həyatda rast gəlinən, ən geniş yayılmış iki pozuntunu – depressiya və həyəcanı araşdırmağa
çalışacağıq. Belə bir hadisəni nəzərdən keçirək: oğlan sevdiyi qızın telefon zəngini gözləyir,
təsəvvürləri daxildir. Ikincisi şərti və mümkün
15
qədər keyfiyyətlərim yoxdur” məzmunlu birinci idrak sxemi ilə və “əgər səni sevmirlərsə, həyat
mənasızdır” məzmunlu ikinci sxemlə bağlıdır. Bu sxemləri hazırda baş verən hadisələrlə
əlaqələndirərkən cavan oğlan tipik məntiqi səhvlərə yol verir. Beləliklə, o, özünə qarşı
münasibətdə (“mən heç bir əhəmiyyəti olmayan adamam”), ətrafına qarşı münasibətdə (“o, məni
heç vaxt sevməyib”, “məni heç nə sevindirmir”) və gələcəyə münasibətdə (“mən heç vaxt
xoşbəxt olmayacağam”) mənfi nəticəyə gəlir. Bunların hamısı insanı ruh düşkünlüyünə düçar
edir. O, heç bir işlə məşğul olmaq istəmir, tanışlardan qaçır və sosial mühitdən təcrid olunmağa
can atır.
Başqa bir misal – bir nəfər vacib səfərə çıxmalıdır. Lakin onun yaddaşında əvvəlki səfərlə bağlı
xoşagəlməz təəssüratlar saxlanmışdır. Bu təəssüratlar öz növbəsində zəif uyğunlaşma xarakterli
olan “yad (qərib) yerdə mən köməksiz oluram” adlı idrak sxeminin fəallaşmasında iştirak edir.
Sonra verilmiş sxemi indiki səfərə tətbiq edən inteqrasiya prosesi baş verir. Beləliklə, həmin
adam “mən heç yerə getməyə hazır deyiləm” (özünə qarşı münasibət), “məni tamamilə yad
insanlar əhatə edəcək” (ətraf mühitə münasibət), “səfərin nəticələri haqqında heç nə demək
mümkün deyil, hər şey çox pis qurtara bilər” (gələcəyə ümidsizlik) kimi nəticələrə gəlir. Bu
fikirlər onu təşvişə salır və çaşqınlığa səbəb olur. Bütün bunlar insanın davranışında hərəki
nigarançılıq şəklində özünü göstərir və o, səfərin başlayacağı vaxtı uzaqlaşdırmağa (və ya təxirə
salmağa) çalışır.
Davranış, əhval-ruhiyyə və koqnitiv nəticə arasındakı əks əlaqənin olduğunu göstərən oxlara
diqqət yetirmək istərdik. Bu komponentlər həmişə bir-birini möhkəmləndirir və koqnitiv
prosesin digər komponentləri ilə qapalı dövrə əmələ gətirir. Bunlar koqnitiv sxemin saxlanılması
və müəyyən şəraitdə yenidən canlanacağını göstərir.
Koqnitiv-bihevioterapiya (KBT)
Son illərdə koqnitiv – bihevioterapiya, psixoterapiyanın müasir metodları arasında önəmli
yerlərdən birini tutur. Bu, onunla əlaqədardır ki, psixoterapevtik təsirin digər üsulları
iləmüqayisədə KBT bir sıra üstünlüklərə malikdir. İlk növbədə, bu üsulun universal xarakter
daşımasını, yəni nəinki zəif həyəcanlı pozuntularda, eləcə də ağır davranış pozuntularında, hətta
sizofreniyada istifadə edildiyini qeyd etmək lazımdır. Bundan başqa KBT-nın dəqiq məqsədi və
konkret (digər terapiya formalarına nisbətən çox qısa) müddəti vardır. Həmçinin psixoterapevtin
şəxsi keyfiyyətləri burada başlıca rol oynamır. Bu üsul psixoterapiyanın digər formaları və
dərman terapiyası ilə yaxşı uyğunlaşır. Nəhayət, KBT-də istifadə olunan terapevtik üsulların
geniş imkanları pasiyentin ətraf mühitə olan münasibətinə hərtərəfli təsir göstərməyə şərait
yaradır.
KBT Levinson, Volpe Ayzenk tərəfindən işlənmiş bihevio-terapevtik üsulların, Bek, Elis və
Mihenbaum tərəfindən təklif olunmuş koqnitiv terapiyanın üsulları ilə uyğunlaşdırılıb
işlənməsinə əsaslanır. Bu terapiya formasının hər ikisi sərbəst istifadə oluna bilər, lakin onlardan
daha çox kompleks şəkildə istifadə olunur. Davranış pozuntularının üstünlük təşkil etdiyi nəzərə
çarparkən, bihevioterapiyanın üsulları əsas götürülür, koqnitiv terapiya isə tamamlayıcı vasitə
kimi istifadə olunur. Təfəkkür prosesində baş verən pozuntuların və emosional pozuntuların
16
dominantlıq təşkil etdiyi hallarda isə koqnitiv terapiya əsas, bihevioterapiya isə köməkçi rol
oynayır.
Bihevioterapiya əməliyyatları
Proqressiv relaksasiya texnikası. Qeyd olunduğu kimi həyəcan relaksasiyasının
formalaşmasında əzələ gərginliyi və vegetativ pozuntular mühüm əhəmiyyətə malikdir. Ona görə
də, skelet əzələlərinin tonusunun enməsinə və tənəffüsün rənziminə yönəlmiş xüsusi məşqlərdən
istifadə həyəcanın zəifləməsinə kömək edir. Əməliyyat əzələlərin boşalmasını təmin edən
məşqlərin müntəzəm olaraq yerinə yetirilməsi ilə başlayır, sonra o, stress halının qarşısının
alınmasına yönəldilir. Bu üsuldan yuxsuzluğun müalicəsində, psixosomatik pozuntularda
(məsələn, hipertoniyanın başlanğıc mərhələlərində) və digər funksional pozuntulardan istifadə
olunur.
Ekspozisiya texnikası allerqologiyada istifadə olunan desensibilizasiya prinsiplərinə
əsaslanır. Əvvəlcə, qorxu hissi yaradan müxtəlif hadisələr araşdırılır və onların törətdiyi affektin
şiddətlənmə ardıcıllığı siyahısı tərtib edilir. Sonra, tədricən bir qədər yüngül hadisələrdən daha
ağır hadisələrə doğru ya reallıqda, ya da hadisələri təsəvvür etməklə pasiyent öz vəziyyətini
idarə etməyi öyrənir. Məsələn, metro ilə hərəkət etməkdən qorxan adam birinci eskalatordan
düşməyi öyrənir, sonra qısa məsafəyə yerdəyişmə edir, daha sonra isə axırıncı dayanacağa qədər
gedir. Ekspozisiyanın alternativ üsulları da vardır:”yükləndirmə” üsulu qorxu reaksiyası
zəifləyənə qədər psixi travma törədən hadisə dəfələrlə təkrarlanır və “daxili partlayış” baş verən
mərhələyə çatdırılır.
Siqnal texnikası şərti refleks yaratmaq üçün təyin edilir. Məsələn, enurezi olan xəstələrdə
zənglə bağlı olan xüsusi ötürücüdən istifadə olunur. Sidik iifrazı zamanı zəng çalınır və xəstə
oyanır. Bir müddətdən sonra onda klassik şərti refleks yaranır. Beləliklə, xəstə sidik ifrazına
çağırış olarkən artıq zəngsiz oyanır və ya sidik xaric etmədən sakit yaranır.
Dostları ilə paylaş: