6
adlı əsəri müdafiə edib. 1945-ci ildə isə professor elmi adına
layiq görülmüşdür. Ə. Dəmirçizadə 1940-cı ildən 1943-cü ilə
qədər ADU-da, 1943-cü ildən
ömrünün sonuna qədər isə
APİ-də “Azərbaycan dilçiliyi” kafedralarına rəhbərlik etmişdir.
1955-ci ildə Azərbaycan SSR EA-nın müxbir üzvü seçilmişdir.
Onun 20-dən çox kitabı, 200-dən artıq elmi və elmi-metodik
məqaləsi çap olunmuşdur. Yenilikçi alim daha çox Azərbaycan
dilçiliyinin işlənilməmiş sahələrini (fonetika, orfoepiya,
etimologiya, üslubiyyat, dil tarixi və s.) araşdırmışdır. Alimin
“Azərbaycan dili tarixi xülasələri” (1938), “M.F.Axundov dil
haqqında və Axundovun dili” (1941), “Azərbaycan
dilinin
tarixi!” (1948), “Azərbaycan ədəbi dilinin inkişaf yolları”
(1959), ““Kitabi-Dədə Qorqud” dastanının dili” (1959), “Azəri
ədəbi dilinin tarixi” (1967), “Azərbaycan dilinin tarixi
qrammatikası” (1967) və ölümündən sonra çap olunmuş
“Azərbaycan ədəbi dilinin tarixi” (II hissə) kitabları yalnız
Azərbaycan
dilçiliyinin deyil, türk aləminin xəzinəsini
zənginləşdirmişdir. Dəmirçizadə nəzəri dilçilik məsələləri ilə
yanaşı, təbliği dilçilik problemlərini də həll etməyə çalışmış,
“Azərbaycan dili orfoepiyasının əsasları” (1969) kitabını ədəbi
tələffüz, onun mənbələri, pozulma səbəbləri, fonetik, qrafik və
qrammatik şəraitdə təfəffüz məsələlərinə həsr etmişdir. O,
etimoloji
tədqiqatlar sahəsində
də
xeyli iş görmüş,
araşdırmalarını ümumiləşdirərək 1962-ci ildə “50 söz” adlı
orijinal kitab nəşr etdirmişdir. Azərbaycan dilçiliyi üzrə yüksək
ixtisaslı elmi kadrların hazırlanmasında prof. Dəmirçizadənin
böyük rolu olmuşdur. O, 50-dən çox elmlər namizədi və doktoru
hazırlamışdır.
Azərbaycan Elmlər Akademiyasının müxbir üzvü, professor,
filologiya elmləri doktoru Dəmirçizadə 1979-cu ildə dünyasını
dəyişdi. O, Bakı
şəhərində, II Şəhidlər Xiyabanında dəfn edildi.
Paytaxt küçələrindən biri onun adınadır.