Mədəni danışıqda başqasını təhqir etmək, heysiyyətinə toxunmaq məqsədini daşıyan söyüş və qarğışlara, ədəbsiz, təhqiramiz, qeyri-etik sözlərə, ifadələrə (anqırmaq, bağırmaq, soxuşdurmaq, xosunlaşmaq, donqullanmaq, burcutmaq, qatıqbmaq, qanmaq, qıfıila, tülkü, ayı, eşşək, qoduq, heyvəfə, alçaq, tupoy, qanmaz, gəbərtmək, qırıldamaq, burnunu soxmaq kəllən haqqı, çərənləmək, özü doğub, özü də göbəyini kəsmək, başı girməyən yerə bədənini soxmaq, hırıllamaq, ipli-mıxlı yoxa çıxmaq, hürkmək, xoruzlanmaq və s. yer verilməməlidir. Ictimai yerlərdə beiə sözlərin işlədilməsi heç bir mənada xoş təsir bağışlamır. Təhsilin humanistləşdirilməsindən söhbət getdiyi indiki vaxtda xüsusən müəllimlərin nitqində şagird, tələbə və başqalarına qarşı vulqar xarakterli söz və ifadə işlədilməməlidir.
