Üç aylıq ədəbiyyat dərgisi №3(15)
Yüklə 3,87 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Üç aylıq ədəbiyyat dərgisi 27
- Üç aylıq ədəbiyyat dərgisi 29
|
26 № 3 (15) Payız 2015 narahat olmaqla yanaĢı ürəyində yoldaĢına acıqlandı:‖Axı, ona xəbər göndərmiĢdim, məktub da yazmıĢdım ki, hələlik görüĢə gəlməsin. Nə baĢ verib ki, gəlib?‖ Adətən birinci günlər görüĢməyə gələnlər az olurdu. GörüĢ kağızının rəis tərəfindən imzalanmasına çox vaxt getmədi, görüĢə baxan iri cüssəli nəzarətçi onu otağa çağırdı. HəyəcanlanmıĢdı, ildən artıq idi yoldaĢını görmürdü. YoldaĢı görüĢə uĢaqsız gəlmiĢdi. Xeyli dəyiĢmiĢ, baxıĢları soyuqlaĢmıĢ, yadlaĢmıĢdı. Ümumi, geniĢ dəhlizdə onlar üçün ayrılan stolun arxasında üzbəüz əyləĢdilər: –Salam. Sənə xəbər göndərmiĢdim axı, hələ gəlmə. Niyə gəlmisən? Nə olub, xeyirdimi? Yoxsa uĢağa nəsə olub? UĢaq yaxĢıdımı? –UĢaqdı da... YaxĢıdı... YoldaĢının candərdi, könülsüz cavabları heç xoĢuna gəlmədi. Sözlü adama oxĢayırdı: –Bilrsən, niyə gəlmiĢəm, sözün qısası, mən ayrılmaq, boĢanmaq istəyirəm səndən... –Məndən? Niyə? EĢitdiyi sözlərdən Ġkramın halı dəyiĢdi. Olmaya Məmməd ona sanitarların briqadiri olmasını xəbər verib? Bu səbəbdənmi daha onun arvadı olmaq istəmir? –Sənə rast gəldiyim gündən bir xoĢ gün görmədim. HəmiĢə əzab-əziyyət içində oldum. Atan-anan məni qəbul etmədi. Ümidlərimi puç etdin. Təzəcə ailə qurmuĢduq tutuldun, qaldım tək-tənha. Ġndi də Allah bilir, sən nə vaxt qayıdacaqsan, mənə kömək olacaqsan. Çətindir tək yaĢamaq, üstəlik körpə saxlamaq... Heç yerdən köməyim yoxdur. Nə özümünkülərdən, nə də sizinkilərdən mənə bir insan kömək əlini uzatmır... Düz deyirdi yoldaĢı. Ucqar əyalətdən Ģəhərə özünə gün qazanmağa gəlmiĢ kimsəsiz bu qızı vaxtilə, o, xoĢbəxt etmək istəmiĢdi. Təsadüfən telefonda tanıĢ olmuĢdu. Ata-anası bu təsadüfi qızla ailə qurmasına qarĢı çıxmıĢ, xeyir- dua verməmiĢdilər. Ġnad edəndə isə, taleyin ümidinə buraxıb: ―get necə istəyirsən özün yaĢa, bizlik deyilsən‖, – demiĢdilər. Bəlkə də haqlı imiĢlər... –Fikrin qətidir? ―Xanımı‖ susub baĢını təsdiq mənasında silkələdi. –Hə, məhkəməyə boĢanmaq üçün ərizə yazmıĢam. –Adam tapmısan özünə? Yenə baĢını tərpətdi. –SoruĢmaq ayıb olmasın, kimdir? Mən tanıyıram? Əgər məndən yaxĢıdırsa, etirazım yoxdur. YoldaĢı onun belə asan təslim olacağını gözləmirdi. Məmnunluğundan çox düĢünməyib pıçıltılı səslə cavab verdi: –Məmməd... –Hansı Məmməd? –Sənin üstümə göndərdiyin ―nadzor‖... Ġkram eĢitdiyi cümlədən Ģoka düĢdü. Qulaqlarına inanmadı. Oturduğu yerdə bir xeyli donub key-key baxdı: –Sevirsən onu? Zalımın qızı arsız-arsız, bir daha baĢını tərpətdi. –Daha onda nə gözləyirik? Gedim çağırım onu. Elə burada kəbininizi kəsdirək, qurtarıb getsin, – dəli kimi ayağa durdu, danıĢmasına imkan vermədi, – gözlə, beĢ-on dəqiqəyə onu tapıb birgə qayıdıram. Ġkram yaydan çıxan oxa dönüb hövlnak özünü görüĢ yerindən müəssisənin içinə atdı. ―Namussuz gədə‖, – beynində yalnız bu iki söz vardı. Əsəbindən ürəyinin döyüntüsünü qulaqlarında eĢidirdi: ―Necə var bu oğraĢı öldürməliyəm‖. Yadına istehsalat sexlərinin birində gizlin düzəltdirdiyi, xəlvət yerdə saxladığı cib bıçağı düĢdü. Sanki, havalanmıĢdı: ―Binamus, gör necə mənim etibarımdan sui- istifadə edib...‖ Axtarıb bıçağı tapıb cibində gizlətdi. Sonra da nəzarətçilərin otağına yaxınlaĢıb Məmmədi soraqladı. Aldığı cavabdan heyfsiləndi: Məmməd səhər növbədən çıxıb evinə getmiĢdi. Bir də sutka ötəndən sonra iĢə gələcəkdi. GörüĢ yerinə, yoldaĢının yanına peĢman qayıtdı: –Tapmadım Məmmədi, ―smen‖dən çıxıb. Yoxsa elə məsələni birdəfəlik həll edərdik. Arvadı onun səsinin və rənginin Üç aylıq ədəbiyyat dərgisi 27 dəyiĢməsindən narahat olaraq yerində qurcalandı: –Qoymadın sözümü deyəm. Mən bilirəm Məmməd iĢdə deyil. Onun olub, ya olmamasının bir əhəmiyyəti yoxdur. Sən kimliyi ilə maraqlandın, mən də ona görə adını çəkdim. Gəlməkdə əsas məqsədim odu ki biləsən, məhkəmədən sənə göndəriləcək boĢanma ərizəmin surətini görəndə təəccüblənməyəsən... Ġkramın sağ cibində əlinin içində saxladığı cib bıçağı yaratdığı təlaĢla ürəyini yerindən çıxarıb ―nəfəsini kəsirdi‖. O, bu bıçağı götürmüĢdüsə, mütləq iĢlətməli idi. Ən azından özünə vuracaqdı. ―Xanım‖ ayağa durub getmək üçün hazırlaĢdı: –Hə, bir də onu deyim ki, bax, Məmmədə heç bir kəlmə də pis söz deməyəsən. Onun heç nədə günahı yoxdur. Hər Ģey mənlikdir. Ġkram onun bu ―himayədarlığına‖ daha dözə bilmədi. Ona tərəf addım atıb, əsəbindən əsərək gözlənilmədən əlindəki bıçağı arvadının sinəsinə çəkdi: –Məmmədin də, sənin də nəslini, var- yoxunu, qancıq... Bıçağın ağrısından arvadı qıĢqırdı: –Qoymayın, öldürdü məni, kömək edin... Yaxınlıqdakı zabit və nəzarətçilər tez Ġkramı ondan araladılar. Son anda əli titrədiyindən cib bıçağı arvadının sinəsini deyil, döĢünü yaralamıĢdı. Qadın üçün təcili tibbi yardım çağırdılar. Ġkramı isə qandallayıb karsa atdılar. Hadisədən xəbər tutan Məhyəddin dərhal Məmmədə xəbər yolladı ki, bir daha bu müəssisəyə gəlməyi ağlına gətirməsin, ərizəsini yazıb Ģəhərdəki Ġdarəyə getsin. Ġkram az keçmədi, yeni cinayət törətməkdə təqsirləndirildiyinə görə istintaq təcridxanasına göndərildi. Sanitarlara briqadirlik etmə ―səlahiyyəti‖ hələlik Ayaza verildi. * * * Niyaz nəzərdə tutduğu ―sıxma‖ tədbirlərinə baĢlamaq üçün ilk növbədə münasib səbəb tapmalı idi. Buna görə avtoritetlər arasındakı ixtilaflardan, nüfuz mübarizəsindən istifadə etməyi qərarlaĢdırmıĢdı. YaĢayıĢ məskənləri üzrə yerliçilik prinsipləri ilə qruplaĢmıĢ ayrı-ayrı ―əhl‖lər , xüsusilə Ģəhərlilərlə əyalətlilər arasında gedən çəkiĢmələr isə daim var idi. Ġçərilərindəki vəzifələrin və toplanmıĢ gəlirlərin bölüĢdürülməsində hər bir qrup öz üstünlüyünü əldə etmək rəqabəti aparırdı. Niyazın bu qrupların hər birində əməliyyat iĢinə cəlb olunmuĢ gizli adamları vardı. Həmin adamlardan bir neçəsi ilə həftəyə yaxın apardığı məxfi söhbətlərlə nəhayət ki, istəyinə nail oldu. AxĢamların birində məhkumların yeməkxanası ilə yanaĢı yerləĢən çayxanada gözlənilməyən hadisə – insident baĢ verdi. Bir ―əhl‖dən olan məhkum, digər ―əhl‖dən olan məhkumun ədalı, kobud danıĢığına dözməyib stəkanındakı isti çayı onun üzünə atdı. QarĢısındakı da cavab olaraq stolun üstündəki dəm çaynikini üzünə çay tullayanın baĢına çırpmıĢdı. DalaĢmaq üçün həyətə çıxan iki məhkumun ixtilafına ətrafındakı yerliləri də qoĢulmuĢdu. Bir anın içində məsələ böyümüĢ, bütün zon ―silkələnmiĢdi‖. YaranmıĢ münaqiĢəni həmin axĢam məsul növbədə olan zabit və nəzarətçilər çətinliklə sakitləĢdirmiĢ, davanın kütləviləĢməsinin qarĢısını almıĢdılar. Təcili hər iki qrupun hərəsindən üç nəfər cərimə təcridxanasına salındı. Hadisənin Ģahidləri dindirilib izahatlar alındı. Məhyəddinlə Niyaz olanları rəhbərliyə bildirib-bildirməməsini götür-qoy edincə, Ġslah Ġdarəsindən zəng vurub hadisə ilə maraqlandılar. Məlum oldu ki, müəssisənin dörd bir tərəfində gözətçi qüllələrində keĢik çəkən əsgərlər məhkumların həyətdə qaynaĢmasından narahat olub müəssisə rəhbərliyinin baĢı üzərindən vəziyyət barədə mərkəzə məlumat veriblərmiĢ. Bu hal ondan xəbər verirdi ki, Məhyəddinlə əsgərlərin komandiri arasındakı soyuqluq hələ də davam edirdi. BaĢ vermiĢ hadisədən yararlanmaq zamanı gəlmiĢdi. Məhyəddinin göstəriĢi ilə Niyaz rejimi sərtləĢdirmiĢ, yaĢayıĢ sahəsində əlavə nəzarət postları yaratmıĢdı. Bütün zabitlərə ―obxod‖un sayını artırmaq tapĢırılmıĢdı. Çayxananın fəaliyyəti qeyri-müəyyən müddətə dayandırıldı. Yenə həyətdə, nəzarətdən kənar yerlərdə üç 28 № 3 (15) Payız 2015 nəfərdən artıq sərbəst toplaĢmaq qadağan edildi. Məscid deyilən ibadət otağı xüsusi nəzarətə götürüldü: ibadətlə məĢğul olmaq istəyən Ģəxs çöldən azadlıqda məscidə getməsini təsdiqləyən arayıĢ gətirtməli idi. ArayıĢ olmayanadək heç kəsi o otağa namaz qılmağa buraxmadılar. Klubdakı televizorda veriliĢlərin, teleserialların baxıĢına da nəzarət qoyuldu. Məhkumların bütün yerlərdə düzülüĢü, o cümlədən yataqxanalarda çarpayıların yerləĢdirilməsi yalnız dəstə bölümü ilə tənzimləndi. Əvvəllər göz yumulan bəzi ―əhl‖lərin toparlanması ləğv edildi. Qruplardan çoxluq təĢkil edilənlər dəstələrə bölüĢdürülüb paylandılar. Rejimin stabilliyinin qorunması adı altında görülən tədbirlər kəskin bildirməsələr də məhkumların qəlbini incidirdi. Ġki ağılsızın davasını bəhanə edib qalanlarını da bu qədər narahat etmək düzgün idimi? Məgər belə davalardan azmı olmuĢdu? Ġndi nə oldu ki, müəssisənin rəhbərliyi həyəcanlanıb əl-ayağa düĢdü? Yoxsa Niyaz davanın onun ―obyektində‖ baĢ verməsindən hirslənib? Avtoritetlər hadisə zamanı münaqiĢədə iĢtirak edən ―əhl‖lər arasında düĢmənçilik yaranmaması üçün həmin axĢamın səhəri günü onları barıĢdıra bilmiĢdilər. Məsələnin tam məğzini bilmək üçün cərimə təcridxanasına salınanların cəzalarının qurtaracağı günü gözləyirdilər. Niyazın rejim tədbirləri isə bitmək bilmirdi. Çoxdan keçirilməyən yataqxana ―Ģmon‖ları – axtarıĢlar baĢlanmıĢdı. AxtarıĢlarda hər çarpayının yanında qoyulan dolablardan, balıĢların, döĢəklərin içərisindən istifadəsinə icazə verilməyən dərmanlar, jurnal və qəzetlər, kəsici və deĢıci alətlər sırasına qatılan kiçik cib bıçağı, dırnaq tutan, ölçüsündən asılı olmayaraq ĢüĢə qablar, alabəzək paltarlar və sairlər tapıldıqda aktlaĢdırılıb sahiblərindən alınırdı. Hadisədən qabaq özünü görməməzliyə vurduğu çox Ģeylərə, o, indi məhkumların sözü ilə desək ―barmaq‖ edirdi. Xidmət fəaliyyətinin gücləndirilməsindən bir çox zabitlər də təəccüblənmiĢ və narahatlıq hissi keçirmiĢdilər: görəsən nə olub, hansı təhlükə gözlənilir ki, rəhbərlik belə təlaĢa düĢüb? Zonun idarə edilməsində axır aylarda Məhyəddinin özünü geri tutub, Niyazı irəli verməyi isə heç ürəklərindən deyildi. Söz yayılmıĢdı ki, Məhyəddin yoldaĢının xəstəliyi üzündən Ģəhər yaxınlığında yerləĢən müəssisələrin birinə yerini dəyiĢib, rəis getmək fikrindədir. Rəisin kabinetini tutmağa hazırlaĢan Niyaz bu səbəbdən indidən özünü müəssisənin sahibi olduğunu göstərmək istəyirdi. –QardaĢ, Niyaz xoruzun altında yumurta axtaranın biridir – ġərif Zəfərə deyirdi, – o rəis iĢləsə, kollektiv acından barmağını soracaq. Mükafatı, maddi yardımı kim yarısını versə, ona yazacaq. Bir də görəcəksən əməkdaĢları özü alacağı əskik manata görə sorğu-sualla divara dirəyib. Fikir vermisən, Niyaz bizimlə baĢqaları ilə danıĢan tonda danıĢmır. Bilirsən niyə? Həm savadımıza görə, həm də, o, bilir ki, biz heç kəsi incidib zorla pul istəmirik. EĢitmisən, deyirlər hər ay bir bəhanə ilə rejimdə iĢləyənlərə çatası əlavə pulu kəsir, zabitlər də narazılıq edir. Nə olacaq bu iĢlərin sonu? Yenə sən bilərsən... Zəfər isə təəssüflə onun qayğısına Ģərik olaraq cavab verirdi: –Nə deyim, zalımoğlu əməkdaĢlara da məhkum kimi yanaĢır. Yəqin öz aləmində bizi paqonlu məhkum hesab edir. Mən bir Ģey bilirəm ki, bu müəssisədə nə baĢ verir hamısı pula görədir. Ġstəyir mükafatlandırma, istəyir cəzalandırma olsun, fərqi yoxdur. Axtarsan bütün çəkiĢmələrin, tədbirlərin, münasibətlərin axırında görəcəksən ki, yalnız pul dayanır, sonu gedib pula bağlanır. Çölün havası içəriyə də sirayət edib, gecə-gündüz dərdləri, fikirləri pul tələsi qurmaq, qanunun arxasında gizlənərək pul qopartmağın yollarını axtarıb tapmaqdır... –Mükafat dedim, müavinət də yadıma düĢdü. Sən heç müalicə müavinəti almısan? –Hə, bir dəfə yarısını almıĢam, yarısını da pul çatıĢmır bəhanəsi ilə kəsdilər. –Bəsindi. Ġdarə iĢçisisən bəyəm, hər il alasan? Hamıya qaydasınca verilsə, bəs özlərinə nə qalar? Adi iĢçiyə ildə qanuni müavinət verilməsi və ya mənzil növbəsi, torpaq sahəsi ayrılması münasib deyil, çaĢar... Get ―yerini tanı‖, vaxtlı- vaxtında maaĢını al, qazamatda Allahına Ģükür elə... Üç aylıq ədəbiyyat dərgisi 29 –Bəlkə də ―böyüklər‖ kimi bu sayaq saymazyana düĢünəndə özünü haqlı bilirsən, düzü bəzən baĢ verənləri ətraflı dərk etməyə çalıĢanda nəticə tapmayıb yoruluram. YaxĢı bir istirahət yeri tapmıĢam. –Haranı deyirsən? –Kitabxananı. Ġyirmiyə qədər məhkum var ki, daim orda olurlar. Heç kimə, heç bir iĢə qarıĢmırlar. Təsəvvür edirsən, sakitcə cəzalarının sonunu gözləyib baĢlarını mütaliə ilə qarıĢdırırlar. Gedirəm ora, hansısa kitabı öz aramızda müzakirə edirik, fikir paylaĢırıq. Az da olsa ətrafdakı hərki-hərkilikdən aralanıb dincəlirəm. Gəl gedək sən də mənimlə. –Gedək. Kitabxanada iĢləyən məhkum mənim dəstəmdə olur. Nümunəvi məhkumdur. Onun Ģərti azadlıq vaxtı çatmıĢdı, ərizəsi təmin edilmədi. –Bəhanə nə oldu? –―Hörmət‖ qabiliyyəti çatmadı. Ġslah olunmanın əsas əlaməti savad, ağıl deyil. Azadlığa layiqliyini ilk növbədə ―hörmət‖ qabiliyyətinlə sübut etməlisən... *** Sanitarlar arasında cinsəllik baxımından həm aktiv, həm də passiv olan, sevgili cütlük öz intellektləri, dünya görüĢləri ilə digərlərindən xüsusilə fərqlənirdilər. Vüsalə (əsl adı Vüsal idi) zona gətiriləndən daim açıq havada olduğuna görə rəngi qaralmıĢ, üzü codlaĢmıĢ, əvvəlki ―incəliyindən‖ əsər-əlamət qalmamıĢdı. Həbs olunmamıĢdan qabaq isə Vüsaləni zənən sayağı üz cizgiləri, qaĢları, kiprikləri, makiyajı ilə qadından fərqləndirmək olmurdu. Nəinki gecələr, gündüzlər də çoxları onu qadın hesab edirdi. Gözəl görünüĢü ilə ürəyində qürurlansa da, bu gözəlliyi həmiĢə baĢına bəlalar gətirirdi. Qadın kimi qəbul edən kiĢilərin əksəriyyəti sonradan yanıldığını görəndə söyüb incidir, təhqir eləyirdilər. BaĢına gələn bədbəxtlik də elə bu səbəbdən oldu. O, internetdə, sosial Ģəbəkələrin birində Elman adlı bir cavan kiĢi ilə tanıĢ olmuĢdu. Onun savadı, dünyaya baxıĢı Elmanı cəlb etmiĢ, uzun müddət bir-birləri ilə virtual aləmdə münasibət qurmuĢlar. Elman tezliklə elektron poçtuna Ģəklini göndərib, qarĢılıqlı olaraq onun da fotolarını görmək istəmiĢdi. Vüsalə də xahiĢə əməl edərək, üç yeni Ģəkli ilə virtual dostunu sevindirmiĢdi. ġəkillərdən sonra ona vurulduğunu bildirən Elmanın mesajları birə-on artmıĢdı: ―Vüsalə, sən nə gözəlmiĢsən, heyran oldum. Səni günü-gündən sevməyə baĢlayıram. Baxmayaraq ki, mən evliyəm, səninlə hər an görüĢməyə hazıram. Gəl yaxın günlərdə görüĢək, yaxından tanıĢ olaq. Mütləq!‖ Münasibətlərinin, oynadığı oyunun bu səviyyəyə gələcəyini gözləməyən Vüsalə nə edəcəyini bilmirdi. Bu biznesmen, ―papa uĢağına‖ yalanını, əsl qadın olmamasını desinmi? Yoxsa, özünə də ləzzət eləyən, ömründə eĢitmədiyi sevgi etiraflarını qəbul etməkdə davam etsin? Ġki-üç həftə Ģəbəkədə yazıĢmaqdan çəkindi, telefonuna gələn mesajlara, zənglərə cavab vermədi. Lakin, Elman əl çəkmək bilmirdi, inad edirdi. O anlarda Vüsalə özünə də, Allahına da nifrət etmiĢdi. Allah onu niyə belə yaratmıĢdı? Nə qadın kimi qadın idi, nə də kiĢi kimi kiĢi. Əgər Allah onu əsl qadın yaratsaydı dünya dağılardımı? ÇıxıĢ yolu tapmaq üçün dərdini özü sayaq rəfiqələrinə, ―bacılarına‖ danıĢdı. ―Bacıları‖ Elmanın onsuz da gec-tez həqiqəti biləcəyini, qorxmamağa, görüĢə getməyə ürəkləndirirdilər: ―Bəlkə ona elə sənin kimisi gərəkdir, xoĢuna gələcəksən...‖ Nəhayət, bir axĢam barların birində Elmanla görüĢməyə razılıq verdi. Elman qələbəsinə, onu ram etməsinə sevinirdi. Odur ki, barda çox oturmayıb, ―ovunu‖ evə aparmağa tələsirdi. Vüsalə ehtiyatlandı: –Bura bax, məni hansı evinə aparırsan? – Evdən çox ev var, istəyirsən bağa aparım? – Elman soruĢdu. –Hara rahatdı, ora apar. –Onda getdik bağa. ġəhərin yaxınlığında olan bağ evi çox da uzaq deyildi. YaraĢıqlı otaqları, gözəl Ģəraiti olan bu bağ evində Elmanın bardakı qədər hər cür içkiləri vardı. Yemək-içməkdən sonra tanıĢlığın yataq mərhələsi yaxınlaĢanda həqiqət anı çatdı... Elman onun qadın olmadığını biləndə elə 30 № 3 (15) Payız 2015 bil baĢına qaynar qazandan su töküldü: –BaĢa düĢmədim, necə yəni sən qadın deyilsən? Bəs nəsən?.. Deməli, petuxsan. Bəs, ay biqeyrət, neçə aydı bunu məndən niyə gizlədirdin? DolamıĢdın məni?.. –Yox, qorxurdum deməyə... Çünki, aramızdakı sevgini itirmək istəmirdim. –Tüpürüm o sevgiyə də, sənə də... Elman onu döyməyə baĢladı. Əlindən çıxıb qapıya tərəf qaçmaq istədi. Elmanın qəzəbinin daĢması bir qədər də içkili olmasından idi: –Yox, qaça bilməzsən, öldürəcəyəm səni, petux... Stolun üstündəki mətbəx bıçağını qapıb onun üstünə Ģığıdı. ―Ay Allah, bu nə bəladı baĢıma gətirirsən,‖ – Vüsalə keçirdiyi ölüm qorxusundan ağladı. Bacardıqca əl-qol atıb özünü müdafiə etdi, ağlına gələcək çarəsi yox idi, ölmək istəmirdi. TutaĢdılar, birdən əvvəlcə Elman, o da üstündə döĢəməyə uzandılar... Əlinə isti maye dəydi: Qan idi... Əlinin kəsildiyini zənn etdi. Amma bıçağın yerdə uzanan Elmanın qarnına saplandığını görəndə əlinin onun qanına batdığını anladı. Dərhal əlinin qanını təmizləyib canını qurtarmaq üçün yerdə inildəyən Elmana əhəmiyyət vermədən evdən çıxaraq özünü qaranlıq küçəyə atdı... Elman ordaca qan itkisindən keçinmiĢdi. Ölümündən bir həftə sonra mərhumun kompyuterindəki və telefonundakı mesajları və zəngləri araĢdırıb onu da həbs etdilər. Məhkəmə zamanı nə qədər israr etsə də ki, Elmanı qəsdən öldürməyib, özünü müdafiə edib, xeyri olmadı. Doqquz il ona cəza kəsdilər. Vüsalənin həbsə düĢəndən bəri sevgilisi olan Ġqrarın ―həyat hekayəti‖ tamam fərqli idi. Passivliklə yanaĢı aktivliyi də olan Ġqrar dələduzluqda təqsirləndirilib altı il müddətinə cəza almıĢdı. Azadlıqda özəl Ģirkətlərin birində iĢləyirdi. ġirkətdə iĢlədiyi Nazimlə hamı onu yaxın dost bilirdi. HəmiĢə bir yerdə oturub- dururdular. Nazim evli idi. Hədsiz qısqanc xanımı ərinin sədaqətindən, gününü yalnız dostu, iĢ yoldaĢı ilə keçirməsindən məmnun idi. Bilmirdi ki, Nazim əlinə fürsət düĢən anda onun vasitəsilə arvadına xəyanət edirdi. Ġqrarsa Nazimin xanımı ilə hər dəfə qarĢılaĢarkən xəyanətdəki iĢtirakına görə ürəyində vicdan əzabı çəkərdi. Bu səbəbdən neçə vaxtdı ondan aralanmağa, ayrılmağa bəhanə axtarırdı. Bəhanəyə ehtiyac qalmadı: çox keçmədi bank əməliyyatlarında birgə törətdikləri cinayətlərin üstü açıldı. Ġqrar təhqiqat zamanı əməliyyatları təkbaĢına gördüyünü ifadə verdi. O, Nazimə görə yox, yoldaĢının gözü yaĢlı qalmaması üçün bütün məsuliyyəti öz boynuna götürmüĢ, bununla ürəyini ağrıdan günahına təskinlik tapmıĢdı... Hələ ilk aylarda Nazim görüĢünə gəlsə də, o, görüĢmək istəməmiĢ, bir daha gəlməməsini xahiĢ etmiĢdi. Buna baxmayaraq özü gəlməsə də, ―dostu‖ hər bayramda onun üçün bağlama göndərirdi. *** Çayxanada dava edənlər cərimə təcridxanasından azad olunan günün axĢamı avtoritetlər tərəfindən sorğu-suala tutuldular. Hərə özünü haqlı hesab edən bu ixtilafı araĢdırdıqca ortaya xeyli müəmmalar çıxdı. Elə bil kimsə bilərəkdən aranı qarıĢdırmıĢdı. Avtoritetlər Bəkirlə münasibətləri normal olduğundan vəziyyətin gərginləĢməsində daha çox Niyazdan Ģübhələnib əsas günahkar onu saydılar. Öz aralarından birini Niyazın qəbuluna göndərib sabitliyi özləri qoruyacaqlarını, əvəzində qayda-qanun adı altında göstərilən təzyiqin yumĢaldılmasını, əvvəlki vəziyyətə qayıdılmasını xahiĢ etdilər. Niyaz onların xahiĢinə əhəmiyyət vermədi: –Biz sizsiz də keçinərik. Rejimi boĢ buraxsaq, yumĢaltsaq özbaĢınalıq artar, mümkün deyil siz deyənlə razılaĢmaq. Ürəyində isə düĢündü ki, ―bunlar mənim nə istədiyimi ya baĢa düĢmürlər, ya da baĢa düĢmək istəmirlər‖. Niyazın yola gəlməməzliyinə cavab olaraq avtoritetlər ayın sonunda həmiĢə müəssisə rəhbərliyinə çatdırdıqları əlavə haqqı verməkdən imtina etdilər. Ġmtanadan hirslənən Niyaz da Bəkiri otağına çağırıb ―qara pul‖un göndərilməsinin qarĢısını almağı əmr etdi: –Qoy baĢa düĢsünlər ki, bizə verməyəcəklərsə oğru aləmi də bu zondan bir qəpik pul görməyəcək. YekəbaĢlar ağıllanmaq |