Mitokondrial yağ asiDİ oksidasyon bozukluğU

C. KARNİTİN PALMİTOİLTRANSFERAZ TİP II (CPT II) EKSİKLİĞİ
CPT II iç mitokondrial membranda bulunmaktadır, tek bir izoformu vardır. CPT II eksikliğinde üç farklı farklı fenotip karşımıza çıkmaktadır: geç başlangıçlı musküler tip (hafif), ağır infantil hepatik tip (orta) ve ölümcül neonatal tip. Geç başlangıçlı miyopatik formda egzersiz ve açlıkla tetiklenen kas ağrıları şikayetleri olmaktadır. Erişkinlerde rabdomiyolizin en sık metabolik sebebi olarak bildirilmektedir. Böbrek işlevlerini bozacak kadar ağır miyoglobünüri olabilir. Neonatal form ise hipoketotik hipoglisemi, karaciğer hastalığı, hipotoni, kardiyomiyopati ve konjenital anomalilerle (özellikle böbrek ve beyin) karakterizedir³⁰. Yaşamın daha ilk saatlerinde aritmiler sonucu ölüm görülebilir³¹. İnfantil formda açlık, hastalık gibi metabolik stres durumlarında karaciğer, kalp, iskelet kasının etkilendiği dekompansasyon görülür³². CPT II eksikliğinde genotip ile fenotip arasında net bir ilişki mevcuttur. Miyopatik form CPT II geninde sık görülen bir mutasyon sonucu ortaya çıkmaktadır. Bu mutasyon cDNA’nın 439 ‘uncu pozisyonunda C-T değişikliği ile olur³³. Bu mutasyon sonucu oluşan polipeptid yapının enzimatik aktivitesi normalin % 15 ila 25’i düzeyindedir; bu sayede hastalarda karaciğer ve kalp tutulumu olmaz. Enzimatik aktivitenin daha ağır etkilendiği mutasyonlar ise infantil formlardan sorumludur. S113L mutasyonu için heterozigot olanlarda ağır infantil hepatik tipte hastalık görülmektedir. S113L mutasyonu sonucu enzimin rezidüel aktivitesi yüksektir fakat termolabildir. Egzersiz sırasında kas ısısının artmasıyla enzim aktivitesi daha da azalarak kas harabiyetinin artmasında rol oynar³⁴.

Tandem MS ile asilkarnitin profilinin değerlendirilmesi tanı için ilk laboratuar testtir. Asilkarnitin profilinde C12’den C18’e asilkarnitinlerin arttığı gözlenir. Bunlar arasında özellikle C16 ve C18:1 artışı dikkat çekicidir. CPT II tanısı için enzimatik ve moleküler tanı da mümkündür.

Hastaların diyeti karbonhidrattan zengin ve düşük yağ içerecek şekilde ayarlanmalıdır. Araya giren enfeksiyonlar sırasında sık öğünlerle beslenme sağlanmalı, katabolizmayı engellemek için gerektiğinde glukoz içeren intravenöz sıvı tedavisi yapılmalıdır. Rabdomiyoliz atakları sırasında böbrek yetmezliği gelişimini engelleyebilmek için hidrasyonun sağlanması çok önemlidir.