Bir Ekonomik Tetikçinin İtirafları
Yüklə 1,73 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
Vanity Fair dergisi şöyle diyordu: “Bush’un
yönetim kuruluna girmesinin ardından Harken’e harika şeyler olmaya başladı; yeni yatırımlar, sürpriz finansman kaynakları, beklenmeyen [77] [78]
arama ruhsatları.” 1989’da Amoco, Bahreyn hükümeti ile denizde petrol arama hakları için pazarlık yapmaktaydı. Bu sırada Başkan Yardımcısı Bush, başkan seçildi. Bahreyn’e yeni atanan ABD
Büyükelçisi Charles
Hostler’i bilgilendirmek üzere görevlendirilmiş bir İçişleri Bakanlığı danışmanı olan Michael Ameen kısa bir süre içinde, Bahreyn hükümetiyle Harken arasında görüşme ayarladı. Birdenbire Amoco gitmiş, yerine Harken gelmişti. Her ne kadar Harken, daha önce Güneydoğu Amerika dışında bir yerde ve hiçbir zaman denizde petrol aramamış olsa da, Arap dünyasında duyulmamış bir şekilde, Bahreyn’de hem de tek başına, toprak altı arama haklarını kazandı. Birkaç hafta içerisinde Harken’in hisseleri %20’den fazla değer kazanarak, hisse başına 4.50 dolardan, 5.50 dolara çıktı. Sektörde kaşarlanmış insanlar bile
Bahreyn’de olanlardan şaşkına dönmüştü. Enerji [79] sektöründe uzman ve
aynı zamanda
Cumhuriyetçi Parti
destekçisi bir
avukat arkadaşım “G. W’nun, sonradan babasının ödemek zorunda kalacağı bir şeyler peşinde olmadığını umarım,” dediğinde, Wall Street’in yanında, Dünya Ticaret Merkezi’nin tepesindeki bir barda kokteyllerimizin tadını çıkartıyorduk. Endişe içindeydi. “Gerçekten değer mi diye merak ediyorum,” diye devam etti, başını hüzünle sallayarak. “Oğlunun kariyeri, başkanlığı riske atmaya değer mi?” Meslektaşlarımdan daha az şaşırmıştım ama sanırım özel bir bakış açısına sahiptim. Kuveyt, Suudi Arabistan, Mısır ve İran hükümetleri için çalışmıştım, Ortadoğu politikalarına yabancı değildim. Bush’un da tıpkı Enron yöneticileri gibi, ben ve ET meslektaşlarım tarafından yaratılan ağın bir parçası olduğunu biliyordum; onlar feodal lordlar, büyük toprak ve çiftlik sahipleriydi. |