Dİvan-ü luğat-it tüRK

üşəmək_ka : eşəmək. eşmək. axtarmaq. deşib aramaq.

üşən : bax > yuşan.

üşənq : yüşənğ_ka. düz parlaq, şmal taş

üşənmək : 1. ərinmək_ka. çəkinmək. təmbəllik edmək. - ər işə ərindi. 2. saqlanmaq_ka. saxlanmaq. çəkinmək.

üşəriq taş_ka: düz qaya. yüşərik.

üşətmək_ka : 1. ufalatmaq. uşatmaq. uvşatmaq. 2. araştırmaq. əşltmək.

üşik_ka : üşük_ka. soğuq. yemişləri qavuraraq böyüməkdən alıqoyan soğuq.

üşimək_ka: üşümək.

üşqürtmək : üşqürtürmək_ka. xatırlatmaq.

üşqürtürmək_ka: xatırlatmaq. üşqürtmək.

üşmək_ka : 1. ütmək. ötşürmək. yontmaq. - o ox üşdi: o ox yondu, ititdi. 2. öqşürmək. yoğqışmaq. yığışmaq. - öküş, təlim kişi üşdi: çoxlu kişi toplaşdı. - üşüb toplaşdılar: yığışıb toplaşdılar. 3. üşüşmək. toplanmaq. 4. dəlgic ilə dəlmək.

üştürmək_ka: dəldirmək. dəlik dəlməyi buyurmaq. dar dəliği genişlətmək.

üşüc : buz dolabı.

üşük : don. qırıcı, dondurucu. soğuq. - üşük qan: donuq, ləxtələnmiş qan.

üşümək_ka : üqşümək. üşimək. yığışmaq. - üşük qan: ləxtələnmiş qan.

üşüşmək: avalamaq_ka. avmaq. avlamaq. avdarmaq_ka. yığmaq. toplaşmaq.

üşüşmək: üşmək_ka. toplanmaq.

üşütmək_ka: soğutmaq.

ütəmək_ka: biçmək. kəsmək. - darı ütəmək.

ütən : ütgən. dalaşqan. çalqaşqan. savaşçıl kişi.

ütərmək_ka : üdərmək_ka. uymaq. izincə gedmək.

ütgən : ütən. dalaşqan. çalqaşqan. savaşçıl kişi.

ütik_ka : üdiq_ka. ötik. özik. aşq. səvqi coşması. səvda. həsrət.

ütimək_ka: (qıl) ütüləmək.

ütqərmək: ütgərmək. ötqgərmək. ürkütmək. qaçırtmaq.

ütlənmək_ka: üdlənmək_ka. kösnəmək. ərkək istəmək.

ütləşmək_ka: ötləşmək. otlaşmaq. üdləşmək_ka. birbiri ardınca yürüş mək. udlaşmaq. birbirinə girişmək. yaxalaşmaq. - alplar ütləşdilər.

ütmə : ötüş_ka. ütüş. utuş. utma. oyunda, yarışda utmaq, aparmaq.

ütmək_ka : ütəmək. utamaq_ka. 1. nərsəni kəsmib qırmaq. əkin ot biçmək. budamaq. artığı şeylərdən arıtlamaq, təmizləmək. tükü yandırıb dəridən atmaq. - darı ütmək: darı biçmək. - əkin ütüldü. - başım üttü. 2. ötmək. (qıl) yaxmaq.

ütrək_ka : üdrək_ka. artan. az ikən artan şey.

ütrəm : ürtəm. örtgün_ka. örqütün. biçin. dərim. örtəm. xərmən.

ütrəmək_ka: üdrəmək_ka. ürəmək. çoğalmaq.

ütrəşmək_ka: üdrəşmək_ka. artmaq.

ütrətmək_ka: üdrətmək_ka. çoğaltmaq.

ütrü : üzə. qarşı. önə. -

ütrük_ka : hiləci. kələkbaz. yalançı. ütücü adam.

ütrülmək_ka: kəsilmək. qırqılmaq. qısaltılmaq.

ütrüşmək_ka: utruşmaq. 1. kəsişmək. qırışmaq. biçişmək. - kəsmə ütrüşdi: tel kəsildi. 2. icəşmək. icrəşmək (c <> t ) itrəşmək. 3. gərişmək. qaraşmaq. qarşı qarşıya durmaq. qarşı qoymaq. duruşmaq. muqavimət göstərmək. 4. kəsişmək. qırışmaq. biçişmək. - kəsmə ütrüşdi: tel kəsildi. 5. icəşmək. icrəşmək (c <> t ) itrəşmək. 6. qərişmək. qaraşmaq. qarşı qarşıya durmaq. qarşı qoymaq. duruşmaq. muqavimət göstərmək.

ütük : ütük_ka. üzük. 1. utuq. yutuq. tamahkar. acgöz. 2. üzlü. həyasız. 3. üzük. hica. hərf.

ütüləmək: ütimək_ka (qıl)

ütülmək : üzlünmək_ka. üzülmək_ka. üzdən qırılmaq, kəsilmək. qopmaq. kəsilmək. qırılmaq. - urq üzlündü: ip üzüldü: qırıldı.

ütülmək_ka : üzülmək. 1. üzdən qırılmaq, kəsilmək. - ütülüb deşilmək: ötləşmək_ka. 2. yanmaq. (qıl) ütülənmək.

ütümək : ötümək. 1. silmək. təgirləmək. safatmaq. bir şeyin üstündən keçib, qıvrıqların açmaq. - paltar ütümək. 1. yolmaq. qırmaq. silib süpürmək. - var yoxumu ütüb aldı.

ütürmək: üdürmək_ka. ödürmək_ka. uturmaq_ka. udurmaq_ka. üzürmək. səçip ayırmaq. adırmaq. ədirmək. ödürmək. ödürmək. 1. kəsmək. ətəyindən başından qırmaq. saç ütmək. 1. seçmək. üstün tutmaq. ağırmaq. ədirmək. ödürmək. udurmaq.

ütüş_ka : 1. ötüş_ka. utuş. ütmə. utma. oyunda, yarışda utmaq. aparmaq. 2. bir çeşit cocux oyunu. bu oyunda utmə. yutma·ı - ötüş.

üvey : bax > ügey.

üv_ka : üy_ka ev. ef. ev. əv. öv.

üy : üy_ka ev. ef. ev. əv. öv. üv.

üyə : uymaq. oymaq. üzv. mürid.

üyüq_ka : təpə. yığın.

üyürtləyən: ötürgən_ka. ödürgən_ka. ösürgən. hər şeyi səçən,

üz : ut. öz_ka. 1. ut. utanc. həya. 2. bəniz. mənğiz_ka. qörüş. zahir. 3. mənğiz_ka. məniz. bəniz. 4. yağ. 5. rəhruf. qırtış_ka. - üzlü: qırtışlı_ka. 6. sıyrım. dəri. qabıq. 7. yin_ka. əyin. - yin başına bax sən: əyin başına bir bax. 8. yüz_ka. çehrə. vichə. 9. sağır. - üz kişi: sağır adam.
- üz üzə gəlmək: utrulanmaq_ka:
- üz verən: ağşuk. ağıb gələn, üz verən nərsə. arizə.

üzdürmək: yüztürmək_ka:

üzə : üzə_ka. 1. üstündə. üzərində. üzərə. üzərinə. görə. nisbət. mərbut. üstünə. - onun üzə: ona görə. ona nisbət. - üzərindəki. - bir bir üzə alqaşuy: birbirini afərinlir. - bir nə bir üzə öglüşdü: bir şey bir şeyin üstünə yığışdı. - iş mənim üzə örtüldü: mənə gizli qaldı. 2. çox. üzə çıxmış.
- üzə çıxmaq: yüzqəşmək_ka.

üzək_ka : özüək. özək. 1. uxaq_ka. ügək. meyvəlarin sıxılmış suyu. 1. hər nərsənin kök damarı, şahdamarı.

üzəklik_ka: uzaqlıq. işdə ağırlıq, yavaşlıq, ərincəklik. susluq.

üzəlmək : üzülmək. 1. usanmaq. yorulmaq. sıxılmaq. - canım üzəldi. 2. öqüc, çətin işə düşmək. 3. qırılmaq. can vermək. - iklik üzəldi: xəsdə can verməyə düşdü. keçindi. dözə, dayana bilmədi. 4. üzülmək. ölmək (# düzəlmək: qalxmaq). - iqlik üzəldi: xəsdə can verdi.

üzətmək: üzrətmək. çoxaltmaq. üzə çıxartmaq. artıqlatmaq.

üzitmək_ka: üzmək. aparmq. daşıtmaq. - bəsdi qulağımı üsütmə: aparma. - sirkə dilimi üzütdü: apardı, yedi. - sirkə qüpü üzütdü: ­aşıttdı, yedi.

üzlənmək_ka: 1. birindənbir şey istəmək. müraciət edmək. 2. sayqı dəğər qazanmaq. iyiliyə adlanmaq. - el içrə üzləndi. 1. (yeməkdə yağ üstə) çıxmaq. üz bağlamaq. - aş üzləndi. 2. qabarmaq. şişmək. - qalıq üzlənmiş: hava dəmlənib bükmək.

üzləşmək: qarşılaşmaq. qarışmaq. raslaşmaq. tuşlaşmaq.

üzlü : 1. ütük. həyasız. 2. yağlı. özlük_ka. özül.

üzlünmək_ka : bax > üzülmək.

üzlüşmək_ka : üzüşmək. qopmaq. ayrılmaq. alacaqlı borcludan ilişilgi kəsmək. üzmək (ip. bənzəri şeyləri) kəsilmək. - bəylə kişi üzlüşdü: ərkək dişi ayrışdı. - üzlüşmü topraq: üzülmüş, qopmuş topraq. - alımlıq, verimlidən üzlüşdü: alacaqlı, verəcəklidən ayrıldı.

üzmək : 1. vurmaq. çapmaq. - qoyun üzmək. 2. dağılmaq. yayılmaq. - irin üzdi: çirk dağıldı. 3. olduğu bayağı, adi bir durumu dəğişmək. - səsin çoxluğu qulağımı üzdi: kar elədi. - az danış başımı üzmə: başı aparma. - sikə küpdən üzdi: qaynayıb daşdı. 4. dərmək. - üzüm üzmək. 5. qırmaq. - ip üzüldü. 1. dağılmaq. sərilmək. - irin üzdü. - mikrob üzdü. 2. qırıb, kəsib soymaq. - toxum üzmək: becərilmiş davar kəsmək. 1. üzürmək. yağmalamaq. qarət edmək. - altun gümüş üzürdüm.

üznəmək_ka: uznamaq. (< üz. üzə durmaq. üz qırmaq) ( < uz. uznamaq. uzaq gedmək. dik başlılıq edmək). 1. qarşı durmaq. söz dinləməmək. - oğul atıya uznadı. 1. üzə qalxmaq. daşlanmaq. - atıya üznəmə. 1. üsnəmək_ka. bənzəmək. oxşamaq.

üznətmək: üsnətmək_ka. bənzətmək. oxşatmaq.

üzrəşmək: utraşmaq. uzraşmaq. itiləşmək. - gəngəşli bilik utraşur, gəngəşsiz bilik opraşur.

üzrətmək: üzətmək. çoxaltmaq. üzə çıxartmaq. artıqlatmaq.

üzsəmək_ka: 1. qoparı yazmaq. qoparmaq. qırmaq. 1. çimsəmək. çapsamaq_ka.

üztürmək: üzdürmək yüklətmək. həvalə vermək. - ağrıq ağır işini, başqasına üzürmə: öz yüküvü özgəsinə yükləmə.

üztürmək_ka : üzdürmək. qopartmaq.

üzük_ka : özük. ütük. yüzüq_ka. 1. üjük_ka. hərf. hica. - "bəy" sözü üç üzüklü böləkdi. 2. qıraq. ayır. uzaq. 3. ötük. qırıq. cırıq. 4. (hovuz kimi) oyularaq yapılan hər yer. dərə. çay yatağı. - üzüksu: ırmaq. - əzik üzük: əzilib üzülüb, qırılıb, oyumuş görkəm, biçim. 5. (hovuz kimi) oyularaq yapılan hər yer. dərə. çay yatağı. -- özüksu: üzüksu: ırmaq. əzik üzük: əzilib üzülüb, qırılıb, oyumuş görkəm, biçim. 6. əzik. obraq_ka. opraq. ovraq. oğraq. əsgimiş nə. 7. üjük_ka. hica. 8. üzük. yaban, yava, kəndinə aykırı şeylən üzülmüş, ayrılmış nərsə. xalis. özük. teyxa. çin. - altun üzük: qızıl könüllü qadın. iyi tinli, duyqulu, ruhlu xanım. sona xanım.

üzükləmək : üjükləmək_ka. hüccüləmək.

üzüqlüq_ka: üzüklük_ka. kəsilmə.

üzülən : üzülgən_ka.

üzülgən_ka: üzülən.

üzülmək_ka: üzlünmək_ka. ütülmək. 1. üzdən qırılmaq, kəsilmək. qopmaq. kəsilmək. qırılmaq. - urq üzlündü: ip üzüldü: qırıldı. 2. qırılmaq. açılmaq. yaralanmaq. parçalanmaq. - ətim üzüldü. 2. çinislənmək. qırtmır olmaq. - kişi qocaldıqcan üzülür.

üzüm_ka : - üzüm üzüşmək: qırmaq. - üzüm sıqma zamanı: sıqman_ka.

üzürmək: uturmaq_ka. udurmaq_ka. səçip ayırmaq. adırmaq. ədirmək. ödürmək. ödürmək. üdürmək.

üzüş : özüş_ka. yarış.

üzüşmək: qırmaq. - üzüm üzüşmək: qırmaq.

üzüşmək: özüşmək_ka. uzuşmaq. yarışmaq. - at üzüşmək.

üzüt : yüzüt. 1. xeyirsiz. çimri. sövmə olaraq işlənir. 2. zalim. rəhmsiz. 3. qırıt. qırım. - soy üzüt: soy qırım. qətli am. 4. xəsis.

üzütləmək: qıtmır saymaq.

üzütlük_ka: xəsislik. xissət.

v
var : bar_ka. 1. olan. mocud. 2. uğur. oğur. dövlət. - varmış: barmu_ka. - çox varan: baraqan_ka. - varan. gedən. gedicl: barqan_ka. bardaçı_ka. baruçı. barquçı_ka. - vardığı: barduqı_ka. - vardırmaq: barturmaq_ka. - varılacaq. gediləcək, barası yer: barqu yer: barası. barqu_ka. - varılan yer: barışlıq_ka. - varılmaq. : barılmaq_ka. - varışı: barduqı_ka. - varmaq. barsamaq: barıqsamaq_ka. - varmaq istəmək - barıqsamaq: barsamaq_ka. - varmayı, gedməyi diləyən. varmaq, gedmək üzərə olan kimsə: barıqlı_ka. - ev bar: ev var: ev eşik. - evin barqın satığsadı: ev eşiyin satmaq istədi.

vardırmaq : barturmaq_ka. çatdırmaq. - onu evə bartur. - kağızı bartur. - bunu atova bartur.

varış : barış. elik. qavuş. bir araya gəlib oturmaq. sülh.

varlaşmaq: zənginləşmək. tuplənmək_ka. diblənmək. diplənmək. kökləşmək.

varlı : baruq. dövlətli. - baruq bəy. - baruq ölkə. baruq duyqular.

verd : birt_ka. virt. vergi. döləv₆. maliyat.

vergi : birt_ka. verd. döləv₆. maliyat.

vergü : (< vermək. bermək). - vergü varmaq: borcu olmaq. - sənin mənə bir nə bergün var: sənin mənə bir şey borcun bergün var.

verim : - alım verimlə satqaşmaq: birbirnə satmaq.

verişmək : birbirinə vermək. göndərişmək. ötgürüşmək_ka. ötrüşmək_ka. edişmək_ka. qılışmaq. bağışlamaq. ikram edmək.

verqi : vert. bert_ka.

vermək : 1. bermək_ka. barmaq_ka. - vermək istəmək. verə yazmaq. : beriqsəmək_ka. - vermək istəyən: beriqli_ka. - verəcək: berim. berqil_ka. - verilmək. : berilmək_ka. - verimli: berimliq_ka. - verimsiz. ot bitməyən, çoraq yer: çalanğ_ka. - verişmək: berişmək_ka. - verim: berim_ka. 1. ötəmək_ka. ödəmək. əda edmək. qılmaq. 1. ülətmək_ka. paylamaq. paytamaq. 1. yerinə qoymaq. yermək. - orunc alıb yermədi: əmanət alıb verdəi.

vert : bert_ka. verqi. kölənin hər il verdiyi vergi.

vəng : bənğ_ka. vəngildəmə səsi.

vəya : azu_ka. yahut. ya. iki şeydən birini diləməyi anlatır. vəya:.

vurdurmaq : çapturmaq_ka. çapmaq. çapışdırmaq. boyun vurdurmaq, üzmək. toqıtmaq_ka. toxutmaq. dövdürmək. çalıtmaq. çapıtmaq. çapıtmaq.

vurqulamaq : tə'kitləmək. bərkitmək. qavalamaq. kipləmək.

vurqun : barıqlı_ka. yerikli. melli. əğimli. düşgün. məczub.

vurmaq : - vurayazmaq. dövəyazmaq. : uru yazmaq_ka.
- vurdu. dövdü: urdı. toqıdı_ka.
- vurmada çıxan səs. yeməktə ağızda çıxan şapırtı: şap şap_ka. - çox vurmaq. çox dövmək: qammaq_ka.
- vurmaq istəmək: ursamaq_ka.
- vurmaq. boyun vurdurmaq: çapturmaq_ka.
- vurmaq. hafifçə vurmaq: qaqmaq_ka. - vurmaq. yenmək: çalmaq_ka.

vurmaq : dövmək. çarpmaq. toxumaq. toxunmaq. toqımaq_ka. dövülərək sərtləştirmək. götürmək, batırmaq.

vurulmaq: <> urulmaq <> orulmaq_ka. biçilmək. tarılmaq. dərilmək.

vurulmaq: ursuqmaq_ka. 1. yemək. dövülmək. yenilmək1. - savaşa girən ursuğar: yiyər. 2. dövülmək. qurulmaq. urulmaq_ka.

vuruşmaq : 1. arpı. maq. harp etmək. - toxışmaq. toquşmaq_ka. 2. birbirinə qızışmaq. birbirinin başına vuruşmaq: qaqışmaq_ka.

vuruşmaq : təvrişmək. devrişmək. çevrişmək. çönüşmək. alınmaq.

vuruşmaq : uruşmaq. toquşmaq_ka. toqışmaq. döğüşmək. çarpışmaq.
y

y : n. qoy <> qon.

ya mü_ka : oldumu. {"bu sôzü qəbul ettin mi? söylədiğimi yapmaq üçün qafana qoydun mu?".

ya : ya_ka 1. "va" ılgəci kimi "vay" anlamına inkâr ılgəci. 2. yay. kaman. - ya bağrı: yayın orta yeri.
- ya qurmaq: kaman çəkmək.
- quruqluq ya_ka: qurulu. qurulmuş yay.

yaba_ka : yapa. yumşaq, əprik olan, yaş, ıslaq olan.

yabaqu_ka: yapaqu. yappaq. yapıq. 1. sap, parça yoluntusu, qırıx şırığı. qırxım. 2. yapıqçış, keçələmiş, qarışmış nərsə. - yabaqulanmaq: yabbalanmaq. yapıqmaq.

yaban : geyik. qayıq. vəhşi. - qayıq heyvan: yaban heyvan.

yabancı : yat. baz_ka. sap. sapaq. adnaqu_ka. - yabancı dil ilə söylətmək: sümlütmək_ka. - yabancı dil qonuşmaq: sümlüşməyə_ka. sümlüşmək_ka. - yabancı kimi sağına. soluna baxan adam: inğəs kişi_ka. - yabancı saymaq: yatlamaq_ka.

yabancılaşmaq: yatıqmaq_ka. yadlaşmaq. - yağuq kişi yatıqdı: yaxın adam yadlaşdı.

yabı: yabı_ka. yapı. örtük. yəhərin üstünə, altına qoyulan keçə. yəhər yastığı.

yabın_ka : qırmızı. al.

yaçanmaq_ka : utanmaq. ucunmaq. sıxılmaq.

yad:yat

yadılmaq: yayılmaq. çözülmək. yazılmaq_ka.

yafa_ka : yava. 1. qolqan tikəni. 2. sıcaq. quytu yer. 2. (< av) ayva. avaq. sığıncaq.

yafaş_ka. : yavaş _ka. qılıqlı. yumuşaq xuylu.

yafışqu_ka: yumuşqa. "qızılcıq", "kürən" deyilən dağ yemiş.

yafqu_ka : xalqtan olup xaqandan iki dərəcə aşağı bulunan kişiyə verilən unqun.

yafuz_ka : yavuz. hər şeyin kötüsü. yamanı, pisi. yava. bəğənilməz. kötü. yaman.

yağmalamaq: yağmalamaq. yolıtmaq_ka. yoluşturmaq. yolumaq.

yah : yah_ka. yeh. yeğ. əvət. peki. bə'li. gözəl. yaxcı. - yəh mü_ka: "tamam mı" anlamına bir kəlimə· - yə mü?. - yah: olsun. gözəl. nə gözəl.

yahut : azu_ka. ya. vəya. iki şeydən birini diləməyi anlatır.

yax:yaq

yaxşı_ka : iyi. gözəl. hər şeyin gözəli.

yaq : yağ. çir_ka. çır. öz_ka. 1. qab qaşıqa yapışan bulaşıq. yemək qalıtı. 2. kifir batıq olan. 3. üz. öz_ka. 4. yax yuğ qədəş: uzaq qohum1. 5. yağı_ka. yəği_ka şeytan. 6. yağ. iç yaqı. 7. çanaq, qap bulaşığı· - yaq yuq: kir bulaşıq.
- ayaq yuqi: yak yuq qab qacaq: bulaşıq batıq qab. yax yux: yox kimi, yufa, ova nərsə.
- yoqqa sandıq: heç saydıq. dəyər verməmək.
- yağsız, tatsız bulamac: bulqama_ka.
- yağ çıxarmaq. təktir edmək: tamınmaq_ka.
- yağ istəmək.
- yağsımaq: yaqsamaq_ka.
- yağ tadını almaq.
- yaqsamaq: yaqsımaq_ka.
- yağ tortusu: tar_ka. - iç yağı. yağlı: yaqrı_ka.
- yaq öğri_ka : yağ dənəsi. susam.
- yağ yağuq: qohum tanış. - yaq yuq_ka: yak yok_ka (< yoq: yoğulmuş. yax: yaxılmış).

yaqa_ka : yaxa. paltar yaxası. qoncuq. qoncək. küncək. nərsənin yanı, qırağı, ucu.

yaqaq_ka : yağaq. qayaq. qıyıq. cəviz. girdəkan.
- qoldaçıya min yağaq_ka, barça belə ayruq dayaq_ka: yolçuya min cəviz, üstəlikdə bir (hammısınında üstündə) çəlik.
- yağaq ağacı.
- yağaqlıq: cəvizli.
- ağı yağaq: yağlı cəviz.

yaqaqlı_ka : cəvizli. qayaqlı. qıyıqlı. girdəkanlı.

yaqaqlıq_ka : cəvizliq. cəviz bitən yer.

yaqarmaq : (< yax). yaqutmaq. yaxutmaq. verinmək. təslim olmaq. - ona yaxarma.

yaqcılıq : yaxcılıq. ağışqa. iyitlik.

yaqday : yağday. yağru_ka. yağur. yoğur. yaxlıq. yağılıq. dövrə bər. çevrə. mihit. - buna yağru yürimə: onun döğrə bərinə dolanma.

yaqdırılmaq: yaqılmaq_ka. yaxıtmaq_ka. yaqturmaq_ka.

yaqı : yağı_ka
- qır yağı: iç düşman. yolsuz, iləksiz, bəlgəsiz, gizli olan düşman. - yaxı yuğı ər_ka: yaxlı, yağlı, yufa incə, alçaq könüllü, mütəaze' kişi.
- yağı kəsilmək. öcəş, düşman yağıqmaq_ka. düşmanlaşmaq. - birbirizə yağıqmayın, yaxının.
- yağın taba: yağıya doğru.

yaqı : yağı. yaxı. 1. yağıq_ka. yağı. düşman. - yavuq yağıq: qatı düşman. 2. yağıq. məlhəm. 3. yaxarlı. alçaq könüllü. dikələ, öngərliyə qarşı. barşar. - yaxı yuxı ər: sözə baxım, mütəvazi. 4. yaq_ka. şeytan.

yaqıq : 1. yağıq. yaqıq_ka. mərhəm. - ağrıma yağuq olacaq. yarama yağuq yax. 2. yaxıq. pomad. 3. yaxı. yaxıq. yaxın. məlhəm. mərhəm. 4. yağı. düşman. - yavuq yağıq: qatı düşman.

yaqıqmaq: yağıqmaq_ka. yağı, öcəş kəsilmək. düşmanlaşmaq. - birbirizə yağıqmayın, yaxının. - iki ölkə birbirinə yağıqdılar. - ötəc bizə yağıqdı: zəmanə bizə düşman kəsildi.

yaqılamaq_ka : yağılamaq_ka. düşmanlıq edmək. düşmanla savaşmaq. çarpişmaq.

yaqılmaq_ka: yağılanmaq. yaxılmaq: 1. ciciklənmək. qısqanmaq. 2. düşmanlıq edmək. 3. örtəlmək_ka. yanmaq. 4. toxunulmaq. yaqlaşılmaq. 5. yağdırılmaq.

yaqımsız : yaxımsız. 1. kupal. gobut. sasrıq. sassıq₆. sarsıq_ka. 1. pis. bəğənilməz. kifir.

yaqın_ka : yağnı. yaknı. yaxın. ­1. şeytan. ­2. düşman. 3. yaxın. yaxıq. mərhəm. - yaxın tanış: qonum_ka. yar yoldaş. qohum qonşu. yaxınlar: qayınboyun. dünürlər. tayfauruq. tayfatırıq.