Bir Ekonomik Tetikçinin İtirafları
Yüklə 1,73 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
Sadece para için bu iştesiniz. Howard’ın
sözleri beynimde yankılanıyordu. Can alıcı bir yerimden vurmuştu beni. Çocuklar neşe içinde birbirlerine su atmaya devam ediyordu. Ne yapabileceğimi düşündüm. Beni de onlar gibi tasasız kılmak için ne gerekirdi? Leş gibi suyun içinde aldıkları riskin farkında olmadan, o çocuksu masumiyetleriyle oynaşmalarını izlerken içim sızladı. Kamburu çıkmış yaşlıca bir adam eğri büğrü bastonuyla kanal boyunca aksayarak yürüyüp geldi. Durdu,
çocukları izlemeye daldı ve yüzü dişsiz bir gülümsemeyle aydınlandı. Belki Howard’a açılabilirdim; belki meseleye birlikte çözüm bulabilirdik. Birden bir rahatlama hissettim. Küçük bir taş alıp kanala attım. Ama coşkum, taşın suda yarattığı dalgalarla birlikte söndü.
Öyle bir
şey yapamayacağımı biliyordum. Howard
yaşlı ve
buruktu. Kariyerinde ilerlemek için önüne çıkan fırsatları daha önce de tepmişti. Herhalde şimdi pes etmeyecekti. Bense gençtim, hayata yeni başlıyordum ve kesinlikle onun gibi olmak istemiyordum. O kokuşmuş kanalın sularına bakarken, diğer oğlanlar sosyete balolarına giderken, benim tatillerimi tek
başına geçirdiğim New Hampshire’deki günlerim ve tepenin üstüne kurulmuş okulun görüntüleri bir kere daha gözümün önüne geldi. Üzücü gerçek yavaş yavaş kendini
kabul ettiriyordu: Yine konuşabileceğim kimse yoktu etrafımda. O gece yatağımda, hayatımdaki insanları -Howard, Charlie, Claudine, Ann, Einar, Frank amca- ve onlara rastlamış olmasam o anda hayatımın nasıl olacağını uzun uzun düşündüm. Nerede yaşıyor
olurdum? Endonezya’da olmayacağı kesindi. Geleceğimi, nereye gittiğimi ve
vermem gereken
kararı uzun
uzun düşündüm. Charlie, Howard ile benim yıllık en az %17’lik bir büyüme hızı tahmin etmemizi beklediğini açıkça belli etmişti. Nasıl bir tahmin yapacaktım? Birdenbire içimi rahatlatan bir düşünce geldi aklıma. Bunu
niye daha
önceden düşünememiştim ki? Aslında karar bana ait değildi. Howard benim varacağım sonuçlar ne olursa olsun kendi doğru bulduğunu yapacağını söylemişti. Ben
patronlarımı yüksek
bir ekonomik tahminle memnun ederken, o da kendi kararını verecekti; benim yaptıklarımın nâzım plan üstünde hiçbir etkisi olmayacaktı. İnsanlar rolümün önemini vurgulayıp duruyor ama yanılıyorlardı. Omuzlarımdan büyük bir yük kalkmıştı. Derin bir uykuya daldım.
Birkaç gün sonra Howard ciddi bir virütik hastalığa yakalandı. Onu hemen bir hastaneye kaldırdık. Doktorlar gerekli ilaçları verdikten sonra derhal ABD’ye dönmesini tavsiye etti. Howard da bizi, gereken tüm verilere sahip olduğu ve yük tahmini çalışmasını Boston’da da kolayca tamamlayabileceği konusunda ikna etti. Ayrılırken bana söyledikleri daha önceki uyarısının bir tekrarı idi. “Rakamlar üzerinde oynamaya gerek yok,” dedi. “Ekonomik büyümenin mucizeleri hakkında ne dersen de, ben bu dümenin bir parçası olmayacağım!” |