Stiven Kinq Yaşıl Mil

www.vivo-book.com 

 

512 

Eleyn  əlindəki  məcməyini  mənim  qabağıma  qoyub  özü  də 

masanın arxasında oturanda, mən bərkdən ah çəkərək nəfəsimi dərdim.  

–  Sənin nəvən doğrudanmı Palatanın spikeridir? 

–  Hə, elədir ki var. 

–  Bəs onda sən burada nə edirsən? 

–    Berd  Dolan  kimi  tarakanın  dərsini  vermək  üçün  Ģtatın 

qanunverici  orqanının  spikeri  olmaq  kifayət  qədər  böyük  vəzifədir, 

amma  bu  vəzifə  onu  kifayət  qədər  varlı  bir  adam  eləmir.  –  Eleyn 

gülərək  dedi.  –  Bundan  da  əlavə,  mənim  burada  qalmaqdan  xoĢum 

gəlir. Ətrafımdakı insanları da xoĢlayıram.  

–    Mən  bunu  bir  iltifat  kimi  qəbul  edirəm,  –  deyə  mən  cavab 

verdim.  

–    Pol,  sən  yaxĢısanmı?  Çox  yorğun  görünürsən.  –  Eleyn 

masanın  üstündən  əlini  uzadıb  alnıma  tökülmüĢ  saçlarımı  kənara 

itələdi. Onun qıc olmuĢ barmaqlarının toxunuĢu sərin və həzverici idi. 

Mən  bir  anlıq  gözlərimi  yumdum.  Gözlərimi  açanda  isə  mən  öz 

qərarımı vermiĢdim.  

–  Hə, qaydasındayam, – dedim. – Və, demək olar ki, öz yazımı 

bitirmiĢəm.  Eleyn,  sən  mənim  yazdıqlarımı  oxumaq  istəməzdinmi?  – 

Mən  tələm-tələsik  bir  yerə  yığaraq  əzdiyim  vərəqləri  ona  uzatdım. 

Böyük ehtimalla onların sırası da pozulmuĢ olmalı idi,  – Dolan məni 

həqiqətən  qorxutmuĢdu  –  amma  vərəqlər  sıra  ilə  nömrələnmiĢdi  və 

Eleyn çox asanlıqla onları yenidən sıra ilə düzə bilərdi.  

www.vivo-book.com 

 

513 

Eleyn  ona  uzatdığım  vərəqləri  götürmədən  fikirli-fikirli  mənə 

baxdı. 

–  Sən yazını bitirdinmi? 

–    Burada  olanları  bitirmək  üçün  günortayadək  oxumalı 

olacaqsan, – mən dedim, – Əlbəttə ki, əgər xəttimi oxuya bilsən.  

O, nəhayət ki, vərəqləri alıb baxdı. 

–    Sənin  çox  gözəl  xəttin  varmıĢ,  hətta  əlin  yorulanda  belə,  – 

Eleyn dedi. – Bunu oxumaqda heç bir çətinliyim olmayacaq.  

–  Sən bunları oxuyub qurtarınca, mən qalan hissəsini də bitirmiĢ 

olacağam,  –  mən  dedim.  –  Qalan  hissəni  də  təxminən  yarım  saata 

oxuyub bitirərsən. Sonra isə... görək hələ də sənin üçün maraqlıdırsa... 

sənə bir Ģey göstərmək istərdim.  

–    Bu  sənin  səhərlər  və  bəzən  də  günortalar  getdiyin  yerlə 

əlaqədardır?  

Mən baĢımı yırğaladım.  

O,  oturub  mənim  dediklərimi  kifayət  qədər  uzun  müddət 

düĢündü, sonra isə öz-özünə baĢını yırğaladı və vərəqləri əlinə alaraq 

ayağa qalxdı.  

–    Mən  həyətə  çıxacağam,  –  o  dedi.  –  GünəĢ  bu  səhər  yaxĢı 

isidir.  

–  Əjdaha isə məğlub edilib, – mən dedim. – Bu dəfə gözəl bir 

xanım tərəfindən. 

www.vivo-book.com 

 

514 

Eleyn gülümsədi və mənə tərəf  əyilərək məni həmiĢə titrəməyə 

məcbur edən həssas yerimdən, qaĢımın üstündən öpdü.  

–    Ümid  edək  ki,  bu  belədir,  Eleyn  dedi.  –  Amma  öz 

təcrübəmdən  bilirəm  ki,  Bred  Dolan  kimi  əjdahaların  öhdəsindən 

gəlmək o qədər də asan iĢ deyil. – Eleyn elə bil nədənsə tərəddüd etdi. 

– Sənə uğurlar, Pol. Ümid edirəm ki, sənə əzab verən hər nədirsə, ona 

qalib gələ biləcəksən. 

–    Mən  də  ümid  edirəm,  –  deyə  cavab  verdim  və  Con  Koffi 

haqqında düĢündüm. “Mən heç nə edə bilmədim – Con demiĢdi. Mən 

cəhd etdim, amma artıq çox gec idi.” 

Eleynin  gətirdiyi  qayğanağı  yedim,  meyvə  Ģirəsini  içdim, 

qızarmıĢ  çörəyi  isə  sonraya  saxladım.  Yenidən  qələmi  əlimə  alıb 

yazmağa baĢladım və ümid edirdim ki, bu artıq sonuncu dəfədir. 

Sonuncu bir mil. 

YaĢıl mil.  

 

 

 

2 

 

 

Həmin  axĢam  biz  Conu  “E”  blokuna  geri  gətirəndə,  oradakı 

araba  artıq  dəbdəbə  yox,  zərurət  idi.  Mən  inanmıram  ki,  Con  Koffi 

www.vivo-book.com 

 

515 

tuneli  öz  gücü  ilə  keçə  bilərdi;  çömbələrək  yerimək  belini  Ģax  tutub 

yeriməkdən daha çox güc sərf etməyi tələb edir və tunelin tavanı Con 

Koffi  kimilər  üçün  həddən  artıq  alçaq  idi.  Mən  Conun  orada  yıxılıb 

qala biləcəyi haqqında düĢünmək belə istəmirdim. Biz bunu necə izah 

edərdik,  onsuz  da  Persiyə  nə  üçün  dəli  köynəyi  geyindirməyizi  və 

onun nə üçün karser kamerasına atdığımızı izah etməli olacaqdıq?  

Lakin, Allaha Ģükürlər olsun ki, bizim tuneldə arabamız vardı və 

biz  Conu  anbar  otağına  çıxan  pilləkənlərə  tərəf  apararkən,  o  özünü 

sahilə  atmıĢ  kit  kimi,  arabanın  üstündə  uzanmıĢdı.  Biz  pilləkənlərə 

çatanda, o, arabadan düĢdü, yerində bir neçə dəfə ləngər vurdu və ağır-

ağır nəfəs alaraq və baĢını aĢağı dikərək sakitcə dayandı. Onun dərisi 

elə  bozarmıĢdı  ki,  elə  bil  ki,  o,  unun  içinə  uzanıb  ora-bura 

yuvarlanmıĢdı. Mən düĢündüm ki, günortaya biz onu lazaretə aparmalı 

olacağıq... əgər, əlbəttə, ölməyib sağ qalsa.  

Brutus gülümsəməyə çalıĢaraq ümidsizlik dolu baxıĢlarını mənə 

zillədi. Mən də ona eynilə cavab verdim.  

–    Biz  onu  yuxarı  apara  bilmərik,  biz  yalnız  ona  kömək  edə 

bilərik,  –  mən  dedim.  Sən  onun  sağ  qolunun  altına  gir,  mən  isə  sol 

qolunun. 

–  Bəs mən? – deyə Harri soruĢdu.  

–    Sən  də  arxamızca  gəl.  Görsən  ki,  o,  arxası  üstə  yıxılmaq 

istəyir, onu kürəyindən tutub irəli itələyərsən.  

www.vivo-book.com 

 

516 

–  Əgər bu alınmasa, onda onun yıxılacağı yerə çömbələrsən və 

bu  yolla  da  yerə  çırpılmasını  yumĢaldarsan,  –  deyə  Brutus  Harriyə 

sataĢdı.  

–    Ġlahi,  –  deyə  Harri  astadan  inildədi.  –  Sən  elə  məzəlisən  ki, 

Orfey teatrlarında səhnəyə çıxmalısan.  

–    Mənim,  sadəcə,  yumor  hissim  var,  vəssalam,  –  Brutus  qeyd 

etdi. 

Nəhayət, biz Koffini pilləkənlər ilə yuxarı qaldıra bildik. Mənim 

ən qorxduğum Ģey onun qəfildən huĢunu itirə biləcəyi idi, amma  belə 

bir Ģey baĢ vermədi.  

–  Mənim yanımdan keçib irəli get və bax gör anbarda kimsə var 

ya yox, – mən təngnəfəslikdən boğula-boğula Harriyə dedim. 

–    Əgər  orada  kimsə  varsa,  mən  nə  deməliyəm?  –  mənim 

qoltuğumun  altında  keçərkən,  Harri  soruĢdu.  –  “Eyvondan  sizə  zəng 

var” – deyim və sonra geri qayıdım? 

–    Özünü  olduğundan  ağıllı  göstərməyə  çalıĢma,  –  Brutus  ona 

çımxırdı.  

Harri ehtiyatla qapını aralayıb baĢını içəri saldı. Mənə elə gəldi 

ki, o bu vəziyyətdə saatlarla qaldı. Nəhayət, o, baĢını çıxarıb bizə tərəf 

döndü, onun üzündə, demək olar ki, sevinc ifadəsi vardı.  

–  Sahil təmizdir. Hər yanda sakitlik hökm sürür.  

–    Ümid  edək  ki,  elə  belə  də  davam  edəcək,  –  Brutus  dedi.  – 

Gedək, Con Koffi, biz demək olar ki, evə çatmıĢıq. 

www.vivo-book.com 

 

517 

O, anbar otağından bizim yardımımız olmadan keçə bildi, amma 

mənim  kabinetimə  gedən  üç  pillədən  qalxması  üçün  biz  ona  kömək 

etməli  olduq  və  balaca  qapıdan  onu  az  qala  itələyərək  içəri  soxduq. 

Koffi  yenidən  ayağa  qalxanda,  o,  xırıldayaraq  nəfəs  alırdı,  onun 

gözləri  isə  ĢüĢə  kimi  parıldayırdı.  Biz  Melindanın  otağına  girib  onu 

balıĢlara söykənərək oturmuĢ vəziyyətdə gördüyümüz vaxt ağzının sağ 

tərəfi əyildiyi kimi, Koffinin də ağzının sağ tərəfi aĢağı sallanırdı. 

Din  bizim  səsimizi  eĢidib  YaĢıl  Milin  baĢ  tərəfində  qoyulmuĢ 

növbətçi masasının arxasından duraraq yanımıza gəldi. 

–    Allaha  Ģükürlər  olsun!  Elə  düĢünürdüm  ki,  bir  də  geri 

qayıtmayacaqsınız,  mən  az  qala  özümü  inandırmıĢdım  ki,  ya  sizi 

yaxalayıblar ya da rəis Murs sizi güllə ilə vurub ya da... – Conu görən 

kimi, o, sözünü yarımçıq kəsərək susdu. – Aman Allah! Ona nə olub 

belə? Elə bil bu dəqiqə öləcək!  

–  Onun  ölmək  fikri  yoxdur...  düz  demirəmmi,  Con?  –  Brusuts 

dedi və gözlərini ağardaraq Dinə iĢarə etdi.  

–    Əlbəttə  ki,  yox,  mən,  əslində  “öləcək”  demək  istəmirdim,  – 

deyə Din əsəbi bir tərzdə astadan güldü. – Lakin lənət Ģeytana... 

–    Fikir  vermə,  –  deyərək  mən  onun  sözünü  kəsdim.  –  Kömək 

elə onu kamerasına aparaq. 

Biz  yenə  dağı  –  bu  dəfə  dağ  milyon  illər  ərzində  eroziyaya 

məruz  qalmıĢ  kimi,  həm  baĢı  yastılaĢmıĢ,  həm  də  çox  kədərli 

görünürdü – ətrafındakı təpəciklər kimi onu dövrəyə aldıq. Con Koffi 

www.vivo-book.com 

 

518 

çox  siqaret  çəkən  qoca  kimi  ağzından  nəfəs  ala-ala  çox  ləng  gedirdi, 

amma yenə də gedirdi.  

–    Bəs  Persi  necədir?  –  deyə  mən  soruĢdum.  –  Çox  hay-küy 

salmadı ki? 

–  Əvvəlcə, bir az səs-küy saldı, – deyə Din cavab verdi. – Onun 

ağzına bağladığınız yapıĢqanlı lentin altından nəsə bağırmağa cəhdlər 

elədi, yəqin bizi söyürdü.  

–  Allahın mərhəmətidir ki, – deyə Brutus dilləndi, – bizim incə 

qulaqlarımız bu söyüĢlərdən uzaq olub.  

–  Ondan sonra isə arada bir qatır kimi qapını təpikləyib. – Din 

bizi  görməyinə  elə  Ģad  idi  ki,  elə  hey  üyüdüb  tökürdü.  Onun  tərdən 

parlayan  eynəyi  burnunun  ucuna  sürüĢmüĢdü  və  o,  barmağı  ilə  onu 

yuxarı  itələdi.  Biz  Uortonun  kamerasının  yanından  keçdik,  bu  heç 

nəyə dəyməz gənc adam kürəyi üstə uzanıb suzafon – mis musiqi aləti 

tuba kimi xoruldayırdı. Bu dəfə onun gözləri açıq deyildi.  

Din mənim ona baxdığımı görəndə, güldü. 

–    Bu  adamla  heç  bir  problem  olmadı.  Çarpayısına  uzandıqdan 

sonra  bir  dəfə  belə  qımıldanmayıb.  Elə  bil  ölüb.  Persinin  arada  bir 

qapıya  atdığı  Ģıllaqlara  gəlincə,  heç  o  da  mənim  vecimə  olmayıb. 

Düzünü desəm, mən hətta buna sevinirdim də. Əgər o, ümumiyyətlə, 

heç bir səs çıxarmasaydı, sizin onun ağzına bağladığınız lentdən onun 

boğulduğunu  düĢünərək  narahat  olardım.  Amma  ən  təəccüblüsü  bu 

deyil.  Bilirsinizmi  ən  təəccüblüsü  nədir?  Buralar,  Yeni  Orleanda 

www.vivo-book.com 

 

519 

Tövbə Həftəsi səhəri kimi sakitlik idi! Bütün gecə ərzində buraya heç 

kimi  gəlmədi!  –  Bu  son  sözləri  o,  böyük  fərəh  hissi  ilə  söylədi.  Biz 

bunu qəzasız-bəlasız bitirə bildik, uĢaqlar! Biz bunu elədik! 

O,  birdən  bizim  bu  komediyanı  kimin  üçün  oynadığımızı 

xatırlayaraq Melindanı xəbər aldı: 

–    O  necədir?,  –  həmin  an  biz  Con  Koffinin  kamerasına 

çatmıĢdıq. Dinin: “Biz bunu qəzasız-bəlasız bitirə bildik, uĢaqlar... biz 

bunu  elədik.”  –  deyə  söylədiyi  sözlər  hələ  indi  bizim  Ģüurumuza 

çatırdı.  

–    Bu  da...  demək  istəyirəm  ki...  siçanla  olduğu  kimi  oldu?  – 

deyə  Din  soruĢdu.  O,  bir  anlıq  Delakrua  ilə  Mister  Cinqlzın  qaldığı 

kameraya,  sonra  isə  siçanın  gəldiyi  güman  edilən  karser  kamerasına 

tərəf baxdı. Onun səsi qəfildən alçaldı, insanların səsi, adətən, kilsəyə 

girəndə, belə alçalır. – Orada da... – O, çətinliklə udqundu. – Bura bax, 

mənim nə demək istədiyimi sən baĢa düĢürsən. Orada da möcüzə baĢ 

verdimi?  

Biz  üçümüz  artıq  bizə  məlum  olan  Ģeyi  təsdiqləmək  üçün  bir-

birimizlə baxıĢdıq. 

–    O,  demək  olar  ki,  Melindanı  lənətə  gəlmiĢ  qəbirin  içindən 

çıxardı. Bax o bunu etdi, – Harri dedi. – Bəli, bu əsil möcüzə idi.  

Brutus  kameranın  qapısının  qoĢa  kilidini  açdı  və  Koffini 

yüngülcə içəri itələdi.  

www.vivo-book.com 

 

520 

–  Ġçəri gir, dostum. Bir az istirahət elə. Bu sənin haqqındır. Biz 

isə indi Persi ilə məĢğul olmalıyıq... 

–  O, pis adamdır, – Con qeyri-iradi bir səslə dedi.  

–    Düzdü,  buna  heç  kim  Ģübhə  eləmir.  Cadugər  kimi  pis 

niyyətlidir,  –  deyə  Brutus  mülayim  bir  səslə  cavab  verərək  onunla 

razılaĢdı,  –  amma  sən  heç  narahat  olma,  biz  onu  sənə  yaxınlaĢmağa 

qoymarıq. Get öz çarpayında uzan, mən də sənə bu dəqiqə bir fincan 

isti  qəhvə  gətirim.  Qaynar  və  tünd.  Onu  içən  kimi  özünü  yenidən 

doğulmuĢ kimi hiss edəcəksən. 

Con ağır-ağır öz çarpayısına çökdü. Mən elə düĢünürdüm ki, o, 

çarpayısına  uzanıb,  həmiĢə  olduğu  kimi,  üzünü  də  divara  çevirəcək, 

amma  o,  belə  eləmədi,  sadəcə,  əllərini  dizlərinin  arasında  salladaraq 

baĢını  aĢağı  dikdi  və  ağzı  ilə  tövĢüyə-tövĢüyə  nəfəs  alaraq  oturdu. 

Melindanın ona verdiyi, üstündə Əziz Kristoferin əksi olan medalyon 

onun  köynəyinin  yaxasından  çölə  çıxıb  havada  ora-bura  yellənirdi. 

Melinda  demiĢdi  ki,  bu  medalyon  onu  bütün  bəlalardan  qoruyacaq, 

amma  Con  Koffi  heç  də  xilas  edilmiĢ  kimi  görünmürdü.  Belə 

görünürdü  ki,  o,  Harrinin  dediyi  kimi,  qəbirin  kənarında  Melindanın 

yerini tutmuĢdu. 

Lakin  həmin  anda  mən  Con  Koffi  haqqında  düĢünmək 

iqtidarında deyildim.  

Mən uĢaqlara tərəf döndüm.  

–  Din, Persinin tapançasını və dəyənəyini götür. 

www.vivo-book.com 

 

521 

–    YaxĢı,  –  deyərək  o,  masaya  tərəf  döndü,  siyirməni  açdı  və 

tapança ilə dəyənəyi çıxartdı.  

–  Hazırsınızmı? – mən onlardan soruĢdum. Mənim adamlarım – 

bu  etibarlı  adamlar  ilə  mən  o  gecə  olduğu  qədər  fəxr  etməmiĢdim  – 

baĢlarını  yırğaladılar. Harri ilə Din, hər ikisi əsəbi görünürdü, Brutus 

isə həmiĢə olduğu kimi soyuqqanlı idi.  

–  YaxĢı. Onunla mən danıĢacağam. Siz öz ağzınızı nə qədər az 

açsanız, bir o qədər yaxĢı olacaq və hər Ģey bir o qədər tez bitəcək... ya 

yaxĢılığa ya da pisliyə. DanıĢdıqmı?  

Onlar  yenə  dinməzcə  baĢlarını  yırğaladılar. Mən  dərindən nəfəs 

alandan sonra, YaĢıl Mil ilə karser kamerasına tərəf addımladım.  

Mən  otağın  iĢığını  yandıranda,  Persi  gözlərini  qıyaraq  baĢını 

qaldırdı.  O,  döĢəmədə  oturub  ağzına  yapıĢdırdığımız  lenti  yalayırdı. 

Lentin  onun  baĢının  arxasına  yapıĢdırdığım  hissəsi  qopmuĢdu  (bəlkə 

də  tərdən,  ya  da  onun  saçlarına  sürtdüyü  brialin  kreminə  görə)  və  o, 

lentin  qalanını  qoparmaq  üçün  əlləĢirdi.  Bircə  saat  da  vaxtı  olsaydı, 

yəqin ki, var gücü ilə bağıraraq yardım çağıracaqdı.  

Biz  içəri  girəndə,  o,  ayaqları  ilə  özünü  bir  qədər  geriyə  itələyə 

bildi,  amma  sonra  otağın  cənub-Ģərq  küncündən  baĢqa  gedəsi  yerin 

olmadığını anlayaraq dayandı.  

Mən tapança ilə dəyənəyi Dindən alıb Persiyə tərəf uzatdım. 

–  Bunları geri almaq istəyirsənmi? – deyə ondan soruĢdum. 

O, ehtiyatla mənə baxandan sonra baĢını yırğaladı. 

www.vivo-book.com 

 

522 

– Brutus, – mən dedim, – Harri, onu ayağa qaldırın.  

Onlar  aĢağı  əyilərək  onun  əynindəki  dəli  köynəyinin 

qoltuqlarının  altından  tutaraq  Persini  ayağa  qaldırdılar.  Biz  burun-

burunua dayanana qədər mən ona yaxınlaĢdım. Mən onun tərinin iyini 

hiss  edə  bilirdim.  Yəqin  bu  tərin  bir  hissəsi  onun  dəli  köynəyindən 

azad  olmaq  cəhdlərinə  ya  da  qapıya  vurduğu  təpiklərə  görə  əmələ 

gəlmiĢdi,  amma  mən  düĢünürəm  ki,  o,  sadəcə,  içində  keçirdiyi  adi 

qorxu  hissi  sayəsində  belə  tərləmiĢdi:  bizim  geri  qayıdandan  sonra 

onun baĢına nələr aça biləcəyimizin qarĢısında keçirdiyi qorxu hissi.  

Bəlkə  də  Persi  –  “Onlar  qatil  deyil  və  mənə  qorxulu  heç  nə 

etməzlər”  –  deyə  düĢünmüĢdü...  amma  bir  qədər  sonra,  bəlkə  də  Old 

Sparkini xatırlamıĢ və düĢünmüĢdür ki,  bəli, müəyyən mənada bizlər 

də  qatillər  idik.  Mən  özüm  yetmiĢ  yeddi  insanı  edam  etmiĢdim, 

sinəsinə  qayıĢ  bağladığım  hər  kəsdən  daha  çox  insan  öldürmüĢdüm, 

hətta  Birinci  Dünya  müharibəsində  özünə  ad  qazanmıĢ  serjant 

Yorkdan da çox. Persini qətlə yetirmək məntiqə uyğun olmazdı, amma 

biz  artıq  məntiqsiz  davranıĢı  səngiləmiĢdik  və  ağzına  yapıĢdırılmıĢ 

lenti dili ilə açmağa çalıĢan zaman və əlləri arxasına çarpaz bağlanmıĢ 

Ģəkildə  karser  kamerasında  oturduğu  vaxt,  yəqin  bunları  o  özünə 

demiĢdi.  Bundan  əlavə,  heç  bir  hörümçəyin  hansısa  bir  milçəyi  tora 

sala  bilməyəcəyi  qədər  sıx  bağlanmıĢ  və  divarları  yumĢaq  bir  otaqda 

oturmuĢ  bir  adamın  düçüncələrində  məntiqin  olmasını  gözləmək  də 

olmaz.  

www.vivo-book.com 

 

523 

Demək istəyirəm ki, əgər indi ona yerini tanıda bilməsən, deməli 

bunu heç vaxt edə bilməyəcəyəm.  

–  Əgər bağırmayacağına söz verirsənsə, ağzına yapıĢdırdığımız 

lenti qoparacağam, – mən dedim. – Mən qıĢqır-bağır salmadan səninlə 

söhbət  eləmək  istəyirəm.  Buna  nə  deyirsən?  Özünü  sakit 

aparacaqsanmı? 

Mən  onun  gözlərindən  rahatlandığını  oxudum,  elə  bil  baĢa 

düĢmüĢdü  ki,  əgər  mən  onunla  danıĢmaq  niyyətindəyəmsə,  deməli 

onun  bu  vəziyyətdən  sağ-salamat  qurtulmaq  Ģansı  var.  Persi  baĢını 

yırğaladı.  

–    Əgər  səs-küy  salmağa  baĢlasan,  lenti  yenidən  ağzına 

yapıĢdıracağam,  –  mən  ona  xəbərdarlıq  etdim.  –  Bunu  da  baĢa 

düĢürsənmi? 

O, yenə baĢını yırğaladı, amma bu dəfə daha səbirsizliklə.  

Mən  əlimi  uzadıb  lentin  onun  qoparmağa  müvəffəq  olduğu 

ucundan  tutdum  və  onu  sərt  bir  Ģəkildə  dartdım.  Lent  qoparkən  bərk 

cırtıltı səsi gəldi. Brutus səksənərək üz-gözünü turĢutdu. Persi ağrıdan 

zingildədi və onun gözləri yaĢardı.  

–    Çıxar  məni  bu  lənətə  gəlmiĢ  dəli  köynəyindən,  kəlpeysər,  – 

deyə Persi diĢlərini qıcadı. 

–  Bir dəqiqə gözlə. 

–  Ġndi, indi, elə indi... 

www.vivo-book.com 

 

524 

Mən  onun  yanağına  bir  sillə  vurdum.  Mən  bunu  düĢünməyə 

macal tapmamıĢ etmiĢdim... lakin iĢin bu yerə çata biləcəyini, əlbəttə 

ki,  bilirdim.  Hətta  rəis  Murs  ilə  Persi  haqqında  ilk  söhbətimizdə  o 

mənə  Delakruanın  edamı  zamanı  Persini  sərəncamçı  kimi  önə 

qoymağı  məsləhət  edəndə  də,  mən  iĢin  bu  yerə  çatmaq  ehtimalı 

olduğunu bilirdim. Ġnsanın əlləri yarıəhliləĢmiĢ heyvan kimidir: əksər 

hallarda  özünü  yaxĢı  aparır,  amma  bəzən  o  nəzarətdən  çıxır  və  ilk 

qarĢısına çıxanı diĢləyir.  

Sillənin səsi, sınan budaq səsi kimi sərt çıxdı. Bu səsi eĢidəndə, 

Din  ufuldadı.  Persi  karıxmıĢ  halda  gözlərini  mənə  zilləmiĢdi,  onun 

gözləri  heyrətdən  elə  bərəlmiĢdi  ki,  elə  bil  bu  dəqiqə  həlqəsindən 

çıxacaqdı.  Onun  ağzı,  akvariumdakı  balığın  ağzı  kimi  açılıb 

yumulurdu.  

–    Səsini  kəs  və  mənə  qulaq  as,  –  mən  dedim.  Delin  baĢına 

açdığın  oyuna  görə  sən  cəzalandırılmağı  haqq  etmiĢdin  və  biz  sənə 

layiq  olduğun  cəzanı  verdik.  Bu  sənə  verə  biləcəyimiz  yeganə  cəza 

üsulu  idi.  Bu  iĢdə  Dindən  baĢqa,  hamımız  əlbir  idik,  amma  onun 

bizimlə bir olmaqdan baĢqa əlacı yoxdur, əks təqdirdə o buna görə çox 

peĢman olacaq. Düz demirəmmi, Din? 

–  Bəli, – deyə Din pıçıldadı. Onun rəngi süd kimi ağarmıĢdı. – 

Hə, düĢünürəm ki, baĢqa əlacım yoxdur. 

www.vivo-book.com 

 

525 

–    Səni  isə  doğulmağına  peĢman  edəcəyik,  –  deyə  mən  davam 

etdim.  Delakruanın  edamını  sənin  necə  sabotaj  etdiyini  insanların 

bilməsi üçün biz əlimizdən gələni edəcəyik... 

–  Sabotaj etdiyimi!  

–  ... və necə az qala Dinin ölümünə səbəb olacaqdın. Biz sənin 

haqqında elə Ģeylər danıĢacağıq ki, dayının köməyi ilə tapa biləcəyin 

bütün iĢlər əlindən çıxacaq. 

Persi qəzəblə baĢını ora-bura yırğalayırdı. O mənim dediklərimə 

inanmırdı,  bəlkə  də  inana  bilmirdi.  Mənim  əlimin  izi  onun  bəyaz 

yanağında falçının niĢanı kimi qızarırdı.  

–  Və nəyin bahasına olursa olsun, səni eĢĢək sudan gələnə qədər 

döyülməyinin qayğısına qalacağıq. Biz bunu özümüz etməyəcəyik. Biz 

də lazımi adamları tanıyırıq, Persi, sən yəni bu qədər səfehsən ki bunu 

baĢa  düĢməyəsən?  Onlar  Ģtatın  paytaxtında  yaĢamırlar,  amma  bəzi 

məsələlərin  hüquqi  həllinin  necə  olunmalı  olduğunu  yaxĢı  bilirlər. 

Həmin adamların burada dostları var, bəzilərinin bacıları və qardaĢları, 

bəzilərinin  isə  ataları  burada  yaĢayırlar.  Onlar  sənin  kimi  nəcis 

torbasının burnunu, ya da Ģeyini kəsməkdən böyük həzz duyarlar. Özü 

də  onlar  bunu,  sadəcə,  sevdikləri  birisinin  gəzinti  həyətində  hər  həftə 

əlavə üç saat gəzə bilməsi üçün edərlər. 

Persi  daha  qəzəblə  baĢını  ora-bura  yırğalamırdı.  Ġndi  o,  sadəcə, 

gözlərini  zilləyib  baxırdı.  Onun  gözləri  yaĢarsa  da,  yanaqlarından 

www.vivo-book.com 

 

526 

aĢağı  axmırdı.  Məncə,  onlar  qəzəb  və  ümidlərin  puç  olması  ilə  bağlı 

göz yaĢları idi. Ya da, bəlkə, mən belə düĢünmək istəyirdim.   

–  YaxĢı, indi isə iĢin  yaxĢı tərəfinə baxaq, Persi. Əlbəttə, lenti 

dartıb  qoparanda,  sənin  dodaqların  bir  balaca  acıĢdı,  mən  bunu 

təsəvvür  edə  bilirəm,  amma  bundan  baĢqa  heç  haran  ağrımadı,  bəlkə 

bir az qürurun ağrıdı, ola bilər... amma bu haqda kimsənin bilməsinə, 

məncə,  ehtiyac  yoxdur,  sadəcə,  indi  bu  otaqda  olanlardan  baĢqa.  Biz 

isə bunu heç kimə danıĢmaq fikrində deyilik, düz demirəmmi, uĢaqlar? 

Onlar baĢlarını yırğaladılar.  

–    Əlbəttə,  demərik,  –  deyə  Brutus  dilləndi.  –  YaĢıl  Mildə  baĢ 

verənlər, elə YaĢıl Mildə də qalır. HəmiĢə də belə olub.  

–    Sən  iĢi  yerini  dəyiĢib  Briar  Ricə  keçirsən  və  biz  də  sən  ora 

keçənədək  sənə  toxunmuruq,  deyə  mən  müdaxilə  etdim.  –  Hə,  Persi, 

məsələni  burada  bununla  bitiririk,  yoxsa  yenə  bizimlə  davanı  davam 

etdirmək fikrindəsən? 

O  mənim  dediklərimi  içində  götür-qoy  etməyə  baĢladı  və  otağa 

dərin  bir  sükut  çökdü  –  o,  fikrində  bütün  lehinə  və  əleyhinə  olanları 

düĢündükcə,  mən  az  qala  onun  baĢının  içindəki  təkərlərin  necə 

döndüyünü  görə  bilirdim.  Və  sonda,  məncə  reallıq  qalan  bütün 

hesablamalara üstün gəldi: lenti onun ağzından qoparmıĢ olsaq da, dəli 

köynəyi hələ də onun əynində idi və bəlkə də o, yarıĢ atı kimi iĢəməli 

olacaqdı.