9-12 Nisan 2011 İstanbul Üniversitesi

Spontan ve uyarılmış glutamat salıverilmesi farklı AMPA reseptörlerini aktive 
eder 
 
Yıldırım Sara
1
, Megumi Adachi
2
,
 
M Bal
3
,
 
Lisa M. Monteggia
2
, Ege Kavalalı
3,4 
 
1
Hacettepe Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Farmakoloji Anabilim Dalı, Ankara 
2
Texas Üniversitesi, Southwestern Tıp Merkezi, Psikiyatri Anabilim Dalı, Dallas, ABD 
3
Texas Üniversitesi, Southwestern Tıp Merkezi, Sinirbilim Anabilim Dalı, Dallas, ABD 
4
Texas Üniversitesi, Southwestern Tıp Merkezi, Fizyoloji Anabilim Dalı, Dallas, ABD 
 
1
Hacettepe University, Faculty of Medicine, Department of Pharmachology, Ankara, Turkey 
2
Texas University, Southwestern Medical Center, Department of Psychiatry, Dallas, ABD 
3
Texas University, Southwestern Medical Center, Department of Neuroscience, Dallas, ABD 
4
Texas University, Southwestern Medical Center, Department of Physiology, Dallas, ABD 
 
AMAÇ: Önceki çalışmalar spontan ve uyarılmış  glutamat salıverilmesinin farklı NMDA reseptör popülasyonlarını 
aktive  ettiklerini  göstermiştir.  Bu  çalışmada,    AMPA  reseptörlerinin  aktivasyonunda  da  benzer  şekilde  spontan 
ve uyarılmış  glutamat salıverilmesinin farklı alt-popülasyonları rol alıp almadığı araştırıldı. 
GEREÇ  ve  YÖNTEM:  Spontan  ve  uyarılmış  sinir  iletiminde  yer  alan  reseptörlerin  ayrıt  edilmesi  amacı  ile, 
GluR2’den  yoksun  AMPA  reseptörlerinin  selektif  ve  kullanım-bağımlı  blokörü  olan  poliamin  yapısındaki 
filantotoksin kullanıldı.  
BULGULAR: GluR2’geni silinmiş farelerden hazırlanan hipokampal nöron kültürlerinde, filantotoksin uygulaması 
AMPA-reseptör  aracılı  spontan  minyatür  EPSC  (AMPA-mEPSC)  aktivitesini  5  dakika  içinde  %20  azalttı.  Diğer 
taraftan,  aynı  konsantrasyonda  filantotoksin  uygulaması  AMPA-reseptör  aracılı  uyarılmış  EPSClerde  (AMPA-
eEPSC) başlangıca göre yalnızca %80 azalmaya yol açtı. 10 dakika filantotoksin perfüzyonu ile de AMPA-eEPSC 
amplitüdleri %60 oranında azaldılar, bu oranlara hala 5 dakikada AMPA-mEPSClarda meydana gelen azalmaya 
göre  anlamlı  olarak  daha  düşüktü.  Deneylerin  sonunda,  filatotoksin  ortamda  uzaklaştırıldıktan  sonra 
stimülasyon  ile AMPA-eEPSC yanıtlarının geri çevrilebilmesi, filantotoksin blokajının kesinlikle kullanım-bağımlı 
olduğunu gösterdi.  
SONUÇ: Bu sonuçlar spontan ve uyarılmış aktivite ile oluşan sinir iletiminin faklı AMPA reseptör setlerini aktive 
ettiğini ve postsinaptik bölgeye farklı sinyaller gönderilebildiği görüşünü desteklemiştir. 
 
Anahtar Kelimeler:  Spontan salıverilme, AMPA reseptörleri, uyarılmış salıverilme, GluR2 knockout 
 
Spontaneous and evoked glutamate release activates distinct populations of 
AMPA receptors 
 
OBJECTIVES:  Earlier  findings  had  suggested  that  spontaneous  and  evoked  glutamate  release  activates  non-
overlapping populations of NMDA receptors. Here, we evaluated whether AMPA receptor populations activated 
by spontaneous and evoked release show a similar segregation.  
MATERIALS  &  METHODS:  To  track  the  receptors  involved  in  spontaneous  or  evoked  neurotransmission,  we 
used a polyamine agent, philanthotoxin, that selectively blocks AMPA receptors lacking GluR2 subunits in a use-
dependent manner.  
RESULTS:  In  hippocampal  neurons  obtained  from  GluR2-deficient  mice,  philanthotoxin  application  decreased 
AMPA-receptor-mediated  spontaneous  miniature  EPSCs  (AMPA-mEPSCs)  down  to  20%  of  their  initial  level 
within  5  minutes.  In  contrast,  the  same  philanthotoxin  application  at  rest  decreased  the  subsequent  AMPA-
receptor-mediated  evoked  EPSCs  only  down  to  80%  of  their  initial  value.  10-minutes  long  perfusion  of 
philanthotoxin  further  decreased  AMPA-eEPSC  amplitudes  to  60%  of  their  initial  magnitude,  which  remained 
substantially  higher  than  the  level  of  AMPA-mEPSC block  achieved within  5-minutes.  Finally,  stimulation  after 
removal of philanthotoxin resulted in reversal of evoked AMPA-eEPSC block, verifying strict use-dependence of 
philanthotoxin.  
CONCLUSION:  These  results  support  the  notion  that  spontaneous  and  evoked  neurotransmission  activate 
distinct sets of AMPA receptors and signal independently to the postsynaptic side. 
 
Keywords: Spontaneous release, Evoked release, AMPA receptors, GluR2 knockout 

Poster Bildiriler / Poster Presentations 
204 
 
P111 
 
Mezyal temporal lob epilepsisi patogenezinde apoptoza yol açan genlerin 
ekpresyonlarının araştırılması 
 
Emrah  Yücesan¹,  Nerses  Bebek²,  Özkan  Özdemir¹,  Feyza  N.  Tuncer¹,  Sibel  A.  Uğur-İşeri¹,  İlker 
Karacan¹, Uğur Özbek¹ 
 
1
İstanbul Üniversitesi, Deneysel Tıp Araştırma Enstitüsü, Genetik Anabilim Dalı, İstanbul 
2
İstanbul Üniversitesi, İstanbul Tıp Fakültesi, Nöroloji Anabilim Dalı, İstanbul 
 
1
Istanbul University, Institute of Experimental Medicine, Genetics Department, Istanbul, Turkey 
2
Istanbul University, Istanbul Medical Faculty, Neurology Department, Istanbul, Turkey 
 
AMAÇ:  Epilepsi  tekrarlayan  nöbetlerle  karakterize  ve  toplumdaki  görülme  sıklığı  %1  olan  sendromdur.  Bu 
sendrom  içinde  ilaca  dirençli  olan  mezyal  temporal  lob  epilepsisi  (MTLE)  parsiyel  epilepsiplerden  olup  tüm 
epilepsilerin %50’sini oluşturur. Temporal lob epilepsilerden hipokampal skleroza eşlik eden MTLE, temporal lob 
epilepsilerinin en sık görülen tipidir. Epileptogenez süreci tam olarak bilinmemesine rağmen sinaptik ve aksonal 
reorganizasyon  hipokampal  skleroz  oluşumu  sırasında  etkili  olduğu  rapor  edilmistir.  MTLE’deki  hipokampal 
sklerozda  çeşitli  genlerin  ve  sinyal  yolaklarının  etkili  olduğu  bilinmektedir.  Epileptogenez  sürecinin 
araştırılmasındaki  histopatolojik  çalışmalarda  temporal  lob  cerrahisi  (amigdalahipokampektomi)  yararlıdır.  Bu 
çalışmada  MTLE’li  hastalardan  alınan  hipokampus  materyalinde  apoptotik  genlerin  düzeylerinin  değişimi  gen 
anlatımı  düzeyinde  incelenecek  ve  elde  edilen  sonuçlar  MTLE  bir  model  olarak  kullanılarak  apoptozun 
epileptogenez süreci ile ilişkisini açıklamaya yönelik ileri çalışmalar için yön gösterici olacaktır. 
GEREÇ  ve  YÖNTEM:  Çalışmada  ilaca  dirençli  MTLE’li  6  hasta  (ameliyat  dokusu-amigdalahipokampektomi)  ve 
kontrol  olarak  8 kadavra  olgusundan  elde  edilen  insan  hipokampus  materyali  ile  apoptoz  oluşumuna  yol  açan 
ekstrensek ve intrensek yolaklardaki genlerden TP53, BAX, BCL-2, caspase9, caspase3, FAS, TNFRSF1, DIABLO 
genlerinin  anlatım  düzeylerindeki  değişiklikler  Taqman  hidroliz  problari  kullanılarak  RT-PCR  yöntemi  ile  ve 
LC480  cihazında  (Roche)  incelenecek  ve  gen  anlatımındaki  değişiklikler  ∆∆Ct  yöntemi  ile  rölatif  olarak  analiz 
edilecektir. 
BULGULAR:  MTLE  hastalarından  ve  otopsi  materyallerinden  elde  edilen  beyin  dokusu  örneklerinden  RNA 
izolasyonu  ve  cDNA  sentezi  yapıldı.  Örneklerden  gerçek  zamanlı  PCR  yöntemi  ile  ekspresyon  analizi  yaplıdı 
Çalışmamıza göre TNFa ve FAS genlerinin anlatımında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunamadı. 
SONUÇ:  Çalışmamızın  ön  bulgularında,  MTLE  hastalarında  kontrol  grubuna  göre,  ekstrensek  yolakta  görevli 
olan  TNFa  ve  FAS  genlerinde  ekspresyon  değerleri  açısından  anlamlı  bir  farklılık  bulunamamıştır.  İlerleyen 
çalışmalarda apoptoz yolaklarından bir diğeri olan intrensek yolakta görevli genlerin anlatımlarının araştırılması 
hedeflenmektedir.  Bu  doğrultuda  MTLE  oluşumunda  rolü  olduğu  düşünülen  apoptoz  mekanizmaları 
aydınlatılabilecektir. 
 
Anahtar  Kelimeler:  Epilepsi,  Mezyal  temporal  lob  epilepsisi  (MTLE),  Hipokampal  skleroz,  Apoptoz,  Gen 
anlatımı 
 
Investigating the expression of apoptosis related genes in mesial temporal lobe 
epilepsy 
 
OBJECTIVES:  Epilepsy  is  a  syndrome  characterized  by  recurrent  spontaneous  seizures  due  to  neuronal 
hyperactivity in brain with an incidence of 1%. Temporal lobe epilepsy (TLE) is one of the most frequent types 
of  intractable  epilepsy  and  it  comprises  50%  of  all  partial  epilepsies.  Mesial  temporal  lobe  epilepsy  with 
hippocampal sclerosis, one of the most common types of TLE, is characterized by seizure generation from the 
mesial temporal lobe. Although the etiopathogenesis is unknown, changes in synaptic and axonal reorganization 
have  been  reported  during  the  course  of  hippocampal  sclerosis.  Complex  alterations  leading  to  hippocampal 
pathogenesis  of  MTLE  suggests  involvement  of  various  genes  and  signaling  pathways.  Temporal  lobe  surgery 
(amigdalahippocampectomy) for histopathological studies has provided a way to study epileptogenesis. 
MATERIALS  &  METHODS: In  this  study,  we  have  investigated  gene  expression  levels  for  both  extrinsic  and 
intrinsic  apoptotic  pathway  genes  such  as  TP53,  BAX,  BCL-2,  caspase9,  caspase3,  FAS,  TNFRSF1,  DIABLO  in 
human  hippocampal  material  obtained  from  6  patients  (surgical  tissue-amigdalahippocampectomy)  with 
intractable  TLE  compared  to  8  control  samples  obtained  from  cadaver  hippocampal  tissues,  via  real  time  RT-
PCR with TaqMan hydrolyzis probes by using LC 480 (Roche) and gene expression levels will be analysed with 
∆∆Ct method.  
RESULTS:  We  isolated  RNA  and  performed    cDNA  synthesis  from  brain  tissue  that  obtained  from  autopsy 
material and MTLE patients. Expression analysis was performed by using real time PCR method. In our study, 
TNFa and FAS gene expression levels showed no significant difference. 
CONCLUSION: Preliminary findings of our study is patients with MTLE compared with control group. Extrinsic 
pathway  of  the  TNF  and  FAS  genes  responsible  for  the  significant  differences  were  found  between  the 
expression levels. For further studies we aim to study on intrinsic pathway that works on apoptotic pathway. In 
this respect the role of MTLE in the formation mechanisms of apoptosis are thought to be enlightened. 
 
Keywords: Epilepsy, Mesial temporal lobe epilepsy (MTLE), Hippocampal sclerosis, Apoptosis, Gene expression 

Poster Bildiriler / Poster Presentations 
205 
 
P112 
 
Genetik absans epilepsili sıçanlarda substansiya nigra ve striatumdaki 
dopaminerjik nöronların dansitometrik analizi 
 
Özlem Akman
1
, Aristea Galanopoulou
2
, Mustafa Tansel Kendirli
3
, Filiz Onat
4 
 
 
1
İstanbul Bilim Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Fizyoloji Anabilim Dalı, İstanbul 
2
Yeshiva Üniversitesi, Albert Einstein Tıp Fakültesi, Nöroloji Anabilim Dalı, New York, ABD 
3
Virginia Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Nöroloji Anabilim Dalı, Virginia, ABD 
4
Marmara Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Tıbbi Farmakoloji Anabilim Dalı, İstanbul 
 
1
Istanbul Bilim University, School of Medicine, Department of Physiology, Istanbul, Turkey 
2
Yeshiva University, Albert Einstein College of Medicine, Deparment of Neurology, New York, USA 
3
University of Virginia, School of Medicine, Department of Neurology, Virginia, USA 
4
Marmara University, School of Medicine, Department of Medical Pharmacology, Istanbul, Turkey 
 
AMAÇ: WAG/Rij ırkı sıçanlar tipik absans epilepsinin iyi tanımlanmış modellerinden biridir. Son yıllarda yapılan 
çalışmalarda absans epilepside dopaminerjik sistemin bozukluğunun rol oynadığı ileri sürülmektedir. Orta beyin 
yapılarından  biri  olan  substansiya  nigra  (SN)  motor  fonksiyonların  düzenlenmesinde  ve  nöbet  kontrolünde 
önemli bir rol oynamaktadır.  Substansiya nigra ve striatumun fonksiyonları büyük ölçüde dopamin tarafından 
modüle  edilir.  Bu  çalışmada  WAG/Rij  ve  Wistar  sıçanlar  arasında  SN  ve  striatumun  dopaminerjik  aktivitesi 
tirozin hidroksilaz (TH)  immünhistokimya yöntemi ile karşılaştırılmıştır. 
GEREÇ  ve  YÖNTEM:  Perfüzyon  fiksasyonundan  sonra  beyinler  (Wistar,  n=  4;  WAG/Rij,  n=  4)  çıkarılmıştır. 
Kriyostat ile sagital kesitler (40 µm) elde edilmiştir. Serbest yüzen kesitler anti-TH antikoru ve ikincil antikor ile 
inkübe edilmiştir. Komşu kesitler morfolojik doğrulama için Nissl yöntemi ile boyanmıştır. SN-pars retikülatanın 
posterior bölümü ve SN-pars kompaktaya karşılık gelen optik alanların fotoğrafları mikroskop ile elde edilmiş ve 
dijital  kamera  aracılığı  ile  bilgisayara  aktarılmıştır.  TH-immünreaktif  nöronların  sinyal  yoğunlukları  “Image-J” 
yazılımı ile ölçülmüştür. 
BULGULAR: WAG/Rij grubunda SN-pars retikülatanın posterior bölümü ve SN-pars kompaktanın dopaminerjik 
nöronlarındaki  TH-immünreaktivitesi  Wistar  grubuna  göre  anlamlı  derecede  (p 
<
  0.05)    yüksek  bulunmuştur. 
WAG/Rij grubundaki striatal sinir lifleri de yüksek TH-immünreaktivitesi göstermiştir (p 
<
 0.05). 
SONUÇ:  Bu  sonuçlar  SN  ve  striatumdaki  dopaminerjik  aktivitenin  WAG/Rij  ve  Wistar  sıçanlar  arasında  farklı 
olduğunu  göstermiştir.  Dopaminerjik  atvitedeki  bu  değişiklik  absans  epilepsinin  altında  yatan  mekanizmaların 
bir parçası olabilir. 
 
Anahtar Kelimeler: Absans epilepsi, WAG/Rij, Dopamin, Tirozin hidroksilaz 
 
Densitometric analysis of dopaminergic neurons in substantia nigra and 
striatum in genetic absence epilepsy rat strain 
 
OBJECTIVES: The inbred WAG/Rij strain is a well-validated animal model of the absence epilepsy. A possible 
malfunction  of  the  brain  dopaminergic  system  in  the  absence  epilepsy  was  suggested  in  recent  studies.  The 
substantia  nigra  (SN),  a  midbrain  structure,  involves  in  the  regulation  of  movement  and  seizure  control.  The 
functions  of  the  SN  and  striatum  are  strongly  modulated  by  dopamine.  In  this  study  we  compared  the 
dopaminergic  activity  in  the  SN  and  striatum  of  WAG/Rij  and  Wistar  rats  by  tyrosine  hydroxilase  (TH) 
immunohistochemistry. 
MATERIALS  &  METHODS:  After  perfusion  fixation,  brains  (Wistar,  n=4;  WAG/Rij,  n=4)  were  removed. 
Sagittal  sections  (40  µm)  were  obtained  using  a  cryostat.  Free-floating  sections  were  incubated  with  anti-TH 
antibody  and  secondary  antibody.  Adjacent  sections  were  also  processed  with  Nissl  staining  to  confirm  the 
morphology. Photomicrographs of optical fields corresponding to the posterior part of SN-pars reticulata or SN-
pars  compacta  were  captured  via  a  microscope,  and  transferred  through  a  digital  imaging  camera  to  a 
computer.  Signal densitometry of TH-immunreactive neurons was measured with the Image-J software.  
RESULTS:  The  TH-immunreactivity  was  significantly  higher  in  dopaminergic  neurons  of  posterior  part  of  SN-
pars  reticulata  or  SN-pars  compacta  in  WAG/Rij  rats  (p 
<
  0.05)  compared  to  those  in  Wistar  group.  WAG/Rij 
group also showed higher TH-immunreactivity in striatal nerve fibers (p 
<
 0.05).  
CONCLUSION:  These  data  revealed  that  the  dopaminergic  activity  in  the  SN  and  striatum  shows  differences 
between  WAG/Rij  and  Wistar  rats.  Alteration  of  the  dopaminergic  activity  may  be  a  part  of  the  mechanism 
underlying absence seizures.   
 
Keywords: Absence epilepsy, WAG/Rij, Dopamine, Tyrosine hydroxilase 

Poster Bildiriler / Poster Presentations 
206 
 
P113 
 
Jeneralize absans nöbetlerin kontrolünde serebellumun rolü 
 
Ayşe Karson
1
, Özlem Akman
2
, Nurbay Ateş
1 
 
1
Kocaeli Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Fizyoloji Anabilim Dalı, Kocaeli 
2
İstanbul Bilim Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Fizyoloji Anabilim Dalı, İstanbul 
 
1
Kocaeli University, Faculty of Medicine, Department of Physiology, Kocaeli, Turkey 
2
Istanbul Bilim University, Faculty of Medicine, Department of Physiology, Istanbul, Turkey 
 
AMAÇ:  Absans  epilepsiler  insanda  ve  hayvan  modellerinde  iyi  karakterize  edilmiş  nöbet  biçimleriyle  kendini 
gösteren bir grup hastalıktır. EEG’de diken-dalga deşarjların (DDD) eşlik ettiği absans nöbetlerin oluşumundan, 
talamokortikal  döngünün  aşırı  senkronizasyonu  sorumludur.  Klasik  olarak,  DDD’lerin  oluşumuna  katılmadığı 
bilinse  de,  serebellum,  nöbetlerin  modulasyonunda  rol  oynayabilir.  Harmalin  olivoserebellar  yolağın  aşırı 
aktivitesi aracılığıyla, purkinje hücrelerinde kompleks dikenlerin artışına yol açan, tremor oluşturan bir ajandır. 
Bu  çalışmada,  genetik  absans  modeli  WAG/Rij  sıçanlarda  harmalinle  indüklenen  serebellar  aktivitenin  DDD’ler 
üzerine etkisi araştırıldı.  
GEREÇ  ve  YÖNTEM:  Erişkin  erkek  WAG/Rij  sıçanların  korteksine  kayıt  elektrotları  stereotaksik  olarak 
yerleştirildi.  1  haftalık  iyileşme  döneminden  sonra,  bazal  DDD  yoğunluğunu  belirlemek  üzere  6  saatlik  kayıt 
alındı.  1,  16  ya  da  32  mg/kg  harmalin  tek  doz  şeklinde  WAG/Rij  sıçanların  periton  içine  enjekte  edildi  ve 
DDD’lerin sayı ve kümülatif süreleri enjeksiyon sonrası 5 saatlik kayıtta değerlendirildi. 
BULGULAR:  WAG/Rij  sıçanlarda,  1  mg/kg  dozunda  harmalin  nöbet  oluşumuna  etkisiz  bulunurken,  16  ve  32 
mg/kg harmalin 3 saat boyunca DDD’leri tamamen baskıladı (p
<
0.001). 
SONUÇ:  Bu  sonuçlar,  harmalinin  göreceli  yüksek  dozlarda  uygulanmasının,  serebellumun  yanı  sıra 
talamokortikal  döngüyü  etkileyerek  DDD  oluşumunu  engelleyebileceğini,  öte  yandan,  serebellumun  nöbet 
modülasyonunda  önemli  rolü  olabileceğini  göstermektedir.  Serebellar  aktivitenin  absans  nöbetlerin 
kontrolündeki etkilerinin ileri çalışmalarla incelenmesi, epilepsi tedavisinde faydalı olabilecektir. 
 
Anahtar Kelimeler: Absans epilepsi, WAG/Rij, Harmalin, Nöbet baskılanması 
 
The role of cerebellum in the control of generalized absence seizures 
 
OBJECTIVES:  Absence  epilepsies represent  a  disease  group  manifested  with  well-characterized seizure  types 
in  humans  and  animal  models.  Abnormal  hypersynchrony  of  the  thalamocortical  circuit  is  responsible  for  the 
generation  of  typical  absence  seizures  accompanied  by  spike-wave  discharge  (SWD)  activity  on  the  EEG. 
Although,  cerebellum  classically  not  known  to  be  involved  in  the  production  of  SWDs,  it  could  participate  in 
modulation of seizures. Harmaline is a tremogenic agent which cause a significant increase of complex spikes in 
the  purkinje  cells  via  overactivity  of  olivocerebellar  pathway.    In  this  study,  the  effect  of  harmaline-induced 
cerebellar activity on the SWDs is investigated in WAG/Rij rats, the genetic model of absence epilepsy.  
MATERIALS & METHODS: Adult, male WAG/Rij rats were implanted stereotaxically with recording electrodes 
over the cortex. After one-week recovery period the EEG was recorded for a 6-hour period to determine basal 
SWD intensity. Single dose of 1, 16 or 32 mg/kg harmaline was intraperitoneally injected into WAG/Rij rats and 
the number and cumulative duration of SWDs were measured for 5-hour after injections.  
RESULTS: The injections of 16 or 32 mg/kg harmaline totally suppressed (p 
<
 0.001) the occurrence of SWDs 
during 3-hours while 1 mg/kg harmaline did not effect on seizure occurrence in WAG/Rij rats.  
CONCLUSION:  These  results  reveal  that  the  application  of  relatively  high  doses  of  harmalin  may  affect 
talamocortical circuit next to cerebellum and supress the occurence of SWD. On the other hand, they show the 
importance  of cerebellum  in seizure  modulation.  Detailed study  about  the cerebellar  activity  on  the control  of 
absence seizures might be beneficial in the treatment of epilepsy. 
 
Keywords: Absence epilepsy, WAG/Rij, Harmaline, Seizure suppression 

Poster Bildiriler / Poster Presentations 
207 
 
P114 
 
Kalsiyum kanal alt ünitelerinin genetik absans epilepsili sıçanlardaki 
ekspresyonunun incelenmesi 
 
Sema Ketenci¹, Demet Akın², Filiz Onat¹. 
 
1
Marmara Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Tıbbi Farmakoloji Anabilim Dalı, İstanbul 
2
Bilim Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Tıbbi Farmakoloji Anabilim Dalı, İstanbul 
 
1
Marmara University, Faculty of Medicine, Department of Medical Pharmacology, Istanbul, Turkey 
2
Bilim University, Faculty of Medicine, Department of Medical Pharmacology, Istanbul, Turkey 
 
AMAÇ: Absans tipi konvülsif olmayan nöbet kriterlerini taşıyan ve en çok kullanılan deneysel modeller arasında, 
spontan diken-ve-yavaş dalga deşarjlı genetik hayvan modeli olan GAERS (Genetic Absence Epilepsy Rats from 
Strasbourg)  suşu  sıçanlar  bulunmaktadır.  Voltaja  bağımlı  kalsiyum  kanalları  epilepsi  etiyolojisinde  ve 
patogenezinde  önemli  rol  oynayan  iyon  kanallarıdır.  Voltaj  bağımlı  kalsiyum  kanalları 
α
1
, 
α
2
,  β  ve  γ  alt 
ünitelerinden  oluşur. 
α
1
  alt  ünitelerinin    (
α
1
G, 
α
1
H, 
α
1
I)  absans  epilepsisindeki  önemli  rolü  daha  önceki 
çalışmalarda gösterilmiştir. Bu çalışmada GAERS ve epileptic olmayan Wistar hayvan gruplarında T tipi kalsiyum 
kanal alt ünitelerinin ekspresyonunun incelenmesi amaçlanmıştır. 
GEREÇ  ve  YÖNTEM:  Bu  çalışmada  alt 
α
1
üniteleri  olan 
α
1
G  ve 
α
1
I  kalsiyum  kanal  alt  ünitelerinin 
ekspresyonunun  gösterilebilmesi  için  bu  alt  ünitelere  spesifik  poliklonal  antikorlar  kullanılarak  hedeflenen 
bölgelerdeki protein miktarının tayin edilebilmesi için Western Blot analizi yapılmıştır. GAERS (n=4) ve epileptik 
olmayan  kontrol  Wistar  (n=4)  hayvanların  beyinlerinden  korteks  ve  hipokampüs  bölgeleri  çıkarılarak 
kullanılmıştır.