174
«Zəmmə» tək hücuma keçdi üstümə.
Bir az fikrə getdikdən sonra dedi: – Sədinin şerlərinin çoxunu
burada farsca oxuyurlar, sən də bu
dildə desən daha tez anlaşılar
*
.
Adamla onun biliyinə görə dan
ışarlar.
Dedim:
Şer
Nəhvə qar
ışd
ı baş
ın ey yar bu gün,
Səbrimizi məhv elədin büsbütün.
Aşiqinin qəlbi əsirin ikən,
Zeyd ilə Əmr oldu sənin məşğələn.
Ertəsi
gun səhər tezdən səfərə çıxmağa haz
ırlaşarkən, ona
dedilər ki, filankəs Sədidir. Qaça–qaça gəlib çox üzrxahl
ıq etdi və
sonra gileylənib dedi: – Nə üçün demədiniz ki, Sədiyəm, laz
ım olan
xidməti edəm?!
Dedim: – Səni gerdükdə nitqim tutuldu.
Dedi: – Nə olar
bir neçə gün burada qalıb dincələsən, biz də
sizin söhbətinizdən feyzyab olaq.
Dedim: – Aşaq
ıdak
ı hekayətə görə qala bilmərəm.
Şer
Mən dağlarda rast gəldim bir alimə,
Yaşay
ırd
ı mağarada yalq
ız, tək,
Dedim: neçin gəlməyirsən şəhərə
Ömr edəsən gözəl həyat sürərək?
Dedi: ax
ı, şəhərdə çox
gözəl var,
Fil sürüşər yerdə çox olsa çiçək!
Bunu dedim, bir–birimizlə öpüşüb vidalaşd
ıq.
Şer
Belə öpüşmənin nə mənas
ı var,
*
Сяди йухарыдакы шери яряб дилиндя демишдир (мцтяръим).
175
Ki öpüb tez yola salasan yar
ı.
Elə bil
alma da yardan ayrılm
ış,
Bir üzü al olmuş, bir üzü sar
ı.
Beyt
Can verməsəm dostumla vidalaşan dəmdə mən,
Xəbərsizəm
deməli sədaqətdən, diləkdən.
Dostları ilə paylaş: