Bir Ekonomik Tetikçinin İtirafları
Yüklə 1,73 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
inatçı, huysuz
ve
gibi sözcükler
kullanmışlardı. Oysa o zamanlar kabul etmeye hazır olmasam da, Howard benim en akıllı hocalarımdan biri olacaktı. Hiçbir zaman Claudine’nin bana vermiş olduğu gibi bir eğitim almamıştı. Sanırım onu çok yaşlı, belki de fazla inatçı bulmuşlardı. Ya da belki benim gibi daha uysal, esnek ve uzun vadeli birini ayartana kadar, onu sadece kısa vadeli bir çalışan olarak görmüşlerdi. Öyle ya da böyle, Howard onlar açısından bir sorun oldu. Durumu ve kendisinden oynamasını istenen rolü açıkça görmüştü ve o bu oyunda bir piyon olmamaya niyetliydi. Einar ile Charlie’nin onu tanımlamak için kullandığı tüm sıfatlar uygundu ama inatçılığının hiç olmazsa bir kısmı onların uşağı olmamak konusundaki kararlılığından kaynaklanıyordu. Ekonomik Tetikçi deyimini duymuş olduğunu sanmıyorum ama kendisini kabul edemeyeceği bir tür
emperyalizmi desteklemek için kullanmayı düşündüklerini biliyordu. Bir gün Howard, Charlie ile yaptığımız bir toplantıdan sonra beni kenara çekti. Kullandığı işitme cihazının sesini ayarlayan küçük kutunun ayarlarıyla oynadı
ve “Konuşacaklarımız aramızda kalacak,” dedi alçak bir sesle. Paylaştığımız ofisin penceresinin önünde durmuş, PLN binasının yanından geçen durgun kanala bakıyorduk. Genç bir kadın kanalın pis sularında yıkanırken, bir yandan da çıplak vücuduna gevşekçe sardığı sarong ile elinden geldiğince örtünmeye çalışıyordu. “Bu ekonominin patlayacağı konusunda seni ikna etmeye çalışacaklar,” dedi. “Charlie acımasızdır. Seni etkilemesine izin verme.” Sözleri bende sanki batıyormuşum hissini yarattı. Ama bir yandan da Charlie’nin haklı olduğu konusunda onu ikna etmek istiyordum; ne de olsa kariyerim MAIN’deki patronlarımı memnun etmeme bağlıydı. “Bu ekonomi tabii ki patlayacak,” dedim, gözlerimi kanaldaki kadından alamadan. “Şu olanlara bir baksana!” “İşte,” diye mırıldandı, karşımızdaki sahnenin
farkında bile
olmadan. “Seni
şimdiden kandırmışlar bile, değil mi?” Kanalın biraz yukarısındaki bir hareket dikkatimi çekti. Yaşlıca bir adam kanalın yanından aşağıya inmiş, pantolonunu indirmiş ve suyun kenarında çömelerek tuvaletini yapmaya başlamıştı. Genç kadın onu gördü ama yıkanmaya da devam etti. Dönüp Howard’a baktım. “Dünkü çaylak değilim,” dedim. “Genç olabilirim ama Güney Amerika’da üç yıl geçirdim. Petrol bulunduğu zaman neler olabileceğini gördüm. Her şey çok çabuk değişir.” “Ben de çaylak değilim,” dedi alaycı bir şekilde. “Hem de hayli zamandan beri. Sana bir şey söyleyeceğim genç adam. Sizin şu petrol bulunması hikâyeleriniz falan umurumda değil. Ben tüm hayatım boyunca enerji yükü tahminlerinde bulundum. Büyük Bunalım’da, İkinci Dünya Savaşı sırasında, ekonomik kriz ve yükseliş zamanlarında... Route 128’in, sözde Massachusetts Mucizesi’nin Boston için ne [23] yaptığını gördüm. Ve şunu da kesinlikle söyleyebilirim ki, enerji yükü hiçbir zaman sürekli olarak yılda % 7 ila 9’dan fazla artmadı. O da en iyi zamanlarda. %6 çok daha mantıklıdır.” Ona bakakaldım. Bir yanım doğru olduğunu biliyordu ama
kendimi savunmada hissediyordum. Vicdanımı rahatlatmak için de olsa, onu ikna etmek zorunda olduğumu biliyordum. “Burası Boston değil, Howard,” dedim. “Şu ana kadar kimsenin elektrik bile bulamadığı bir ülkedeyiz. Burada işler değişik.” Topuklarının üzerinde döndü ve
beni uzaklaştırmak istercesine elini salladı. “İyi öyleyse,” diye homurdandı. “Sat kendini. Sonunda ne bulacağın umurumda bile değil.” Sandalyesini çekip masasının arkasına çöktü. “Ben tahminlerimi inandığım şeylere göre yapacağım; boş vaatlerde bulunan ekonomik raporlara göre değil.” Kalemini aldı ve bir şeyler karalamaya başladı. Bu görmezden gelemeyeceğim bir meydan okumaydı. Gidip masasının önüne dikildim. “Ben herkesin beklediği gibi Kaliforniya’daki altına hücumu
anımsatacak bir
patlama öngörürken, sen 1960’ların Boston’unu andıran bir yük büyümesi tahmininde bulunursan, oldukça aptal görüneceksin.” Kalemi masanın üstüne atıp dik dik bana baktı.
“Vicdansızlık bu
yaptığınız! Sen!
Hepiniz!” Kollarını açarak ofisi gösterdi, “Siz ruhunuzu şeytana satmışsınız. Sadece para için bu iştesiniz. Şimdi...” Sahte bir sırıtışla elini gömleğinin altına attı. “İşitme cihazımı kapatıp işime bakıyorum.” Altüst olmuştum. Odadan hışımla çıkarak Charlie’nin ofisine yöneldim. Ama yarı yolda durdum. Ne elde etmeye çalışıyordum? Dönüp merdivenlerden indim ve dışarı, akşamüstü güneşine çıktım. Az önceki genç kadın vücuduna sıkıca sardığı sarongu ile kanaldan çıkıyordu. Yaşlı adam ortadan yok olmuştu. Birkaç oğlan çocuğu birbirlerine su atarak ve bağrışarak, kanalda oynuyordu. Yaşlı bir kadın dizine kadar suyun içinde durmuş, dişlerini fırçalıyor, bir diğeri çamaşır çitiliyordu. Boğazımda kocaman bir
yumrunun büyüdüğünü hissettim. Kanaldan gelen keskin kokuyu duymamaya çalışarak kırık bir beton bloğun
üstüne oturdum. Gözyaşlarımı engellemek için mücadele ederken, bir yandan da kendimi neden öyle berbat hissettiğimi anlamaya çalışıyordum. Yüklə 1,73 Mb. Dostları ilə paylaş:
|