SəCİYYƏSİ /2 saat/ plan: Psixologiyanın predmeti və elmlər sistemində yeri Psixologiyanın strukturu və psixi hadisələr

Şəxsiyyət kimdir'? Psixologiyasında şəxsiyyətin 50-dən artıq tərifi məlumdur. Bu gün şəxsiyyət haqqında hamının eyni dərəcədə qəbul etdiyi tərif olmasa da, müəlliflərin demək olar ki, hamısı şəxsiyyəti xarakterizə edərkən iki cəhətə xüsusi diqqət vrirlər.. Həmin cəhətlər aşağıdakılardır:
a) İnsanın mahiyyəti öz gerçəkliyində ictimai münasibətlərin toplusundan ibarətdir.
Bütün ictimai münasibətlər sistemi qanunauyğun şəkildədə maddi nemətlər istehsalı üsulundan asılıdır: istehsal prosesində insanlar maddi məhsullar, yaşayış vasitələri yaratmaqla kifayətlənmirlər. Onlar maddi nemətlər istehsal etməklə öz ictimai münasibətlərini də istehsal və təkrar istehsal edirlər.
Cəmiyyət şəxsiyyət üçün yalnız müəyyən bir xarici mühit deyildir. O, cəmiyyətin üzvü kimi ictimai münasibətlər sisteminə obyektiv surətdə daxil olur.
Şəxsiyyətin motivləri, adətləri, rəğbəti və nifrəti onun istehsala, mübadilə və istehlaka obyektiv münasibətlərinin necə olmasından, hansı vətəndaşlıq hüquqlarına malik olmasından, cəmiyyətin siyasi və ideoloji həyatına necə daxil olmasından və s. asılıdır. Bu prosesdə insanda formalaşan müxtəlif sosial keyfıyyətlər də sistemli xarakter daşıyır, insanın fəaliyyətində, intellektual, emosional, iradi və s. xassələrində əks olunur. Şəxsiyyət dedikdə, hər şeydən əvvəl, fərdi bu və ya digər cəmiyyətin üzvü kimi xarakterizə edən sosial keyfıyyətlərin sistemi nəzərdə tutulur.
b) şəxsiyyət ictimai proseslərə daxil olmaqla öz həyat şəraitini fəal surətdə dəyişməyə başlayır. O, münasibət subyektinə, şüurlu fəaliyyət subyektinə çevrilir. Deməli, şəxsiyyət ancaq şüur və mənlik şüurunun yaranması ilə birlikdə əmələ gəlir.
Şəxsiyyət mürəkkəb fenomendir. O, psixoloji baxımdan müxtəlif xüsusiyyətlərlə xarakterizə olunur. Bu baxımdan aşağıdakılan xüsusilə qeyd etmək olar:
1.İctimai fəallıq: şəxsiyyət öz fəaliyyət dairəsini davamlı olaraq genişləndirir, nəinki öz həyat yolunu müəyyən edir, həm də həyat şəraitini dəyişdirir, ən mürəkkəb həyati anlarda öz daxili inamına və həyat mövqeyinə göre hərəkət edir.
2.Motivlərin davamlı sistemi: motivlərin maraqlar, əqidə və s. üstünlük təşkil edən sistemi formalaşır və şəxsiyyətin istiqamətini müəyyən edirlər.
3. Şəxsi məna: şəxsiyyətin tələbatına və s. uyğun gələn obyektlər onun üçün şəxsi məna kəsb edir. Bu cəhət ilk növbədə şəxsiyyətin sosial istiqamətlərində və həyat mövqeyində, hisslərində, maraq və meyllərində özünün aydın ifadəsini tapır.
4.Münasibətlər: şəxsiyyətin nüvəsini münasibətlər təşkil edir. İnsanın başqa adamlara, əməyə, şeyləre, özünə raünasibətləri onun şəxsiyyətini xarakterizə edir. Şəxsiyyətin mənlik şüuru da nəticə etibarilə onun münasibətləri ilə müəyyən olunur və s.
Şəxsiyyət fərd üçün subyektiv olaraq onun məni — özü haqqında təsəvvürlər sistemi (mən obrazı, mən konsepsiyası) kimi üzə çıxır. Şəxsiyyətin özünə verdiyi qiymətlərdə, özünə hörmət hissində, iddia səviyyəsində və s. onun özü haqqında təsəvvürləri əks olunur.
Qeyd olunan bu xüsusiyyətlər heyvanlar arasında böyümüş uşaqlarda müşahidə olunmur. Buna görə də onlar şəxsiyyət deyil fərddirlər. Anadan yeni doğulmuş uşaq da hələ şəxsiyyət deyildir. O, ünsiyyət və fəaliyyət prosesində ictimai münasibətləri qazandıqca şəxsiyyətə çevriləcəkdir...
Şəxsiyyətə çevrilmək müəyyən həyat mövqeyi, hər şeydən əvvəl, əxlaqi mövqe tutmaq, öz mövqeyini cəmiyyətin üzvü kimi aydın dərk etmək və onun üçün məsuliyyət daşımaq, özünün əməlləri, bütün həyatı ilə onu təsdiq etmək deməkdir.
Fərdin cəmiyyətdə şəxsiyyət kimi inkişafı çoxcəhətlidir. Bir tərəfdən, şəxsiyyət ictimai münasibətlər sisteminə daha geniş daxil olur; onun insanlarla və ictimai həyatın müxtəlif sahələri ilə əlaqələri genişlənir və dərinləşir, məhz bunun sayəsində o, ictimai təcrübəyə yiyələnir, onu mənimsəyir, onu öz sərvətinə çevirir. Şəxsiyyətin inkişafının bu cəhəti adətən onun ictimailəşməsi (sosializasiyası) kimi izah olunur. Digər tərəfdən, şəxsiyyət ictimai həyatın müxtəlif sahələrinə qovuşduqca, eyni zamanda daha çox müstəqillik, nisbi avtonomluq kəsb edir, yəni onun cəmiyyətdə inkişafinın mühüm cəhətini fərdiləşmə prosesi təşkil edir. Deməli, ictimai inkişaf prosesində insan şəxsiyyətə çevrildikcə onun özünəməxsus həyat tərzi və öz daxili aləmi formalaşır.
Psixologiyada bu mühüm elmi faktı ifadə etmək üçün f ə r d i y y ə t anlayışından istifadə olunur.İnsanı fərdiyyət kimi nəzərdən keçirərkən onu başqa adamlardan fərqləndirən cəhətləri, onun psixikasının və şəxsiyyətinin özünəməxsııs xüsusiyyətli nəzərdə tutulur. Fərdiyyət temperament və xarakter əlamətlərində, tələbatlann, maraqların, inteilektin. qabiliyyətlərin və s. özünəməxsus xüsusıyyətlərində təzahür edir. Fərdiyyət insanın anato-mik-fizioloji imkanlan ilə bu və ya dıgər dərəcədə əlaqəli olsa da, onun təkrarolunmaz bioqrafiyasını, həyat tarixini əks etdirir.
Fərdin də, şəxsiyyətin də özünərnəxsus fərdi xüsusiyyətləri vardır. İnsan fərdiyyət kimi xarakterizə olunduqda bu xüsusiyyətiərin hər ıkisi nəzərə alınır.Lakiıı bununla belə, fərdiyyətin strukturunda onlann rolu eyni deyildır. İnsana bir fərd kimi xas olan xüsusiyyətlər (həssaslıq, astagəllik və s.) şəxsiyyətin təsiri ilə yeni məzmun və forma qazanır.
Şəxsiyyətin təsirilə fərdin bütün xüsusiyyətləri inteqrasiyaya uğrayır. (latınca inteqer - bütöv deməkdir)
Şəxsiyyətin inkişafinın ilkin təbıi şərtlərinin də özünəməxsus rolu vardır.
İnsanın hansı iqlim şəraitində, harada - dağlıq yerdə və ya dəniz sahilində və s.-də yaşamasından asılı olaraq onun həyat tərzində, mənzil şəraitində özünərnəxsus cəhətlər yaranır.. Bu amillər şəxsiyyətin formalaşması üçün müəyyənedici əhəmiyyətə malik deyildir, lakin onların nəzərə alınması şəxsiyyətin formalaşması prosesinin daha ətraflı nəzərə alınmasna kömək göstərir.
Şəxsiyyətin inkişafının ilkin tebii şərtləri kimi onun orqanizminin xüsusiyyətləri, əsasən mərkəzi sinir sisteminin xüsusiyyətləri daha mühüm əhəmiyyətə malikdir.
Şəxsiyyətin inkişafında sosial araillər daha müəyyənedici rol oynayır. Sosial amillər müxtəlifdir və onlar qarşılıqlı əlaqədə şəxsiyyətin inkişafını şərtləndirirlər. Sosial amillərdən ilk növbədə insanın yaşadığı və fəaliyyət göstərdiyi konkret-tarixi şərait, yəni məhsuldar qüwələrin və müvafıq istehsal münasibətiərinin inkişaf səviyyəsi xüsusi əhəmiyyət daşıyır. Konkret-tarixi şərait öz əksini şəxsiyyətin maddi, siyasi və sosial həyat şəraitində, o cümlədən əmək şəraitində tapır.
Şəxsiyyətin formalaşması prosesi vasitəli xarakter daşıyır. Fərd, ictimai münasibətləri öz-özünə deyil, ancaq özünün aktiv fəaliyyəti vasitəsilə qazanır.Bu baxımdan fəaliyyət şəxsiyyətin formalaşmasının əsas şərtlərindən biri kimi qiymətləndirilməlidir.Şəxsiyyət formalaşdıqca fəaliyyətin xarakteri əsaslı şəkildə dəyişilir. Yənı şəxsiyyətin təlabatlan əsasında fəaliyyətin motivləri formalaşır. «motiv-məqsəd» vektoru əmələ gəiir və o fəaliyyətin əsas struktur vahidinə çevrilir. Faaliyyət prosesi bütünlükdə şəxsi məna kəsb edir. Burıdan asılı olaraq fəaliyyətin tərkibinə daxil olan bütün idrak proseslerinin də xarakteri dəyişilir. Onlar şəxsiyyətin xüsusiyyətləri ilə şərllənməyə başlayırlar. Beləliklə də fəaliyyət prosesində şəxsiyyətin tələbat-motivasiya, emosiya və idrak sahələri bir-birinə nüfuz edərək tədricən qarşılıqlı əlaqədə inkişaf etməyə başlayırlar.