122
Şer
Dərdini deyəndə o şəxsə de ki,
Ən az
ı xoş dillə dindirər səni
Nanəcib adamdan mətləb istəmə,
Ki, ac
ı dililə rədd edər səni.
14.
Hekayət
Bir
il
İskəndəriyyədə
80
quraql
ıq oldu. Yoxsullar
ın taqəti əldən
getmiş, səbri tükənmiş,
göylərin qapıs
ı yerin üzünə qapanm
ış,
yerdəkilərin ah
ı göyə dayanm
ışd
ı.
Şer
Dərd çəkir hər canl
ı bal
ıq, quş, ilan.
Y
ırt
ıç
ı vəhşilər, qar
ınca belə,
Bəs neçün cəmlənib dönmür insan
ın
Ahlar
ı buluda, göz yaş
ı selə?!
Belə bir ildə rəzil bir adam var idi ki (dostlardan uzaq olsun),
onun pisliklərini təsvir etmək,
xüsusi ilə böyüklər qarşıs
ında,
ədəbsizlik olar, lakin o haqda bir şey deməmək də ədalətsizlikdir,
bəziləri bunu yaz
ıç
ın
ın acizliyi kimi qəbul edə bilər. Ona görə bir-iki
Beytlə kifayətlənmək istəyirəm, çünki, deyiblər: «azl
ıq
çoxluğa
dəlalət edir, bir ovuc – xarvar əlamətidir».
Şer
Bir tatar öldürsə bu müxənnəsi,
Tatardan al
ınmaz bir də intiqam.
Bağdad görpüsünün neçə müddətdir,
Alt
ından su keçir, üstündən adam.
Mərifətini bir balaca eşitdiyiniz bu adam
ın haman q
ıtl
ıq
ilində
bitməz-tükənməz sərvəti var idi, yoxsullara q
ız
ıl–gümüş paylay
ır,
aç–yalavaclara süfrə aç
ırd
ı.
Dərvişlərin bəziləri acl
ıqdan taqətdən düşmüş, canlar
ından
123
bezmişdilər.
Onun qapıs
ına getmək qərar
ına gəldilər, məsləhət üçün
mənə müraciət etdilər.
İzzəti–nəfsim yol vermədi, onlar
ın
bu fikrinə razı olmad
ım və
dedim:
Şer
Şir yeməz heç zaman it art
ığ
ın
ı,
Ac
ından ölsə də bir mağarada.
Biçarə, qarn
ı ac yaşasan belə,
Alçağa əl açma, sak
ın dünyada.
Hünərsiz bir adam Fridun olsa,
Rədd eylə, baxma heç dövlətə, ada
Naəhlin geydiyi o ipək paltar,
Salar divardak
ı bəzəyi yada
Dostları ilə paylaş: