22
üfüqlər açıldı. Milli müstəqilliyimizin bərpası ilə yetmiş illik
bir dövrün xarakter və çalarları, ziddiyyət və təzadları, tenden-
siya və meylləri tarixə qovuşdu. Bütöv bir epoxanın süqutu
cəmiyyətin bütün sferalarında kəskin dönüş, ciddi təbəddülatlar
yaratdı. Miqyaslı yeniləşmə prosesinin əsası qoyuldu ki,
milli
ruhda və statusda özünüifa imkanları açan mərhələnin tələb və
vəzifələri lazımi səviyyədə öz təsdiq və təsbitini tapa bilsin. 90-
cı ədəbiyyatın, çağdaş ədəbi prosesin tərkibində köklü dəyişik-
liklər etməklə bərabər, həm də onun qarşısına yeni tələb və
vəzifələr qoydu.
Ədəbiyyat həmişə zamanın güzgüsü olub. Hər hansı dövrdə
gedən proseslər, baş verən olaylar yazıçı, şair qələmində öz
əksinin tapıb nəsillərə ötürülüb.
Bu mənada, istənilən hadisənin
təfərrüatına varılmasında o bir tarixçi qədər əhəmiyyətli rol
oynayır. Yəni, ədəbiyyat və tarix yeganə sənət sahələridir ki,
onların büllurlaşan guşə daşında zamanın obrazı görünə bilir.
Ədəbiyyatda bu missiyanın layiqli daşıyıcısı olmaq prioritetini
digər sahələrə nisbətən poeziya daha çox nümayiş etdirir.
Operativliyinə və baş verən proseslərə ilkin reaksiya göstərdi-
yinə görə.
Bu mənada, hər hansı dövrdəki yenilik axtarışlarını
bilmək ilk növbədə, həmin dövrün poeziyasını tədqiqdən başla-
yır. Səbəb bu ki, zaman necə dəyişir və mən necə dəyişirəm
sualına ilkin cavabı poeziya verir.
Hər şair özünün poetik dünyasına yetişdiyi dövrün,
mühitin
çevrəsindən baxır. Şairin yetişdiyi, poetik təfəkkürünün
formalaşdığı zamanın onun yaradıcılıq yolunun müəyyənləş-
məsində xüsusi rolu olur. Əslində mübadilə qarşılıqlıdır: “ Hər
dövr və nəsil öz şairini elə ona görə böyük poeziyaya gətirir ki,
əvəzində şair də öz nəslini, dövrünü böyük poeziyaya gətirsin.
Əks təqdirdə isə, bu böyük bədii
estetik qanunauyğunluğun
pozulduğu yerdə isə poetik nəsillər və fərdiyyətlər arasında
təbii münasibətlərin də qanunauyğunluğu pozulur və tarixə,
əbədiyyətə yeni nəsillər əlavə olunmur.” (Yaşar Qarayev.
Ədəbi üfüqlər. Bakı, Gənclik, 1985, səh.35) Keçid dövrü kimi