ruhaniyyat ocağI İnam atanin (ASİf atanin)

30. ÜMUMİ
  
MÜLKİYYƏT 
 
BƏRABƏRLİYİ
 
Ümumi Mülkiyy
ət hamını bir
-birin
ə
 b
ə
rab
ə
r el
ə
y
ə
 bil
ə
r. 
Ancaq bu, M
ə
hrumlar b
ə
rab
ə
rliyi olar. 
 
31. ŞƏXSİYYƏT 
– 
DÖVLƏT
 
Şə
xsiyy
ət  Maddi  ehtiyaclarını  özü  ödə
m
ə
lidir.  O, dövl
ə
tin 
ə
lin
ə
 
baxmamalıdır.
 
Dövl
ə
tin 
ə
lin
ə
 
baxanda Şə
xsiyy
ə
t köl
ə
l
əşir.
 
 
32. XİDMƏT 
– 
MADDİ  MƏNFƏƏT
 
I 
Şə
xsiyy
ə
t Xalqa Maddi m
ə
nf
əə
t xatirin
ə
  xidm
ə
t ed
ə
nd
ə
, xidm
ə
t 
xudbinl
əşir.
 
II 
C
ə
miyy
ə
t xidm
ə
ti Maddi qazancla d
ə
y
ə
rl
ə
ndirir. 
Maddi qazanc xatirin
ə
 xidm
ət İnsana yaraşmır.
 
III 
“İşlə
  – 
ə
v
ə
zind
ə
 
Maddi  ehtiyaclarını  ödə
y
ə
c
ə
ks
ən”  “haqqın
da” 
d
əhşə
tli ruhsuzluq gizl
ə
nib:  “Güz
əran  üçün  işlə
! Güz
ə
ran üçün 
yaşa!”
 
IV 
“S
ə
n m
ənim  üçün  işlə
yirs
ə
n, m
ə
n s
ə
ni yedizdirir
ə
m, geyindirir
ə
m, 
yaşadıram!”
 
Quldarın kölə
sin
ə
 b
əxş etdiyi hə
yat. 
 
 

247 
33. RUHANİ
  
İMKAN
 
Maddi B
ə
rab
ərlik Maddi üstünlük uğrunda döyüşə
 son qoyur. 
İnsanın  özünü  bütünlüklə
 
Ruhaniyyat  uğrunda  Döyüşə
  s
ə
rf etm
ə
k 
İmkanı yaranır.
 
34. ƏDALƏT 
– 
MƏNFƏƏT
 
Ədalət Mənfəəti Ləyaqətə qurban verir, Mənfəət Ədalətdən keçir.
 
 
35. HƏQİQƏT 
– 
MƏNFƏƏT
 
Həqiqət Mənfəəti nəzərə almır, Mənfəət Həqiqətdən keçir.
 
 
36. İNSANİYYƏT 
– 
MƏNFƏƏT
 
Mənfəətdə İnam iştirak etmir, Mənəviyyat iştirak etmir, İdrak adi ağıl 
səviyyəsində qalır. İradə 
– 
adi fəallıq səviyyəsində qalır.
 
Mənfəətdə
  
İ
nsan kiçilir. 
 
37. QİYMƏT 
– 
QİYMƏTSİZLİK
 
Ruhaniliyin  Qiyməti  yoxdur,  çünki,  Maddiyyatdan  artıqdır,  nisbidən 
artıqdır.
 
Ruhani – 
Qiymətsizdir!
 
38. ƏDALƏT
 – 
ŞƏRAİT
 
Ədalət şərait tanımır. O, bütün şəraitlərdə özü olaraq qalır.
 
“Bir  şəraitdə  ədalət  sayılan  başqa  şəraitdə  ədalətsiz  sayılır” 
–  Fikri 
Dialektik İblislikdir.
 
 
39.DİALEKTİKA 
– 
METAFİZİKA
 
Təzahür dəyişir, 
mahiyyət dəyişmir.
 
Təzahür dialektikdir, mahiyyət 
– Metafizikdir. 
 
40. ÇEVRİLMƏ
 
Xüsusinin  Ləğvi  vasitəsilə  Ümumi  Bəxtiyarlıq  yaratmaq  istədilər. 
Əslində 
Ümumilik  Müstəbidliyi
 
yaratdılar  və  o,  son  nəticədə  Fərdi 
müstəbidliyə ç
evrildi. 
 
41. HAMI  
VƏ
  
TƏK
 
Hamı 
– Ü
mumi Birlik deməkdir. 
Hamı
 – 
həm də Müxtəlif Şəxsiyyətlər 
deməkdir.
 
Müxtəlif
 
Şəxsiyyətlər  ayrı
-
ayrılıqda  İnsan
l
aşmasa 
– 
Ümumi  İnsani 
birlik yaranmayacaq. 
 

248 
42. DİNAMİK 
 
HƏYAT 
 
TƏRZİ
 
Elə bağlanırlar ki, açılmaq asan olsun.
 
Elə bağlanmırlar ki, açılmaq mümkün olmasın.
 
Ona görə də Vətənsizdirlər,
 
Ona görə də Ailəsizdirlər,
 
Ona görə
 
də Amalsızdırlar,
 
Ona görə də Əməlsizdirlər.
 
 
43. ZƏRURİYYƏT 
– 
ZİDDİYYƏT
 
Tək bir 
Z
əruriyyət Var:
 
İnsanın öz Mahiyyətinə çatması.
 
Tək bir Ziddiyyət Var:
 
Gerçəkliyin 
Mahi
yyətə bərabər olmaması.
 
 
44. BİRLİK 
– SÜRÜLÜK 
Azad şəxsiyyətlər 
– 
Birlik yaradır.
 
Kölə şəxslər 
– 
sürü yaradır.
 
 
45. AZADLIQ – 
ƏSARƏT
 
Mülkədardan azad olmaq 
– 
Azadlıq deyildir.
 
Kapitalistdən azad olmaq 
– 
Azadlıq deyildir.
 
Dövlət Feodalizmi yarandı.
 
Dövlət Kapitalizmi yarandı.
 
Mülkədardan azad olduq 
– 
əsarətdən azad olmadıq.
 
Kapitalistdən azad olduq 
– 
əsarətdən azad olmadıq.
 
 
46. MÜSTƏQİLLİK 
– 
FƏDAKARLIQ
 
Ömrümə Sahibəm.
 
Onu Amalıma Sərf edirəm.
 
Fədakarlığımda Müstəqiləm.
 
 
47. XÜSUSİYYƏTÇİLİK  TƏZAHÜRÜ
 
Xüsusi 
Mülkiyyətin  ləğvi  xüsusiyyətçiliyi  öldürmədi.  Yeni 
Xüsusiyyətçilər növü peyda oldu: total (hərtərəfli) oğruluq yarandı.
 
Mülkiyyət oğurlandı, talandı. Oğr
uluq – 
normalaşdı, ümu
m
iləşdi.
 
Qanun – 
oğ
r
uluğu lənətlədi, həyat oğ
ru
luğu bəslədi.
 
Oğr
u
luq cəzalandı,
 
həm də bitdi, artdı, həyatiləşdi.
 

249 
48. İQTİSADİYYAT 
– 
MƏNƏVİYYAT
 
I 
                            
İqtisadiyyat planlaşdı.
 
Ləyaqət planlaşmadı.
 
Ləyaqətsizlik planlı iqtisadiyyatı sarsıtdı.
 
II 
Əməkçiy
l
ə İqtisadiyyat Yadlaşdı.
 
Əməkçi  əməyini  Yad  iqtisadiyyatdan  əsirgədi,  ona  ürək  qızdırmadı, 
can yandırmadı.
 
Yad iqtisadiyyat susuz torpaq kimi qurudu. 
III 
Əməkçiyə
 
Doğma
 
İqtisadiyyat gərəkdir,
 
Xüsusi Zəhmətkeş Mülkiyyəti gərəkdir.
 
Onda iqtisadiyyat köklü ağac kimi boy atacaq, şaxələnəcək.
 
 
49. MADDİYYATSIZLIQ  BƏDNAMLIĞI
 
Əgər Maddi Başdırsa, əsasdırsa 
– 
niyə rüşvət almayasan?
 
Vicdandan çəkinəsən, Vüqardan çəkinəsən.
 
Cəza Təhlükəsini Təcrübi Məharət vasitəsilə aradan qaldır
maq olar. 
Maddiyyatçının rüşvətçiliyi təbiidir.
 
Maddiyyatçılıq 
– 
rüşvətçiliyi doğruldur.
 
 
50. O
ĞRULUQ 
– 
DOĞRULUQ
 
I 
Kapitalizm Maddi Sərvəti Sitayiş Taxtına çıxartdı.
 
Sosializm Maddi Sərvəti Sitayiş Taxtından salmadı.
 
Əgər Maddi Tərəqqi Başdırsa 
– 
Maddi Sərvət də Başdır.
 
II 
Yeni  cəmiyyətdə  də  Varlı  sevildi,  təqdir  olundu,  fərqləndi,  yüksək 
dəyərləndi
. 
Yeni cəmiyyətdə də kasıb (yaxud az varlı) sevilmədi, təqdir olunmadı, 
dəyərlənmədi.
 
Maddi Sərvətə Malik olan yenə də İctimai Ləyaqətə sahib oldu.
 
Maddi  Sərvətə  Malik  olmayan  yenə  də  İctimai  Ləyaqətdən  Məhrum 
oldu. 
III 
Oğru  varlı  sevilir,  çünki  sərvətin  nə  vasitəylə  ələ  gətirilməsi 
əhəmiyyətli  məsələ  sayılmır,  yazılmamış  “Maddiyyat  kodeksində” 
ruhanilik zəruriyyəti yoxdur.
 

250 
Doğru  kasıb  (yaxud  az  varlı)  sevilmir,  çünki  kasıblığın  mənəvi 
səbəbləri  əhəmiyyətli  məsələ  sayılmır,  yazılmamış  “Maddiyyat 
kodeksində” ruhanilik zəruriyyəti yoxdur.
 
IV 
Oğru oğruluğun bəhrəsini görür.
 
Doğru doğruluğun ziyanını çəkir.
 
Doğruluq təhqir olunur, bədnam olur, alçalır.
 
Yüksək
 
olduğun üçün 
– 
alçaq sayılırsan.
 
Düz olduğun üçün 
– 
Yanlış sayılırsan.
 
İrəlidə olduğun üçün 
– 
geri qalı
rsan. 
Xalis olduğun üçün 
– 
naqis bilinirsən.
 
V 
Oğru Varlı tutulur, dustaqxanaya salınır 
– 
ancaq zəlil sayılmır, aciz 
sayılmır, gərəksiz sayılmır.
 
Doğru kasıb tutulmur, dustaqxanaya salınmır, ancaq zəlil sayılır, aciz 
sayılır, gərəksiz sayılır.
 
VI 
Doğru
 – k
itablarda, qəzetlərdə, qanunlarda, tədbirlərdə sevilir, 
alqışlanır, həyatda döyülür, söyülür.
 
Oğru 
 – 
kitablarda, qəzetlərdə, qanunlarda, tədbirlərdə söyülür, 
döyülür, həyatda sevilir, seçilir.
 
VII 
İdealda Doğrular üçün yaranan cəmiyyətə gerçəkilikdə oğrul
ar Sahib 
oldu. 
Bu təbiidir. 
 
Çünki Maddiyyatçılıq 
– 
əslində Oğrunun tərəfindədir, Doğrunun 
tərəfində deyil.
 
 
51. SEÇİLMİŞLƏR  HƏQARƏTİ
 
İnqilabdan qabaq ictimai elita (seçilmişlər təbəqəsi) mövcud idi.
 
Həmin  təbəqə  başlanğıcda  qabiliyyətlilərdən,  dövlət  qarşısın
da 
xüsusi xidməti olanlardan yaranmışdı, onlar xüsusi nişanl
arla, titullarla 
fəxri adlarla fərqlənirdilər.
 
İnqilab  həmin  Elitanı  (seçilmişləri)  Nişanlarıyla,  Titullarıyla,  Fəxri 
adlarıyla ləğv etdi.
 
İndi “ideal bərabərlik olan cəmiyyətdə” 
Elitamaniya 
həqarəti baş alıb 
gedir. 
Titullarla,  Mükafatlarla,  Ordenlərlə  fərqləndirilən  Elita  günü
-
gündən 
artır.
 

251 
Mənəvi plebeylik (gədalıq) törəyir və bu, Ruhani ləyaqəti təhqir edir.
 
Titullar  arxasında  istedadsızlıq,  mənəviyyatsızlıq,  inamsızlıq, 
idraksızlıq, xudbinlik, rəzillik gizlənir.
 
Xəlqi adlar icad edirlər və xəlqi Müqəddəsliyə yağı çıxırlar.
 
Elita çirkabı yaranır.
 
Xalqa çirkab içirdirlər.
 
Seçilmişlər həqarəti törəyib.
 
Seçilmişlər 
– 
həqarəti seçdilər!..
 
 
52. İCTİMAİLƏŞƏN  QADIN
 
Özünə yaradı, ailəsinə yaramadı, kişisinə yaramadı.
 
İctimaiyyətə yaradı.
 
Qadınlığa yaramadı.
 
Kişi müstəbidliyindən azad oldu, kişi həyanlığını itirdi.
 
Evdə kişini əvəz etmək istədi.
 
Ailəni Başsız qoydu.
 
Atanı Evladın gözündən saldı.
 
Evladı atasız qoydu.
 
Kişi kimi danışdı.
 
Danışığını 
itirdi. 
Kişi kimi davrandı.
 
Davranışını itirdi.
 
Kişi kimi yeridi.
 
Yerişini itirdi.
 
Anasına qızlıq eləmədi 
– 
oğlanlıq elədi.
 
Balasını tələsik öpdü.
 
Onu nəvazişsiz qoydu.
 
M
üəssisələrə yaradı, evə yaramadı.
 
Kollektivi idarə elədi.
 
Səadətini idarə eləyə bilməd
i. 
Hamıya gözəl oldu, ərinə çirkin.
 
Sevindi. 
Sevilmədi.
 
Nitq irad elədi.
 
Dilini yanıltdı.
 
Fəal olmağa vaxt tapdı.
 
Qadın olmağa vaxt tapmadı.
 
Ayıldı.
 
Özünü axtardı, tapmadı!
 
 
53. YENİLƏŞƏN 
 
AİLƏ
 
Ata Evdə 
haqsızdırsa 
– 
ailə 
haqsızdır.
 
Ata haqsızlığı yaratdıl
ar. 
Ailə haqsızlığı qazandılar.
 
 
54. NÖKƏR 
 
RƏHBƏRLİYİ
 
Əgər Rəhbər Müstəqil, Azad Fərdlərdən Müstəqil, Azad, Vahid Xalq 
yaratmırsa,  Xalqı  Dünyada  təmsil  etmirsə,  Xalqın  Ruhani  Ləyaqətini 
qorumursa, o, rəhbər deyil 
– 
nökərdir!
 
Nökəri Rəhbər saymaq 
– 
zəlilli
kdir. 

252 
55. ZAHİRİ 
– 
DAXİLİ
 
Bəzək təmtərağı, çilçıraq cazibəsi, geyim
-
kecim parıltısı;
 
mərasimlər, 
bayramlar  təntənəsi;
 
şüarlar,  şəkillər,  məlumatlar,  ədədlər  əzəməti;
 
tonlar,  metrlər,  sürətlər  möcüzəsi
; 
nişanlar,  ad
lar, titullar böyüklüyü; 
görüşlər,  qəbullar  səmimiyyəti;
  Ümum
dünya  yığışmaları  şöhrəti; 
qardaşlıq,  dostluq  ülviyyəti;
  Yubiley
lər  səxavəti,  Muzeylər  sədaqəti, 
Məclislər nizamı;
 saraylar, restoranlar
, mehmanxanalar, metrolar cəzbi;
 
heykəl bütpərəst
liyi, kitab seli – 
Daxili Boşluğun təzah
ürüdür! 
Boşluğa aldanmaq 
– 
ruhani naşılıqdır.
 
Həmin naşılıqqdan ayrılan 
– 
Həqiqəti görür.
 
 
56. HƏYAT 
– 
MÜBARİZƏ
 
Həyat 
– 
Ruhanilik uğrunda mübarizədir. 
 
Həmin mübarizədə Maddi Mənafe uğrunda döyüş məğlub olur.
 
 
57. KAPİTALİZM 
– 
SOSİALİZM
 
Kapitalizm – sosial-
darvinizm (maddi mənafe uğrunda döyüş) üstəgəl 
demokratiya. 
Sosializm  – 
Ümumi  (ictimai)  Mülkiyyət  üstəgəl  totalitarizm  (Mütləq 
Dövlət Hakimiyyəti).
 
 
58. MADDİ  MÜNASİBƏT 
– 
RUHANİ  MÜNASİBƏT
 
Maddi  münasibətdən  həsəd  doğur,  qorxu  doğur,  hərislik  doğur, 
sür
ülük doğur, sünilik doğur, yırtıcılıq doğur.
 
Ruhani münasibətdə həsəd ölür, qorxu ölür, hərislik ölür, sürülük ölür, 
sünilik ölür, yırtıcılıq ölür.
 
Maddi  münasibət  bəşəri  dolandırır.  Ruhani  münasibət  bəşəri 
İnsan
l
aşdırır.
 
İnsani  cəmiyyətdə  Ruhani  Münasibət
 
hökm  sürməlidir.  Mad
di 
Münasibət Ruhani Münasibətin hökmünə tabe olmalıdır.
 
 
59. ÇOXLUQ – AZLIQ 
İdarəçiləri çox olan ölkə pis idarə olunur.
 
Idarə çoxluğu idarəsizlik törədir.
 
Alimləri çox olan ölkə 
– 
zəif elm yaradır.
 
Alim çoxluğu 
– 
elmsizlik törədir.
 
Sənətkarı çox olan ölkə 
– 
zəif sənət yaradır.
 
Sənətkar çoxluğu 
– 
sənətsizlik törədir.
 
Böyüyü çox 
olan ölkənin böyüklüyü kiçik olur.
 

253 
Böyüklər çoxluğu böyüksüzlük törədir.
 
Qanunları zəngin olan ölkələrdə intizam yoxsul olur.
 
Qanun çoxluğu qanunsuzluq törədir.
 
Burada çoxluq – 
yoxluğu ifadə edir.
 
 
60. MADDİYYATLAŞMAQ
 
Yol – 
maşınındır.
 
Ev – 
avadanlığındır.
 
Baş 
– 
saçındır.
 
Ürək 
– 
bədənindir.
 
Bədən 
– 
paltarındır.
 
Ruha yer yoxdur. 
 
61. HƏYAT 
– 
İNSANİYYƏT
 
Həyatdan bolluca Şəhvət götürdü,
 
 
Şöhrət götürdü,
 
 Varidat götürdü. 
 
İnsaniyyət götürmədi.
 
Yoxsa  
şəhvəti saymazdı,
 
Şöhrəti saymazdı,
 
Varidatı saymazdı.
 
 
62. RUHANİ 
 
HAKİMLİK
 
Şəhvətdən azad olmaq 
– 
əsarət deyil, hakimlikdir.
 
Şöhrətdən azad olmaq 
– 
əsarət deyil, hakimlikdir.
 
Varidatdan azad olmaq – 
əsarət deyil, hakiml
ikdir. 
Ruhani H
akim heç kəsə Sahib olmur.
 
Özünə 
Sahib olur. 
 
63. VƏTƏN 
– 
SƏN
 
I 
Vətən 
– 
sənsən.
 
Özündən ayrı yaşaya bilməzsən!
 
Həyat sənə yad ola bilər, Vətən həmişə doğmadır. 
Çünki özünə yad 
ola bilməzsən!
 
Vətəndən ayrı yaşayan 
– 
özündən ayrı yaşayır.
 
Tək qalanda belə, Vətənləsən.
 
II 
Maddi mənafe qurtarır 
– 
Vətən yaranır.
 

254 
III 
Torpaq Müqəddəsləşir.
 
Tarix Müqəddəsləşir.
 
Əcdad Müqəddəsləşir.
 
Adət Müqəddəsləşir.
 
IV 
Vətənə Mütləq İnam doğur 
– 
Vətən yaranır.
 
V 
Vətən dərdlisi olursan.
 
 
Vətən qəhərlisi olursan.
 
Vətən qeyrətlisi olursan.
 
Vətən həyanı olursan.
 
Vətən dayağı olursan.
 
 
Vətənə gərək olduğun dərəcədə özünə gərək olursan.
 
VI 
Hamı Vətənli olmur.
 
Vətəndə Vətənsiz yaşayanlar var.
 
Vətənlə bir olmurlar.
 
Özləriylə bir olmurlar.
 
Özgələşirlər.
 
VII 
Özgələşən 
– 
eybəcərləşir.
 
Şərləşir.
 
 
64. VƏTƏN 
– 
MADDİYYAT 
– 
RUHANİYYAT
 
Vətənin Meşəsini sevirsən.
 
Təkcə odun qalamaq üçün yox.
 
Odunsuz  da  keçinmirsən.  Ancaq  Vətən 
– 
Meşə  Müqəddəs
liyidir, 
Meşə faydası deyil.
 
Vətənin Çayını sevirsən.
 
Təkcə çimmək üçün yox.
 
Çimməksiz də keçinmirsən. Ancaq Vətən 
– 
çay Müqəddəs
liyidir, Çay 
faydası deyil.
 
Vətənin Düzlərini sevirsən.
 
Təkcə Maddi bəhrələnmək üçün yox.
 
Maddi  bəhrəsiz  də  keçinmirsən.  Ancaq  Vətən 
– 
Düzlər 
Müqəddəsliyidir, Düzlər faydası deyil.
 
Vətənin insanlarını sevirsən.
 
Təkcə Maddi yararlıq üçün yox.
 

255 
Maddi yararlıqdan da keçmirsən. Ancaq Vətən 
– 
İnsan yararlığı yox, 
İnsan Müqəddəsliyidir.
 
Vətəndə 
– 
Maddi Müqəddəsləşir.
 
 
65. ALLAH – 
MÜTLƏQ
 
Allahda İnsan kiçilir.
 
 
Bəndələşir.
 
 
Kölələşir.
 
 
Körpələşir.
 
Mütləqdə
 
İnsan böyüyür.
 
Mütləqləşir.
 
 
66. TARİX
 
Vəhşilikdən yüksək, İnsanilikdən aşağı.
 
 
67. HƏYAT 
– ÖLÜM 
Hər ikisi Amaldan kiçik.
 
Müdriklər 
– 
Amal naminə birincidən keçirlər, ikincini seçirlər.
 
 
68. MƏNƏVİLİK 
– 
GÖZƏLLİK
 
Mənəvi bəzənməlidir, yoxsa naşılar onu görməzlər.
 
 
69. ŞÖHRƏT NƏFSİ
 
Üfunətli Leşin üstünə qarğa
-
quzğun kimi cumurlar.
 
 
70. İNAM 
– 
ŞÜBHƏ
 
Şübhə 
– 
İdraki Şikəstlikdir.
 
Axsaq İdrak İnama çatmaz.
 
 
71. NAŞILIQ 
– 
MÜDRİKLİK
 
I 
Naşı Həyatı hər şey sayır, Müdrik 
– 
Amalı.
 
Naşı  Həyatdan  artıq  heç  nə  görmür, 
M
üdrik  həyatdan  artığına 
can 
atır.
 
Naşı naqisliklə barışır, 
Mü
drik Kamillik arayır.
 
Naşı nisbini Mütləq sayır, Müdrik nisbini Mütləqə yüksəldir.
 
Naşı Həyatda dayanıb qalır, Müdrik Həyatı arxasınca aparır.
 
Müdrik  Həyatdan  keçə  bilir,  çünki  onun  Həyatdan  başqa  Amalı 
var. 

256 
Naşı Həyatdan keçə bilmir, çünki onun Həyatdan başqa heç nəyi 
yoxdur. 
II 
– 
Həyatdan keçirəm 
– 
Vətəndən keçmirəm.
 
– 
Vətən 
– 
Həyat deyilmi?!
 
– 
Vətən Həyatdan artıqdır.
 
 
– 
Həyatdan keçirəm 
– X
alqdan keçmirəm.
 
– Xalq – 
Həyat deyilmi?!
 
– 
Xalq Həyatdan artıqdır.
 
 
– 
Həyatdan keçirəm 
– B
əşərdən  keçmirəm.
 
– 
Bəşər 
– 
Həyat deyilmi?!
 
– 
Bəşər Həyatdan artıqdır.
 
 
Vətən 
– 
Amaldır,
 
Xalq – 
Amaldır,
 
Bəşər 
– 
Amaldır.