Ekran tytułowy

Elementy fotometrii 

W  ogólności  pomiarem  ilościowym  fal  elektromagnetycznych  zajmuje  się  radiometria, 

natomiast fotometria jest działem dotyczącym pomiarów dla światła widzialnego. 

 

Jedną  z  podstawowych  jednostek  układu  SI  jest  kandela  (cd).  Jest  to  jednostka  światłości 

źródła światła. Inaczej jest też nazywana natężeniem źródła światła. 

W oparciu  w powyższą  wielkość można zdefiniować strumień świetlny.  Strumień świetlny, 

podawany w lumenach (lm), to moc promieniowania oceniana na podstawie wywoływanego 

przez nią wrażenia wzrokowego. W związku z tym musi być uwzględniona krzywa czułości 

ludzkiego oka.  

Strumień świetlny o wartości 4π lumena odpowiada sytuacji, kiedy punktowe źródło światła o 

natężeniu  1  kandeli  promieniuje  izotropowo  we  wszystkich  kierunkach  (kąt  bryłowy  4π). 

Czyli w jednostkowy kąt bryłowy powyższe źródło światła wysyła 1 lumen. Warto pamiętać, 

że 1 lm=1cd * 1 sr, gdzie sr oznacza steradian (miara kąta bryłowego - jest to kąt bryłowy o 

wierzchołku  w  środku  kuli,  wycinający  z  powierzchni  tej  kuli  pole  równe  kwadratowi  jej 

promienia). 

Jak  już  wspomniano  strumień  świetlny  powinien  być  zdefiniowany  dla  określonej  długości 

fali.  Pamiętamy,  że  oko  ma  czułość  zależną  od  długości  fali  światła.  Maksimum  czułości 

ludzkiego  oka  dla  widzenia  dziennego  (przy  silnym  oświetleniu  –  widzenie  fotopowe) 

wypada dla długości fali λ=555nm.  

Tak więc można podać, że dla długości fali λ=555 nm, 1 lumen jest równoważny 0,00146 W. 

Lub inaczej. Źródło emitujące moc 1 W dla długości fali λ=555nm wysyła 680 lumenów. Dla 

innych długości fali światła należy uwzględnić współczynnik skuteczności świetlnej V(λ). 

Należy zwrócić uwagę że maksimum krzywa (Rys. 10) osiąga dla fali λ=555nm i wtedy 

V(555nm)=1. 

---