9-12 Nisan 2011 İstanbul Üniversitesi

CONCLUSION: There was no correlation between neurodegenerative changes and severity of seizures in both 
groups following intraamygdaloid kainic acid injection.  
 
Keywords: Epilepsy, GAERS, Fluorojade B, Anatomic connections, Kainic acid 

Poster Bildiriler / Poster Presentations 
212 
 
P119 
 
Voltaj bağımlı kalsiyum kanal α-1G altünite ekspresyonunun genetik absans 
epilepisili sıçanlarda değerlendirilmesi 
 
Demet Akın
1
, Sema Ketenci
2
, Serap Sırvancı
3
, Filiz Onat
2
 
 
1
İstanbul Bilim Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Farmakoloji Anabilim Dalı, İstanbul 
2
Marmara Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Farmakoloji ve Klinik Farmakoloji Anabilim Dalı, İstanbul 
3
Marmara Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Histoloji ve Embriyoloji Anabilim Dalı, İstanbul 
 
1
Istanbul Bilim University, Faculty of Medicine, Department of Pharmacology, Istanbul, Turkey 
2
Marmara University, Faculty of Medicine, Department of Pharmacology and Clinical Pharmacology, Istanbul, Turkey 
3
Marmara University, Faculty of Medicine, Department of Histology and Embryology, Istanbul, Turkey 
 
AMAÇ:  T  tipi  voltaj  bağımlı  kalsiyum  kanalları  absans  epilepsy  etyopatogenezinde  önemli  rol  oynamaktadır. 
Talamokortikal döngü genetik absans epilepsili sıçanlarda (GAERS) diken-dalga deşarjlarının ortaya çıkmasında 
önemli 
bir 
bölgedir. 
GEREÇ  ve  YÖNTEM:  Bu  çalışmada  beyin  kesitlerinde  hipokampus  (CA1,  CA3,  dentate  gyrus),  lateral  and 
medial  thalamik  bölgeler,  globus  pallidus  ve  striatumda  kalsiyum  kanal  α-1G  alt  ünitesinin  ekspresyonu 
immunohistokimyasal  olarak  incelenmiştir.  Kontrol  Wistar  sıçanlar  (n=5)  ve  GAERS  sıçanlardan  (n=4)  anetezi 
ve perfüzyon sonrasında çıkarılan beyinlerden 40 mm kalınlığında kesitler alınmıştır. Bu beyin kesitleri kalsiyum 
kanal α-1G alt ünitesine karşı primer antikor ile inkübe edildikten sonra sekonder antikora maruz bırakılmıştır. 
Daha  sonra  peroksidaz  aktivitesi  %  0.03  3-3-diaminobenzidin  (DAB)  ile  görünür  hale  getirilmiştir.  Semi-
kantitatif skorlama sonrasında sonuçların istatistiksel analizi unpaired t testi ile yapılmıştır. 
BULGULAR:  Sonuçlar değerlendirildiğinde GAERS  sıçanlarda  α-1G  alt  ünitesinin  immuno  boyanmasının  lateral 
talamik  bölgelerde  Wistar  kontrol  grubuyla  karşılaştırıldığında  istatistiksel  olarak  azaldığı  saptanmıştır. 
İncelenen diğer beyin bölgelerinde her iki grup arasında farklılık saptanmamıştır. 
SONUÇ: Lateral talamik bölgelerde azalmış kalsiyum kanal α-1G alt ünitesi  absans nöbetlerin oluşmasında rol 
oynayan  mekanizmalardan  biri  olabilir.  Ayrıca  diğer  kalsiyum  kanal  alt  ünitelerinin  ekspresyonlarının  da 
incelenmesiyle  absans  epilepsinin  patofizyolojisinde  kalsiyum  kanallarının  rollerinin  aydınlatılmasına  katkıda 
bulunulması planlanmaktadır. 
 
Anahtar Kelimeler: Absans epilepsi, Kalsiyum kanalları, Talamus  
 
Evaluation of voltage-activated calcium channel α-1G subunit expression in 
genetic absence epilepsy rats 
 
OBJECTIVES:  T-type  voltage-activated  calcium  channels  play  an  essential  role  in  the  generation  of  absence 
seizures.  It  is  well  known  that  thalamocortical  circuit  is  critically  involved  in  the  propagation  of  spontaneous 
spike and wave discharges (SWDs) in genetic absence epilepsy rats from Strasbourg (GAERS). 
MATERIALS  &  METHODS:  Calcium  channel  α-1G  subunit  expression  was  studied  by  immunohistochemical 
methods  in  the  hippocampus  (CA1,  CA3,  dentate  gyrus),  lateral  and  medial  thalamic  regions,  globus  pallidus 
and striatum of control Wistar rats (n=5) and GAERS (n=4). The brains were removed after perfusion and brain 
slices (40 
µ
m) were incubated with antibodies against calcium channel α-1G subunit.  Peroxidase activity was 
visualized  by  0.03  %  3-3-diaminobenzidine.  We  used  semi-quantitative  scoring  and  analyzed  the  data  with 
unpaired t test. 
RESULTS: We found decreased α-1G subunit immunolabeling in the lateral thalamic region of GAERS animals 
compared with control Wistar rats. No difference was observed in any of the other areas between Wistar rats 
and GAERS. 
CONCLUSION: These results show that decreased calcium channel α-1G subunit expression in lateral thalamic 
regions may play a role in the mechanisms underlying absence seizures. Further experiments will be performed 
to investigate the expression of other calcium channel subunits. 
 
Keywords: Absence epilepsy, Calcium channels, Thalamus 

Poster Bildiriler / Poster Presentations 
213 
 
P120 
 
Skopolamin uygulaması ve yem verilmesi ile aç farelerde gelişen 
konvulsiyonların monoaminerjik sistemlerle ilişkisi 
 
Pınar Yamantürk-Çelik, Hanife Rahmanlar 
 
İstanbul Üniversitesi, İstanbul Tıp Fakültesi, Farmakoloji ve Klinik Farmakoloji Anabilim Dalı, İstanbul 
 
Istanbul University, Istanbul Faculty of Medicine, Department of Pharmacology and Clinical Pharmacology, Istanbul, Turkey 
 
AMAÇ: 
Bu  çalışma,  açlık  sonrası  skopolamin  uygulanan  ve  yeniden  yem  verilen  farelerde  gelişen  konvulsiyonların 
monoamin nörotransmiter sistemlerle ilişkisini araştırmak için planlanmıştır. 
GEREÇ  ve  YÖNTEM:  Deney  grupları,  18  saat  aç  bırakılan  Balb/C  erkek  farelerde  3  mg/kg  i.p.  skopolamin 
injeksiyonundan 10 dakika önce noradrenerjik desipramin (20 mg/kg, i.p.), dopaminerjik GBR 12909 (5 mg/kg, 
i.p.)  veya  serotonerjik  sitalopram  (20  mg/kg,  i.p.)  uygulanarak  oluşturulmuştur.  Kontrol  gruplarında  serum 
fizyolojik  çözeltisi  droglarla  eşit  hacimde  ve  eşzamanlı  uygulanmıştır.  Hayvanların  lokomotor  aktiviteleri, 
skopolamin  injeksiyonundan  sonra  20  dk.  boyunca  4  dk.  aralarla  0  ile  3  arasında  derecelendirilmiş  ve  her  bir 
hayvan  için  toplam  aktivite  değeri  elde  edilmiştir.  Bu  süre  sonunda  yem  verilen  hayvanlar,  gelişen 
konvulsiyonları  değerlendirmek  üzere  30  dk.  süre  ile  izlenmişlerdir.  Elde  edilen  değerler  uygun  olduğu  yerde 
Mann-Whitney U-testi, Student’in t testi veya Fisher’in exact testi ile istatistiksel olarak analiz edilmiştir. 
BULGULAR:  Konvulsiyon  sıklığını,  sitalopram  anlamlı  değiştirmezken,  GBR  12909  artırmış,  desipramin  ise 
konvulsiyonları  baskılamıştır.  Skopolamin  uygulaması  sonrası  gelişen  lokomotor  aktivite  artışını,  sitalopram 
etkilemezken GBR 12909 artırmış ve desipramin azaltmıştır. 
SONUÇ:  Bulgular,  serotonerjik  sistemin  konvulsiyonlara  katkısının  olmadığını  dopaminerjik  ve  noradrenerjik 
sistemlerin  ise  konvulsiyonların  oluşumunda  farklı  rolleri  olduğunu  düşündürmektedir.  Ancak,  drogların 
lokomotor  aktivite  üzerine  etkileri  ile  birlikte  değerlendirildiğinde  özgül  olmayan  mekanizmaların  rolü 
incelenmelidir. 
 
Anahtar Kelimeler: Açlık, Fare, Skopolamin, Yem alımı, Konvulsiyon 
 
The relation of monoaminergic systems to scopolamine-induced convulsions in 
fasted mice after food intake 
 
OBJECTIVES: The purpose of the current study was to determine the role of monoaminergic neurotransmitter 
systems in scopolamine-induced convulsions in fasted mice following the food intake. 
MATERIALS & METHODS: In experimental groups, Balb/C male mice fasted for 18 hours were administered 5 
mg/kg  dopaminergic  drug  GBR  12909  or  20  mg/kg  noradrenergic  drug  desipramin  or  20  mg/kg  serotonergic 
drug  citalopram  i.p.  10  min  before  scopolamine  (3  mg/kg,  i.p.)  injection.  Control  groups  were  pre-treated  by 
saline  simultaneously  in  equal  volumes  (10  ml/kg,  i.p.).  Locomotor  activity  of  animals  after  scopolamine 
injection were evaluated over 4 min periods giving a value between 0 and 3 for each period and a total score 
was obtained for each mouse for the whole 20 min. The Mice re-fed in the 20
th
 min following the scopolamine 
injection were observed for 30 min to assess the convulsions. Obtained values were analysed by Mann-Whitney 
u-test or Fisher’s exact test or Student’s t test whenever appropriate. 
RESULTS: GBR 12909 increased and desipramine decreased the incidence of convulsions while citalopram did 
not alter significantly. Increased locomotor activity after scopolamine injection decreased and increased by GBR 
12909 and desipramin respectively while citalopram had no effect. 
CONCLUSION:  The  results  suggest  that  dopaminergic  and  noradrenergic  systems  have  different  roles  in 
promoting these convulsions while serotonergic system have no role. However, taking together with the effects 
of drugs on locomotor activity, the role of nonspecific mechanisms should be investigated. 
 
Keywords: Fasting, Mice, Scopolamine, Food intake, Convulsion 

Poster Bildiriler / Poster Presentations 
214 
 
P121 
 
Oksitosinin pentilentetrazol ile oluşturulmuş konvülziyonu engelleyici etkisinin 
davranışsal ölçüm ve talamik EEG ile irdelenmesi 
 
Oytun Erbaş, Vedat Evren, E. Saylav Bora, Egemen Kaya, Serdar Demirgören, Gönül Ö. Peker 
 
Ege Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Fizyoloji Anabilim Dalı, İzmir 
 
Ege University, Faculty of Medicine, Department of Physiology, Izmir, Turkey 
 
AMAÇ:  Oksitosinin  (OKS)  bilinen  endokrin  etkileri  dışındaki  nitelikleri  yoğun  araştırma  konusudur.  Biz,  daha 
önce, OKS’nin sıçanda uyanık spontan amigdala EEG’sini baskıladığını ve deneysel diyabetik nöropatide periferik 
sinir  ileti  hızını  iyileştirdiğini  bildirmiştik.  Bu  çalışmada,  OKS’nin  antikonvülzan  olabileceği  sayıltısı 
ile  pentilentetrazol  (PTZ)  ile  ayrı  ayrı  jeneralize  ve  absans  nöbet  oluşturduğumuz  sıçanlarda,  nöbetlerin 
davranışsal değerlendirmesi ve talamustan EEG kayıtları ile bu etkiyi araştırdık. 
GEREÇ ve YÖNTEM: 60 adet 8-12 haftalık Sprague Dawley erkek sıçanla 10 Grup (n=6) oluşturup, Grup 1 – 
5’e  sıra  ile  i.p.  10,  20,  40,  80  ve  120  U/kg  OKS  ve  Grup  6’ya  (kontrol)  yalnız  izotonik  sodyum  klorür  (İSK) 
verdik.  Beş  dakika  sonra,  70 mg/kg,  i.p.  PTZ  ile  hepsinde  nöbet  oluşturup,  doz-yanıt  eğrisini  saptadık.  Nöbet 
davranışını  Racine  Konvülziyon  Ölçeği  ile  değerlendirip,  absans  nöbet  oluşturan  PTZ  dozunu  35  mg/kg, 
baskılayıcı  OKS  dozlarını  ise  80  ve  120  U/kg  olarak  belirledik.  EEG’yi  Biopac  MP30  Sisteminde,  sol  posteriyor 
talamus  çekirdeğine  stereotaksi  ile  yerleştirilmiş  bipolar  elektrodlardan  (AP:  -3.6  mm,  L:  +2.8  mm,  V:  -5.0 
mm; Paxinos) yazdırdık. Grup 7, 8, 9 ve 10’a sıra ile yalnız İSK, yalnız 35 mg/kg PTZ ve 80 ve 120 U/kg OKS + 
PTZ  uyguladık.  Sıçanları  giderip,  elektrot  konumunun  histolojik  doğrulamasını  yaptık.  Traseleri,  “Hızlı  Fourier 
Dönüşümüne”  dayanan  “Güç  Spektrumu  Çözümlemesi”  ile  değerlendirip,  EEG  dalgalarının  yüzde  baskınlığını 
saptadık. 
BULGULAR:  OKS’nin  40  ve  80  U/kg  dozlarda  belirip  (p<0.05),  120  U/kg  dozda  maksimuma  erişen  güçlü 
antikonvülzan (p<0.005) etkisini ve genelde, anlamlı düzeydeki delta artırıcı ve teta azaltıcı niteliğini (p<0.005) 
açıkça gösterdik. 
SONUÇ: Bulgularımız OKS’nin epilepsi sağaltımına yarayabilecek antikonvülzan potansiyeline işaret etmektedir. 
Bu etkinin özgül düzeneklerini aydınlatmayı hedeflemekteyiz. 
 
Anahtar  Kelimeler:  Talamik  EEG,  Oksitosin  (OKS),  Racine  ölçeği,  Absans  nöbet,  Jeneralize  nöbet, 
Pentilentetrazol (PTZ) 
 
Ege Üniversitesi Hayvan Deneyleri Yerel Etik Kurulu tarafından onaylanmıştır.  
 
Oxytocin inhibition of pentylenetetrazole-induced convulsion and its 
identification by behavioral measurement and thalamic EEG in the rat 
 
OBJECTIVES:  Oxytocin’s  (OX)  recently  attributed  features  other  than  its  well  known  endocrine  effects  have 
been on the agenda lately. We previously reported that OX supressed spontaneous amygdalar electrical activity 
and  reversed  nerve  conduction  velocity  in  experimental  diabetic  neuropathy  in  the  rat.  In  this  study,  we 
hypothesized that OX might possibly exert anticonvulsant effect, and we investigated this in pentylenetetrazol 
(PTZ)  induced  generalized  seizure  and  absence  seizure  rat  model,  identifying  the  action  by  behavioral 
measurement and thalamic EEG recordings.  
MATERIALS  &  METHODS:  Using  60  (8-12  week  old)  Sprague  Dawley  male  rats,  we  set  10  groups  (n=6  / 
group), administered i.p. 10, 20, 40, 80 and 120 U/kg OX to Groups 1-5, and saline only to Group 6 (control); 
5 minutes later, we administered 70 mg/kg PTZ, and determined the dose-response ratio. Evaluating seizures 
by using Racine’s Convulsion Scale, we determined the absence  seizure inducing PTZ dose as 35 mg/kg, and 
the  supressive  OX  doses  as  80  and  120  U/kg.  We  recorded  EEG  on  the  Biopac  MP30  System  by  bipolar  EEG 
electrodes implanted in the left nucleus of posterior thalamus using stereotaxy (AP: -3.6 mm, L: +2.8 mm, V: -
5.0 mm; Paxinos). We administered saline only, 35 mg/kg PTZ only, and 80 and 120 U/kg OX plus PTZ to the 
Groups  7,  8,  9  and  10,  respectively.  We  affirmed  electrode  location  histologically  following  euthanisation. 
Processing  recordings  by  “Power  Spectral  Analysis”  using  the  “Fast  Fourier  Transform”,  we  determined  the 
percentage dominance of EEG waves.  
RESULTS:  The potent  anticonvulsant  effect  emerging  at 40  and  80  U/kg doses  (p<0.05)  and peaking  at 120 
U/kg dose of OX, and its significant (p<0.005) overall delta enhancing and theta attenuating effect (p<0.005) 
were definitely demonstrative.  
CONCLUSION: Our results suggest OX as a putative anticonvulsant in treating epilepsy. We aim to identify the 
specific mechanism mediating this action. 
 
Keywords:  Thalamic  EEG,  Oxytocin  (OX),  Racine  scale,  Absence  convulsion,  Generalized  convulsion, 
Pentylenetetrazol (PTZ) 
 
Approved by Ege University Animal Ethics Committee. 

Poster Bildiriler / Poster Presentations 
215 
 
P122 
 
Pentilentetrazol ile epilepsi oluşturulmuş erkek sıçanlarda uzamsal öğrenme, 
lokomotor aktivite ve araştırma davranışının incelenmesi 
 
Seval Keloğlan
1
, Nazan Dolu
2
, Soner Bitiktaş
1
, Cem Süer
2
, A. Seda Artış
2 
 
1
Erciyes Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Fizyoloji Anabilim Dalı, Kayseri 
2
Erciyes Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Fizyoloji Anabilim Dalı, Kayseri 
 
1
Erciyes University, Institute of Health Sciences, Department of Physiology, Kayseri, Turkey 
2
Erciyes University, Faculty of Medicine, Department of Physiology, Kayseri, Turkey 
 
AMAÇ:  Epilepsi  tekrarlayan  nöbetlerle  karakterize  olup  nöronlarda  hasara  yol  açan  nörolojik  bir  bozukluktur. 
Özellikle  hafıza  işlevlerinde  olmak  üzere  epilepsili  hastalarda  bilişsel  bozukluklar  sık  görülür.  Bu  çalışmada, 
günaşırı  pentilentetrazol  (PTZ)  enjeksiyonu  ile  epilepsi  oluşturulmuş  sıçanlarda  uzamsal  hafıza,  lokomotor 
aktivite ve araştırma davranışının incelenmesi amaçlanmıştır.  
GEREÇ  ve  YÖNTEM:  Çalışmamızda  2  aylık  erkek  Wistar  sıçanlar  kullanıldı.  Sıçanlara,  19  günaşırı  serum 
fizyolojik  enjeksiyonu  (kontrol  grubu;  n=9)  ve  PTZ  (35mg/kg;  i.p)  enjeksiyonu  (epileptik  grup;  n=11)  
uygulandı. PTZ enjeksiyonunu takiben 30 dk. gözlem yapılarak nöbet skorlaması yapıldı. 19. enjeksiyondan bir 
hafta  sonra  lokomotor  aktiviteyi  değerlendirmek  için  açık  alan,  araştırma  davranışı  için  delikli  tahta  testi, 
uzamsal öğrenmeyi değerlendirmek için Y labirent testi yapıldı. 
BULGULAR: Y labirentte ikinci gün epileptik grupta, kontrol grubuna göre eski kola giriş sayısı (p<0.035), eski 
kolda geçirilen süre (p<0.013) anlamlı olarak düşük, yeni kolda geçirilen süre (p=0.000) anlamlı olarak yüksek 
bulundu.  Çalışma  belleğini  gösteren  alternasyon  yüzdeleri  arasında  gruplar  arasında  herhangi  bir  anlamlı 
farklılık  saptanmadı  (p>0,05).  Açık  alan  testinde  gruplar  arasında  herhangi  bir  anlamlı  farklılık  saptanmadı 
(p>0,05).  Delikli  tahta  testinde  epileptik  grupta,  kontrol  grubuna  göre  deliğe  kafa  sokma  sıklığının  anlamlı 
olarak düşük olduğu saptandı (p<0.001). 
SONUÇ:  Epilepsinin  çalışma  belleği,  uzamsal  hafıza  ve  lokomotor  aktivite  üzerine  anlamlı  bir  etkisi 
bulunmazken, araştırma davranışını azalttığı gözlenmiştir. Bu azalma, geçirdikleri nöbetlerden kaynaklanabilir. 
 
Anahtar Kelimeler: Epilepsi, Y labirent, Açık alan, Delikli tahta 
 
Investigation of spatial learning, locomotor activity and exploratory behavior in 
Pentylenetetrazol-induced kindling male rats 
 
OBJECTIVES:  Epilepsy  is  a neurological  disorder  characterized with  repeating  seizures  that  cause  damage of 
neurons. Epileptic patients show cognitive impairments specifically in memory functions. The aim of this study 
is  to  investigate  spatial  memory,  locomotor  activity  and  exploratory  behaviour  of  rats  with  pentilenterazole 
(PTZ) induced epilepsy on alternate days. 
MATERIALS & METHODS: In our study we used two months old male Wistar rats. Rats were injected serum 
physiologic  as  control  group  (n=9)  and  were  kindled    (35mg/kg;  i.p)  by  PTZ  injections  to  induce  epilepsy 
(epileptic  group;  n=11)  on  alternate  days  for  19  days.  Following  PTZ  injection  animals  were  observed  for  30 
min and seizure was scored. After a week from the last injection, we used open field, hole board and Y-maze to 
assess locomotor activity, exploratory behavior and spatial learning, respectively. 
RESULTS:  At  Y-maze  test,  according  to  second  day  performances,  number  of  entries  (p<0.035)    to  old  arm 
and  time  spent  in  old  arm  (p<0.013)  was  significantly  lower  and  time  spent  at  novel  arm  (p=0.000)  was 
significantly higher in epileptic group than control group. There was no significant difference between groups in 
terms  of  percentages  of  spontaneous  alternation  that  indicates  working  memory  (p>0,05).  There  was  no 
significant difference between groups at open field (p>0.05). In the hole board test, number of head dips was 
significantly lower in the epileptic group compared with the control group (p<0,001).  
CONCLUSION:  Epilepsy  caused  no  significant  effect  on  working  memory,  spatial  memory  and  locomotor 
activity. Exploratory behavior decreased in epileptic rats. This decreament may result from their seizures. 
 
Keywords: Epilepsy, Y-maze, Open field, Hole board 

Poster Bildiriler / Poster Presentations 
216 
 
P123 
 
Penisilin modeli deneysel epilepside levetirasetamın epileptiform aktiviteye 
etkisi  
 
Erguvan Arık
1
, Fatih Sefil
2
, Faruk Bağırıcı
1 
 
1
Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Fizyoloji Anabilim Dalı, Samsun 
2
Mustafa Kemal Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Fizyoloji Anabilim Dalı, Hatay 
 
1
 Ondokuz Mayıs University, Faculty of Medicine, Department of Physiology, Samsun, Turkey  
2
 Mustafa Kemal University, Faculty of Medicine, Department of Physiology, Hatay, Turkey 
 
AMAÇ:  Bu  çalışmanın  amacı,  sıçanlarda  penisilin  ile  oluşturulan  deneysel  epilepsi  modelinde  Levetirastam’ın 
(LEV) etkisini araştırmaktır. 
GEREÇ  ve  YÖNTEM:  Deneylerde  150-250  gram  ağırlıklarında  14  adet  dişi  albino  Wistar  sıçan  kullanıldı. 
Sıçanlar,  kontrol  grubu  ve  deney  grubu  olarak  ikiye  ayrıldı.  Uretan  anestezisi  altında  sol  somatomotor 
korteksleri  açıldıktan  sonra  stereotaksik  alete  yerleştirilen  kontrol  grubundaki  sıçanlara,  500  IU  penisilin  G 
intraserebroventriküler  (i.c.v)  olarak  verildi.  Deney  grubundaki  sıçanlara  ise,  penisilin  G  uygulamasından  60 
dakika  önce  40  mg/kg  LEV  intraperitoneal  (ip)  olarak  verildi.  Tüm  bu  işlemler  esnasında  hayvanlardan 
elekrokortikogram  (ECoG)  kaydı  alındı  ve  kayıt  işlemine  penisilin  G  enjeksiyonundan  sonra  da  180  dakika 
boyunca  devam  edildi.  Deneyler  tamamlandıktan  sonra  kontrol  grubu  ve  Lev  grubunun  tepe  frekansları  ve 
genlikleri değerlendirildi. 
BULGULAR: Kayıtlardan elde edilen veriler Mann Whitney U testi ile analiz edildi. Her iki gruptaki tepe frekans 
ortalamaları  20,  30  ve  40.  dakikalarda  en  yüksek  seviyelerdeydi.  Kontrol  grubunda;  bu  dakikalardaki  tepe 
frekans ortalamaları sırasıyla 164 ± 38.7,  200.71 ± 32.66 ve 162.28 ± 24.22 olarak bulundu. Lev grubunda 
ise, aynı dakikalardaki değerler kontrol grubundan daha düşüktü (33 ± 8.31, 44.42 ± 6.43, 39.71 ± 6.86).  LEV 
grubundaki  tepe  frekansları,    kontrol  grubuna  göre  azalmıştı  ve  bu  azalma  istatistiksel  olarak  anlamlıydı 
(p<0,05). Tepe genliklerinde ise, istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmadı (p>0,05).  
SONUÇ:  Bu  çalışmada  Levetirasetam’ın  tepe  frekanslarını  anlamlı  olarak  azalttığı  görüldü  ve  penisilin  modeli 
deneysel epilepside etkili bir antiepileptik olduğu sonucuna varıldı.  
 
Anahtar Kelimeler: Epilepsi, Penisilin, Sıçan, Levetirasetam 
 
Ondokuz  Mayıs  Üniversitesi  Hayvan  Deneyleri  Yerel  Etik  Kurulu  tarafından  onaylanmıştır.  OMÜ  Bilimsel 
Araştırma Projeleri Komisyonu tarafından desteklenmiştir.  
 
Effect of levetiracetam on epileptiform activity in the experimental model of 
penicillin epilepsy 
 
OBJECTIVES:  The  aim  of  this  study  is  to  investigate  the  effect  of  levetiracetam  (LEV)  on  penicillin  induced 
experimental epilepsy model in rats. 
MATERIALS  &  METHODS:  In  the  experiments,  14  female  Wistar  albino  rats  weighing  150-250  gram  were 
used.  The  rats  were  divided  into  two  groups,  as  control  and  experimental.  500  IU  Penisilin  G  was  injected 
intracerebroventricularly (i.c.v) to the rats in the control group, which were placed into the stereotaxic device 
after  left  somatomotor  cortices  were  opened  under  urethane  anaesthesia.  40  mg/kg  LEV  was  given 
intraperitoneally  (i.p)  to  the  animals  in  the  experimental  group  60  minutes  before  penicillin  application. 
Electrocorticogram  (ECoG)  recordings  were  carried  out  during  all  these  processes  and  lasted  for  180  minutes 
after  penicillin  G  injection.  After  the  experiments  were  completed,  spike  frequencies  and  amplitudes  of  the 
control and experimental group were evaluated.