Buni moddiy borliq misolida qarab chiqaylik. Faraz qiling, qarshimizda biror jism turibdi. Agar harakat
bo’lmaganida edi, yorug’lik nurlari shu jismga urilib bizga qaytmagan bo’lar edi, ya’ni biz uni ko’rmagan bo’lar edik.
Shuningdek, bu jismning yaxlitligini
saqlab turgan molekulalar, atomlar, elementar zarrachalar o’rtasidagi o’zaro
ta’sirlar ham bo’lmasdi. Natijada bu jismning strukturaviy birligiga putur etgan bo’lar edi. Tevarak-atrofimizdagi
predmetlar va hodisalar harakat tufayli o’zining muayyan tartibini
va birligini saqlab turadi, shu tufayli, o’sish,
ulg’ayish,
ravnaq topish, rivojlanish mavjuddir.
Harakat, bir tomondan, moddiy jismlar o’rtasidagi va ularni tashkil etuvchi elementlar o’rtasidagi
aloqadorliklarning natijasi,
boshqa tomondan esa, ulardagi o’zgarishlar sifatida sodir bo’ladi. Shu nuqtai nazardan ham
falsafaning harakat bu umuman har qanday o’zgarishdir, deyilgan ta’rifi juda o’rinlidir. Harakatning manbai haqida gap
ketganda, ana shu o’zgarishlarning asosida yotuvchi o’zaro ta’sirlar va ular orasidagi munosabatlar nazarda tutiladi.
Demak, har qanday harakatning manbai shu sistemadagi ichki o’zaro ta’sirlar ekan, har qanday jismning
mavjudligini,
eng avvalo, uning ichki aloqadorliklari ta’minlaydi.
Dostları ilə paylaş: