Bir Ekonomik Tetikçinin İtirafları
Yüklə 1,73 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
BÖLÜM I – 1963-1971
1-Bir Ekonomik Tetikçi Doğuyor Oldukça masum bir şekilde başladı. 1945 yılında, orta sınıf bir ailede dünyaya geldim; tek çocuktum. Ebeveynlerimin ikisi de üç asırlık New Engla d Yankee soyundan gelmekteydi; sert, ahlakçı
ve tutucu
Cumhuriyetçi tavırları, ırkçı atalarının tüm özelliklerini yansıtıyordu. İkisi de her iki tarafın ailesinde üniversiteye ilk (hem de burslu olarak) giden
çocuklardı. Annem lisede
Latince öğretmeniydi. Babam İkinci Dünya Savaşı’na deniz teğmeni
olarak katılmıştı; Atlantik Okyanusu’nda yanıcı madde taşıyan ticari bir tankerde görevli güvenlik grubunun başındaydı. New Hampshire, Hanover’de doğduğumda, babam kırık kalçasından ötürü bir Teksas hastanesinde yatmaktaydı. Bir yaşıma gelene kadar onu göremeyecektim. Babam New Hampshire dışındaki Tilton yatılı erkek okulunda yabancı dil öğretmeni olarak işe
girdi. Okul kampusu, bulunduğu tepede, aynı isimli
kasabanın üzerinde gururlu, hatta
kimilerine göre kendini beğenmiş biri gibi yükselmekteydi. Her biri yaklaşık elli öğrenciyle sınırlandırılmış, dokuzdan on ikinciye kadar sınıfların bulunduğu ayrıcalıklı bir okuldu. Öğrenciler çoğunlukla Buenos Aires, Karakas, Boston ve New York’un varlıklı ailelerinin çocuklarıydı. Ailem her zaman nakit para sıkıntısı içindeydi, ancak kendimizi kesinlikle yoksul olarak görmezdik. Okuldaki öğretmenlere çok az maaş verilmesine rağmen tüm ihtiyaçlarımız bedava karşılanırdı: yiyecek, ev, ısınma ve su giderimiz yoktu; çimimizi biçen, karları küreyen işçilere para vermezdik. Dördüncü yaş
günümden itibaren hazırlık okulu
yemekhanesinde yemek yemeye, babamın çalıştırdığı futbol takımlarının toplarını toplamaya ve soyunma odalarında havlu dağıtmaya başladım. Öğretmenler ve eşlerinin kendilerini kasaba halkından üstün gördüğünü söylemek az bile gelir. Annemle babamın da kendilerini şatonun lordları gibi görüp, kasabalıları köylü diye aşağılayan espriler yaptıklarını duyardım. O kadarı fazlaydı doğrusu. İlk ve ortaokuldaki arkadaşlarım o köylü sınıfına mensuptu; çok yoksuldular. Aileleri tarım
işçileri, tesisatçılar ve değirmen
işçilerinden oluşuyordu. Onlar tepedeki zengin ve züppe öğrencileri sevmez, annemle babam da ‘fahişe’ ve ‘sürtük’ dedikleri kasabalı kızlarla arkadaşlık etmemi engellemeye çalışırdı. Oysa ben o kızlarla ilkokul birinci sınıftan beri kalem kitap paylaşmış, seneler içinde de üçüne aşık olmuştum: Ann, Priscilla ve Judy. Anlamakta zorlanmama rağmen ailemin isteklerine boyun eğdim. Her yaz tatilinin üç ayını büyükbabamın 1921’de göl kenarında yaptığı kulübesinde geçiriyorduk. Evin etrafı ormanlarla çevriliydi. Geceleri baykuşların ve dağ aslanlarının sesini duyabiliyorduk. Hiç komşumuz yoktu; yürüme mesafesi içindeki çevrede tek çocuk bendim. İlk yıllarda günlerimi ağaçların Yuvarlak Masa Şövalyeleri olduğunu ve kurtarılması gereken leydinin (yılına bağlı olarak) Ann, Priscilla ya da Judy olduğunu düşünerek geçirirdim. Hiç şüphesiz her birine
en az
Lancelot’un Guinevere’ye olduğu kadar tutkuluydum ama benim aşkım çok daha gizemliydi. On dördüme geldiğimde Tilton Okulu’na ücretsiz kabul edildim. Ailemin baskıları sonucu kasabayla ilgili her şeyi reddettim ve eski arkadaşlarımı bir daha hiç görmedim. Yeni arkadaşlarım tatil boyunca
malikânelerine gittiklerinden, okulda yalnız
kalıyordum. Onların kız arkadaşları ‘yüksek sosyeteye takdim edilmiş’ genç kızlardı. Benimse hiç kız arkadaşım olmamıştı. Tanıdığım bütün kızlar ‘sürtük’ idi; ben onları hayatımdan atmıştım, onlar da beni zaten çoktan
unutmuştu. Yalnızdım. Ve çok öfkeliydim. Annemle babam insanları ikna etmekte çok ustaydı; öyle bir fırsat yakaladığım için şanslı [17] olduğuma ve ileride buna şükredeceğime beni inandırdılar. Yüksek ahlaki değerlerimize uygun mükemmel eşi bulacaktım. Ama içten içe köpürüyordum. Kız arkadaşım olması için kuduruyordum; bir sürtük ise tam istediğim şeydi. Yine de isyan etmek yerine, mükemmelliği yakalamak için öfkemi bastırdım ve başarıya odaklanarak düş kırıklığımı yenmeye çalıştım. İftihar listesindeydim, okulun iki takımının da kaptanıydım ve okul gazetesinin editörüydüm. Sınıf arkadaşlarıma üstünlüğümü ispatlayacak ve sonra da Tilton’u sonsuza kadar geçmişe gömecektim. Son
sınıfta Brown
Üniversitesi’nden atletizm bursu, Middlebury’den ise akademik burs kazandım. Brown’ı seçtim, çünkü hem atlet olmayı tercih ederdim, hem de Brown şehirdeydi. Annem Middlebury’den mezundu. Babam da yüksek lisansını oradan almıştı. Sonuç olarak Brown’un Yüklə 1,73 Mb. Dostları ilə paylaş:
|