Bir vəzir işdən çıxarılıb, saraydan qovuldu. O, tərkidünya olub,
dərvişlərə qoşuldu. Az keçmədi ki, dərvişlərin söhbəti ona təsir etdi.
O da hər cür qayğını unutdu,
Bir gün hökmdar yenidən ona mərhəmət göstərib, xidmətə çağır-
dı. O isə hökmdarın çağırışını rədd edib dedi:
–Ağıllı adamların əqidəsincə, səhrada qul olmaq, saraya qulluq
etməkdən yaxşıdır.
Şer
Qənaət güncündə oturan kəslər,
Naəhlin və itin dilini kəsər.
Qələmi sındırıb kağız cıranlar,
Qeybətçi kəslərdən yaxa qurtarar.
Hökmdar israr etdi:
–Ölkənin işlərini layiqancə yerinə yetirmək üçün bizə ağıllı, iste-
dadlı adam lazımdır.
Vəzir dedi:
–Ey hökmdar, ağıllılığın elə əsl əlaməti olur ki, bu kimi işləri
