Amid Səlimoğlu “Ruhilər”
Yüklə 1,85 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
Amid Səlimoğlu Bəyaz Dəhliz
7 Yemək yedikdən sonra Yasəmən Rüfəti yatızdırmaq üçün otağına apardı. Aytac isə dərslərini oxumağa getmişdi. Sabah yenə dərs var idi. Sabir isə mətbəxdə oturmuşdu. Edəcək bir işi yox idi. Fikirli halda sabahı düşünürdü. Əslində sabahı deyil, birisigünü də, o biri günü də, bir həftə sonranı da, bir ay sonranı da düşünürdü. Düşünə-düşünə dəliyə dönmüşdü. Çıxış yolları axtarır, axtardığı yollarda itib batırdı. Kömək olacaq bir düz-əməlli fikir tapa bilmirdi. Rayondan gələndən bu günə kimi bir çox işdə çalışmışdı. Ancaq heç birinin ömrü uzun olmamışdı. İşləri heç cür gətirmirdi. Sonuncu işindən isə səkkiz ay idi ki, çıxmışdı. Pandemiya çalışdığı şirkətdən də təsirsiz ötməmişdi. Şirkət məcbur olub işçilərin bir çoxunu işdən çıxarmışdı. Onların içində Sabir də vardı. Bu səkkiz ay Sabirə kabus kimi gəlirdi. Bütün günü iş axtarır, ancaq yenə əliboş qayıdırdı, evinə. Evdə tək çalışan Yasəmən idi. O da evlərə təmizliyə gedirdi. Qazandığı pulla da birtəhər keçinib gedirdilər. Sabiri bu hal daha çox sıxırdı. Əlindən isə bir şey gəlmirdi. Özünü aciz hiss edirdi. Daha doğrusu, hiss etmirdi, aciz olduğunu qəbul etmişdi. Yoxsa bir insan niyə bu qədər işsiz qalsın ki?! Bir neçə saat eləcə mətbəxdə oturub qarşısındakı stəkanla oynadıqdan sonra yatmaq vaxtının gəldiyini görüb ayağa qalxdı. Uşaqlar Amid Səlimoğlu Bəyaz Dəhliz 8 çoxdan yatmışdı. Bircə Yasəmən həyətdə yuduğu paltarları sərirdi. Paltaryuyan maşınları olmadığından paltarları əllə yuyurdu. Bu da həm əziyyətli idi, həm də çox vaxt aparırdı. Mətbəxdən çıxıb yataq otağına girdi. Əynini dəyişib xəstə adamlar kimi yerinə uzandı. Bir qədər sonra Yasəmən də yanına gəldi. – Paltarları sərdim. Çox Şükür işimi qurtara bildim. Elə bilirdim, çatdıra bilməyəcəm. – O da Yatağa uzandı. Yasəmən yatağa uzandıqdan sonra Sabirin dinməzcə divarı izlədiyini gördü. O da başa düşürdü ki, həyat yoldaşı “bugünlərdə” çox düşüncəlidir. Ona görə də birazda ona yaxınlaşaraq başını çiyninə söykədi. – Niyə narahat olursan? Hər şey yaxşı olacaq. – Sən elə deyirsənsə, olsun. – Sabir gülümsəyərək dedi. – Hə Vallah. Hər ailədə çətinlik olur. Axır- əvvəl bir yol tapıb çətinlikdən çıxacağıq. – Nə bilim, ay Yasəmən. Neçə aydır, işsizəm. Əlimə bir qəpik də dəyməyib. Çörək belə ala bilmirəm. Sən işləyirsən... – Elə şey demə! – Yasəmən onun sözünü kəsərək dedi. – Mən ya sən. Nə fərqi var? Bugün mən sənin üçün, sabah da sən mənim üçün. Biz bir ailəyik axı. Amid Səlimoğlu Bəyaz Dəhliz 9 – Düz deyirsən. – Sabir onun xətrinə dəymək istəmirdi. – Həm belə çox istəyirsən, işləyəndə borcumu qaytararsan qurtarıb gedər. – Gülərək dedi. – Daha denən, dağlar qədər borcum var ki. – Sabir də gülməyə başladı. – Sən narahat olma. Təki canımız sağlam olsun. Qalan şeylər düzələn şeydi. Bugün Pakizə xala deyirdi ki, bir qohumları var, xaricdə yaşayır. Varlı adamdılar, ancaq uşaqları xəstədir. Yazıq heç yerindən tərpənə də bilmir. O qədər var-dövlət, gəl ki, bir oğulları var, o da xəstə. Ona görə də, Şükür edək. Canımız sağlam olsun, qalan bütün çətinliklər gəlib gedəndir. – Elədir. – Hə. – Aytac interneti necə elədi? O dəfə deyirdi, nəsə köçürməli idi. – Sabir söhbəti dəyişdirdi. – Heç nə. Qonşunun internetindən istifadə edir. Sağ olsunlar, kodu dedilər. Aytac da nə lazımdırsa, ordan köçürür. – İndi uşaqlara internet də lazımdır. Hər şeyi elə ordan öyrənirlər. Bütün məhəllə qoşdurub, bir bizdən başqa. – Bugün ev yiyəsi də gəlmişdi. Pul üçün. – Sən nə dedin? |