Sək.69: Ş.Qazıyev. “Lavaş yapanlar”
İrəvan xanlığında fərdi sənətkarlıqda xalçaçılıq əsas
yerlərdən birini tuturdu. Xalçaçılar həm özləri, həm də
satış üçün xalça
-
palaz hazırlayırdılar. Boyakarlığın
inkişafına diqqət yetirilirdi. Yunun və müxtəlif ev
əşyalarının boyanmasında təbii bitkilərdən istifadə
olunurdu. Xanımlar yaxşı əl işləri
-
tikmələrlə məşğul
olardılar. Möhür
qabı, quranı bükmək üçün dəsmal, geyim
paltarlarını, balış üzlərini və s. naxışlarla bəzəyirdilər.
Dəmirçilər, tənəkəçilər (nazik dəmir vərəqələri düzəldən)
metal əşyalardan əmək alətləri, o cümlədən dəryaz, oraq,
balta, nal, bıçaq, mismar və başqa şeylər hazırlayırdılar.
Dulusçuluğun inkişaf etdiyini sübut edən, arxeoloji qazıntılar
nəticəsində əldə olunmuş, saxsı nümunələr xəbər verir. [18]
Şəhər sakinləri arasında çoxlu sənətkarlar var idi.
Sakinlərin sənətləri ilə əlaqədar və ya xasiyyətinə uyğun
olaraq onların adlarını belə çağırırdılar. Məsələn, kababçı
Əli, balıqçı Əkbər, misgər Həsən, qalayçı Vəli, dəyirmançı
Səttar, südçü Səttar, bığlı Məşəbağır, sınıqçı Səkinə, şatır
Hüseyin və s. Əslən İrəvanlı olub, orada doğulub, boya
-
başa çatanlar ədəbi azərbaycan dilində danışmaqlarına
baxmayaraq, onların özünə məxsus sözləri və ifadələri də
var. Məsələn, irəvanlılar nənəyə
-
çiçə, cici nənə,
29
ataya - baba, babaya –
dədə, hamandan çıxana
-
“səhhət
olsun” deyərlər, bir kasa (fincam) su verdiyi adam “sağ ol”
deyəndə, ona “afiyətlər olsun” cavab verərlər. Bəzi
tərəvəz və meyvə adlarını irəvanlıların dilində işlənən söz
və ifadələrlə diqqətinizə çatdırıram:
ispanaq
–
somu
g
əşniş
–
kişniş
s
ə
bzi
–
k
ə
v
ə
r
bülücük
–
yaşıl lobya
qülb
ə
s
ə
r
–
t
ə
z
ə
d
əymiş kiçik (körpə
) xiyar
yemiş
–
ç
ə
r
ə
zl
ə
r (Novruz süfr
ə
sind
ə
)
limu
–
limon
cövuz
–
qoz
p
ə
nir
–
pendir
gayqanağ
–
ağı və
sarısı birlikdə
çalınıb yagda
bışmış yumurta, bal, doşab və
ya
şə
k
ə
r tozu il
ə
yeyılır
silkm
ə
yumurta –
ağı və
sarısı bir birinə
garışdırılmamış
yagda bişirilmiş yumurta
dürm
ə
k
–
lavaşın içində
yağ
-pendir, pendir-
göy
ə
rti, bal-
yağ və
ya qovurma
dişlə
m
ə
çay –
q
ə
ndl
ə
içil
ən acı çay
çırtlama
–
gün
ə
baxan tumu v
ə
s.
Bir sıra əşyalarında fərqli adları var: nəməkdan
–
qəndqabı, yağərdən
–
tava, dübəndi
–
şap
-
şap, bədənnamə
ayna –
böyük ölçülü otaq güzgüsü, nazbalınc
–
balış və s.
Irəvanda, Hüseyn xanın dövründə, şərab, spirt
-li içki
sayıldığına görə, (şəriət qanununa əsasən) onun
hazırlanmasına və içməsinə qadağa qoyulmuşdur. İrəvan
xanlığının kənd təsərrüfatı əsas taxılçılıqdan ıbarət idi. Kənd
sahələrində isə ipəkçilik ücün barama yetişdirilirdi. Xanlıqda
xüsusi ayrılmış yerlərdə yonca səpilirdi.Hüseyn Əli
30
xanın məktublarından (1789
-
1791) olan məlumatlara görə
Moskva, Nijni Novqoroq yarmarkalarında, İrəvanda istehsal
olunmuş ipək parcalar və müxtəlif rənglərə boyanmış sap
-lar
şatışa cıxarılırdı.[18] Fuad Əliyev və Ürfan Həsənovun “ İrəv
an
xanlığı” kitabında daha bir neçə maraqlı faktlarla üzləşirik.
Xanlıqda sabun bişirmə və satışı mövcud idi. İrəvan xanlığında
icarədarın icazəsi olmadan sabunu nə bişirə, nə də sata
bilərdilər. Tütüncülük istehsalı da inkişaf etmişdir. Bu dövrdə
şüşəcilik sənəti də inkişafda idi. Hüseyn Xan
–
İrəvan xanı,
naxcıvanlı Kəlbalı xandan tikdirdiyi şəbəkəli hamam ücün 400
ədəd müxtəlif rəngli şüşə göndərməsini xahiş etmişdir. ”İrəvan
xanlığı” kitabının müəllifləri bu məlumatları Matenadaran
mənbəyinə əsasən işıqlandırmışlar. Nəsildən nəsilə keçən
adət
-
ənənələrimizi göz bəbəyi kimi qoruyub gələcək nəsillərə
çatdırmaq hər bir azərbaycanlının vətəndaşlıq borcudur.
Baxmayaraq ki, ermənilər əhatəsində yaşayırdıq, hətta öz ana
dilimizdə evdən kənar yerdə danışa bilməzdik, lakin öz mətbəx
mədəniyyətimizi, Novruz bayramımızı, məhərrəmlik, toy və
nişanlarımızı özümüzə məxsus təntənə və el adəti ilə
keçirərdik.
Toyların özünə məxsus gözəlliyi və keçirilmə
mərasimlərindən danışmaq istərdim. Azərbaycan xalqına
məxsus olan qıza baxmaq, elçilik, nişanlanma və toyun
keçirilməsi adətləri ümumən bütün bölgələrdə bənzərlikləri
və fərqlilikləri var. İrəvanda toy günündən əvvəl gəlini
oğlanın bacıları, xala, bibi, əmi və dayı qızları, qızın öz
rəfiqələri və yaxın qohumlarının qızları
hamama
aparardılar. Hamamdan sonra qız evində saçlarına, əl və
ayaq barmaqlarına xına yaxardılar. Bu mərasim “qoruq”
adlanırdı. Qız ər evinə köçəndən bir neçə gün sonra ata
evinə qonaq çağırılılardı. Bu hadisəyə “əlöpmə” deyərdilər.
31
Sək.66: Çəçik
Bir şeyi də qeyd etmək istərdim, qızıl əşyalardan
savayı oğlan tərəfindən qıza mütləq çəçik bağışlanardı.
Çəçik
-
qadınların boyunlarına bağladıqları bəzək
əşyasıdır. Çəçikdə müxtəlif formalı boğazaltının aşağı
hissəsindən üzərində qiymətli daşlardan bəzəyi olan
ələklər, ondan sonra isə ay
-ulduz-
yarpaq formalı bəzəklər
asılır. Musiqi məclisi qurardılar, süfrə açardılar. Qızlar
“Haxışta” oynayardılar. Haxıştalardan yadımda qalanları
da var. Qızların biri ortada oynayaraq o biri qızların
əhatəsində oxuyardı və hər cümlədən sonra digərləri ilə
birlikdə “Haxışta” deyərdilər:
Qızlar qaçın mən gəldim, Haxışta
Aralıq açın mən gəldim, Haxışta
İpək yorğan, gül yastıq, Haxışta
Aralıq açın mən gəldim, Haxışta
Haxıştanı
əkərlər,
Haxışta
Üstünə gülab səpərlər, Haxışta
və s.
Ramazan ayının sonunda fitrə çıxardardıq. Fitrəni
imkansızlara, xəstə, işləməyən, ehtiyacı olanlara
verərdilər. Heç zaman küçədə bir kəs də dilənməzdi.
Adətən dilənçilər qaraçı və ermənilərdən ibarət olardılar.
Fitrəni məscidə aparardıq, orada dini işçilər əhalinin
maddi durumunu yaxşı bildikləri üçün fitrənin kimə
çatmasını təşkil edərdilər. Məsciddə əhali ilə dini, əxlaqi
və tərbiyəvi mövzularda söhbətlər aparılırdı.
Mərsiyə deyilən dini mərasimlər keçirilərdi. Yadımdadı,
qonşumuz Fizzə xala hansısa niyyətin qəbul olunması üçün
mərsiyə deyən dəvət etmişdi. Evinə qadınları çağırıb, dini
ayinlərin oxunulmasından sonra “İmam ehsanı” süfrəsi
32
açmışdı. Məhərrəmlik ayında aşura günü azərbaycanlı
başı çarşablı qadınlar,“Künnüklü” məscidə gedərdilər.
Fatma xanım bir dəfə məni də apardı. Yadımdadı, 9
-10
yaşım olardı, Gedər çayın üstündəki körpüdən camaat
axışıb məscidə tərəf gedirdilər. Çayın sahilindən məscidə
gedənlərə erməni uşaqları daş atırdılar. Məscid həm dini
-
mizi təmsil edən mərkəz, həm də azərbaycan əhalisinin
ermənilərin onların başına gətirdiyi bəlalar haqqında
danışdıqları bir yer idi. 1988
-
ci il fəlakətləri zamanı Kün
-
lüklü məscid ermənilər tərəfindən yandırıldı.
Yas mərasimlərində bişmiş xörəklər, yəni ehsan evdə
xəstəsi olan, çox uşaqlı, imkanı az olan ailələrə, tənha qo
-
calara paylayardılar.
İnsanlar yaşa dolduqca anadan olduqları yer onları özünə
daha çox cəzb edir. Bu səbəbdən, mən də dostlarımın təkid
və tövsiyyələri nəticəsində, qohumlarımın və həmyerlilərimin
xatirələrinə əsaslanaraq İrəvan haqqında yaddaşımda
qalanları qələmə almağa çalışdım. Bu yazıda bildiklərimi
Azərbaycan xalqına, dünya ictimaiyyətinə və gələcək
nəsillərə çatdırmaq istəmişəm. Məlum olduğu kimi hər bir
insanın ata və ana, nənə və babası olduğu üçün bunlar artıq
dörd soy adı özlərində birləşdirir və sonra insan ailə
qurduqda beşinci soy adla birləşir. Mən ailəmizin başqa
nəsillərlə bağlandığı tellər haqda da danışmaq istəyirəm.
Əgər doğma Azərbaycanımızı qollu
-
budaqlı bir nəhəng
ağaca bənzətmiş olsaq, onda onun dərinə getmiş köklərini
xalqın tanınmış nəsilləri və soy adları təşkil etdiyininn şahidi
olacağıq. Millətin gücü onun elmli, savadlı, geniş dünya
görüşü olan vətəndaşlarından asılıdır. Söhbət İrəvan
vətəndaşları Qazıyevlər, Qədimbəyovlar, Sultanov
-lar,
Kəngərlilər, Qacarlar haqqında gedəcəkdir.
33
Qazıyevlər
Müsəlman ölkələrində qazı şəriət qanunları əsasında
ədalət mühakiməsini həyata keçirən şəxs idi. Orta
əsrlərdə qazı həm də notariusu əvəz edirdi. Yetimlərə
qəyyum olar və ya onlara qəyyum təyin edərdi. Mülki və
cinayət işlərinə dair hökmlərin icrasına nəzarət yetirirdi.
Müvafiq ərazinin əmirinə tabe olmaqla
xilafət tərəfindən
təyin olunurdu. IX əsrədək qazını xəlifə, sonrakı dövrlərdə
isə dövlət başçısı təyin edirdi. Dünyəvi məhkəmə inkişaf
etdikcə qazının funksiyası yalnız ailə, din və qismən
vərəsəlik məsələləri ilə bağlılığı qalırdı. Azərbaycanda
məhkəmə işlərinin yalnız qazilər tərəfindən aparılması
XIX əsrin ortalarına kimi da
-vam etdi.[12 ]
Qazıyevlər soy adının kökləri qazi sözündən əmələ
gəlmişdir. Zaqafqaziya Şiyə Dini İdarəsinin (ZŞDİ)
sənədlərinə istinad edərək bəzi məlumatlarla tanış olaq.
Fond 290, siyahı 8, iş № 4418. “İrəvanlı Axund Həsən
Qazızadənin onu İrəvan quberniyasının qazısı və ya
məclisə üzv təyin olunması haqda xahişi”.
1907-
ci il «Kavkazski kalendar»da yazılmışdır: “Mirzə
Cabbar bəy Həsən oğlu Qaziyev İrəvan şəhəri dumasının
üzvüdür”.
34
Sək.25: Mirzə Cabbar Qazıyev
Qazıyevlər nəsli haqqında olan məlumatlar Mirzə Cab
-
bar bəy Həsən oğlundan başlanır.
Mirzə Cabbar Həsən oğlu Qazıyev İrəvanda anadan
olmuşdur. O, hüquq təhsili almış və gözəl, güclü səsə ma
-
lik ziyalı olmuşdur. Mirzə Cabbar bəyin nəticəsi, Əmirə
xanım Qədimbəyova belə danışırdı: “Mən, atam Kamal
bəy Qədimbəyovdan soruşanda “Ata, Cabbar babanın
səsi necə idi?” o, müqayisə edərək deyərdi:
“Əgər Cabbar
ba-
ban indi burada oxuyardısa, (Bakı şəhəri, Z.Əliyeva
pros-
pekti) onun səsi dəmir yolu vağzalında eşidilərdi”.
Güclü səsə malik olan Cabbar bəyin patefon valları da
işıq üzü görmüşdü. Mirzə Cabbar evlərində oxuyanda
rəflərdəki qa
-blar cingil
dəyərdi.
1990-
cı il 19 aprel tarixində “Kommunist” qəzetində
əməkdar incəsənət xadimi Firuddin Şuşinski onun
haqqında yazırdı: “1841
-
ci ildə Naxçıvan şəhərində
Naxçıvan Xanın qızı, şairə Qönçəbəyimin toy məclisində
başda məşhur xanəndə Məşədi Cabbar Qazıy
ev olmaqla
(tarixçi, profes-
sor, Məmməd Qazıyevin babası) yeddi
xanəndə dəstəsi dəvət olunmuşdur”.
Mirzə Cabbar bəy Qazıyevin övladları: Hüseyn bəy,
İbrahim bəy, Əliəşrəf bəy olmuşdular.
Qazıyev Hüseyn Mirzə Cabbar oğlu 1870
-
ci ildə İrəvan
35
şəhərində anadan olmuşdur. ZDŞİ
-
nin verdiyi məlumatdır.
Sək.27: Hüseyn Qazıyev
Sək.30: Fatma x. Hacıbəylinskaya
“Kavkazski kalendar”-
ın 1903
-
cü il məlumatlarına görə,
o, İrəvan notariusu və şəhər dumasının üzvü olmuşdur.
Hüquq təhsili almış Hüseyn bəyin İrəvan şəhərində
Qazıyevlərə məxsus notarial kontorun binası hələ 1965
-ci
ildə mövcud idi. Bu iki mərtəbəli, qara daşdan tikilmiş bi
-
nada həmin zaman Yerevan şəhər Xalq Təhsilinin
şöbəsi
yerləşirdi. Bina Sevan mehmanxanası olan meydanda
dururdu. Binanın yanından keçəndə atam Qəhraman Sul
-
tanov deyərdi: “Bu, sənin ana babana məxsus binadır”.
Hüseyn bəy çalışmışdır ki, uşaqlarının hamısına təhsil
ver-
sin. Həyat yoldaşı Fatma Məmməd Hüseyn bəy qızı
1873-
cü ildə anadan olmuşdur.
Hüseyn bəy Qazıyev quberniyanın ən böyük və uğurla
fəaliyyət göstərən notariat kontorunun, həmçinin İrəvanda
və Dərəçiçəkdə bir neçə mülk torpağının malikananın sa
-
hibi olmuşdur. Qeyd
etm
ə
k
yerin
ə
düşə
rdi ki, erm
ə
nil
ə
r
D
ə
r
ə
çiç
ə
k sözünü
h
ə
rfi
t
ə
rcüm
ə
ed
ə
r
ə
k, sonradan
həmin ərazini Saxkadzor adlandırmışlar. Kurort şəhəri
kimi tanınan Saxkadzor vaxtı ilə imkanlı azərbaycanlıların
istirahət güşəsi olub. Onun beş övladı var idi: Əli bəy, Adil
bəy, Əkbər bəy, Kərim bəy və Gülrux xanım.
Hüseyn bəyin oğlu Əli bəy Qazıyev 1889
-
cu ildə İrəvan
36
şəhərində anadan olmuşdur. ZŞDİ
-
nin verdiyi məlumat:
Sək.28A: Əlibəy Qazıyev
Sək.29: Zivər x. Qazıyeva
Sək.38: Laçın x.
Əli bəy Irəvan gimnaziyasında təhsil almışdır. O, Zivər
xanım Hacıməmməd qızı Sultanova ilə ailə qurmuşdu. 1917
-
1918-
ci illərdə Əli bəy oğlu Ağa bəy (Cabbar bəy) ilə kəndə
atası Hüseyn bəy tərəfindən Almaniyadan gətirilmiş və
quraşdırılmış özünə məxsus olan dəyirmandan un gətirməyə
getmişdilər. Ağa bəy kəndə getmək istəmirmiş, lakin atasının
sözündən çıxmayıb yola düşdü. Kənd evində nökərlər öz
ailələri ilə qalıb evə baxırdı. Əli bəyin 27
-
28 yaşı, oğlu Ağa
(Cabbar) bəyin 6 yaşı
olardı.
ZŞDİ
-
nin verdiyi məlumat:
Əli bəy möhkəm qamətli, hündürboy, qara saçlı gözəl kişi
idi. Kəndə baş çəkib işlərini bitirib, burada gecələyib, səhər
şəhərə qayıtmağı qərara alırlar. Dəyirmanın yaxınlığında
olan ev möhkəm və təhlükəsiz idi. Gecə qapını bağlayıb
yatırlar. Otaqda divardan Əli bəyin tüfəngi asılmışdı.
Gecə yarısı qapı döyülür. Bu tanış olan və dostluq et
-
37
diyi Xaço adlı erməni idi. Xaço tez
-
tez Əli bəyin evində
olarmış, Əli bəyin anası Fatma xanım onu plova qonaq
edərmiş. Dostunun səsini eşidib hətta divardakı tüfəngi də
götürməyib qapını açır. Bu zaman otağa beş
-
altı erməni
daxil olur. Əli bəy və Ağa bəyin qollarını, ayaqlarını
bağlayıb çaya tərəf aparırlar, Əli bəyi ata mindirib
çaya
tərəf buraxırlar və arxadan güllələyirlər. Ağa bəyi də orda
öldürüb cəsədlərini basdırırlar. Atlar sahibsiz evə
qayıdanda evdəkiləri narahatçılıq bürüyür. Bir azdan
sonra qulluqçu molakan qadını atda çaparaq şəhərə gəlir
və baş vermiş bədbəxt hadisə haqda danışır.
Dəyirmanda işləyən Xaçonu qapını döyməyə məcbur
edən erməni quldurları cəsədlərin yerini gizli saxlayırlar.
Xaço evdəki nökərin həyat yoldaşının namusuna toxunur,
nökər də onu öldürür. Əli bəyin anası Fatma xanım gəlini
Zivər xanıma və qohum
qadınlara tapşırır ki, ağlayıb, səs
salıb erməniləri sevindirməsinlər. Hüseyn bəy rus çarına
məktub yazıb xahiş edir ki, oğlunun və nəvəsinin
cəsədlərini tapmağa kömək etsinlər. Jandarmlar bəylərın
basdırılan yerini tapdıqdan sonra açıb heç nə
tapmamışdılar. Yerdən təkcə Almaniya istehsalı olan alt
paltarlarının hissələri və Əli bəyin dişi tapılmışdır.
Ana babam haqqındakı bu hadisəni mən Arifə xanım
Qazıyevadan, Matan xanım Qazıyevadan, Əmirə xanım
Qədimbəyovadan, atamdan və başqalarından eşitmişəm.
Bu f
aciyəli hadisəni erməni vandallarının törətdiyi
nümunələrin biri kimi qeyd etmək olar. Əli bəyin övladları:
Ağa bəy(Cabbar),anam Laçın xanım, Həqiqət xanım,
Tofiq bəy və Ənvər bəy.
Həqiqət xanım Bakıda uşaq bağçasında müdir işləyirdi.
Onun oğlu Abdullayev
Fuad Sadıx oğlu 1937
-
ci ildə İrəvanda
anadan olub. Professordur, hal-
hazırda ADNA
-
da dərs deyir.
Həyat yoldaşı İrina xanım konservatoriyada pro
-fessordur.
Ənvər Qazıyev 1941
-1945-
ci illər müharibəsində
38
həlak olub. Tofiq Qazıyev iqtisadçı olub. 1970
-
ci illərdə
Bakıda vəfat edibdir. Tofiq Qaziyevin oğlu Rauf bəy Rusi
-
yada yaşayır, qızı Elmira xanım ADU
-
nu bitirib və Bakıda
yaşayır.
Ağa bəyin adı Cabbar bəy olub, Əli bəyə babasının
adını veriblər. Evdə bir çox Azərbaycan ailələrində ataya
Ağa deyə müraciət edərdilər. Cabbar bəyi ailələrində Ağa
bəy deyə çağırılarmış.
Qazıyev Adil Hüseyn oğlu 1904
-
cü ildə İrəvanda ana
-
dan olub. ZŞDİ
-
nin verdiyi məlumat:
İrəvan gimnaziyasını başa vurduqdan sonra Moskva
Dövlət Universitetinin hüquqşünaslıq fakültəsini uğurla
bitirib bir çox hüquq-
mühafizə orqanlarında işləmışdir. Adil
bəy, İsmayıl bəy Qazıyevin nəvəsi, ilk övladı Fatma
xanımın qızı Tacı xanım Bağırbəyova ilə ailə həyatı qurur.
Ayrı
-
ayrı nəsildən olan Qazıyevlər bu nigahla
qohumlaşmışlar. Onların övladları: Məmməd Əmin,
Nazxanım və Lilufər xanım.
Məmməd Əmin Qazıyev 1914
-cu-
ildə Iravanda anadan
olub və 1982
-
ci ildə Bakıda vəfat edibdir. 1933
-
cü ildə Pok
-
rovski adına Moskva tarix və arxiv institutunu bitirmişdir.
1939-
cu ildə ADU
-
nun tarix fakultəsində dərs demişdir.
1941-1945-
ci illərdə onun “Xalq qəhrəmanı Qatır Məmməd”,
“Xanlar”, “Azərbaycan oğulları vətən uğrunda döyüşlərdə” və
s. kitabları işıq üzü görmüşdür. 1944
-
cü ildə diplomatik
kursları bitirdikdən
sonra Azərbaycanın xarici işlər nazirinin
köməkçisi təyin olunmuşdur. 1950
-
ci ildə elmlər namizədi və
1960-
cı ildə doktorluq dissertasiyasını müdafiə edib.
Azərbaycan SSR 5
-
ci çağırış Ali Sovetinin deputatı və
39
Azərbaycan KP XXV qurultayına nümayəndə seçilmişdir.
1980-
ci ildə M.Qazıyev Azərbaycan SSR Dövlət mükafatı
almışdır və 1982
-
ci ildə “Əməkdar elm xadimi” adına lay
-
iq görülmüşdür. Həyat yoldaşı Cəmilə xanım Muradova
(1918-
1989) Azərbaycan Dövlət konservato
riyasinda fort-
epiano uzrə dosent olub. Üç övladları var: Vilayət xanım
ingilis dili üzrə filoloqdur, təqaüddədir. Gülnarə xanım
pedaqoq pıanoçu, Azərbaycan dövlət konservatoriyasın,
dosentdir. Sevil xanım tarxiçdir, Azərbaycan Dövlət tarix
muzeyində elmi işçi işləyir.
Adil bəy Qazıyevin qızı Lilufər xanım (1924
-2012)
ədəbiyyatşünasdır. Nizami adına ədəbiyyat muzeyində uzun
illər işləyibdir. Bir sira Azərbaycan məktəblərində, o
cümlədən indiki Bülbül adına məktəbdə rus dili tədris et
-
misdir. Muxtəlif zaman
larda Emin Sabit oglu, Anar Rzayev,
Sevda Ibrahimova, Vagif Səmədoglu, Aybəniz Vəkilova,
Seyran Gəniyev, Rauf Adıgözəlov, Gültəkin Mahmu
-
dova və
bir cox taninmis şəxsiyətlərə dərs demişdir. Cərrah və eyni
zamanda tanınmış kompozitor İbrahim Topçubaşovun hə
yat
yoldaşı olubdur. Övladlarından oğlu CeyhunTopçubaşov
Azərbaycan Respublikasının əməkdar həkimdir, qızı Laləndə
xanım isə konservatoriyada fortepi
-
ano kafedrasının dosenti,
hal-
hazırda təqaüddədir.
Adil bəyin qızı Nazxanım Qazıyeva (1922
-
2004) ATİ
-
nu
bitirib, oftalmoloq, tibb elmlər namizədi olubdur. Oftol
-
mologiya İnstitutunda elmi katib vəzifəsində çalışmış, son
8 ildə isə Respublika xəstəxanasında uşaq xəstəlikləri
şöbəsının müdırı olmuşdur. Qızı Tahirə xanım Slavyan
Universitetinin Dünya ədəbiyatı kafedrasının dosentı,
fılologiya elmlərı namızədidir.
|