AZƏRBAYCAN RESPUBLİKASI TƏHSİL NAZİRLİYİ
ƏLİYEVA ZƏRİFƏ
PEDAQOGİKA
(Mədəniyyət və İncəsənət təmayüllü ali məktəblərin
bakalavr pilləsində təhsil alan tələbələr üçün dərslik)
Dərslik Azərbaycan Respublikası Təhsil Nazirliyi
«___» ______-ci il tarixi ______ saylı
əmri ilə təsdiq edilmişdir.
BAKI - 2004
Elmi redaktor: Ə.MƏMMƏDOV,
professor
Rəyçilər:
F.SADIQOV
ped. elm. doktoru, professor
ADMİU-nun prorektoru.
Ə.QƏDİMOVA
ped. elm. namizədi,
Azərbaycan Respublikası Təhsil
Problemləri İnsitutunun aparıcı elmi
işçisi
M.Məmmədova
ped. elm. namizədi, dosent
Azərbaycan Dövlət Mədəniyyət və
İncəsənət Universitetinin elmi işlər
üzrə prorektoru
M Ü N D Ə R İ C A T
Ön söz
Pedaqogikanın obyekti və predmeti
Pedaqoji fikir, məktəb və maarifin inkişafı tarixinə dair
1920-90-cı illərdə Rusiyada və Azərbaycanda təhsil sistemi
Pedaqogika mədəniyyətin tərkib hissəsi kimi
İncəsənət və tərbiyə
Tərbiyənin məqsədi
Əqli təhsil və dünyagörüş formalaşdırılması
Əxlaq tərbiyəsi
Estetik tərbiyə
Fiziki tərbiyə
Əmək tərbiyəsi
Hüquq tərbiyəsi
Tərbiyə prosesinin mahiyyəti
Tərbiyə prinsipləri
Tərbiyənin üsulları
Tərbiyə ilə özünütərbiyə prosesinin qarşılıqlı əlaqəsi və dialektikası
Didaktika
Təhsilin məzmunu
Təlim prosesi
Təlim prinsipləri
Təlim üsulları
Tərbiyə ilə özüntərbiyə prosesesinin dialektikası
Pedaqoji prosesdə özüntəhsil
ÖN SÖZ
Bu dərslik mədəniyyət və incəsənət təmayüllü ali məktəblərin bakalavr pilləsində təhsil alan tələbələri
üçün nəzərdə tutulmuşdur. Bu ali məktəblərdə tələbələrə pedaqoji biliklər, pedaqoji universitetlərdən fərqli
olaraq, ümumi şəkildə verilir. Yəni tələbələrə qısa olaraq pedaqogika tarixinə, pedaqoji nəzəriyyələrə, təhsil
sisteminə, pedaqogikanın ümumi problemləri, təlim, tərbiyə və təhsilin əsas məsələlərinə aid məlumatlar
verilir. Tələbələr cəmiyyətin şəxsiyyət formalaşdırılması tələbləri, ümumi tərbiyə problemləri haqqında
elmi məlumatlara yiyələnirlər. Həmçinin dərslikdə tələbələrin müstəqil failiyyətini təmin etmək məqsədi
ilə pedaqogikanın bir çox sahələri haqqında əlavə məlumatlar da verilmişdir. Ümumiyyətlə, insanlarda elə
bir səhv münasibət mövcuddur ki, pedaqogikanı yalnız müəllimlər, xüsusən də orta məktəb müəllimləri
bilməlidirlər. Bu münasibətdə bir həqiqət var, çünki şəxsiyyət formalaşdırılması işi məqsədyönlü və
mütəşəkkil şəkildə orta məktəblərdə aparılır. Lakin bu iş özü də uşaq və yeniyetməni əhatə edən digər
mühit və fəaliyyət adamlarının pedaqoji biliklərə malik olması şəraitində aparıldıqda daha səmərəli nəticə
verir. Digər tərəfdən məlumdur ki, öyrətmə, tərbiyələndirmə yalnız məktəb həyatı ilə məhdudlaşmır.
Əvvala, insan ömrünün sonuna qədər öyrənir, dəyişir, yeni-yeni əxlaqi və əqli keyfiyyətlər kəsb edir. Digər
tərəfdən müxtəlif kollektivlər ona müəyyən tələblər verir. Bu əlavə tələblərin, münasibətlərin səmərəli
təsirə malik olması üçün, heç olmazsa, bütün ali təhsilli şəxslərin zəruri pedaqoji biliklərə malik olması
vacibdir. Ona görə ki, insanlara göstərilən müxtəlif təsirlər bu və ya digər səviyyədə şəxsiyyət
formalaşdırılmasına təsir göstərir. Şəxsiyyətin formalaşdırılması məsələsi isə bütün dövr, zamanlar üçün
iqtisadi problemlər kimi aktual olmuşdur. Çünki bu, müəyyən mənada cəmiyyətin mövcudluğu
şərtlərindən biridir. Cəmiyyətin özü ona lazım olan, iqtisadiyyatını, mədəniyyətini qoruyan və inkişaf
etdirən insanlar formalaşdırmağa çalışır. Bununla da, geniş mənada tərbiyə prosesinin iştirakçısına çevrilir.
Cəmiyyət, onu təşkil edən birliklər, şəxslər, böyüyən nəsil, ümumiyyətlə insanların formalaşmasında bu və
ya digər mövqedən iştirak edirlər. Ona görə də ayrı-ayrı müəssisə və idarələrdə çalışan rəhbərlərin
valideynlərin az çox dərəcədə tərbiyə ilə məşğul olan insanların pedaqoji biliklərə mallik olması zəruridir.
Hər bir idarə rəhbərləri insanları idarə etmək, onların fəaliyyətlərini istqamətləndirmək üçün pedaqoji
ustalığa, fərdi yanaşma qabiliyyətlərinə və s. bu kimi pedaqoji biliklərə malik olmalıdır. Mədəniyyət işçisi
apardıgı tədbirlə, icra etdiyi tərbiyə işləri ilə hansı əxlaqi keyfiyyətlər aşılayacağını, bu keyfiyyətlərin
aktuallıq səviyyəsini bilməlidir. Hər insan valideyn kimi uşaqlarına təsir etməyin, tərbiyələndirməyin
səmərəli yol və vasitələrini bilməlidir. Formalaşdırma, tərbiyələndirmə göründüyü kimi geniş və
mürəkkəb məsələdir. İnsanların formalaşdırılması, həyat üçün hazırlanması yalnız təlim - tərbiyə
müəssisələrinin işi ilə məhdudlaşmır. Cünki, hər bir insan - uşaq, yeniyetmə, gənc, işçi – həm də bir
ailənin üzvü, bir mühitin yaşayanı, bir kollektivin nümayəndəsi, bir idarənin işçisidir. Bu birliklər, mühit,
insanlara müxtəlif təsirlər göstərir. Ona görə də ali təhsil müəssisələrində də pedaqoji biliklər verilməsi,
cəmiyyətdə pedaqoji biliklərin təbliği dövrün aktual problemlərindən biridir. Dərslikdə ümumpedaqoji
biliklərlə yanaşı, mədəniyyət müəssisələrində təlim tərbiyə imkanları, bu müəssisələrin şəxsiyyət
formalaşdırılmasında rolu verilmişdir. Həmçinin mədəniyyət və incəsənət sahələrində pedaqoji prosesin,
yeni pedaqoji təsir vasitələri, pedaqoji vəziyyətlər də izah edilmişdir. Bu müəssisələrdə müxtəlif yaşlı
insanların tərbiyəsi, formalaşması problemi mövcud olduğundan çox vaxt dərslikdə pedaqoji problemlər
tərbiyə olunan və tərbiyə edən, öyrədən və öyrənən baxımından təhlil edilmişdir. Dərslikdə pedaqogikanın
ən ümumi məsələləri haqqında tələbələrə elmi məlumatlar verilir. Tərbiyə problemləri, cəmiyyət və tərbiyə,
tərbiyənin formalaşmada rolu, pedaqoji proses və onun cəmiyyətin inkişafı ilə əlaqəsi və s. bu kimi
pedaqoji məlumatlar təhlil edilmişdir. Həmçinin, təlim-tərbiyə müəssisələrində olduğu kimi
pedaqogikanın bütün problemləri deyil, ən ümumi məsələləri əhatə edilmişdir. Bu isə Mədəniyyət və
İncəsənət Universitetlərində pedaqogikaya verilən saatların miqdarı ilə əlaqədardır. Həmçinin, bu
universitetlərdə tələbələrə pedaqogika haqqında - pedaqoji fikir tarixi, tərbiyə, təlim – yığcam, qısa,
konkret məlumatlar verilir. Bu fənnin tədrisi, müəyyən mənada, pedaqogika ilə ümumi tanışlıq məqsədi
daşıyır. Yəni pedaqoji universitetlərdəki kimi geniş, hərtərəfli pedaqoji biliklərə yiyələndirmə - tərbiyəçi,
müəllim kimi hazırlama məqsədi daşımır.
PEDAQOGİKANIN
OBYEKTİ VƏ PREDMETİ
Pedaqogika insanın formalaşması haqqında elm olub, qədim tarixə malikdir. Beləki, insan yaranan
gündən onun mövcudluğu uğrunda mübarizəsi, özünü təmin etməsi, qoruması, malik olduğu həyat
təcrübəsinin böyüyən nəslə ötürməsi problemi mövcud olmuşdur. Bu isə bütün dövr və zamanlar üçün
həmişə aktual bir problem məsələ kimi çıxış etmişdir. Həmin problemlər isə cəmiyyətin ictimai, iqtisadi
inkişafı ilə müəyyən edilmiş, məhsuldar qüvvələrin inkişafından asılı olaraq dəyişmişdir. Məsələn,
məhsuldar qüvvələrin ən zəif inkişaf etdiyi ibtidai icma dövründə mövcud olan primitiv fəaliyyət üsullarını
icmanın bütün üzvləri böyüyən nəslə öyrədirdi. Lakin inkişaf etmiş cəmiyyətdə isə həm fəaliyyət üsulları,
həm də bəşər təcrübəsi və onun tərkib hissələri, elm, istehsalat və s. inkişaf etdiyi üçün onların da böyüyən
nəslə ötürülməsi və ona verilən tələbələr də dəyişmiş, mürəkkəbləşmişdir.
İnkişaf etmiş cəmiyyətdə artıq şəxsiyyət formalaşdırılması, təcrübənin ötürülməsi prosesi
mürəkkəbləşmiş və xüsusi fəaliyyət sistemi tələb edirdi. Bu isə pedaqogika elminin meydana gəlməsi, elm
kimi inkişaf edib formalaşmasına səbəb olmuşdur.
Pedaqogika qədim yunan «paydaqoqos» sözündən olub, hərfi mənası «uşaq ötürən» deməkdir. Onun
obyekti insanın formalaşdırılması, həyata hazırlanması, həyat üçün zəruri olan bilik, bacarıq və vərdişlərə
yiyələnməsi prosesidir. Predmeti isə bu prosesin pedaqoji nöqteyi nəzərdən tədqiq edilməsidir.
İnsanın həyata hazırlanması, geniş mənada insan anadan olandan ölənə kimi müxtəlif səviyyə və
formalarda aparılır, davam etdirilir. Ümumiyyətlə, cəmiyyət özünə davamçı, varis hazırlayır, yəni
cəmiyyyətin mövcudluğu tələbi özü insanların həyata hazırlanmasını tələb edir. Bu tələb isə həm sistemli
təlim müəssisələrində, həm cəmiyyətdə mövcud olan bütün birlik, təşkilat, fəaliyyət sahələrində, ailədə və s.
müxtəlif səviyyədə yerinə yetirilir. Həmin birlik və təşkilatların bilavasitə vəzifəsindən, cəmiyyətdəki
mövqeyindən asılı olaraq, insanların həyata hazırlanması işi həyata keçirilir. Bu nöqteyi-nəzərdən
pedaqogikanın aşağıdakı anlayışlarını göstərmək olar. Pedaqoji gerçəklik, pedaqoji proses, təlim, tərbiyə,
təhsil (B. Əhmədov, A. Rzayev – «Pedaqogikadan mühazirə konspektləri» B. Maarif, 1983).
Pedaqoji gerçəklik ümumiyyətlə, cəmiyyətin insanların həyata hazırlanması prosesini əhatə edir. Bura
cəmiyyətə daxil olan bütün idarə, təşkilat, birlik, müəssisə, istehsal və qeyri-istehsal sahələrində təcrübənin
insanlara ötürülməsi daxildir. Məsələn, istehsal prosesində rəhbər-işçi münasibətləri, qarşılıqlı yardım,
işçilər arasında səmərəli münasibət, ünsiyyət formalarının yaradılması, hər bir işçini fərdi
xüsusiyyətlərindən – bacarıq və qabiliyyətlərindən əmək məhsuldarlığının artırılmasında istifadə edilməsi və
s.
Mədəniyyət müəssisələrində insanların mövcud tələblərə uyğun formalaşdırılması işinə misal olaraq
asudə vaxtın səmərəli təşkili, insanların yaradıcılıq qabiliyyətlərini inkişaf etdirən təlim işləri – dərnəklər,
texniki yaradıcılıq birlikləri, müxtəlif yaşlı insanlarda yeni biliklər yaratmağa və bacarıqlar formalaşdırmağa
xidmət edən marağa görə məşğələləri; münasibət formalaşdıran məşğələlər, aktual tərbiyə və ideoloji
problemlərə həsr edilmiş tədbirləri və s. göstərmək olar.
Ailə tərbiyəsi də pedaqoji gerçəkliyə daxildir. Ailə cəmiyyətdəki ictimai və iqtisadi münasibətlərin
güzgüsü olmaqla pedaqoji məqsədlərin həyata keçirilməsində, ümumiyyətlə insanların həyata hazırlanması
prosesində mühüm rol oynayır. Ailə tərbiyəsinə ata-ana, valideyn övlad münasibətləri, uşaqların fiziki
sağlamlığı, düzgün, - yəni cəmiyyətin tələblərinə uyğun şəkildə tərbiyə olunması daxildir.
Ailə, onun göstərdiyi tərbiyəvi təsirlər insanları bütün ömrü boyu müşayət edir. Ailənin qorunması,
ailədə sağlam qarşılıqlı münasitbətlərin təşkili ailə başçılarından, onların pedaqoji ustalığından çox asılıdır.
Pedaqoji proses isə sistemli təlim və tərbiyə müəssisələrində insanların həyata hazırlanması prosesini
əhatə edir. Bu uşaq bağçalarından başlayaraq müxtəlif tip təhsil müəssisələri, orta ümumtəhsil məktəbləri,
litseylər, gimnaziyalar, seminariyalar; ali təhsil müəssisələri (institutlar, universitetlər, ali hərbi məktəblər,
akademiyalar, musiqi və rəssamlıq akademiyaları və s.) aspirantura, elmi-tədqiqat işləri, müxtəlif
yaradıcılıq fəaliyyətləri və s. əhatə edir.
Məhz insanların sistemli, məqsədyönlü şəkildə həyata hazırlanması işi pedaqoji proses qarşısında
qoyulmuş birinci, əsas vəzifədir. Daha doğrusu, pedaqoji proses insanların bilavasitə həyata hazırlanmasına
xidmət edir.
Təlim – öyrədənin rəhbərliyi ilə öyrənənlərin həyatı dərk etməsi və bu əsasda bilik, bacarıq, vərdişlərə
Tərbiyə – insanlarda fəaliyyət formalaşdırma, yəni insanlarda cəmiyyətin müəyyən etdiyi əxlaq
normaları, davranış qaydalarına yiyələndirmə prosesidir.
Deməli pedaqogika insanları bilik, bacarıq, vərdişlərə yiyələndirərək, onlarda cəmiyyətin müəyyən
etdiyi əxlaq normaları və davranış qaydalarına uyğun münasibət formalaşdıraraq, həyata hazırlanması
haqqında elmdir. İnsanların həyata hazırlanması problemi bütün dövrlərdə mövcud olmuş və onun vəzifələri
hər dövrün özünün ictimai-iqtisadi tələbləri əsasında müəyyən edilmişdir
Müasir dövrdə pedaqogikanın vəzifələri cəmiyyətin tələbləri baxımından təlim, tərbiyə və təhsilin
aktual problemlərini, pedaqoji gerçəklik problemlərini, insanların həyatının və fəaliyyəıtinin düzgün
qurulmasında pedaqogikanın rolunu; pedaqoji prosesin ayrı-ayrı sahələrinin məqsədi, məzmunu, vasitələri,
səmərəli üsullarını müəyyən etməkdən ,inkişaf etdirib zənginləşdirməkdən ibarətdir.
İnsanların həyata hazırlanması bəşəri və əbədi prosesdir. Çünki o, insanlara, insan cəmiyyətinə, onun
mövcudluğuna aid olan bir prosesdir. Onun aşağıdakı mənbələri mövcuddur.
1.
Nəzəri klassik irs – bura klassik pedaqoqların nəzəri fikirləri, müxtəlif dövrlərdə yaşamış
mütəfəkkirlərin pedaqoji görüşləri, təlim, tərbiyə, təhsil haqqında fikirləri; həmçinin müxtəlif fəlsəfi, dini
cərəyanların pedaqogikaya təsiri daxildir.
2.
Müasir pedaqoji nəzəriyyələr.
3.
Maarif, təlim, təhsil, tərbiyə və onların aktual problemləri haqqında dövlət sərəncam və
qərarları.
4.
Xüsusi metodikalar.
5.
Qabaqcıl təcrübə.
Nəzəri klassik irsə qədim dövrlərdən son zamanlara qədər klassik filosofların təlim və tərbiyəyə aid
mövqeyləri, nəzəri işləri, müxtəlif tarixi dövrlərdə mövcud olmuş təhsil sistemləri daxildir. Həmçinin,
klassik pedaqoqların nəzəri fikirləri və təcrübi işləri də bura daxildir.
Müasir pedaqoji nəzəriyyələrə isə, indiki dövrdə yaşayan pedaqoqların nəzəri fikirləri, pedaqoji
təcrübələrin nəticələri, təlim, tərbiyə və təhsilin ayrı-ayrı sahələrinə aid nəzəri fikirləri, elmi kəşfləri
daxildir.
Təlim, tərbiyə və təhsil haqqındakı qərar və qətnamələrdə maarif və təhsil qarşısında qoyulan vəzifələr
öz əksini tapır. Bu qərarlar da cəmiyyətin pedaqoji proses qarşısında qoyduğu vəzifələr öz əksini tapır.
Daha doğrusu, bu qərarlarla inkişaf, texniki, ictimai-siyasi tərəqqi ilə təlim, tərbiyə, təhsil – pedaqoji proses
əlaqələndirilir.
Ümumi pedaqoji nəzəriyyələr xüsusi metodikalar vasitəsi ilə reallaşır və təsdiq edilir. Xüsusi
metodikalar müəyyən mənada, pedaqoji yeniliklərin mənbəyi kimi çıxış edir. Beləki, təlim, təhsil və
tərbiyəyə aid yeniliklər əvvəlcə xüsusi metodikalarda üzə çıxarılır, sınaqdan keçirilir, sonra digər sahələrə
tədbiq edilərək həyata vəsiqə alır. Deməli, xüsusi metodikalar nəzəri cəhətdən ümumpedaqoji müddəalara
istinad etməklə, həm də onların inkişaf edib zənginləşdirilməsinə səbəb olur. Qabaqcıl müəllimlərin
yaradıcılıq işləri də pedaqogikanın inkişafında əhəmiyyətli yer tutur. Beləki, müəllimlərin öz işlərinə
yaradıcı yanaşması nəticəsində yeni qabaqcıl təcrübələr meydana çıxır. Belə səmərəli işlər, təcrübələr
əsasında isə yeni ideyalar, elmi fikirlər, nəticələr üzə çıxarılır, müəyyən edilir. Yeni tədqiqat sahələri üzə
çıxarılır. Hər bir elmdə olduğu kimi, pedaqogikanın da xüsusi tədqiqat metodları mövcuddur. Bu tədqiqat
üsulları pedaqoji prosesin və pedaqoji fəaliyyətin spesifik xüsusiyyətlərinə uyğun müəyyən edilmişdir və
pedaqoji prosesin xüsusiyyətlərini özündə əks etdirir.
Pedaqogikanın ən ümumi tədqiqat metodlarını aşağıdakı şəkildə ümumiləşdirmək olar: müşahidə,
müsahibə, eksperiment, sənədlər, elmi pedaqoji mənbələr, ədəbiyyatın öyrənilməsi, tərbiyə olunanların
yaradıcılıq fəaliyyətlərinin öyrənilməsi. Bu tədqiqat metodları pedaqoji gerçəkliyin butun sahələrindəki
tədqiqatlara da tədbiq olunur. Bu metodların tədbiqi zamanı tədqiq edilən sahənin, prosesin spesifik
xüsusiyyətləri nəzərə alınır.
Hər hansı bir pedaqoji işi təbii vəziyyətdə öyrənmək üçün pedaqoji müşahidələrdən istifadə edilir.
Pedaqoji müşahidə işin, prosesin gedişinə hər bir müdaxilə etmədən onu mövcud vəziyyətdə öyrənməyə
xidmət edilir. Onu təşkil edərkən tədqiqatçı əvvəlcədən tərtib etdiyi plan əsasında hərəkət edir. Müşahidə
zamanı tədqiqatçı, müəllim, tərbiyəçi, təlimatçı araşdırmaq istədiyi məsələnin mövcüd, yəni indiki
zamandakı vəziyyətini öyrənməyə çalışır. Ona görə də müşahidə zamanı müşahidəçi işin qedişinə heç bir
müdaxilə etmir. Müşahidə metodu pedaqoji gerçəkliyin bütün sahələrində tətbiq edilir. Beləki, təlimin
müxtəlif mərhələləri, təlimdə tərbiyə işlərinin qoyuluşu, təhsilin bütün sahələri, məktəbşünaslıq, məktəbin
idarə olunması, pedaqoji ustalıq, məktəbdənkənar tərbiyə müəssisələrindəki təlim işləri, dərnəklər, tərbiyəvi
tədbirlər, digər asudə vaxt tədbirlərin tərbiyəvi əhəmiyyəti, mədəniyyət müəssisələrinin tərbiyə fəaliyyəti,
teatr və digər müəssisələrin tərbiyə fəaliyyəti, inzibati dövlət orqanlarının tərbiyə fəaliyyəti və s. sahələrdə
aparılan tədqiqat işlərində geniş istifadə edilir. Pedaqoji müşahidədən təkcə tədqiqatçılar deyil, həm də
tərbiyə və təlimlə bu və digər səviyyədə məşğul olan şəxslər öz fəaliyyətlərini səmərəli təşkil etmək üçün də
istifadə edirlər. Məsələn, hər müəllim dərs dediyi şagirdləri, təlimatçı, işlədiyi insanları, dərnək rəhbəri
dərnək üzvlərini öyrənmək, onların inkişaf səviyyələrini düzgün müəyyənləşdirmək üçün, qabaqcıl
müəllimin iş təcrübəsini öyrənmək məqsədi ilə müşahidələr aparılır. Rejissor - aktyor münasibətlərini üzə
çıxarmaq və ya rejissorun aktyora təsiri vasitələrini öyrənmək üçün rejissorun məşq zamanı fəaliyyəti teatr
tədqiqatçıları müşahidə edilir və s.
Məktəbdənkənar və ya mədəniyyət müəssisələrində aparılan tərbiyə işləri – tədbirlərin uşaqlara,
yaşlılara göstərdiyi təsiri öyrənmək üçün işin təşkili və gedişi üzərində müşahidə aparılır. Müşahidənin
səmərəli və obyektiv aparılması üçün aşağıdakı şərtlərə riayət olunmalıdır; müşahidə məqsədi dəqiq və
aydın olmalıdır; müşahidə obyekti əvvəlcədən myəyyən olunmalıdır; müşahidə zamanı hadisənin gedişinə
heç bir müdaxilə edilməməlidir; müşahidənin nəticələri qeyd edilməli və ümumiləşdirilməlidir.
Müsahibə hər hansı bir pedaqoji məsələni sual-cavab, söhbət vasitəsilə aydınlaşdırmağa deyilir.
Müşahidə zamanı hadisəyə müdaxilə edilmədiyi üçün onun mahiyyəti bəzən tam şəkildə açılmır. Bu nöqteyi
nəzərdən müsahibə əhəmiyyətli yer tutur. Müsahibədən həm mövcud vəziyyəti öyrənmək, həm tədqiqatın
gedişi prosesində, həm də nəticəni aydanlaşdırmaq üçün istifadə edilir. Müsahibə həm yazılı, həm də şifahi
şəkildə aparıla bilər. Hər iki halda nəticə ümumiləşdirilməlidir. Müsahibə təbii və normal psixoloji şəraitdə,
lakonik, məntiqi, aydın cümlələrlə aparıldıqda daha səmərəli nəticə verir. Pedaqoji müsahibə metodundan
pedaqoji gerçəkliyin bütün sahələrində aparılan tədqiqatlar zamanı geniş istifadə edilir.
Pedaqoji eksperiment tədqiq edilən pedaqoji məsələni xüsusi təşkil edilmiş şəraitdə öyrənməyə deyilir.
Tədqiqat zamanı irəli sürülmüş fərziyyə məhz eksperiment vasitəsilə təcrübədən keçirilir, yoxlanılır.
Eksperiment zamanı öyrənilən hadisə, pedaqoji fakt əvvəlki, təbii vəziyyətindən fərqli, tədqiqatçının irəli
sürdüyü fərziyyə əsasında təşkil edilir. Məsələn, təlimə aid aparılan tədqiqat irəli sürülmüş fərziyyə təlim
prosesində tədqiqatçının irəli çürdüyü metod əsasında xüsusi şəraitdə aparılır.
Mədəniyyət müəssisələrində insanların tərbiyəsinin səmərəli təşkilinə aid aparılan tədqiqat işi həmin
müəssisədə tədqiqatçının irəli sürdüyü metod əsasında, təklif etdiyi xüsusi şəraitdə aparılır.
Eksperiment metodu istehsal müəssisələrində işçilərin təkmilləşdirilməsi, yeni bacarıq və vərdişlərə
yiyələnə; inzibati dövlət orqanlarının tərbiyə fəaliyyəti; mədəniyyət, səhiyyə, idman kompleksləri, kütləvi
infformaçiya vasitələrinin tərbiyəvi fəaliyyətinə aid tədqiqat işlərində də tədbiq edilir. Müaisr dövrdə
pedaqoji eksperiment ən aktual problemlərdən biridir.
Pedaqoji eksperiment zamanı tədqiqatçı ona lazım olan şəraiti özü yaradır. Səmərəli nəticə almaq üçün
şəraiti istədiyi zaman dəyişir. Pedaqoji eksperiment üsulundan təqdiqatçılarla yanaşı tərbiyə işi ilə məşğul
olan yaradıcı şəxslər də istifadə edirlər.
Pedaqoji eksperiment üsuluna keçid dövrlərində daha çox ehtiyac vardır. Çünki yeni ictimai-iqtisadi
quruluşa keçid, yeni insan formalaşdırılması prosesi yeni-yeni eksperimentlər qoymağı tələb edir.
Sənədlərin araşdırılması və öyrənilməsi də tədqiqat işində böyük əhmiyyətə malikdir. Təhsil
müəssisələrində təhsil alanların təlim müvəffəqiyyətini, müxtəlif dövrlərdə aparılan tərbiyə tədbirləri,
tərbiyəvi işlərin təşkili, tərbiyə tədbirlərinin formalarını, məktəbkənar tərbiyə müəssisələri, mədəniyyət
müəssisələri, ayrı-ayrı dövrlərdə incəsənətin və digər ictimai təşkilatların apardıqları tərbiyə tədbirləri,
onların insan formalaşdırılması işindəki rolunu öyrənməkdə sənədlər və onların araşdırılması əhəmiyyətli
yer tutur. Həmçinin, pedaqogika tarixinə aid tədqiqatlarda, məktəb və maarif müəssisələrinin yaranması,
təşkili formalarının öyrənilməsində də sənədlər, yazılı ədəbiyyat, arxiv materiallarının öyrənilməsi xüsusi
əhəmiyyətə malikdir.
Tərbiyə olunanların yaradıcılıq fəaliyyətinin öyrənilməsi də əhəmiyyətli pedaqoji tədqiqat
metodlarından biridir. Yaradıcılıq fəaliyyəti dedikdə tərbiyə olunanların çəkdiyi şəkillər, bədii əsərlər, əl
işləri, bədii tikişlər, quraşdırılmış cihazlar, modellər, maketlər, yazılmış musiqi əsərləri, müxtəlif məzmunlu
tablolar və s. nəzərdə tutulur. Tədqiqat işində hər hansı bir məsələnin araşdırılmasında tərbiyə olunanların
bu yaradıcılıq işlərinə də müraciət edilir. Buna xüsusilə insanların asudə vaxtlarının səmərəli təşkilinə aid
aparılan tədqiqat işlərində daha çox ehtiyac olur. Bu metodlardan başqa pedaqogikanın təhlil və tərkib,
induktiv və deduktiv, riyazi hesablama kimi üsulları da mövcuddur ki, tədqiqat prosesində bunlardan da
istifadə edilir.
Yuxarıda qeyd edilən tədqiqat üsulları biri-biri ilə qarşılıqlı əlaqədədir, biri- digərinin mövcudluğunu
təmin edir.
Dostları ilə paylaş: |