly higher than controls after both one and two weeks of reperfusion periods.  
CONCLUSION:  ERK-pERK  signaling  is  important  for  neuroprotective  mechanisms.  According  to  our  results, 
after  24  hours  of  reperfusion,  ERK-pERK  signaling  does  not  take  place  in  signal  transduction.  However  ERK-
pERK  pathway  activated  after  one  week  of  reperfusion.  Increases  in  both  expression  and  phosphorylation  of 
these kinases after acute phase may be related to the regenerative mechanisms. 
 
Keywords: Ischemia, Carotid artery occlusion, ERK1/2, pERK1/2, Rat 
 
Approved by Hacettepe University Committee for Ethics in  Animal Research (2002/63-5). Supported by METU 
Research Foundation (Project number: BAP-07.02.2009.00.01). 

Poster Bildiriler / Poster Presentations 
223 
 
P130 
 
PAI-1 4G/5G polimorfizmi inme ile ilişkili değil: Bir ön çalışma 
 
Firdevs Eraslan
1
, Sibel Benli
1
, Hasibe Verdi
2
, Minüre Kılınç Toprak
1
, Yaprak Yılmaz
2
, Ufuk Can
1
, 
Yıldız Kaya
1
, Fatma Belgin Ataç
2
  
 
1
Başkent Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Nöroloji Anabilim Dalı, Ankara 
2
Başkent Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Tıbbi Biyoloji Anabilim Dalı, Ankara 
 
1
Baskent University, School of Medicine, Department of Neurology, Ankara, Turkey 
2
Baskent University, School of Medicine, Department of Medical Biology, Ankara, Turkey 
 
AMAÇ:  Fibrinolitik  sistemdeki  bozukluk  inme  riski  ile  ilişkilidir.  Plasminojen  aktivatör  inhibitörü-1  (PAI-1) 
fibrinolitik sistemin ana bileşenidir ve transkripsiyonel düzeyde regüle edilmektedir. 4G alleli plazmadaki yüksek 
PAI-1  aktivitesi  ile  ilişkilidir  ve  aterosklerozu  tetikleyen  bir  faktör  olduğu  bildirilmiştir.  Ancak,  serebrovasküler 
hastalık  açısından  sonuçlar  çelişkilidir.  Bu  ön  çalışmada  inme  ile  PAI-1  4G/5G  polimorfizmi  arasındaki  ilişki 
araştırılmıştır. 
GEREÇ  ve  YÖNTEM:  PAI-1  4G/5G  genotiplemesi  100  inme  hastası  ve  normal  popülasyonu  temsil  eden  100 
sağlıklı kontrol örneğinde PCR-RFLP analizi ile gerçekleştirilmiştir. 
BULGULAR: İnme ve inme alt gurupları ile kontrol örnekleri arasında PAI-1 genotipi dağılımı açısından anlamlı 
bir fark bulunamamıştır.  
SONUÇ:  İnmenin  karmaşık  ve  multifaktöriyel  doğası  nedeni  ile  PAI-1  varyantlarının  uygun  çevresel  ve 
moleküler  faktörler  ile  birlikte  inme  riskinin  gelişimini  etkileyebileceği  düşünülmektedir.  İnmeye  neden 
olabilecek moleküler yatkınlık faktörlerinin saptanması için aday genler ile yapılacak çalışmalara ihtiyaç vardır. 
Bu çalışmalar yeni tedavilerin geliştirilmesine yardımcı olabilir. 
 
Başkent Üniversitesi Araştırma Fonu KA08/29’ nolu proje çerçevesinde gerçekleştirilmiştir. 
 
PAI-1 4G/5G polymorphism is not associated with stroke: A preliminary report 
 
OBJECTIVES: Impairment of fibrinolytic system may be particular relevance to the risk of stroke. Plasminogen 
activator  inhibitor  (PAI-1)  is  the  central  component  of  the  fibrinolytic  system  and  regulated  at  transcriptional 
level.  The  4G  allele  was  associated  with  higher  plasma  PAI-1  activity  and  reported  as  a  promoting  factor  of 
atherothrombosis.  But  results  for  cerebrovascular  disease have  been  conflicting.  In  this  preliminary study  the 
relation   between PAI-1 4G/5G   polymorphism and stroke was investigated. 
MATERIALS & METHODS: The PAI-1 4G/5G polymorphism was genotyped by PCR-RFLP analysis in 100 stoke 
patients and 100 healthy control subjects, representative of the general population. 
RESULTS:  No  significant  difference  in  PAI-1  genotype  distribution  between  neither  the  stroke  nor  the  stroke 
subtypes   and control subjects was observed. 
CONCLUSION: We may speculate that PAI-1 variants may affect the development of stroke risk only in concert 
with other environmental and molecular factors due to the multifactorial and complex nature of stroke. Further 
studies with other genes are required for the identification of molecular predisposing factors for stroke that may 
help in the development of new treatments. 
 
Supported by the Baskent University Research Fund (Project Number KA08/29). 

Poster Bildiriler / Poster Presentations 
224 
 
P131 
 
10 mm uzunluğundaki Y tüp yardımıyla yapılan hipoglossal-fasiyal anastomozun 
sinir oluşumu ve kollateral dallanmanın azaltılmasına katkısı 
 
Umut Özsoy
1
, Bahadır Murat Demirel
1
, Arzu Hizay
1 
, Özlem Özsoy
2
, Janina Ankerne
3
, Srebrina 
Angelova
4
, Levent Sarıkçıoğlu
1
, Yaşar Uçar
1
, Doychin N. Angelov
3 
 
1
Akdeniz Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Anatomi Anabilim Dalı, Antalya 
2
Akdeniz Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Fizyoloji Anabilim Dalı, Antalya 
3
Köln Üniversitesi, Anatomi Enstitüsü, Köln, Almanya 
4
Köln Üniversitesi, Kulak Burun Boğaz Anabilim Dalı, Köln, Almanya 
 
1
Akdeniz University, Faculty of Medicine, Department of Anatomy, Antalya, Turkey 
2
Akdeniz University, Faculty of Medicine, Department of Physiology, Antalya, Turkey 
3
Köln University, Anatomy Institute, Köln, Germany 
4
Köln University, Department of Otolaryngology, Köln, Germany 
 
AMAÇ:  Cerrahi  gerektiren  periferik  sinir  yaralanmalarının  onarım  sonuçları  foksiyonel  açıdan  genellikle 
yetersizdir. Çalışmamızda n.hypoglossus’un proksimal ucunun, n.facialis’in zygomatic ve buccal dallarına Y-tüp 
ile  entübüle  edilmesinin  aksonal  yol  bulma,  kas  innervasyonu  ve  vibrissal  hareketlerin  kalitesi  üzerine  etkisini 
araştırdık. 
GEREÇ  ve  YÖNTEM:  Kırk  sekiz  inbred  dişi  sıçan  kullanıldı.  Y  tüpü  (izogenik  abdominal  aorta)  yardımıyla 
yapılan  hipoglossal-fasyal  anastomozda  (HFA)  n.  hypoglossus’un  proksimal  ucu  Y  tüpün  uzun  bacağına,  n. 
facialis’in  buccal  ve  zygomatic  dalları  da  tüpün  kısa  bacaklarına  entübüle  edildi.  HFA  Y-tüpün  vibrissal  motor 
performans,  kollateral  aksonal  dallanmanın  derecesi  ve  nöro-musküler  kavşağın  innervasyon  paterni  üzerine 
etkileri HFA-koaptasyon (direk dikim) metoduyla dördüncü ayın sonunda karşılaştırıldı.  
BULGULAR:  HFA-Y-tüp  ile  onarım  metodu  HFA-koaptasyonla  karşılaştırıldığında,  HFA-Y-tüpün  kollateral 
dallanmayı  istatistiksel  olarak  anlamlı  şekilde  azalttığı  belirlendi  (%21±7’den  %11±6’ya).  Nöro-musküler 
kavşakta poli innervasyonu azaltamadığı ve fonksiyonel iyileşmeyi sağlayamadığı gözlemlendi. 
SONUÇ:  Kesik  sinir  uçlarının  Y  tüp  yardımıyla  birleştirilmesinin,  koaptasyonla  meydana  gelen  baskıyı  ortadan 
kaldırarak  aksonal  yol  bulmayı  kolaylaştırdığı  düşünülebilir.  Ancak  vibrissal  kasların  biometrik  analizlerinin 
fonksiyonel bir düzelmeyi işaret etmemesi, poli-nöronal innervasyonun fonksiyonel iyileşme üzerinde kollateral 
dallanmadan  daha  belirleyici  bir  rol  oynadığını  göstermektedir.  Kas  liflerinin  poli  innervasyonun  aktiviteye 
bağımlı  olması  ve  manipüle  edilebilmesi  sebebiyle,  bu  çalışmanın  sonuçları  HFA  sonrası  klinik  olarak 
uygulanabilir ve etkili tedavilerin tasarlanması ve uygulanması umudunu doğurmaktadır. 
 
Anahtar Kelimeler: Motor nöron, Sinir onarımı, N. facialis, N. hypoglossus, Fonksiyonel iyileşme 
 
Hypoglossal-facial  anastomosis  over  a  10  mm  gap  bridged  by  a  Y-tube-conduit 
enhances neurite regrowth and reduces collateral axonal branching 
at the lesion site 
 
OBJECTIVES:  The  outcome  of  severe  peripheral  nerve  injuries  requiring  surgical  repair  (transection  and 
suture) is usually poor. Study’s main objective is to test whether or not entubulation of the hypoglossal nerve 
into a Y-tube conduit connecting it with the zygomatic and buccal facial nerve branches would improve axonal 
pathfinding at the lesion site, quality of muscle reinnervation and recovery of vibrissal whisking.  
MATERIALS  &  METHODS:  Fourty-eight  young  adult  female  inbred  rats  were  used.  For  hypoglossal-facial 
anastomosis (HFA) over a Y-tube (HFA-Y-tube) the proximal stump of the hypoglossal nerve was entubulated 
and sutured into the long arm of a Y-tube (isogeneic abdominal aorta with its bifurcation). The zygomatic and 
buccal  facial  branches were  entubulated  and  sutured  to  the  short  arms of  the  Y-tube. Restoration  of  vibrissal 
motor  performance,  degree  of  collateral  axonal  branching  at  the  lesion  site  and  quality  of  neuro-muscular 
junction  (NMJ)  reinnervation  were  compared  to  animals  receiving  HFA-Coaptation  (no  entubulation)  after  4 
months.  
RESULTS:  HFA-Y-tube  reduced  collateral  axonal  branching  (from  21±7%  to  11±6%).  However  it  failed  to 
reduce the proportion of polyinnervated NMJ and did not improve functional outcome when compared to HFA-
Coaptation.  
CONCLUSION:  Elimination  of  compression  by  tightly  opposed  nerve  fragments  improved  axonal  pathfinding. 
However, biometric analysis of vibrissae movements did not show positive effects suggesting that polyneuronal 
reinnervation  -  rather  than  collateral  branching  –  may  be  the  critical  limiting  factor.  Since  polyinnervation  of 
muscle  fibers  is  activity-dependent  and  can  be  manipulated,  the  present  findings  raise  hopes  that  clinically 
feasible and effective therapies after HFA could be soon designed and tested.  
 
Keywords: Motor neuron, Nerve repair, Facial nerve, Hypoglossal nerve, Functional recovery 

Poster Bildiriler / Poster Presentations 
225 
 
P132 
 
Dorsal kök gangliyonu nöron kültürlerinde aksotomi izlenimleri 
 
Nureddin Cengiz
1
, Aydın Him
2
, Gürkan Öztürk
3
, Ender Erdoğan
4
, Elif Kaval-Oğuz
5 
 
1
Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Histoloji ve Embriyoloji Anabilim Dalı, Van 
2
Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Fizyoloji Anabilim Dalı, Van 
3
İstanbul Medipol Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Fizyoloji Anabilim Dalı, İstanbul 
4
Selçuk Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Histoloji ve Embriyoloji Anabilim Dalı, Konya 
5
Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Sinirbilim Araştırma Birimi, Van 
 
1
Yuzuncu Yil University, Faculty of Medicine, Histology and Embryology Department, Van, Turkey 
2
Yuzuncu Yil University, Faculty of Medicine, Physiology Department, Van, Turkey 
3
Istanbul Medipol University, Faculty of Medicine, Physiology Department, Istanbul, Turkey 
4
Selcuk University, Faculty of Medicine, Histology and Embryology Department, Konya, Turkey 
5
Yuzuncu Yil University, Faculty of Medicine, Neuroscience Research Unit, Van, Turkey 
 
AMAÇ:  Nöronların  sitoplazmik  uzantılarının  hasarlanması  durumunda  perikaryonda  ve  hasar  yerinin  hem 
proksimal  hem  de  distal  kısmında  çeşitli  değişiklikler  tanımlanmıştır.  Akson  hasarlanması  sonrasında,  kimi 
zaman  geri  dönüşümsüz  dejeneratif  yolaklar  üzerinden  nöronların  ölümü  gerçekleşirken,  bu  tür  durumlarda 
büyük oranda kalsiyumun baş rol oynadığı çeşitli mekanizmalar sorumlu tutulmuştur. Ancak aksonal lezyonlar 
her zaman nöron ölümüne neden olmaz. Distal parçanın tekrar rejenere olması ile fonksiyon kayıplarının tekrar 
kazanılması  da  mümkündür.  Bu  çalışma  kültür  ortamında,  dorsal  kök  gangliyonları  nöronlarında  aksotomi 
sonrasında proksimal dalların ve kesi uzaklığının hayatta kalmaya etkilerini araştırmak için planlandı. 
GEREÇ ve YÖNTEM: Çalışmada ergin, Balb-C farelerinden elde edilen dorsal kök gangliyonlarının hücre kültürü 
protokolleri  sonucu  izolasyonu  yapılan  nöronlarının  kültürleri  kullanıldı.  48  saat  sonra,  kültüre  edilen,  farklı 
oranlarda aksonal dallanmalara sahip ve canlı nöronlardan farklı mesafelerden (50, 100, 150 mikrometre) lazer 
mikrodiseksiyon mikroskobu altında aksonal kesiler yapılarak zaman aralıklı mikroskopta 24 saat süreyle takibe 
alınarak 5 dakika aralıklarla görüntülendi. 
BULGULAR:  Yapılan  değerlendirmeler  sonucunda  aksotomi  mesafesinin  perikaryona  uzaklığı  ile  nöronların 
hayatta kalma oranları ve aksotomi yapılan noktanın proksimalindeki var olan aksonal dalların sayısının artması 
ile nöronların hayatta kalma oranları arasında doğru bir orantının olduğu gözlendi.  
SONUÇ: Bu bulguların ışığı altında travmaların perikaryona olan uzaklıklarının ve proksimal dallarının varlığının 
nöronların hayatta kalmasında önemli bir etken olduğu ve hayatta kalan nöronların sayısının artması dolayısıyla 
kaybedilen nöronal fonksiyonların tekrar kazanılabilmesi ihtimalinin daha fazla olabileceği düşünülmektedir. 
 
Anahtar Kelimeler: Dorsal kök gangliyonu, Hücre kültürü, Aksotomi, Nöron ölümü 
 
Axotomy of cultured dorsal root ganglion neurons 
 
OBJECTIVES:  Changes  occurring  in  the  proximal  and  distal  parts  of  the  cut  and  changes  in  the  soma  after 
lesioning  the  cytoplasmic  processes  have  been  described.  After  axotomy  neuronal  death  occurs  often  via 
irreversible  degenerative  pathways  and  mechanisms  involving  calcium  are  mostly  responsible  for  the  death. 
However  axonal  lesions  do  not  always  result  in  neuronal  death.  It  is  sometimes  possible  to  reverse  the 
functional  loss  by  regeneration  of  the  distal  part.  The  aim  of  this  study  was  to  investigate  the  effects  of 
proximal branches and the distance of the lesion on neuronal survival.   
MATERIAL  &  METHODS:  Isolated cell cultures were prepared from dorsal root ganglia of adult Balb-C mice. 
After  48  h  culturing  period,  axons  were  transected  with  a  laser  micro  dissection  beam  at  different  distances 
from soma (50, 100 and 150 micrometers). The cut axons were observed every 5 minutes for 24 h with time-
lapse microscopy. 
RESULTS:  The  findings  showed  that  closer  cuts  from  the  soma  resulted  in  a  higher  ratio  of  neuronal  death. 
There was a relation between the presence and number of branches proximal to the site of the lesion and the 
ratio of neuronal survival. 
CONCLUSION:  The distance of  the  lesion  from  soma  and the  presence of proximal  branches  were  important 
factors for neuronal survival and this would increase the chance of functional recovery from neuronal damage. 
 
Keywords: Dorsal root ganglion, Cell culture, Axotomy, Neural death 

Poster Bildiriler / Poster Presentations 
226 
 
P133 
 
Omurilik yaralanmasına bağlı olarak mesanede oluşan değişikliklere 
alfa lipoik asidin etkisi 
 
Arif Ekiz
1
, Hale Z. Toklu
1
, Zarife Nigâr Özdemir
2
, Mehmet Erşahin
3
, Halil Tuğtepe
4
, Elif Demirören
5
, 
Derya Özsavcı
6
, Ayliz Velioğlu-Öğünç
7
, Dilek Akakın
8
, Demir Kıran
8
, Berrak Yeğen
2 
 
1
Marmara Üniversitesi, Eczacılık Fakültesi, Farmakoloji Anabilim Dalı, İstanbul 
2
Marmara Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Fizyoloji Anabilim Dalı, İstanbul 
3
Samsun Eğitim Araştırma Hastanesi, Beyin Cerrahisi, Samsun 
4
Marmara Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Çocuk Cerrahisi Anabilim Dalı, İstanbul 
5
Hacettepe Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Ankara 
6
Marmara Üniversitesi, Eczacılık Fakültesi, Biyokimya Anabilim Dalı, İstanbul 
7
Marmara Üniversitesi, Sağlık Hizmetleri Meslek Yüksek Okulu, İstanbul 
8
Marmara Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Histoloji ve Embriyoloji Anabilim Dalı, İstanbul 
 
1
Marmara University, School of Pharmacy, Department of Pharmacology, Istanbul, Turkey 
2
Marmara University, School of Medicine, Department of Physiology, Istanbul, Turkey 
3
Samsun Education and Research Hospital, Department of Neurosurgery, Samsun, Turkey 
4
Marmara University, School of Medicine, Department of Pediatric Surgery, Istanbul, Turkey 
5
Hacettepe University, School of Medicine, Ankara, Turkey 
6
Marmara University, School of Pharmacy, Department of Biochemistry, Istanbul, Turkey 
7
Marmara University, Vocational School of Health Related Sciences, Istanbul, Turkey 
8
Marmara University, School of Medicine, Department of Histology and Embriyology, Istanbul, Turkey