4-Mavzu: Faoliyat va Motivatsiya Shaxsning individual tipologik xususiyatlari Reja

Faoliyatning tarkibi
Inson faoliyati juda xilma–xildir. Unga mehnat, pedagogik, badiy–ijod, ilmiy–tadqiqot faoliyatlarini kiritish mumkin. Inson faoliyati tarkibini tahlil qilish, shuni ko’rsatadiki, faoliyat tashqi dunyoni ongli psixik aks ettirilishida namoyon bo’ladi. Har qanday faoliyatda inson o’z xatti-harakatlarini maqsadini anglaydi, kutilayotgan natijani tasavvur qiladi, sharoitni idrok qiladi va baholaydi, bajariladigan harakat tarkibini o’ylaydi, irodaviy zo’r beradi, faoliyatning borishini kuzatadi, muvaffaqiyat va mag’lubiyatini o’ylaydi.
Faoliyat bir tomondan, shaxsning rivojlanishi va sifatlarining namoyon bo’lish sharoiti, ikkinchidan, shu faoliyat sub’ekti bo’lgan shaxsning taraqqiyot darajasiga bog’liqdir.
Yuqoridagi jadvaldan ko’rinib turibdiki, barcha faoliyat turlari tarkibida uchta tarkibiy qismni: maqsad–motiv–harakatni ajratish mumkindir.
Maqsad–inson faoliyati so’nggi natijasining obrazi sifatida namoyon bo’ladi va ehtiyojlarini amalga oshirilishidir
Motiv – kishini faoliyatga undaydi va unga mazmun baxsh etadi.
Ish–harakat galdagi bitta oddiy vazifani bajarishga qaratilgan, nisbatan tugallangan faoliyatning tarkibi. Faoliyatga qaratilgan maqsad ozmi–ko’pmi uzoq yoki yaqin bo’lishi mumkin. SHuning uchun bu maqsadga erishish odam tomonidan ana shu maqsad sari harakat qilish davomida uning oldida tug’iladigan qator juz’iy maqsadlarni izchillik bilan hosil qilishdan iborat bo’ladi. Quyidagi harakatning muhim tarkibiy qismlari ko’rsatilgan
Tashqi olamdagi narsalarning holatini va xossalarini o’zgartirishga qaratilgan harakatlarni ish–harakat (sa’i-harakat) deb yuritiladi. Narsalar bilan qilinadigan istalgan bir ish makon va zamon bilan bog’liq bo’lgan ma’lum harakatlardan tashkil topadi. Masalan: “A”, “I” harflarni yozishdagi harakatlar, bir-biridan farq qiladi. Odamlarning narsalar bilan qiladigan harakatlari tahlili shuni ko’rsatadiki, bu harakatlar tashqi jihatdan juda ko’p, rang-barangdir. Shunday bo’lsa ham, odatda ular uchta sodda elementlardan tashkil topgandir; “olmoq”, “joyini o’zgartirmoq”, “quyib yubormoq” bu harakatlar odamning tanasi, oyoqlari va boshi bilan qilinadigan yordamchi harakatlar bilan amalga oshiriladi. Predmetli harakat tarkibi quyidagicha izohlanadi.

Inson faoliyatiga yo’naltirilgan maqsadga erishish uchun shu yo’lda harakat qilish tufayli xususiy vazifalarni bajarishga kirishadi. U o’z oldida turgan maqsadni amalga oshirish uchun ma’lum vaqt oralig’ida u yoki bu amalni bajaradi. Biror matnni kompьyuterda tayyorlash uchun inson oldin uni elektr tokiga ulaydi, ekranni ishga sozlaydi, uning tugmachalarini bosish orqali harf va so’zlarni teradi, so’ngra ma’lum ma’no anglovchi matn paydo bo’ladi.

Inson faoliyati narsalarni o’zlashtirishga yo’naltirilgan sa’i – harakatlardan tashqari: a) tananing fazoviy holati, b) qiyofaning saqlanishi (tik turish, o’tirish), v) joy almashish (yurish-yugurish), g) aloqa vositalari sa’i–harakatlari qatnashadi. Odatda aloqa vositalari tarkibiga; a) ifodali sa’i– harakat (imo-ishora, pantomimika), b) ma’noli ishora, v) nutqiy sa’i– harakatlarni kiritadi. Sa’i–harakatlarning ushbu turlarida ta’kidlab o’tilganidan tashqari mushaklar, hiqildoq, tovush paychalari, nafas olish a’zolari ishtirok etadi. Demak, narsalarni o’zlashtirishga qaratilgan harakatning ishga tushishi muayyan sa’i– harakatlar tizimining amalga oshirilishini anglatadi.

Bu hodisa ko’p jihatdan harakatning amalga oshishi, shart–sharoitlarga bog’liq. Jumladan: a) kitobni olish qalamni olishdan boshqacharoq tarzdagi sa’i–harakatni taqazo etadi, b) avtomobilni haydash velosepedda uchishga qaraganda o’zgacha sa’i–harakat talab qiladi, v) ellik kilogramm shtangani ko’tarishda bir pudlik toshga qaraganda ko’proq quvvat sarflanadi, g) kartonga katta shaklni joylashtirish, qiyin kechadi.

Yuqorida keltirilgan misollar turlicha obyektlarga taalluqli bo’lishiga qaramay, ularda harakatning maqsadi yagonadir. Obyektlarning turlicha ekanligi sa’i–harakatlarning oldiga va mushak faoliyati tuzilishiga har xil talablarni qo’yadi. Ushbu voqelik rus olimlari P.K.Anoxin, N.A. Bernshteyn, E.A.Asratyanlarning tadqiqotlarida isbotlab berilgan. Ularning umumiy mulohazalariga qaraganda, mushaklarning faoliyati sa’i – harakat vazifasi bilan emas, balki mazkur sa’i–harakat ro’y beradigan shart-sharoitlar bilan boshqarilish mumkin. Mushaklar bu o’rinda sa’i– harakatlarning yo’nalishini va tezligini ta’minlash uchun xizmat qiladi, har xil qarshiliklarni (hajm, kuch, vazn ta’siri) muayyan darajada susaytiradi.
Sa’yi–harakatlarning nazorat qilish jarayoni va ularni boshqarish teskari aloqa tamoyiliga binoan ro’yobga chiqadi. Ushbu hodisani amalga oshish imkoniyati quyidagi omillarga bevosita bog’liq holda kechadi: a) sezgi a’zolari aloqa kanali vazifasini bajargan taqdirda; b) ular axborot manbai sifatida harakat rolini o’ynaganda; v) sa’yi–harakatlarni aks ettiruvchi alomatlar bu jarayonda xabar yetkazuvchi sifatida qatnashganida va boshqalar. Ta’kidlab o’tilgan omillar orqali amalga oshadigan teskari aloqaning bunday shaklini (ko’rinishini) rus tadqiqotchisi P.K.Anoxin teskari afferentatsiya deb atagan. Afferentatsiya (lotincha afforens keltiruvchi degan ma’noni anglatadi) tashqi qo’zg’atuvchilardan hamda ichki organlardan axborotni qabul qiluvchi xissiy a’zolardan markaziy nerv sistemasiga kelib tushuvchi nerv impulьslarining doimiy oqimini bildiradi. To’g’ri aloqa axborotlarning tashqaridan kirib borishini anglatib kelsa, teskari afferentatsiya uning aks holatini namoyon qiladi. Sa’yi – harakatlarning hammasi ham organlarning faoliyatini tushuntirish uchun xizmat qiladi va nazorat (boshqaruv) jarayoni qanday kechishini tahlil etish imkoniyatiga ega.
Faoliyat tarkibiga kiruvchi sa’i–harakatlar tizimi oxir oqibatda mazkur harakatning maqsadi bilan nazorat qilinadi, baholanadi va to’g’rilab turiladi. Maqsad miyada faoliyatning bo’lg’usi mahsuloti timsoli, o’zgaruvchan andazasi tarzida vujudga kelishi mumkin. Ezgu niyatga aylangan bo’lg’usi andoza bilan harakatning amaliy natijasi qiyoslanadi, o’z navbatida andoza sa’i–harakatni yo’naltirib turadi. Ana shu holatning turlicha psixofiziologik talqinlari mavjud bo’lib, ular “Bo’lg’usi harakat modellari”, “sa’yi–harakat dasturi”, “maqsadning dasturi”, “miyada harakatning o’zi oldindan hosil qiladigan andozalari” singari tushunchalarida o’z ifodasini topadi. Jumladan, ularning eng muhimlari; “Harakat aktseptori” va “Ilgarilab aks ettirish” (P.K.Anoxin), “Harakatlantiruvchi vazifa” va “Bo’lg’usi ehtiyoj andozasi” (N.A.Bernshteyn), “Zaruriy mohiyat ” va “Kelajak andozasi” (Mittelьshtedt, U.Eshbi) va boshqalar. Sanab o’tilgan tadqiqotchilarning talqinlari ilmiy faraz (taxmin) tarzida berilganligi tufayli ular miyada qanday aks etilishi mumkinligini mukammal bilishga qodir emasmiz. Lekin ularning miyada ilgarilab aks ettirish to’g’risidagi mulohazalari, bu borada tasavvurlarning yaratilishi psixologiya fani uchun ijobiy ilmiy voqelik bo’lib hisoblanadi.
Narsalar bilan qilinadigan ish-harakatidan tashqari, odamning faoliyatini badanning ma’lum vaziyatini va qiyofasini saqlab turishni ta’minlaydigan harakatlar, organizmning bir joyidan ikkinchi joyiga o’rin almashtirishi, kommunikatsiyani ta’minlaydigan harakatlar, ifodali harakatlar va nutq harakatlari mavjud.
Narsalar bilan qilinadigan ishlarni bajarish ma’lum tizimdagi harkatlarni amalga oshirishdan iborat. Harakatlar tizimi va maqsadi bilan, bu maqsad yo’naltirilgan narsalar xususiyati va ish sharoiti bilan bog’liqdir. Masalan, stakan va qalamni olish, piyoda va chang’ida yurish, og’ir va yengil narsani boshqa joyga olib qo’yish, mayda va katta mixni qoqish, gantel va shtangani ko’tarish, harakatlari bir-biridan farq qiladi.
Harakatning boshqarilishi va uning natijalarini erishiladigan pirovard maqsad, taqqoslash yo’li bilan doim nazorat qilib boriladi va to’ldirib turiladi. Unday nazorat sezgi a’zolari yordami bilan erishilishi mumkin bo’lgan narsalar tashkil etadi. Demak, maqsad miyada, kelajakdagi faoliyat natijasida, tilakdagi kelajak modeli bilan ishning mazkur natijalari taqqoslanadi, xuddi ana shu ishning qay yo’sinda bo’lishi boshqariladi.
Harakatlarning istagan bir tomonlarini ularning motor, sensor va markaziy tarkibiy qismlari deb atash mumkin. Ishni amalga oshirishda bajaradigan vazifalariga muvofiq, ular ishni ijro qiluvchi, boshqaruvchi deb belgilanishi mumkin. Bu vazifalarning har birini kishi ongli va ongsiz ravishda bajarishi mumkin. Odam talaffuz qilmoqchi bo’lgan gapning grammatik shakli va mazmuni hamisha ong yordamida oldindan payqab olinadi. Odatda, ishdan ko’zlangan maqsad va shuning bilan birga ishning umumiy xarakteri hamma vaqt anglab olinadi. Masalan, velosipedda ketayotgan odam mutlaqo ongsizlik holatida buning uddasidan chiqa olmaydi.
Bajariladigan harakatning ma’lum tomonlari dastavval to’la anlab boshqarishni talab qilinadi, undan keyin ishning bajarilishi ongning ishtirokini borgan sari kamroq talab qiladi. Bunday hollarda ishning bajarilishi avtomatlashadi. Odamdagi maqsadga muvofiq harakatlarning amalga oshirilishi va avtomatlashuvi malaka deb aytiladi. Ishning tuzilishi shunday qisman avtomatlashuvi tufayli o’zgarish imkoniyati quyidagidan iborat:

1. Harakatlarni ijro qilish usullarining o’zgarishi. Bundan avval har biri alohida-alohida bajarilgan ayrim harakatlar bir butun harakat tarkibidagi oddiy harakatlar o’rtasida hech qanday “to’xtab qolish” va tanaffuslar bo’lmaydigan bitta yaxlit aktga aylanadi. Masalan, mashina haydashni o’rganayotgan haydovchi, yozishni o’rganayotgan bola harakatini ko’rish mumkin.

   
   

2. Ishni bajarishda sensor, ya’ni hissiy nazorat usullarining o’zgarishi. Ishni bajarish ustidan qilinadigan ko’rish nazorati ko’p jihatdan muskul nazorat bilan almashinadi. Masalan, mashinistkaning xat yozishdagi, haydovchi motor ovozidagi, po’lat quyuvchi metal rangining o’zgarishini farq qiladi.

   
   

3. Ish-harakat markaziy boshqaruvchi usullarining o’zgarishi. Diqqat ish-harakatining usullarini idrok qilishdan ozod bo’ladi va asosan ish-amalning hamda natijalarni idrok qilishga qaratiladi. Ayrim hisoblash, qarorga kelish va boshqa intellektual operatsiyalar tez va birlashgan holda “intuitiv” bajarila boshlaydi.

   
   

Malaka faoliyat tarkibida o’ziga xos o’rin tutadi.

Malaka deb mashq qilish jarayonida ish harakatlar bajarilishining avtomatlashgan usullariga aytiladi. Malaka ish unumdorligining ortishiga, vaqtni tejashga, aqliy faoliyatni bir muncha muhimroq narsalarga safarbar qilishga imkon beradi. Malaka quyidagicha hosil qilinadi:
a) mehnat harakatlari, ularni egallab olishning zarur ekanligi va ahamiyatini anglash;
b) harakat namunasini esda olib qolish;
v) malaka namunalarini ko’p marta bajarish, mashq qilish;
g) izchillik bilan olib boriladigan mashq natijasida harakatlar tezlashadi, xatolar kamayadi;
d) malaka harakatlarni avtomatlashtirish bilan shakllanadi. Ayrim ortiqcha harakat elementlari tushib qoladi.
Biror faoliyatni amalga oshirish uchun mavjud bilimlardan va malakalardan foydalana olish ko’nikma deyiladi.
Malaka turli yo’llar bilan ko’rsatish, tushuntirish, ko’rsatish va tushuntirishni qo’shib olib borish orqali hosil qilinishi mumkin.
Har bir ko’nikma va malaka odamning o’z tajribasida avval egallab olgan malakalari asosida yuzaga keladi va amal qiladi. Malaka, ko’nikmalarning ayrimlari kishining ko’nikma hosil qilishiga va malakali ishlashiga yordam beradi, boshqa birlari halaqit beradi, uchinchilari, yangi ko’nikmalarni o’zgartirib boradi. Bu hodisa psixologiyada malakalarning o’zaro ta’siri deyiladi.
Avval hosil qilingan malakalarning yangi malakalarga ijobiy ta’siri malakalarning ko’chishi yoki malakalar induktsiyasi deb ataladi. Masalan, matematika darsida hosil bo’lgan ko’nikmani, fizikada qo’llash mumkin.
Faoliyatning yana bir qismi odat bo’lib, ko’nikma malakalardan hech qanday samara yoki natijaga ega emasligi bilan ajralib turadi. Odatda odam tomonidan beixtiyor, ongsiz tarzda muayyan maqsadga yo’naltirilmagan holda amalga oshiriladi. Ba’zi hollarda odatlar shaxs tomonidan nazorat qilinishi mumkin, lekin har doim ham aqlli va kerakli harakatlar bo’lmasligi mumkin.