9-12 Nisan 2011 İstanbul Üniversitesi

GEREÇ  ve  YÖNTEM:  Çalışma,  12  erişkin  (6-7  aylık)  Wistar  sıçanlarda  gerçekleştirildi.  Sıçanların  rastgele 
seçilen 6’sının içme suyuna % 0.05 konsantrasyonda propiltiourasil (PTU) karıştırıldı ve 21 gün boyunca gavajla 
verildi (hipotiroidi grubu, n=6). Kalan sıçanlar kontrol grubunu oluşturdu. Uretan anestezisinden sonra sıçanlar 
stereotaksik  alete  yerleştirildi.  Bipolar  tungsten  elektrot  ile  medyal  perforan  yol  uyarıldı.  Aynı  hemisferdeki 
dentat  girusun  granül  hücre  tabakasına  yerleştirilen  cam  mikropipet  ile  alan  potansiyelleri  kaydedildi.  15 
dakikalık  bazal  EPSP  kaydından  sonra,  uzun  süreli  potansiyasyon  (LTP),  yüksek  frekanslı  tetanik  uyarı  ile  5 
dakikada bir 4 kez uyarılarak kaydedildi.  
BULGULAR:  Alan  potansiyellerinin  eksitatör  postsinaptik  potansiyel  (EPSP)  ve  populasyon  dikeni  (PS) 
bileşenlerinin  I/O  ilişkisi  PTU  uygulanan  grupta  kontrole  göre  baskılanmış  bulundu.  EPSP  ve  PS  latansları 
hipotiroid grupta kontrole göre uzamıştı. Tetani sonrası ve LTP idame fazlarındaki EPSP eğim değerleri hariç, PS 
ve EPSP potansiyasyonu iki grup arasında fark göstermedi.  
SONUÇ:  PTU  ile  hipotiroidi  oluşturulmuş  sıçanlarda  uzun  süreli  potansiyasyonun  oluşma  süresinin  geciktiğini 
gösteren in vivo bir çalışmadır. 
 
Anahtar Kelimeler: Deneysel hipotiroidizm, Uzun süreli potansiyasyon, Hipokampus. 
 
Türkiye Bilimsel ve Teknolojik Araştırma Kurumu tarafından desteklenmiştir (Proje numarası: 108S244).  
 
Hippocampal long-term potentiation in rats with experimental hypothyroidism 
 
OBJECTIVES: Manipulations of thyroid hormones have been shown to influence learning and memory. While a 
large  body  of  literature  is  available  on  the  effect  of  thyroid  hormone  deficiency  on  learning  and  memory 
functions  during  the  developmental  stage,  electrophysiological  and  behavioral  findings,  particularly  on 
propylthiouracil administration to adult normothyroid animals, are not satisfactory.  
MATERIALS  &  METHODS:  The  experiments  were  carried  out  on  12  adult  male  Wistar  rats  of  6-7  months. 
Hypothyroidism was induced by administering 6-n-propyl-2-thiouracil (PTU) in their drinking water for 21 days 
at a concentration of 0.05%. Rats were randomly divided into the hypothyroid and control groups (n=6 in each 
group). Rats were anesthetized with urethane and placed
 
in a stereotaxic frame. A bipolar tungsten electrode 
was used to stimulate
 
the medial perforant path. A glass micropipette was inserted in the granule cell layer of 
the  ipsilateral  dentate  gyrus  to  record  field  excitatory  postsynaptic
 
potentials.  Long-term  potentiation,  after  a 
15 min baseline recording of field excitatory postsynaptic potentials, was induced by four sets of tetanic trains.  
RESULTS:  The  PTU-treated  rats  showed  a  significantly  attenuated  input-output  relationship  when  population 
spike  (PS)  amplitudes  and  field  excitatory  postsynaptic  potentials  (fEPSP)  were  compared.  fEPSP  and  PS 
latencies  were  found  to  be  longer  in  the  hypothyroid  group  than  in  the  control  group.  The  PS  amplitude  and 
fEPSP slope potentiations in the hypothyroid rats were not statistically different from those in the control rats, 
except for the field EPSP slope measured in the post-tetanic and maintenance phases.  
CONCLUSION:  The  present  study  provides  in  vivo  evidence  for  the  action  of  propylthiouracil  induced 
hypothyroidism which LTP delays in adult hypothyroid rats. 
 
Keywords: Experimental Hypothyroidism, Long-Term Potentiation, Hippocampus. 
 
Supported by the Scientific and Technological Research Council of Turkey (Project number: 108S244). 

Poster Bildiriler / Poster Presentations 
186 
 
P93 
 
Polikistik over sendromlu hastalarda elektrodermal aktivite değişiklikleri 
 
Setenay Cuğ, Nazan Dolu, Fahri Bayram 
 
Erciyes Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Fizyoloji Anabilim Dalı, Kayseri 
 
Erciyes University, Faculty of Medicine, Deparment of Physiology, Kayseri, Turkey 
 
AMAÇ:  Polikistik  over  sendromu  (PKOS),  fonksiyonel  overyan  hiperandrojenizmin  bir  formudur.  Obezite, 
anovulasyon,  amenore,  akne  ve  androjenik  hormonların  etkileri  veya  miktarlarındaki  artış,  görülen  başlıca 
yetersizliklerdir.  Elektrodermal  Aktivite  Değişiklikleri,  emosyonel  terleme  yoluyla  kontrol  edilen  deri 
potansiyelindeki bir değişim olarak kaydedilen bir ter bezi reaksiyonudur. SRL (deri direnci seviyesi) uyarılarının 
fizyolojik  ölçümünde  kullanılır.  Bu  çalışmada  amacımız  PKOS’lu  hastalarda  EDA  ve  otonom  fonksiyonları 
(solunum  ritmi  ve  kalp  hızı)  incelemek  ve  meydana  gelen  hormon  değişiklikleri  ile  seks  hormonu  bağlayan 
globulin  (SHBG),  total  ve  serbest  testesteron  (tT,sT),  androstenedion  (A)  ve  dehidroepiandrostenedion  sülfat 
(DHEAS) ilişkilendirmektir. 
GEREÇ  ve  YÖNTEM:  Çalışma  12  sağlıklı  kontrol  ve  Erciyes  Üniversitesi  Tıp  Fakültesi  Endokrinoloji  Anabilim 
Dalı’nda  tanısı  konulan  18  PKOS’lu  hastada  yapıldı  (ortalama  yaş:24,5±10.08).  EDA,  2  Ag  /  AgCl  elektrot 
vasıtasıyla, kişilerin sağ ve sol ellerinden MP30 sistemi ile kaydedildi. İki dakikalık dinlenim Deri Direnci Seviyesi 
(SRL) ölçüldü, spontan dalgalanmalar (SCFr) sayıldı. Ardından 15 ses uyaranı dinletilerek (1000 Hz,90 dB, 1 sn 
süreli)  oluşan  cevaplar  deri  direnci  cevabı  (SRR)  kayıt  edildi.  EDA  kaydı  sırasında  solunum  ritmi  ve  kalp  hızı 
ölçüldü. 
BULGULAR: PKOS’lu hastalarda sağ tonik (p<0.04) ve sağ fazik (p<0.004), sol fazik (p<0.01) SRL değerleri ve 
SCFr (p<0.02) kontrol grubuna göre anlamlı olarak yüksek bulunurken, sol tonik SRL değerlerinde anlamlı fark 
gözlenmedi.  SHBG,  PKOS’lu  hastalarda  kontrol  grubuna  göre  anlamlı  olarak  düşük  (p<0.03),  total  ve  serbest 
testesteron  (tT,sT),  androstenedion  (A)  anlamlı  olarak  yüksek  bulundu.  PCOS’lu  hastalarda,  kontrol  grubuna 
göre tonik (p<0.04) ve fazik kayıtlarda (p<0.02) kalp hızı anlamlı olarak yüksek olduğu gözlendi. 
SONUÇ: PKOS ‘lu hastalarda elektrodermal aktivite değişikliklerinin olduğu gözlemlenmiştir. Bu durumun, seks 
hormonu  bağlayan  globulin  (SHBG),  total  ve  serbest  testesteron  (tT,sT),  androstenedion  (A)  ve 
dehidroepiandrostenedion  sülfat  (DHEAS)  seviyelerindeki  farklılıkların,  derinin  ter  bezi  aktivitesinde 
değişikliklere neden olduğu için olabileceği düşünülmektedir. 
 
Anahtar Kelimeler: Elektrodermal aktivite, Polikistik over sendromu, Deri direnci seviyesi, Kalp hızı, Solunum 
frekansı 
 
Effect of polycystic ovary syndrome on electrodermal activity parameters and 
autonomic function 
 
OBJECTIVES:  Polycystic  ovary  syndrome  (PCOS)  is  a  form  of  functional  ovarian  hyperandrogenism.  The 
principal  features  are obesity, anovulation   or  amenorrhea, acne  and  excessive  amounts  or  effects 
of androgenic hormones. Electrodermal activity (EDA) recorded as a change in skin potential controlled by the 
emotional sweating is a sweat gland reaction. SRL (skin resistance level) is used as physiological measures of 
arousal. The present study examined how Electrodermal Activity (EDA) parameters, heart rate and respiratory 
frequency have been affected from PCOS. 
MATERIALS & METHODS: We studied in 12 healthy subjects and 18 patients with PCOS. EDA, heart rate and 
respiratory  frequency  were  recorded  with  MP30  system.  While  tonic  records  of  EDA  are  taken  during  120 
seconds,  phasic  records  of  EDA  were  recorded  together  with  15  auditory  stimuli  (1000  Hz,  90  dB,  1  sec 
duration). 
RESULTS:  Tonic  SRL  of  right  hand  (p<0.04),  phasic  SRL  of  right  hand  (p<0.004),  phasic  SRL  of  left  hand 
(p<0.01) were significantly higher than in control group’s. There was no significantly difference between tonic 
SRL  of  left  hand.  Level  of  sex  hormone-binding  globulin  (SHBG) was  lower  (p<0.03)  while  the  levels  of 
androstenedione, free  and  total  testosterone   were  higher  in  PCOS  patients.  The  heart  rate  during  tonic  and 
phasic recording were also higher at PCOS group. 
CONCLUSION:  This  study  showed  that  there was  higher  electrodermal  responsiviness  in  PCOS  patients.  This 
change  may  result  from  some  hormones  increasement  (androstenedione, free  and  total  testosterone)  or 
decreasement (SHBG). 
 
Keywords:  Electrodermal  activity,  Polycystic  ovary  syndrome,  Skin  resistance  level,  Heart  rate,  Respiratory 
frequency 

Poster Bildiriler / Poster Presentations 
187 
 
P94 
 
Ooferektominin kronik dönemde sıçanların Y labirenti performansı üzerinde 
etkileri 
 
Cem Süer, A. Seda Artış, Nazan Dolu, Seval Keloğlan, Erdem Başaran 
 
Erciyes Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Fizyoloji Anabilim Dalı, Kayseri 
 
Erciyes University, Medical Faculty, Department of Physiology, Kayseri, Turkey 
 
AMAÇ: Östrojen hipokampüste sinaptik ve dentritik sonlanmaların yoğunluğunu artırır ve hipokampal uzamsal 
hafızayı  etkiler.  Ancak  bu  konudaki  bulgular  çelişkilidir.  Bu  nedenle  biz  de  ooferektomili  sıçanlarda  uzamsal 
hafızanın kısa ve uzun süreli bileşenlerini test etmeyi amaçladık.  
GEREÇ ve YÖNTEM: Deneyler için Erciyes Üniversitesi Etik Kurulu’ndan onay alınmıştır. 30 sıçan rastgele eşit 
olarak ikiye ayrılmıştır: ooferektomi ve sham grupları. Ameliyattan 6 hafta sonra testler arası belli bir süre olan 
iki  denemeden  oluşan  Y  labirenti  testi  uygulanmıştır.  Sıçanlar  peş  peşe  iki  günde  sırasıyla  hafızanın  kısa 
(denemeler  arası  süre  5  dk)  ve  uzun  (denemeler  arası  süre  4  saat)  bileşenleri  açısından  test  edilmiştir. 
Değerlendirme denemesi  sırasında  yeni  kola  girme  sayısının  artması  uzamsal  hafızanın  göstergesidir.  Uzamsal 
çalışma belleğini ölçen alternasyon yüzdesi hesaplanmıştır.  
BULGULAR:  Kısa  süreli  hafıza  görevinde  kola  giriş  yüzdeleri  açısından  fark  gözlenmemiştir  (p>0.05).  Uzun 
süreli hafıza görevinde ooferektomili sıçanlar kontrolle karşılaştırıldığında yeni kolu eski kola göre daha az tercih 
etmiştir (p<0.05). Her iki görevde de ooferektomili sıçanlar yeni kolda anlamlı olarak daha kısa kalmıştır (her 
biri için p<0.05). 
SONUÇ:  Ooferektominin  ardından  kronik  dönemde  uzamsal  hafızanın  olumsuz  etkilendiği  anlaşılmıştır.  Bunun 
gonadektominin  ardından  östrojen  yokluğunun  yanı  sıra  beyin  üzerinde  düzenleyici  etki  gösterebilen  diğer 
cinsiyet hormonlarının da azalmasına bağlı olabileceği düşünülmüştür. 
 
Anahtar Kelimeler: Ooferektomi, Y maze, Hipokampüs, Uzamsal hafıza 
 
Chronical effects of ovariectomy on Y-maze performance of rats 
 
OBJECTIVES:  Estrogen  increases  the  density  of  synaptic  and  dendritic  endings  in  hippocampus  and  plays  a 
role  in  hippocampus  dependent  spatial  memory.  However,  the  findings  are  controversial.  Hence  we  aimed  to 
test short- and long-term retention of spatial memory by Y-maze in ovariectomized rats.   
MATERIAL &  METHOD:  Experimental  procedures were  approved  by  Ethical  Committee  of  Erciyes  University. 
30 rats were randomly divided into ovariectomized and sham groups. 6 weeks after the operation Y-maze test, 
consists of two trials separated by an inter-trial interval, was performed.  Rats were tested for two consecutive 
days  for  short-  (5  min  inter-trial  interval)  and  long-term  (4  hrs  inter-trial  interval)  retention  of  memory, 
respectively. Spatial memory was indicated by increased entries into the novel arm during the retention trial. 
The  percentage  of  alternation  was  calculated,  which  can  be  regarded  as  a  measure  involving  spatial  working 
memory. 
RESULTS: In the short-term memory task, there is no difference between the groups regarding percent of the 
arm entrance (p>0.05). In the long-term task, the ovariectomized rats, when compared to control, preferred to 
visit novel arm less frequently than familiar arm (p<0.05). The ovariectomized rats stayed significantly less in 
the novel arm than control in both tasks (both p<0.05). The level of spontaneous alternation was not different 
between the groups (p>0.05) in both tasks. 
CONCLUSION: Our results showed that spatial memory deteriorates in chronic period after ovariectomy. It is 
thought that this might be caused by both estrogen deficiency and also removal of all the other sex hormones 
following gonadectomy, which may have a regulatory role on the brain. 
 
Keywords: Ovariectomy, Y maze, Hippocampus, Spatial memory 

Poster Bildiriler / Poster Presentations 
188 
 
Poster Bildiriler 3 / Poster Presentations 3 
 
P95 
 
Sıçanlarda talamusun mediodorsal nukleusunun kortikal, subkortikal ve beyin 
sapı bağlantılarının ortaya konması 
 
Safiye Çavdar, Hüsniye Hacıoğlu 
 
Marmara Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Anatomi Anabilim Dalı, İstanbul 
 
Marmara University, Faculty of Medicine, Department of Anatomy, Istanbul, Turkey 
 
AMAÇ:  Yapılan  çalışmalar  mediodorsal  nucleus’un  epilepsi,  şizofreni  ve  parkinson  hastalıklarında  fonksiyonel 
önemi olduğunu gösterilmiştir. Bu çalışmanın amacı mediodorsal nukleusun bağlantılarını ortaya koymak ve bu 
hastalıklardaki döngüsel ağ (nöronal network) içerisindeki yerine ışık tutmaktır.  
GEREÇ  ve  YÖNTEM:  Çalışmada  20  adet  Wistar  albino  sıçan  kullanılmıştır.  Stereotaksik  olarak,  mediodorsal 
nukleusa florasan retrograd ilerleyen Floro-Gold enjeksiyonu yapılmıştır. Hayvanlar 7-10 gün yaşatıldıktan sonra 
perfüzyon  fiksasyon  yöntemi  ile  dekapite  edilmiştir.  Beyinlerden  40µm  kalınlığında  seri  kesitler  alınarak, 
florasan mikroskobu ile bağlantıları tespit edilmiştir. 
BULGULAR: Mediodorsal talamus nucleus’unun 1. Kortikal bağlantıları; motor (özellikle baş bölgesi), singulat,  
somatosensory ve prelimbik korteks. Bu kortikal alanların özellikle V. tabakası ile bağlantısı bulunmaktadır. 2. 
Subkortikal  bağlantıları;  Caudat  ve  putamen,  Globus  pallidus,  diyogonal  band  ve  talamus’un  paraventriküler 
nukleus’unu içermektedir. 3. Beyin sapı bağlantıları; Substantia nigra, mezensefalik retiküler nukleus’dur. 
SONUÇ:  Korteks’e  ulaşacak  tüm  uyarılar  talamus  aracılı  (talamokortikal  lifler)  ulaşır.  Talamus,    korteks’e 
ulaşacak bilginin analizini yapar; şiddetlendirir, azaltır ya da kortekse ulaşmasını engeller. Mediodorsal nukleus 
yüksek  (higher-order)  talamus  nukleus’udur,  ve  sürücü  (driver)  afferentlerini  korteks’ten  alır;  efferentleri yine 
kortekse  ulaşır.  Böylece  kortiko-talamo-kortikal  bir  yolak  mevcuttur,  bu  yolağın  fonksiyonları  tam  olarak 
bilinmemekle  birlikte  karmaşık  geçiş  mekanizmalarında  rol  oynayabileceği  düşünülmektedir.  Mediodorsal 
nukleus’un  bu  konumu  itibariyle  epilepsi,  şizofreni  ve  parkinson  gibi  hastalıkların  döngüsel  ağlarında  rol  aldığı 
gösterilmiştir.  Epilepsi  nöbetlerinin  başlaması,  modulasyonu  ve  senkronizasyonunda  rol  alabileceği 
gösterilmiştir.  Şizofrenide,  mediodorsal-prefrontal  korteks  bağlantılarındaki  hasarının  önemli  bir  patoloji 
oluşturduğu  ve  parkinson’da  ise  mediodorsal  talamus’ta  önemli  nöronal  kayıbın  varlığı  gösterilmiştir. 
Mediodorsal  talamus  nukleus’unun  bağlantılarının  bilinmesi  hastalıklardaki  mekanizmanın  ortaya  konulmasına 
önemli katkı sağlayacaktır.  
 
Anahtar Kelimeler: Mediodorsal nukleus, Talamus, Floro-Gold, Aferent 
 
Bu çalışma Marmara Üniversitesi Hayvan Deneyleri Yerel Etik kurulundan tarafından onaylanmıştır.  
 
Identification of the cortical, subcortical and mesencephalic afferent projektions 
of the thalamus mediodorsal nucleus in rats 
 
OBJECTIVES:  Studies  have  showed  that  mediodorsal  nucleus  has  a  role  in  the  mechanizm  of  epilepsy, 
schizophrenia  and  Parkinson’s  diseases.  The  aim  of  this  study  is  to  identify  the  connections  of  mediodorsal 
nucleus and to state its importance in the neuronal networks for this diseases.  
MATERIALS  &  METHODS:  20  Wistar  albino  rats  were  used  in  this  study.  Floro-Gold  was  injected  to  the 
mediodorsal  nucleus  using  stereotaxic  surgery.  After  7-10  days  of  survival,  animals  were  decapitated  using 
transcardiac perfusion. 40µm thick serial sections from brains were taken and the connections were identified. 
RESULTS:  Connections  of  the  mediodorsal  nucleus;  1.  Cortical;  motor  (head  reagion),  cingulate,  
somatosensory  and  prelimbic  cortex.  The  majority  of  these  connections  to  the  layer  V.  of  the  cortex.  2. 
Subcortical;  Caudate  and  putamen,  Globus  pallidus,  diyogonal  band  and  paraventricular  nucleus  of  the 
thalamus. 3. Brain stem; substantia nigra and mecensephalic reticular nuclei. 
CONCLUSION:  All  impulse  reaching  the  cortex  passes  via  thalamocortical  fibers.  Thalamus  has  a  function  of 
analising, exacerbate, inhibiting or enhaging the information that reaches the cortex. Mediodorsal nucleus is a 
higher-order  thalamic  nucleus  and  gets  its  driver  afferents  form  cortex;  efferents  are  again  to  the  cortex.  
Cortico-thalamo-cortical  pathway  exists.  This  pathway  may  play  a  role  in  complex  gating  mechanisms.  The 
mediodorsal nucleus may initiate, modulate and synchronize the epileptic seizures. In schizophenia, there is a 
damage  at  the  mediodorsal-prefrontal  connections  and  in  Parkinson’s  disease  neuronal  loss  in  nucleus  may 
leads to this patology. Therefore,the detailed knowledge of the connections of mediodorsal nucleus may reveal 
the mechanisms of the diseases. 
 
Keywords: Mediodorsal nucleus, Thalamus, Floro-Gold, Afferent 
 
This study was approved by Marmara University the ethics of animal research community. 

Poster Bildiriler / Poster Presentations 
189 
 
P96 
 
Farede
 omurilik segmentlerinin ayırt edilmesinde vertebral referans 
noktaları 
 
 
Gülgün Şengül
1
, Megan Harrison
2
, Aine O’Brien
2
, Lucy Adams
2
, Gary Cowin
3
, Marc Ruitenberg, 
Charles Watson
5, 6 
 
1
Ege Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Anatomi Anabilim Dalı, İzmir  
2
Western Australia Üniversitesi, Perth, Avusturya  
3
Queensland Üniversitesi, İleri Görüntüleme Merkezi,, St Lucia, Avusturya  
4
Queensland Üniversitesi, Biyomedikal Bilimleri Okulu, St Lucia, Avusturya  
5
Neuroscience Research Australia, Sidney, Australia 
6
Curtin Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Fakültesi, Perth, Avusturya  
 
1
Ege University, Faculty of Medicine, Department of Anatomy, Izmir, Turkey; 
2
The University of Western Australia, Perth, Australia; 
3
The University of Queensland, Centre for Advanced Imaging, St Lucia, Australia;  
4
The University of Queensland, School of Biomedical Sciences, St Lucia, Australia; 
5
Neuroscience Research Australia, Sydney, Australia; 
6
Curtin University, Faculty of Health Sciences, Perth, Australia  
 
AMAÇ:  Farede  her  bir  omurilik  segmentinin  ayırdedilebilmesi  için  vertebral  referans  noktalarını  belirleyen  bir 
atlas  hazırlandı.  Bu  atlasın  deneysel  omurilik  hasarı  çalışmalarında  hasarın  anatomic  lokalizasyonun 
belirlenmesinde faydalı olacağı inancındayız.  
GEREÇ ve YÖNTEM: Yüksek rezolusyonlu MR ile farenin omurga ve kafa iskeleti taranarak vertebral cisimler ve 
processus spinosus’lar haritalandı. Bu haritalamada beyin ve omurilik in situ olarak 16.4T Bruker MR scanner ile 
tarandı.  Son  rezolusyon  50 
µ
m  isotropic  idi.  Omurilik  segmentlerinin  belirlenmesi  fare  omuriliğinin  yakın 
zamanda  yayınladığımız  (Watson  ve  ark.,  2009)  detaylı  fare  histolojik  atlası  kullanılarak  yapıldı.  BULGULAR: 
Her bir omurilik segmentinin komşu olduğu omurlar ile belirlendi. Örneğin T12 omurilik segmenti T12 omurunun 
processus spinosus’u ile aynı düzlemde bulundu, ancak daha alt segmentlerde, örneğin L6 omurilik segmenti L1 
omurunun  processus  spinosus’u  ile  aynı  düzlemde  bulundu.  Omuriliğin  alt  ucu  L4  omurunun  processus 
spinosus’u ile aynı düzlemdeydi.  
SONUÇ:  Bu  atlasın  omurilik  araştırmacılarına  hasar  bölgesini  daha  iyi  hedeflemede  yardımcı  olacağına  ve 
cerrahi tekniği daha iyi standardize edeceğine inanıyoruz.  
 
Anahtar Sözcükler: Omurilik hasarı, Anatomi, MRI 
 
Deneyler Queensland Universitesi Hayvan Etik Kurulu tarafından onaylandı. 
 
 
Vertebral landmarks for the identification of spinal cord segments in the mouse 
 
OBJECTIVES: We have developed a simple atlas for identifying the vertebral landmarks associated with each 
spinal cord segment in the mouse. We believe that this will assist in the anatomical localization of experimental 
spinal cord injury. 
MATERIALS  &  METHODS:  We  have  mapped  the  vertebral  bodies,  spinous  processes,  and  spinal  cord 
segments in a high resolution MR scan of the head and vertebral column of a mouse. In this preparation, the 
brain and spinal cord were left in situ and the whole specimen imaged in a 16.4T Bruker MR scanner. The final 
resolution  was  50  µm  isotropic.  The  identification  of  vertebral  bodies  and  spines  in  these  images  was 
straightforward,  and  the  identification  of  spinal  cord  segments  was  facilitated  by  the  recent  publication  of  a 
detailed histological atlas of mouse spinal cord (Watson et al., 2009).  
RESULTS:  We  have  identified  the  position  of  each  spinal  cord  segment  in  relation  to  the  adjacent  vertebral 
anatomy. For example, the T2 spinal cord segment is at the same level as the T2 vertebral spine, but the L6 
spinal cord segment is found at the level of the L1 vertebral spine. The caudal end of spinal cord is level with 
the L4 vertebral spine.