9-12 Nisan 2011 İstanbul Üniversitesi

RESULTS:  Healthy  subjects  showed  SE,  thus  were  slower  in  reacting  to  incongruent  stimuli  than  congruent 
stimuli, they responded significantly faster to positive words than negative words and were always faster than 
patients (congruency: F (1, 48) = 5.885, η
2
 = .109,  p<0.05; valence: F (1, 48) = 9.503, η
2
 = .165,  p<0.01; 
depression:  F  (1,  48)  =  7.779,  η
2
  =  .139,    p<0.01).  MDD  patients  showed  no  significant  difference  on 
congruency, but responded faster to positive words. Additionally a significant positive correlation between HAM-
D Scores and the lessening of SE is found (r = .494, p<0.05). 
CONCLUSION:  Although  depression  patients  were  intact  in  evaluating  words’  valence;  their  ability  to  solve 
emotional  conflicts  is  weakened.  Moreover,  the  more  they  are  depressed,  the  less  is  their  emotional  SE. 
Therefore SE, measured by this task, might be a good candidate of being a trait marker for depression. 
 
Keywords: Emotional conflict resolution, Major depression disorder, Word-face stroop task 

Poster Bildiriler / Poster Presentations 
177 
 
P84 
 
Bazal ön uyaran aracılı inhibisyon değerlerine göre gruplandırılmış sıçanların 
apomorfin ve dizocilpine (MK801) verdikleri davranışsal yanıt farklılıkları 
 
Sema Oral
1
, Hakan Kayır
2
, Levent Büyükuysal
1
, Tayfun Uzbay
2
, Gökhan Göktalay
1 
 
1
Uludağ Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Tıbbi Farmakoloji Anabilim Dalı, Bursa 
2
GATA, Tıbbi Farmakoloji Anabilim Dalı, Psikofarmakoloji Araştırma Ünitesi, Ankara 
 
1
Uludag University, Faculty of Medicine, Department of Medical Pharmacology, Bursa, Turkey 
2
Gulhane Military Medical Academy, Department of Medical Pharmacology, Psychopharmacology Research Unit, Ankara, Turkey 
 
AMAÇ:  Bu  çalışmada,  ön  uyaran  aracılı  inhibisyon  (ÖUAİ)  testi  ile  bazal  değerlerine  göre  yüksek  ve  düşük 
inhibisyonlu  olarak  gruplandırılmış  sıçanların  apomorfin  ve  MK801’e  verdikleri  davranışsal  yanıtların  ölçülmesi 
amaçlanmıştır. 
GEREÇ  ve  YÖNTEM:  Çalışmada  24  adet  yetişkin  (3-4  aylık)  erkek  Sprague  Dawley  cinsi  sıçan  kullanıldı. 
Hayvanlar deneye alınmadan önce üç gün boyunca laboratuara ve araştırmacılara alıştırıldı. ÖUAİ testi, irkilme 
refleksi  ölçüm  cihazı  ile  gerçekleştirildi.  Sıçanlar  bazal  +8  dB  şiddetinde  ÖUAİ  değerine  göre  düşük,  orta  ve 
yüksek  olarak  gruplandırıldı.  Bir  hafta  ara  ile  yüksek  ve  düşük  gruplara  subkutan  olarak  apomorfin  (0,5  ve  1 
mg/kg) ve MK801 (0,05 ve 0,15 mg/kg) verilerek, ÖUAİ değerlerindeki değişim karşılaştırıldı.  
BULGULAR:  Apomorfin  ve  MK801  uygulamaları,  düşük  grupta  anlamlı  bir  etki  oluşturmadı  [sırasıyla: 
F(2,15)=0.049  ve  0.078;  p  değerleri>0.05].  Bununla  birlikte  hem  apomorfin  hem  de  MK801  yüksek  grupta 
ÖUAİ’u  her  üç  ön-uyaran  değerinde  de  bozdu  [F(2,15)=10.847  ve  37.794;  p  değerleri<0.001].  Post-hoc 
analizler apomorfinin her iki dozunun da etkili olduğunu gösterirken MK801 sadece 0.15 mg/kg dozunda etkili 
bulundu (p değerleri< 0.05). 
SONUÇ:  Bu  çalışma  ÖUAİ  değerlerine  göre  gruplandırılmış  sıçanların  hayvan  şizofreni  modelinde  yaygın  bir 
şekilde  kullanılan  gerek  dopaminerjik  agonist  apomorfin  gerek  ise  NMDA  antagonisti  MK801’e  farklı  yanıtlar 
verdiğini  göstermektedir.  Bulgularımız,  ÖUAİ  testi  ile  çalışılırken  deney  hayvanlarının  bazal  değerlerinin 
bilinmesinin önemli olduğunu ve hayvanların bu değerlere göre gruplandırılmasının çalışma sonucunu doğrudan 
etkileyeceğini göstermektedir.  
 
Anahtar Kelimeler: Apomorfin, Ön uyaran aracılı inhibisyon (ÖUAİ), Şizofreni, NMDA, Sıçan 
 
Uludağ Üniversitesi Hayvan Deneyleri Yerel Etik Kurulu tarafından onaylanmıştır (2008-9/1). Uludağ Üniversitesi 
Bilimsel Araştırma Projeleri Birimi (BAP) tarafından desteklenmiştir (Proje numarası: T-2008/4). 
 
The behavioral response differences to apomorphine and dizocilpine (MK801) in 
the rats grouped by baseline prepulse inhibiton values 
 
OBJECTIVES: The aim of this study was to evaluate the behavioral responses to apomorphine and MK801 of 
the  rats  that  have  been  grouped  as  high-  and  low-inhibitory  groups  according  to  their  baseline  prepulse 
inhibition (PPI) levels. 
MATERIALS  &  METHODS:  In  this  research,  24  adult-male  Sprague  Dawley  (3-4  months)  rats  were  used. 
Before starting the experiment animals were habituated to the laboratory and the researchers for three days. 
PPI test was performed by using Acoustic Startle Reflex System (SRLab, CA, USA). Rats were assigned into as 
low, moderate and high groups according to their baseline PPI values at +8 dB prepulse stimulus. The variation 
in PPI values of low and high groups were compared after subcutaneous apomorphine (0,5 and 1 mg/kg)  and 
MK801 (0,05 and 0,15 mg/kg) administrations with an interval of one week. 
RESULTS: The apomorphine and MK801 administrations did not make any significant effect in the low group. 
[F(2,15)=0.049  ve  0.078;  p  values>0.05,  respectively].  However  in  the  high  group  both  apomorphine  and 
MK801 disrupted PPI at each of the three prepulse stimuli values. Post-hoc analysis showed that both doses of 
apomorphine were effective whereas MK801 was effective only at 0.15 mg/kg dose (p values<0.05). 
CONCLUSION:  This  study  showed  that,  the  rats  grouped  by  baseline  PPI  values  give  different  responses  to 
both  NMDA  antagonist  MK801  and  dopaminergic  agonist  apomorphine  which  is  widely  used  model  for 
schizophrenia in experimental animals. Our results showed that, when studying with PPI test, it is important to 
know  the  baseline  PPI  values  of  the  experimental  animals  and  classifying  animals  according  to  these  values 
directly affects the study results. 
 
Keywords: Apomorphine, Prepulse inhibition (PPI), Schizophrenia, NMDA, Rat 
 
Approved  by  the  Local  Ethical  Committee  of  Uludag  University  (2008-9/1).  Supported  by  Uludag  University 
Scientific Research Project Office (Project Number: T-2008/4). 

Poster Bildiriler / Poster Presentations 
178 
 
P85 
 
Bazal ön uyaran aracılı inhibisyon değerlerine göre gruplandırılmış sıçanların 
klozapin tedavisine verdikleri davranışsal yanıtlar 
 
Erdem Aras Sezgin
1*
, Selma Taşdemir
1*
, Hazal Yavuzlar
1*
, Vahide Savcı
2
, Gökhan Göktalay
2 
 
 
1
Uludağ Üniversitesi, Tıp Fakültesi, 4. Sınıf Öğrencisi, Bursa 
2
Uludağ Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Tıbbi Farmakoloji Anabilim Dalı, Bursa 
*Yazarlar çalışmanın yürütülmesinde eşit katkı sağlamışlardır. 
 
1
Uludag University, Faculty of Medicine, 4
th
 Year Students, Bursa, Turkey 
2
Uludag University, Faculty of Medicine, Department of Medical Pharmacology, Bursa, Turkey 
*The authors have contributed to the execution of the research equally. 
 
AMAÇ:  Bu  çalışmada,  ön  uyaran  aracılı  inhibisyon  (ÖUAİ)  testi  ile  bazal  değerlerine  göre  yüksek  ve  düşük 
inhibisyonlu  olarak  gruplandırılmış  sıçanların  atipik  bir  antipsikotik  ilaç  olan klozapin  tedavisi  sonrası verdikleri 
davranışsal yanıtların ölçülmesi amaçlanmıştır. 
GEREÇ  ve  YÖNTEM:  Çalışmada  24  adet  yetişkin  (3-4  aylık)  erkek  Wistar  sıçan  kullanıldı.  ÖUAİ  testi  irkilme 
refleksi ölçüm  cihazı  ile  gerçekleştirildi.  Sıçanlar  bazal    +16  dB  şiddetinde  ÖUAİ  değerine  göre düşük,  orta  ve 
yüksek olarak ayrıldı. Daha sonra yüksek ve düşük gruplara klozapin (1,25 mg/kg;ip) verilerek,  irkilme şiddeti, 
ÖUAİ değerleri ve alışma yanıtları karşılaştırıldı. 
BULGULAR: Klozapin tedavisi, düşük inhibisyonlu grubun ÖUAİ değerlerini her üç ön uyaran şiddetinde (+4dB, 
+8dB,  +16dB)  anlamlı  olarak  yükseltti  (p<0.001).  İrkilme  şiddetleri  incelendiğinde  klozapin  tedavisi  bazal 
değerlere  göre  her  iki  grupta  da  anlamlı  azalmaya  neden  oldu  (p<0.05).  Alışma  değerleri  incelendiğinde  ise 
klozapin  tedavisi  her  iki  grupta  da  anlamlı  değişiklik  oluşturmadı  (p>0.05).  İrkilme  uyaranı  ile  ön-uyaran 
arasındaki  süre  25  ms’ye  düşürüldüğünde,  klozapin  tedavisi  yüksek  inhibisyonlu  grupta  anlamlı  değişikliğe 
sebep olmazken düşük inhibisyonlu grupta ÖÜAİ’u arttırdı. 
SONUÇ: Bu çalışma ÖUAİ değerlerine göre gruplandırılmış sıçanların klozapin tedavisine farklı yanıtlar verdiğini 
göstermektedir.  Bulgularımız  sıçanların  şizofreni  hayvan  modelinde  fonksiyonel  olarak  iki  farklı  endofenotipe 
ayrılabileceğini ve antipsikotik ilaç etkinliklerinin bu gruplarda test edilebileceğini göstermektedir.  
 
Anahtar Kelimeler: Klozapin, Ön uyaran aracılı inhibisyon (ÖUAİ), Şizofreni, Davranış, Sıçan 
 
Uludağ Üniversitesi Hayvan Deneyleri Yerel Etik Kurulu tarafından onaylanmıştır (2008-9/1). Uludağ Üniversitesi 
Bilimsel Araştırma Projeleri Birimi (BAP) tarafından desteklenmiştir (Proje numarası: T-2008/4). 
 
Behavioral responses to clozapine treatment in the rats grouped by baseline 
prepulse inhibition values 
 
OBJECTIVES: The aim of this study is to evaluate the behavioral responses of rats; that have been grouped as 
high and low levels of inhibition by their basal values using the prepulse inhibition (PPI) test, after clozapine (an 
atypical antipsychotic drug) treatment. 
MATERIALS &  METHODS: Twenty four adult (3-4 months of age) male Wistar rats were used in this study. 
PPI test was performed by startle reflex measuring device. Rats were assigned into as low, moderate and high 
groups according to their baseline PPI values at +16 dB prepulse stimulus. Following that, low and high groups 
were injected with clozapine (1,25 mg/kg;ip) and the startle magnitudes, PPI values and habituation responses 
were compared. 
RESULTS: Clozapine treatment increased the PPI values of the low inhibition group substantially, on all three 
prepulse  levels  (+4dB,  +8dB,  +16dB;  p<0.001).  Clozapine  treatment  significantly  decreased  the  startle 
magnitude in both groups (p<0.05). On the other hand, the habituation values did not change in neither of the 
groups, after clozapine treatment (p>0.05). When the inter stimulus interval (ISI) between pre-pulse and pulse 
stimuli was decreased to 25 ms, clozapine made no change in the high inhibition group, but it increased the PPI 
of the low inhibition group. 
CONCLUSION: This research shows that the responses to clozapine vary on rats grouped by their PPI values. 
Our  findings  show  that  rats  could  be  grouped  functionally  into  two  different  endophenotypes  in  the  animal 
modeling  of  schizophrenia.  In  addition,  it  is  shown  that  antipsychotic  drug  effectiveness  could  be  tested  on 
these groups. 
 
Keywords: Clozapine, Prepulse inhibition (PPI), Schizophrenia, Behavior, Rat 
 
Approved  by  the  Local  Ethical  Committee  of  Uludag  University  (2008-9/1).  Supported  by  Uludag  University 
Scientific Research Project Office (Project Number: T-2008/4). 

Poster Bildiriler / Poster Presentations 
179 
 
P86 
 
DNA tamir gen varyantlarının bipolar bozukluk gelişimiyle ilişkisi
 
 
Elif Özkök
1
, Cem İsmail Küçükali
1
, Selçuk Daşdemir
2
, Abdullah Özdemircan
2
, Bedia Çakmakoğlu
2
, 
Makbule Aydın
1 
 
1
İstanbul Üniversitesi, Deneysel Tıp Araştırma Enstitüsü, Sinirbilim Anabilim Dalı, İstanbul 
2
İstanbul Üniversitesi, Deneysel Tıp Araştırma Enstitüsü, Moleküler Tıp Anabilim Dalı, İstanbul 
 
1
Istanbul University, Institute of Experimental Medicine, Department of Neuroscience, Istanbul, Turkey 
2
Istanbul University, Institute of Experimental Medicine, Department of Molecular Medicine, Istanbul, Turkey 
 
AMAÇ:  Bipolar  bozukluk  (BD)  yaygın,  kronik,  ciddi  ve  ileri  derecede  sakatlıklara  yol  açan  psikiyatrik  bir 
hastalıktır.  Bipolar  bozukluğu  olan  kişilerde  artmış  lipid  reksidasyon  ve  en  önemli  antioksidan  enzimlerdeki 
değişimleri  rapor  eden  çalışmalar  BD  patofizyolojisinde  oksidatif  stresin  rol  oynayabileceğini  öne  sürmektedir. 
Hidroksil  radikalleri  gibi  reaktif  oksijen  türlerinin  aşırı  üretimi  sonunda  membran  ve  DNA  hasarı,  DNA  zincir 
kırığı,  baz  modifikasyonları  ve  kromozomal  anomalileri  oluşturabilecek  lipid  ve  protein  oksidasyonuna  sebep 
olabilir.  Bu  bilgiler  ışığında,  BD  oluşumu  ile  XPG  Asp1104His  ve  XPD  Lys751Gln  DNA  tamir  gen  varyantlarının 
ilişkisini araştırmayı amaçladık.  
GEREÇ  ve  YÖNTEM:  Ölçümler  elli  BD  hastası  ve  106  sağlıklı  kontrol  üzerinde  gerçekleştirilmiştir.  Periferal 
kandan  tuzla  çöktürme  yöntemiyle  DNA  ekstrakte  edildikten  sonra  polimeraz  zincir  reaksiyonu  (PCR)  ile  DNA 
amlifiye edildi. PCR ürünleri uygun resriksiyon kesim enzimleriyle kesildi.  
BULGULAR:  XPD  Lys/Lys  genotip  frekansının  bipolar  hastalığı  olan  kişilerde  kontrollerin  değerine  göre 
istatistiksel olarak anlamlı şekilde arttığı bulundu (p<0.001). Buna karşın, BD’daki Gln/Gln genotip frekansının 
konrol grubununkine göre istatistiki olarak anlamlı şekilde azaldığı saptandı (p<0.001). Diğer taraftan, hasta ve 
kontrol grubu arasında XPG Asp1104His genotip dağılımları arasında anlamlı fark yoktu.  
SONUÇ:  Sonuç olarak, XPD Lys/Lys genotipinin BD oluşumuyla ile ilişkili DNA tamir mekanizmalarında önemli 
rolü olabileceğini öne sürülebilir. 
 
Anahtar Kelimeler: Bipolar bozukluk, DNA tamir genleri, XPD, XPG 
 
Association of genetic variants of DNA repair genes with development of bipolar 
disorder 
 
OBJECTIVES:  Bipolar  disorder  (BD)  is  a  prevalent,  chronic,  severe,  and  highly  disabling  psychiatric  disorder. 
Studies have reported increased lipid peroxidation and changes in the major antioxidant enzymes in individuals 
with  BD,  suggesting  that  oxidative  stress  may  play  a  role  in  the  pathophysiology  of  BD.  The  excessive 
generation of reactive oxygen species, such as hydroxyl radicals, can lead to lipid and  protein oxidation, with 
consequent membrane and DNA damage, DNA strand breaks, base modifications and chromosomal aberrations. 
In the light of these findings, we aimed to examine the association of genetic variant of DNA repair genes, XPG 
Asp1104His and XPD Lys751Gln, with the development of BD.  
MATERIALS 
&
&
&
&
 METHODS: Fifty patients with BD and 106 healthy control subjects were included in this study. 
After  DNA  was  extracted  with  salting  out  method  from  peripheral  blood,  DNA  was  amplified  by  polymerase 
chain reaction (PCR). PCR products were digested with proper restriction enzymes.  
RESULTS: The frequency of XPD Lys/Lys genotype in BD was statistically increased as compared with that of 
controls (p<0.001). On the other hand, the frequency of Gln/Gln genotype was found statistically decreased in 
patients  (p<0.001).  There  was  no  difference  in  XPG  Asp1104His  gene  polymorphism  between  patient  and 
control groups.  
CONCLUSION: In conclusion, it has been suggested that XPD Lys/Lys genotype has an important role in DNA 
repair mechanism for BD. 
 
Keywords: Bipolar disorder, DNA repair genes, XPD, XPG 

Poster Bildiriler / Poster Presentations 
180 
 
P87 
 
Antidepresan etkili mavi ışık pülsünün suprakiyazmatik çekirdek üzerindeki 
etkisi 
 
Emre Laçin
1
, Onur İyilikçi
2
, Reşit Canbeyli
3 
 
1
Boğaziçi Üniversitesi, Fen - Edebiyat  Fakültesi, Psikoloji Bölümü, İstanbul 
2
Johns Hopkins Üniversitesi, Zanvyl Krieger Fen Edebiyat Fakülltesi, Psikolojik Beyin Bilimleri Anabilim Dalı, Baltimore, ABD 
3
Boğaziçi Üniversitesi, Fen - Edebiyat Fakültesi, Psikoloji Bölümü, İstanbul 
 
1
Bogazici University, Faculty of Arts and Sciences, Psychology Department, Istanbul, Turkey  
2
Johns Hopkins University, Zanvyl Krieger School of Arts and Sciences, Department of Psychological Brain Sciences, Baltimore, 
USA 
3
Bogazici University, Faculty of Arts and Sciences, Psychology Department, Istanbul, Turkey 
 
AMAÇ:  Işık  stimulasyonunun  hayvan  depresyon  modelleri  üzerinde  olumlu  etkisine  ilişkin  bulgular  mevcuttur. 
Yakın tarihte yayımlanan bir çalışmamızda, gündüz/gece aydınlatma döngüsünün geç karanlık evresinde verilen 
10 dakikalık mavi ışık pülsünün (1100 lux) kırmızı ışık pülsünden farklı olarak davranışsal çaresizlik üzerindeki 
antidepresan  etkisini  gösterdik.  Bu  çalışmada,  aynı  deneysel  paradigma  kullanılarak,  mavi  ve  kırmızı  ışık 
pülslerinin  suprakiyazmatik  çekirdekte  ve  septal  bölgede  yolaçtığı  nöronal  faaliyeti  ölçmek  üzere  c-Fos 
immunoreaktivitesi incelendi. 
GEREÇ ve YÖNTEM: 12 saat ışık, 12 saat karanlık döngüde tutulan yetişkin erkek Wistar sıçanlar, ZT21’de 10 
dakikalık  mavi  veya  kırmızı  ışığa  maruz  bırakıldı.  Kontrol  grubu  ise  ışığa  maruz  kalmadı  (n=6,  her  grup  için). 
ZT22,5’te  perfüze  edilen  sıçanlarda  c-fos  immunohistokimya  analizi  yapıldı.  Her  grup  için,  SCN  ve  septal 
bölgedeki FOS-reaktif nöronlar sayılarak, istatiksel olarak karşılaştırıldı.  
BULGULAR:  Mavi  ve  kırmızı  ışığa  maruz  kalan  sıçanlarda  SCN’in  ventrolateral  bölgesindeki  FOS  aktivitesinde 
fark  görülmezken;  bu  iki  grup  için  ortaya  çıkan  aktivitenin  kontrol  grubundan  anlamlı  olarak  fazla  olduğu 
görüldü.  SCN’in  dorsomedial  bölgesinde  yapılan  karşılaştırma  ise,  mavi  gruptaki  FOS  immunoreaktif  hücre 
sayısının kırmızı ve kontrol gruplarından anlamlı olarak fazla olduğunu gösterdi. Son olarak, septal alandaki FOS 
reaktivitesinin, kırmızı ve kontrol grupları birlikte alındığında mavi gruptan daha yüksek olduğu saptandı.  
SONUÇ:  Gündüz/gece  aydınlatma  döngüsünün  geç  karanlık  evresinde  verilen  10  dakikalık  mavi  ışık  pulsünün 
(1100 lux) davranışsal çaresizlik üzerindeki antidepresan etkisi yakın zamanda laboratuvarımızda bulgulandı. Bu 
deneysel paradigma, depresyon tedavisinde uygulanan ışık terapisinin etkili olmasında beyindeki hangi yapıların 
rol aldığını aydınlatmak için bir model teşkil ediyor. 
 
Anahtar Kelimeler: Davranışsal çaresizlik, Işık terapisi, Mavi/kırmızı ışık, Biyolojik saat  
 
Boğaziçi Üniversitesi BAP 07B702 ve 07HB701D fonları ile gerçekleştirilmişti
r. 
 
Effects of antidepressant blue light exposure on the suprachiasmatic nucleus  
 
OBJECTIVES:  There  is  accumulating  evidence  on  the  ameliorative  effects  of  light  on  animal  models  of 
depression.  Our  previous  findings  indicated  that  a  single  blue  but  not  red  light  pulse  (at  1100  lux)  has 
antidepressant  effect  when  light  exposure  occurs  at  ZT21  in  male  Wistar  rats  maintained  on  a  12h:12h 
Light/Dark cycle. In the present study, capitalizing on the same experimental paradigm, light-induced activation 
in the suprachiasmatic nucleus and lateral septum is studied by means of c-fos immunohistochemistry.  
MATERIALS & METHODS: Male Wistar rats received a 10 min pulse of blue or red light at ZT21 or were not 
exposed  to  light  (controls;  n=6  in  each  group).  Animals  were  then  perfused  at  ZT  22.5  for 
immunohistochemical  staining  using  c-fos  antibody.  FOS  immunoreactive  cells  in  the  suprachiasmatic  nucleus 
and the septal region are counted for each group and compared. 
RESULTS:  Overall  FOS  activation  in  the  ventrolateral  part  of  the  SCN  were  similar  after  blue  and  red  light 
exposure and significantly more than that in controls. In the dorsomedial region of the SCN, the number of FOS 
immunoreactive cells was significantly more in blue light animals compared to red light and control animals. In 
the septal region, there is indication that FOS activation in red and control animals combined is more than that 
of blue-light exposed rat. 
CONCLUSION:  A  short  pulse  of  blue  light  has  antidepressant  effect  in  this  animal  model  of  depression.  This 
paradigm  may  provide  a  model  to  investigate  the  cascade  of  processes  by  which  light  therapy  is  effective  in 
treatment of depression in humans.  
 
words: Behavioral despair, Blue/red light, Light treatment, Biological clock 
 
Supported by Bogazici University Research Grants 07B702 and 07HB701D. 

Poster Bildiriler / Poster Presentations 
181 
 
P88 
 
Şizofreni hastalarının hastalıktan etkilenmemiş birinci dereceden akrabalarında 
şizotipinin alt tiplerine özgü kognitif bozukluklar 
 
Handan Noyan
1
, Alp Üçok
2 
 
1
İstanbul Üniversitesi, Deneysel Tıp Araştırma Enstitüsü, Sinirbilim Anabilim Dalı, İstanbul 
2
İstanbul Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Psikiyatri Anabilim Dalı, İstanbul 
 
1
Istanbul University, Institute for Experimental Medical Research (DETAE), Department of Neurosciences, Istanbul, Turkey 
2
Istanbul University, Istanbul Faculty of Medicine, Department of Psychiatry, Istanbul, Turkey