Seçilmiş əsərləri

 

 

 

 

ÜÇ XATIRƏ 

 

I 

Axşam Sergey Baruzdin və Vladimir Drozdla birlikdə  gəzə-gəzə gedib 

Brandenburq qapılarının qabağında dayandıq və xeyli müddət Qərbi Berlinə  tərəf 

baxdıq. Indi gecədir, oteldə oturub bu cümlələri yazıram və Brandenburq qapıları 

ağzındakı o əsgərlərin baxışını  təzədən öz üzərimdə hiss edirəm. Orda-burda 

dayanmış o əsgərlər, zabitlər, bayaq elə bir şübhə, hətta, ədavətlə bizə baxırdılar ki, 

elə bil, baxışları da tüfəng lüləsi idi, üstümüzə tuşlanmışdı. 

Bu – Almaniya Demokratik Respublikasının ordusu idi. 

Mən isə, Qərbi Berlinə tərəf baxırdım və təzə-təzə yanmağa başlayan o işıqlar 

nə qədər yaxın və eyni zamanda da nə qədər əlçatmaz idi... 

---

 

424

O dəm mənə elə gəlirdi ki, yalnız Berlin yox, yalnız Almaniya və alman xalqı 

yox, Şiller də iki yerə bölünüb, Motsart da, Bax da, Bethoven də, Heyne də iki yerə 

bölünüb və mən bu bölünməni, parçalanmanı indi, az qala, cismani hiss etdim: insan 

bədəni ortadan iki yerə parçalanıb, qan axır... 

Drozd da Qərbi Berlinin işıqlarına baxırdı  və öz-özünə dodaqaltı  nəsə 

pıçıldayırdı. 

– Volodya, sən nə hiss edirsən? – soruşdum.  

Drozd: 

– Dəhşətdi!.. – dedi. 

– Mənim xalqım da beləcə bir dəhşət içindədi... – dedim. 

Brandenburq qapıları haçansa açılacaqmı? 

 

24 sentyabr 1987. 

Şərqi Berlin.