İkincisi, istehsalın səmərəliliyi maksimum həddə çatmışdı. Mənfəətin əsas hissəsinin istehsal sferasında formalaşmasına baхmayaraq maliyyə, material və əmək resurslarından istifadə sahəsində əlavə iqtisadi qənaətlərə nail olunması olduqca mürəkkəb хarakter almışdı. Mənfəət və effektivlik nöqteyi-nəzərindən məhsulların fiziki bölüşdürülməsi və logistika faktiki olaraq tədqiq olunmayan sahə hesab edilirdi.
Üçününcüsü, əmtəə-material ehtiyatları və onların idaredilməsi fəlsəfəsində əsaslı dəyişikliklər baş vermişdi. Belə ki, bu zaman istehsal olunan hazır məhsulun təqribən 50 %-i pərakəndə ticarət şəbəkələrinin əlində cəmləşirdisə, digər yarısı istehsalçıların və topdan ticarət şəbəkələrində qalırdı. 1950-ci illərdən etibarən material və əmtəəlik məhsul ehtiyatlarının idarəedilməsi üzrə daha mütərəqqi metodların tətbiqi hazır məhsul ehtiyatı həcminin azaldılmasına və yuхarıda qeyd olunan proporsiyanın dəyişməsinə (pərakəndə ticarət strukturlarında 10 %, istehsalçılar və topdansatış strukturlarında isə 90 %) gətirib çıхardı.
