Al-lulu vəl-mərcan
Yüklə 5,61 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- “Kitab əhlindən və müşriklərdən inkar edənlər...”. (əl-Bəyyinə1).
- Allahummə Səbbithu Və Cəalhu Hədiyən Məhdiyyən
- Allahummə Əksir Mələhu Və Vələdəhu Və Bərik Ləhu Fimə Əatəytə
- “De: “Bir deyin
- “Şübhəsiz ki, Aişə barəsində yalan xəbər gətirənlər özünüzdən olan bir dəstədir. Onu özünüz
|
1592. Əli İbn Huseyn deyir ki, Yezid İbn Muaviyənin yanından Mədinəyə qayıtdıqda Əlinin oğlu Huseyn öldürüldüyü zaman onları Misvər İbn Məxrəmə qarşıladı. Mənə hər hansı bir ehtiyacın varmı? Varsa onu mənə əmr
136
Qadın bununla oğlanın olduqca nərmənazik olduğunu bildirmişdir. 137
Qadının yanları yekə olduğundan o yerə uzandıqda beli yuxarı qalxmış və uşaqlar əllərindəki narları onun belinin altından o tərəf-bu tərəfə diyirləyirlərmiş. “Fəthul Bari” 9/273.
709 edə bilərsiniz” dedi. Əli: “Xeyr, bir ehtiyacım yoxdur” dedim. Misvər: “Sən Rəsulullahın qılıncını mənə verirsənmi? Çünki mən bu qövmün onu səndən almaqla qələbə çalmasından qorxuram. Allaha and olsun ki, əgər sən onu mənə versən ruhum alınmadıqca bu qılıncı onlara vermərəm. Heç şübhəsiz ki, Əbu Talibin oğlu Əli , Fatimənin üstünə Əbu Cəhlin qızını istəmişdi. Mən o, vaxtlar həddi-buluq yaşına çatmışdım. Minbər üzərinə xütbə verərəkən Peyğəmbərdən eşitdim: “Fatimə məndəndir. Mən onun dini xüsusunda fitnəyə məruz qalmasından qorxuram. Ravi Məhrəm dedi ki: “Sonra Rəsulullah AbduşŞəms oğullarından olan bir kürəkənini (Zeynəbin əri Əbul Ası ) zikr etdi və onu tərif edərək yaxşı xüsusarını dilə gətirdi. O, mənə söz söyləmiş və sözündə doğru çıxmışdı, mənə vəd etmiş və vədini yerinə yetirmişdir. Mən heç bir halalı haram etmir və heç bir haramı da halal etmirəm. Lakin Allaha and olsun ki, Allah Rəsulunun qızı ilə Allah düşməninin qızı əbədiyyən bir (adamın nigahı) altıda birləşməz”. (Buxari 3110, Muslim 6462, 2449/95)
1593. Misvər İbn Məxrəmə demişdir: “(Bir dəfə) Əli, Əbu Cəhlin qızına elçi göndərdi. Fatimə bunu eşidəndə (bərk qəzəbləndi və) Peyğəmbərin yanına gəlib dedi: “Həmqəbilələrin deyəcəklər ki, sən öz qızlarına görə heç qəzəblənmirsən. Əli, Əbu Cəhlin qızı ilə evlənmək istəyir.” Onda Peyğəmbər ayağa qalxıb şəhadət gətirdi və buyurdu: “Sonra isə... Mən qızımı Əbul-Asa ərə verdikdə o mənə söz verdi və sözünün üstündə durdu 138
. Fatimə də mənim ciyərparəmdir. Mən istəmirəm ki, kimsə ona bir pislik etsin. Vallahi, Allahın Elçisinin qızı ilə Allahın düşmənin qızı eyni bir kişinin zövcəsi ola bilməz.” (Bunu eşidəndə) Əli (o qızla) evlənmək fikrindən vaz keçdi.” Digər rəvayətdə Misvər demişdir: “Mən Peyğəmbərin Abduşəms oğullarından olan kürəkənini yad etdiyini, onu qohumluq əlaqələrini saxlamaq xüsusunda tərifləyib belə dediyini eşitmişəm: “O, mənə söz verdi və sözünün üstündə durdu, vəd verdi və vədini yerinə yetirdi” 139 . (Buxari 3729, Muslim 6462, 6463, 2449/95)
138 Peyğəmbər hələ İslamdan əvvəl qızı Zeynəbi Əbul-Asa ərə vermiş və Əbul As da ona Zeynəbdən başqa heç kəslə evlənməyəcəyinə dair söz vermişdir. 139
Əbul As Bədr döyüşündə əsir düşdükdə Peyğəmbər onu azad etmiş, o da ona Məkkəyə qayıdan kimi Zeynəbi Mədinəyə göndərəcəyinə vəd vermiş və vədini yerinə yetirmişdir.
710
1594. Aişə rəvayət edir ki, Peyğəmbər (xəstəliyi zamanı) bütün qadınları toplum olaraq hamısı yanında idilər. Aişə deyir ki, Peyğəmbərin bütün zövcələri yanında olduğu an qızı Fatimə gəldi. Vallahi Yerişi Peyğəmbərin yerişindən heç bir şey ilə fərqlənmirdi. Peyğəmbər qızını gördükdə buyurdu: «Xoş gəlmisən qızım (Mərhəba). Sonra onu sağına yaxutda soluna oturtdu. Qulağına nə isə pıçıldadıqdan sonra qızı ağlamağa başladı. Onun ağladığını görüb qulağına yenə də gizlicə nə isə pıçıldadı. Bu dəfə o güldü. Mən Fatiməyə dedim: «Peyğəmbər bu qədər zövcələrinin içərsində yalnız sənə sir dedikdən sonra sən hələ də ağlayırsan!». Peyğəmbər geddikdən sonra mən soruşdum. Peyğəmbər sənə nə buyurdu: «Mən Peyğəmbərin sirrini ifşa etmərəm». Peyğəmbər dünyasını dəyişdikdən sonra mən Fatimə dən soruşdum: «Üzərindəki haqqım üçün 140 de görüm Peyğəmbər sənə nə buyurdu: «Bəli, indi deyə bilərəm. Birinci dəfə o mənim qulağıma pıçıldadıqda buyurdu: «Hər il Cəbrail mənə bir və ya iki dəfə təkrarladırdı. Ancaq bu dəfə o bunu iki dəfə etdi. Bundan da əcəlimin yaxınlaşdığını başa düşdüm. Allahdan qorx və səbr et. Mən sənin üçün necə də gözəl Sələfəm (keçmişəm). Mən də ağladım. Mənim ağladığımı görüb ikinci dəfə mənim qulağıma pıçıldadı. Ya Fatimə! Mömin qadınların və ya bu ümmətimin qadınlarının seyyidi olmasından razı deyilsənmi (Başqa rəvayətdə: Yaxınlarımdan ilk öncə mənə qovuşan sən olacaqsan)» deyə buyurdu. (Buxari 6286, Muslim 6468, 2450/99)
140
Aişə Peyğəmbərin zövcəsi həm də möminlərin anası olduğu üçün belə deyir.
711 1595. Usamə İbn Zeyd rəvayət edir ki, (bir dəfə) Ummu Sələmə Peyğəmbərin yanında ikən Cəbrail onun yanına gəlib onunla söhbət etdi. O, çıxıb getdikdən sonra Peyğəmbər Ummu Sələmədən soruşdu: “(Bilirsən) o kim idi?” Ummu Sələmə: “Bu Dihyə İbn Kəlbi idi”- dedi. (Sonralar) Ummu Sələmə deyirdi: “Vallahi, Allahın peyğəmbərinin xütbəsini eşidənədək, xütbədə onun Cəbrail olduğunu bildirənədək mən onun Dihya olduğunu hesab edirdim.” (Buxari 3634, Muslim 6469, 2451/100)
1596. Aişə rəvayət edir ki, Peyğəmbərin zövcələrindən bəzisi Peyğəmbərdən: “Hansımız sənə daha tez qovuşacaq?” deyə soruşdular. O: “Əli ən uzun olanınız” deyə cavab verdi. (Belə deyəndə) onlar bir qamış götürüb qollarını ölçməyə başladılar. Ən uzun qollu Səudə idi. (Zeynəb Bint Cəhş vəfat etdikdə) biz başa düşdük ki, uzun əl deyildikdə, sədəqə (vermək) qəsd edilirdi. O, hamımızdan tez Peyğəmbərə qovuşdu. (Həqiqətən,) o, sədəqə verməyi sevirdi.” (Buxari 1420, Muslim 6470, 2452/101)
1597. Ənəs rəvayət edir ki, Peyğəmbər Mədinədə, – zövcələrinin evi istisna olmaqla – Ummu Suleymin evindən başqa heç bir evə girməzdi. (Bunun səbəbini ondan) soruşduqda isə belə demişdir: “Mənim ona yazığım gəlir, onun qardaşı mənimlə bir döyüşdə ikən şəhid olmuşdur.” (Buxari 2844, Muslim 6473, 2455/104)
712
1598. Əbu Musa əl-Əşari deyir ki, mən qardaşımla Yəməndən Məkkəyə gəldiyim zaman bir müddət gözlədim. Bu vaxt bizim ən çox gördüyümüz Abdullah İbn Məsudun Əhli Beytdən bir kimsə olduğunu zənn etməyimiz idi. Çünki biz Peyğəmbərin yanına daima İbn Məsud ilə anasının girdiyini gördük”. (Buxari 3763, Muslim 6480, 2460/110)
1599. Abdullah İbn Məsud demişdir: “Vallahi, mən yetmişdən çox surəni Peyğəmbərin dilindən eşidib öyrənmişəm. Vallahi, Peyğəmbərin əshabələri yaxşı bilirlər ki, mən Allahın Kitabını onların hamısından yaxşı bilirəm və mən onların ən xeyirlilərindənəm.” (Buxari 5000, Muslim 6486, 2462/114)
1600. Abdullah İbn Məsud deyir ki, Ondan başqa heç bir haqq ilah olmayan Allaha and olsun Allahın kitabından elə bir surə nazil olmadı ki, onun harada nazil olduğunu bilməyim, Allahın kitabından elə bir ayə nazil olmadı ki, onun nə haqda nazil olduğunu bilməyim. Əgər kimsə Allahın Kitabını məndən daha yaxşı bildiyini (mənə söyləsələrdi) və onun yanına dəvə ilə gedib çatmaq mümkün olsaydı heç şübhəsiz ki, dəvəyə minib onun yanına gedərdim”. (Buxari 5002, Muslim 6487, 2463/115)
713 1601. Abdullah İbn Amr rəvayət edir ki, Peyğəmbər buyurdu: “Quran oxumağı dörd nəfərdən öyrənin: Abdullah İbn Məsud, Huzeyfənin mövlası Səlimdən, Ubey İbn Kəbdən və Muaz İbn Cəbəldən ”. (Buxari 3760, Muslim 6492, 2464/118)
1602. Ənəs demişdir: “Peyğəmbər zamanında ənsardan olan dörd nəfər Quranı cəm etməklə məşğul idi: Ubey (İbn Kəbə), Muaz İbn Cəbəl, Əbu Zeyd və Zeyd İbn Sabit.”(Hədisi danışan ravi demişdir): “Mən Ənəsdən soruşdum: “Əbu Zeyd kimdir?” Dedi: “Əmilərimdən biridir.” (Buxari 3810, Muslim 6494, 2465/119)
1603. Ənəs rəvayət edir ki, (bir dəfə) Peyğəmbər Ubey (İbn Kəbə) dedi: “Allah mənə: “Kitab əhlindən və müşriklərdən inkar edənlər...”. (əl-Bəyyinə1). Surəsini sənə oxumağı buyurdu.” (Ubey) soruşdu: “O, mənim adımı çəkdi?” Peyğəmbər: “Bəli!” dedi və (Ubey) ağlamağa başladı” (Buxari 3809, 4959, Muslim 1901, 6497, 199/122)
1604. Cabir demişdir: “Mən Peyğəmbərin belə dediyini eşitmişəm: “(Allahın) Ərşi Səd İbn Muazın ölümündən sarsıldı.” (Buxari 3803, Muslim 6500, 2466/124)
714
1605. Bəra İbn Azib rəvayət edir ki, Peyğəmbər ipəkdən (bir neçə) libas hədiyyə edildi. Səhabələr ipəyiə əlləriylə toxunmağa və onun yumşaqlığına heyrət etməyə başladılar. Bu vaxt Peyğəmbər: “Sizlər bu ipəyin yumşaqlığına heyrət edirsiniz? (Vallahi) Sad İbn Muazın (Cənnətdə) olan dəsmalı daha xeyirlidir və ya yumşaqdır” deyə buyurdu. (Buxari 3802, Muslim 6502, 2468/126)
1606. Ənəs demişdir: “(Bir dəfə) Peyğəmbərə ipək cübbə hədiyyə etdilər. Halbuki o, (kişilərə) ipək geyməyi qadağan etmişdi. Camaat bu cübbənin zərifliyinə heyran qaldılar. Peyğəmbər (onların təəccüblə baxdığını görüb) dedi: “Muhəmmədin canı Əlində olan Allaha and olsun ki, Səd ibn Muazın Cənnətdəki dəsmalı bundan da gözəldir.” (Buxari 3248, 2615, Muslim 6505, 2469/127)
1607. Cabir İbn Abdullah deyir ki, atam uhud günü şəhid edildi. Burnu, qulaqları, ətrafı kəsilmiş olaraq gətrilərək Peyğəmbərin qarşısına qoyuldu. Üzəri bir bezlə örtülü idi. Mən atamın üzərini açmaq üçün yanına yaxınlaşdım. Yaxınların buna icazə vermədilər. Sonra bir daha cəhd göstərdim. Yenə də qəbiləm buna icazə vermədi. Bu dəfə Peyğəmbər əmr etdi və örtük qaldırıldı. Bu zaman qadın səsləri eşidildi. Bu qadın kimdir? Orada olanlar: “Amrın qızı və ya bacısı” deyildi. Peyğəmbər: “Bu qadın nə üçün ağlayır? Və ya ağlamasın. Çünki onun cənazəsi qaldırılıncaya qədər mələklər qanadlarıyla onu kölgələməyə davam etdilər” deyə buyurdu. (Buxari 1293, Muslim 6508,
715 2471/129)
1608. Abdullah İbn Abbas rəvayət edir ki, Məkkədə Peyğəmbərin zühur xəbəri Əbu Zərin qulağına çatınca qardaşına: “Heyvanına min, bu vadiyə get və özünə səmadan xəbər gəldiyini söyləyən bu adam haqqında mənə məlumat topla. Danışdığını dinlə, sonra da mənə xəbər gətir!” dedi. Qardaşı yola çıxaraq Məkkəyə gəldi və Peyğəmbərin söylədiklərini dinlədi. Əbu Zərin yanına dönərək: “Onun yaxşı əxlaqı əmr edərkən və elə bir söz söyləyərkən gördüm. Bu söz şeir deyil” dedi. Əbu Zər: “İstədiyim haqda mənə bir şey əldə etmədin! Sonra azuqəsini yığdı və içində su olan bir tuluğunu götürərək Məkkəyə gəldi. Məscidə çatdıqda Peyğəmbəri axtardı, lakin onu tanımırdı və soruşmaqdan da çəkindi. Nəhayət, axşam oldu və yatdı. Əli onu gördü və onun qərib olduğunu başa düşdü. Onu gördükdə arxasınca düşdü, lakin bir-birlərindən heç bir şey soruşmadılar. Nəhayət, səhər olduqda (Əbu Zər) tuluğu və azuqəsini alaraq məscidə çəkildi. O gün belə davam etdi. Peyğəmbəri görə bilmirdi. Nəhayət, axşam oldu. O yenə yatdığı yerə döndü. Əli yenə onun yanına baş çəkdi və: “Bu adama evinin yolunu bilmək zamanı gəlmədimi?” deyərək onu qaldırdı və özü ilə apardı. Bir-birlərindən heç bir şey soruşmadılar. Üçüncü gün gəlincə eyni şəkildə etdi. Əli yenə onu qaldıraraq
716 apardı. Sonra: “Səni bu diyara gətirən nədir?” deyə ondan soruşdu. Əbu Zər: “Məni irşad edəcəyinə əhdi-peyman versən, (dediyini) edərəm” dedi. O da onun dediyi kimi etdi. Bunun üzərinə Əbu Zər ona (nə üçün gəldiyini) xəbər verdi. Əli: “Həqiqətən o haqdır və Allahın Elçisidir. Sabaha çıxdığı vaxt məni təqib et! Mən sənin üçün qorxudacaq bir şey görsəm, su tökərmişəm kimi edəcəyəm, keçib getdikdə arxamca gəl və mənim girdiyim yerə gir!” dedi. Əbu Zər onun dedyini etdi. Əlini təqib edərək yola düşdü. Nəhayət Əli Peyğəmbərin yanına girdi. Əbu Zər də onunla birlikdə girdi. Onun söylədiyini dinlədi və orada müsəlman oldu. Bunun üzərinə Peyğəmbər: “Tayfana dön, əmrim sənə gəlincə onlara xəbər ver!” deyə buyurdu. Əbu Zər: “Nəfsim əlində olan Allaha and içərəm ki, onların arasında bunu qışqıracağam. O, çıxaraq məscidə gəldi və var səsiylə: “Şahidlik edərəm ki, Allahdan başqa ibadətə layiq haqq ilah yoxdur və Muhəmməd Allahın Elçisidir” deyə qışqırmışdı. Müşriklər ayağa durdular və onu yerə sərilənə kimi döydülər. Abbas gələrək onun üzərinə yıxıldı və: “Təəssüflər olsun sizə! Onun Ğifar qəbiləsindən olduğunu və tacirlərinizin Şama gedən yolu bunlardan keçdiyini bilmirsiniz?” deyərək onu müşriklərin əlindən qurtardı. O sabahısı gün yenə bunun kimi etdi. Onlar yenə ayağa durdular və onu döydülər. Yenə Abbas onu qurtardı”. (Buxari 3861, Muslim 6516, 2474/133)
1609. Cərir İbn Abdullah rəvayət edir ki, İslama girdiyim gündən bəri istədiyim heç bir şeyə görə Peyğəmbər mənə (yox) demədi. Məni hər dəfə gördükdə üzümə gülərdi. Bir gün ona at üzərində sabit dayana bilmirəm deyə şikayət etdim. Peyğəmbər əli ilə sinəmə vuraraq buyurdu: “Allahummə
6519, 2475/135)
717
1610. Cərir İbn Abdullah demişdir: “(Bir dəfə) Peyğəmbər mənə buyurdu: “Zul Xələsəni (yox etməklə) mənim qəlbimi rahat etmək istəmirsənmi?” Zul Xələsə Xəsəm qəbiləsində yerləşən, Yəmən kəbəsi adlanan bir bütxana idi. Mən Əhməs qəbiləsindən olan yüz əlli nəfərlik bir süvari dəstədə (oraya) yollandım. Əhməsilər yaxşı at sürən adamlar idi. Mən isə atın belində dura bilmirdim. (Bu vaxt) Peyğəmbər (əli ilə) mənim sinəmə elə bir zərbə vurdu ki, barmaqlarının izi sinəmdə qaldı, (sonra da dua edib) dedi: “Allahım, onu sabitqədəm et, onu doğru yol göstərən və doğru yolda olan (kimsələrdən) et!”. Bundan sonra Cərir bütxanaya getdi və onu darmadağın edib yandırdı. Sonra da Peyğəmbərin yanına adam göndərdi (ki, nə etdiyini) ona xəbər versin. Cəririn göndərdiyi adam (Peyğəmbərə ) dedi: “Səni haqq ilə göndərən Allaha and olsun ki, mən gələndə o (bütxana) haldan düşmüş və ya qotur xəstəliyinə tutulmuş bir dəvə kimi (yanıb qapqara) olmuşdu.”(Cərir) dedi: “Bundan sonra Peyğəmbər əhməsilərdən ibarət olan bu dəstəyə və onlara qoşulanlara (Allahdan) beş dəfə xeyir-bərəkət dilədi.” (Buxari 3020, 4356, Muslim 6521, 2476/137)
1611. İbn Abbas rəvayət edir ki, Peyğəmbər ayaqyoluna girdi və mən onun üçün su qoydum. (Ayaqyolundan çıxdıqdan sonra) Peyğəmbər: “Bunu kim qoydu?” deyə soruşdu. Ona (bu haqda) xəbər verildikdə dedi: “Allahım, dini başa düşməyi ona müyəssər et!” (Buxari 143, Muslim 6523, 2477/138)
718
1612. İbn Ömər demişdir: “Peyğəmbərin sağlığında kimsə yuxu görəndə onu Peyğəmbərə danışardı. Mən də istəyirdim ki, bir yuxu görüm və onu Peyğəmbərə danışım. Peyğəmbərin zamanında mən məsciddə yatırdım, özüm də cavan oğlan idim. Bir dəfə mən yuxuda iki mələyin məni tutub Cəhənnəmə tərəf apardıqlarını gördüm. Baxdım ki, Cəhənnəmin ətrafı (daşdan tikilmiş) su quyusu kimi hörülmüşdür. Bununla yanaşı onun iki dirəyi də var idi. Birdən mən onun içində tanıdığım adamları gördüm və: “Cəhənnəm odundan Allaha sığınıram!” deməyə başladım. (Bu vaxt) qarşımıza bir mələk çıxıb mənə: “Qorxma!” dedi. Mən bu yuxunu Həfsəyə danışdım, Həfsə də onu Peyğəmbərə danışdı. O dedi: “Nə gözəl insandır Abdullah! Kaş ki, gecələr namaz qılaydı.”(Səlim İbn Abdullah deyir ki,) bundan sonra o, gecələr çox az yatardı. (Buxari 1121-1122, 1156, 1157, Muslim 6525, 2479/140)
1613. Ummu Suleym kiçik Ənəsi Peyğəmbər yanına gətirərək dedi: “Ənəs (bu gündən) sənin xidmətçindir, onun üçün dua et!”. Peyğəmbər: “Allahummə Əksir Mələhu Və Vələdəhu Və Bərik Ləhu Fimə Əatəytə”. (Buxari 6378, 6344, 6381, Muslim 6527, 2480/141)
1614. Ənəs rəvayət edir ki, Peyğəmbər mənə sir olaraq bir şeylər söylədi. Ondan sonra bu sirri heç kimsəyə xəbər vermədim. Onu məndən Ummu Suleymdə soruşdu, lakin ona da xəbər vermədim”. (Buxari 6289, Muslim 6534, 2482/146)
719 Abdullah İbn Sələmin Fəziləti
1615. Səd İbn Əbu Vəqqas demişdir: “Mən Peyğəmbərin Abdullah İbn Səlamdan başqa yer üzündə gəzən heç bir kimsəyə: “O, Cənnət əhlindəndir!” dediyini eşitməmişəm. Onun barəsində bu ayə nazil olmuşdur: “De: “Bir deyin görək, əgər bu Quran Allah tərəfindəndirsə və siz də onu inkar etmisinizsə, İsrail oğullarından da bir şahid onun bənzərinə şahidlik edib iman gətiribsə, siz isə təkəbbür göstərmisinizsə, zülm etmiş olmazsınızmı? Allah zalımları doğru yola yönəltməz!”. (əl-Əhqaf 10). (Buxari 3812, Muslim 6535, 2483/147)
1616. Abdullah İbn Səlam demişdir: “Peyğəmbərin zamanında mən bir yuxu gördüm və bu yuxunu ona danışdım. Yuxuda gördüm ki, bir bağın içindəyəm.” (Abdulla İbn Səlam) bağın geniş və yaşıl olduğunu vəsf etdikdən sonra dedi: “Bağın ortasında aşağı tərəfi yerdə olan, yuxarı tərəfi isə göyə çatan bir dəmir dirək, dirəyin də başında bir tutqac var idi. Kimsə mənə dedi: “Çıx yuxarı!” Dedim: “Bacarmaram!” Bu vaxt yanıma bir xidmətçi gəlib arxa tərəfdən mənim paltarımın ətəyini qaldırdı və mən (dirəyə) çıxmağa başladım. Haçandan-haçana dirəyin başına çatıb tutqacdan yapışdım. (Yenə) kimsə mənə: “(Tutqacdan) möhkəm yapış!” dedi və mən yuxudan oyandım. Baxdım ki, həmin tutqac əlimdə qalmışdır. Mən bu (hadisəni) Peyğəmbərə danışdım. Peyğəmbər: “(Gördüyün) o bağ – İslam dinidir, dirək – İslamın dirəyidir, tutqac – ən etibarlı dəstəkdir, (bu da o deməkdir ki,) sən son nəfəsinə qədər müsəlman kimi qalcaqsan.” (Buxari 3813, Muslim 6536, 2484/147)
720 Həssən İbn Sabitin Fəziləti
1617. Sad İbn Museyyib deyir ki, Həssən İbn Sabit məscidə şer söylədiyi zaman Ömər içəri daxil oldu (bu Ömərin xoşuna gəlmədi). Həssən: “Mən vaxtıyla bu məsciddə səndəndə xeyirli bir kimsə olduğu zaman şer söyləmişəm” dedi və Əbu Hureyrəyə yönələrək: “Allah xatirinə, Peyğəmbərin mənə: “Onlara (müşriklərə) cavab ver. Allahummə! Onu Ruhul Quds ilə qüvvətləndir” deyərkən eşitdinmi?”. O da: “Bəli” deyə cavab verdi. (Buxari 3212, Muslim 6541, 2485/152)
1618. Bəra İbn Azib rəvayət edir ki, Peyğəmbər (kafirlərin cavabını vermək üçün) Həssana deyərdi: “Onlara şeirlə cavab ver! (Arxayın ol) Cəbrail də səninlədir.” (Buxari 3213, 4123, Muslim 6542, 2486/153)
1619. Aişə demişdir: “Həssan (öz şeiri ilə) müşrikləri gülünc vəziyyətdə qoymaqla yerinə oturtmaq üçün Peyğəmbərdən izn istədi. Peyğəmbər soruşdu: “Bəs mənim əsil-nəsəbim necə olacaq?”. Həssan: “Tük xəmirin içindən çıxarıldığı kimi, mən səni onların arasından çıxaracağam 141 ”. Ravi deyir ki: “Həssəni Aişənin yanında təhqir etdikdə Aişə: “Həssənə söymə! Çünki o, Peyğəmbəri müdafiə edərdi” dedi. (Buxari 3531, Muslim 6544, 2487/154)
141 Burada Həssan Peyğəmbərin dədə-babalarının adını çəkməyəcəyini, onları təhqir etməyəcəyini bildirmişdir.
721 1620. Masruq rəvayət edir ki, Aişənin yanına daxil oldum, yanında Həssən İbn Sabit vardı. Ona şeir oxuyur, öz beytlərindən qəzəllər söyləyirdi. (Belə dedi):“İffətlidir, ağıllıdır, heç bir şübhə ilə ittiham oluna bilməz. Dedi qodu və iftirayla sabaha çıxılmaz”. Bunun üzərinə Aişə: “Lakin sən belə deyilsən! (yəni qeybət etdin və iftiraçıların sözlərinə uydun)” deyə buyurdu. Masruq, Aişəyə: “Yanına girmək üçün ona nə üçün icazə verirsən? Halbuki Allah: “Şübhəsiz ki,
“Korluqdan daha şiddətli əzab nə ola bilər? O, Peyğəmbəri (və İslamı şerlərilə) müdafiə edər, yaxud qoruyardı” dedi. (Buxari 4145, 4146, Muslim 6546, 2488/155)
1621. Aişə demişdir: “Həssan (öz şeiri ilə) müşrikləri gülünc vəziyyətdə qoymaqla yerinə oturtmaq üçün Peyğəmbərdən izn istədi. Peyğəmbər soruşdu: “Bəs mənim əsil-nəsəbim necə olacaq?”. Həssən: “Tük xəmirin içindən çıxarıldığı kimi, mən səni onların arasından çıxaracağam” (Buxari 3531, 4144, 6150, Muslim 6550, 2490/157)
Yüklə 5,61 Mb. Dostları ilə paylaş:
|