Azərbaycan miLLİ elmlər akademiyasi folklor institutu vəfa iSGƏNDƏrova

122
).
3.23.  Böylece  mesut  yaşamışlar.  Darısı  meseli  dinneyenne- 
rin başına (102j  128).
3.24.  Şu bey  oğlu misali  çevreler atmıyorlar ama,  kırk güne 
vannadan şekerleri  ezilip,  şerbetleri  içiliyor.  Darısı  yurdumuzun 
güzelleri başına...  (84,  80).
192
3.25.  Kırk  gün,  kırk  gece  düğün  yapıb  evlenmişler.  Onnar 
ermiş  muradına  Ben  de  bırağdım  da  geldim  size  nakledeyim 
(102,  32).
3.26.  Yedilər,  içdilər.  Ben de boş durmadım.  Cebimdeki  ka- 
şığımı  çıkanp  rede  pilav  yedim.  Doyunca,  ben  de  bırakdım  da 
geldim  (99,  312)
3.27.  Odunçu  ikinci  padişahın  kızına  bir  daha  gitmemiş. 
Mutlu mutlu yaşamış.  Ben de bırakdım da geldim (85, 360).
3.28.  Çevrelerine,  işte  onlardan  duyanlar  bizim  duyduqları- 
mıza  anlatmış,  biz  de  size  anlattık.  Siz  de  gelecek  kuşağa anlatır 
masaldakı  özu  yavrularımıza işler,  daha mutlu  ve  sevecen bir ne- 
sil  yetişdirmesine vesile olursunuz ve huzur dolarsınız  diyelim ve 
sizlerle baş başa bırakalım.  Dansı tüm sevenlerin başına (81,49.).
3.29.  Kırk  gün  kırk  gece  düğün  yapallar  murad  alıp  murad 
veriller.  Ben  da  onnarı  daha  düğün  bitmeden  bırakdım,  da  gel­
dim.  Darısı sizin başınıza... (102,  185).
3.30.  Ondan  sonra  iyi  günləri  olmuş.  Ben de onların yanın- 
daydım.  Yolda  gelirken  bana  bir  tepsi  baklava  verdiler.  Size 
erken  gelmek  için  çabuk  çabuk  koşunca  yoruldum.  Dinlenmek 
için  uyattım.  Uyuya  kaldım.  Bir  köpek  geldi.  Baklavaları  yedi 
(86, 427).
3.31.  Büyük  ziyafetler  çekildi.  Bizi  de  davet  etdiler.  Yedik 
içdik.  Sizlere  de  bir  sini  dolusu  yemek  gönderdiler.  Yiiklenip 
sırtımıza, yola koyulduk.  Yolda karşımıza bir köpekçi çıkdı.
-  Nedir o? diye sordu.  Biz de:
-  Düğün yemeyidir.  Dostlarımıza götürecegiz, dedik.
-  Ver ben yiyeyim, ded.  Köpek artık söz söyledi.
-  Ben  de  sahanın  kenarıyla köpeğe  uyruğu  vurdum.  Kuyru- 
ğu kopdu.  Коса alıcın  yanına düştü.
-  İnamazsanız gidip bakın...  (85,  92).
3.32.  Bana da bir sini  baklava verdiler.  Yemedim.  Size geti- 
recekdim.  Aldım  siniyi.  Vurdum omuzuma.  Ortaköyün deresinin 
kenarından  gecerken  kurbağalar  vırak  vırak  dedi ler.  Ben  de  bı- 
rak bırak anladım.  Ben de bırakdım da geldim (99,  129).
193

---

3.33. Padişah konuşa dursun,  düğün kırk gün, kırk gece  s ü r­
müş.  Duyan düğüne  koşmuş.  Ben  de  düğüne  gittim.  K ısm etim e 
bi  az  paiates  kebabıyla  fasulya  salatası  düşdü.  Allaha  şükür 
olsun.  Yedim  doydum.  Son  olarak  da  yoğurt  tatlısıyla  baklava 
getirdiler.  Aldım  tatlıları  size  getirmek  için  yola  çıkdım.  T am  
develerin  yanıdan  geçerken  kurbağalar  “vırak  vırak”  dediler. 
Bende “bırak bırak” sandım.  Baklava ve  yoğurt tatlısı tepsilerini 
derenin kenarına bırakdım da geldim (99, 269).
3.34.  Demek  ki,  Allahın  yazısı  bozulmuyormuş.  Ben  ö y le 
yazmadım, şöyle yazdım samyordum.  Yiyor içiyor oradan m u ra ­
dına geçiyor (81,51).
3-35. Padişah oğlu anasıyla ebeye dönmüş.  Onlara sormuş:
-   Söyleyin  bakalım.  At  mı  istersiniz  yoksa  satır  m ı? 
Padişah kansı:
-  Oğlum  satır düşmanımızın boynuna, bize iki at ver seyran 
edelim” (86,  30).
3.36.  Gayrı  karadı  köz,  tükendi  söz;  gökden  üç  elma  daha 
düştü anasız kuzulara kol, kanat olanların başma... (84,185).
3.37.  Tamam  üç  gün,  üç  gece  öyle  bir  şenlik,  şadumanlık 
yapmışlar ki,  felek  bile  girmiş,  yeniden  bir  yaşına,  Allah  da  be- 
reket  üstüne  bereket  yağdırmış  toprağına,  taşına;  meleketin  de 
yüzü  gülmüş,  onların  da...  Artık  ne  bir  dert,  ne  bir  mihnet... 
Düvlet üstüne  devlet  sürüp,  mürüvvet üstüne mürüvvet görmüş- 
ler;  yemiş,  içmiş,  muratların  ermişler.  Gökden  üç  elma  daha 
düşdü; yerini, yuvasım dağıtmayanlann başma...  (84, 315).
3.38.  Masal  bu  olmaz  demeyin,  her  şey  olur  da.  Darıcı  ne- 
neniz  Size  iyi  anlayasınız diye  böyle başından  geçmiş gibi  anla- 
tır.  İyiler yaşasın kötüler yok olsun.  İyilik eden iyilik bulur unut­
mayın. Gökden düşen üç elmayı paylaşmayı unutmayın (81, 25).
3.39.  Cümle  alem  ermiş  muradına  biz  çlkalım  kerevetine. 
Gökden  üç  elma  daha düşdü.  Hakkmdan  fazla hak  istemeyenle- 
rin  başma”  (84,  40);  “Gökden  üç  elma  düşmüş,  doyulur  mu 
tadma!  Biri  bu  masalı  okuyup  dinleyenlere;  biri  Sabırtaşından 
daha sabırlı olup, yerine  göre ağlamasım gülmesini bilenlere;  bi­
194
rini de yine  okudum,  üfledim;  insan  çocuğumun ruhuna bağışla­
dım...” (84, 237).