Bir Ekonomik Tetikçinin İtirafları
Yüklə 1,73 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
IVY
League’de olmasına rağmen, Middlebury’i tercih ediyorlardı. “Ayağını kırarsan ne olacak?” diye sordu babam. “Akademik bursu seçmek daha iyidir.” Boyun eğdim. Middlebury bence Tilton’un şişirilmiş bir kopyasıydı; tek farkı New Hampshire yerine Vermont’un dışında olmasıydı. Kız-erkek karma eğitim veriyordu. Ama ben yoksul, benim dışımdaki herkes ise varlıklıydı. Dört sene boyunca tek bir kızla bile aynı sınıfta okumamıştım. Kendime güvenim yoktu, onlarla aynı seviyede olmadığımı düşünüyordum ve sıkıntıdan perişandım. Okulu bırakmak, en azından bir yıl ara vermek için babama yalvardım. Hayatı ve kadınları tanımak için Boston’a gitmek istediğimi söyledim. Kulak bile asmadı. Bana söylediği şu oldu: “Kendi oğlum üniversitede duramazken, başka ailelerin çocuklarını nasıl
üniversiteye hazırlıyormuş gibi yaparım?” Hayatın bir dizi rastlantıdan oluştuğunu anlamaya başlamıştım. İşin aslı, o olguları nasıl karşıladığımız, kimilerinin dediği gibi özgür irademizi nasıl
uyguladığımızdır ki,
kim olacağımızı kaderin sınırları içinde yaptığımız tercihler belirler. Hayatımı biçimlendiren iki rastlantı beni Middlebury’de buldu. Biri Şah’ın özel danışmanlığını yapan İranlı bir generalin oğlu olarak çıktı karşıma. Diğeri ise çocukluk aşkımla aynı adı taşıyan genç ve güzel bir kızdı: Ann.
Adını Ferhat olarak anacağım ilki Roma’da profesyonel futbol oynamıştı; doğa vergisi atletik yapıya, siyah kıvırcık saçlara, açık kestane rengi gözlere, geçmişi ve karizmasıyla kadınların hayır diyemediği bir tipe sahipti. Birçok yönden benim tam tersimdi yani. Arkadaşlığını kazanabilmek için çok uğraştım ve ondan yıllar boyu çok işime yarayacak bilgiler öğrendim. Ve bir de Ann’a rastladım. O sıralar başka üniversitede okuyan genç bir adamla ciddi bir ilişkisi olmasına rağmen, beni kanatları altına aldı. Platonik ilişkimiz o zamana dek yaşadığım en sevgi dolu ilişkiydi.
Ferhat beni içkili partilere katılmaya ve ailemi göz ardı etmeye teşvik etti. Ders çalışmayı bilinçli olarak bıraktım. Akademik ayağımı kırarak babamla ödeşmek istedim. Notlarım baş aşağı gitti, sonunda bursumu kaybettim. Ve son sınıfın ikinci yarısında okulu bırakmaya karar verdim. Babam beni evlatlıktan reddetmekle tehdit etti. Ferhat ise, “Diren!” diyordu. Bir gün dekanın odasına hışımla dalıp okulu bıraktım. Hayatımın en önemli dönüm noktalarından biriydi bu. Şehirdeki son gecemi Ferhat ile barda kutladık. Bir ara karısına kur yaptığımı iddia eden iri yarı sarhoş bir çiftçi, aniden üzerime saldırarak ayaklarımı yerden kesti ve beni karşı duvara fırlattı. Ferhat bıçağını çekip araya girdi, adamın yanağını boydan boya kesti. Sonra da beni sürükleyerek camdan dışarıya, Otter Nehri’ne bakan yüksek bir duvarın üzerine çıkarttı. Aşağıya atladık ve nehir boyundan yolumuzu bularak yatakhaneye döndük. Ertesi sabah kampus polisinin sorgusunda yalan söyledim ve olay hakkında hiçbir bilgim olmadığını iddia ettim. Ama sonunda Ferhat okuldan uzaklaştırıldı. Biz de birlikte Boston’a taşınıp bir daire tuttuk. Hearst’ın
Yüklə 1,73 Mb. Dostları ilə paylaş:
|