ota-onam shu ahvolda yuraverishsa,oxiratda nima qilaman,ota- onam do’zaxga mahkum bo’lishsa,qiynali shlarini qanday hazm qilaman,qoriya bo’lib,oxiratda ularni shafoat qilish nematiga erishishim kerak ,ularga Jannatda nurdan bo’lgan toj kiydiraman.Axir bitta qoriy(a) oxiratda 40 nafar yaqinini shafoat qilish na’matiga ega bo’ladi va men ham İn shaa Alloh qoriya bo’lib shafoat qilishim kerak “deb o’ziga maqsad qoydi.Ko’p fursat o’tmay onasi yana shunaqa gaplarini boshladi.”Qani Allohdan so’ra, uy - joyimmizni to’g’irlaylik ahvolini qara odam umuman turgisi kelmaydi bu uyda”deb gapird i.Shunda Nusayba: —Gunohlarimiz ko’p har kuni gunoh qilamiz,istig’for etmaymiz,shuning uchun ham,duolarimiz ijobat bo’lmayapti, rizqimiz barakasiz Deb javob qaytardi,onasi esa; — Qani qanaqa gunoh qilayotkan ekanmiz?:dedi Nusayba bu gapga kulishni ham,yig’l ashni ham bilmay: — Shu turishingiz ham gunohku avratlariz ochiq,mast qiluvchi ichimliklar ichasizlar, namoz o’qimaysizlar deb yig’lab gapirdi.Bu gaplardan nimagadur onasini jahli chiqib,
— Ko ’rib turibmiz hijob o’rab,soqol qo’yib,namoz o’qib yurganlarni ahvolini hammasi shu narsalarni orqasiga yashirinib gunoh qilib yuradi.Man domlalaringa ham ishonmiman Dedi va to’satdan “Allohinga ham,ishonmiman”deb yubordi.Nusayba bu gapni eshitib battar y ig’lab,”Unaqa dimen oyi”
