Ayfer Kara hayatin iÇİnden yabancılar İçin Türkçe Metinler (A2-B1) Minsk «Kolorgrad»

mâsum
köpekler. Arkadaşım Mehmet maaşının yarısını hayvanlara harcıyor, 
onları aynı zamanda tedavi
ediyor. O çok 
fedakâr
ve sevgi dolu bir insandır. 
Metin: 
Ben, eşim Sveta ile Kazan’da bir markette tanıştım. Bu tanışma tesâdüflerin en 
güzeliydi. O orada bir markette kasiyer olarak çalışıyordu. Ben hiç Rusça bilmiyordum. O 
bana, “Poşet istiyor musunuz?” diye sormuş. Ben anlamadım. Anlamadığımı görünce 
gülümsedi ve poşeti bana gösterdi. Bu güler yüzlü kız beni çok etkiledi, hafta sonlarında 

---

11 
markete her gittiğimde onu görüyordum. Bir ay sonra ona boş zamanı olup olmadığını 
sordum ve nehir kenarında bir kafede oturduk. Birkaç ay sonra da 
nişanlan
dık aynı evde 
yaşamaya başladık. İkimiz de Kazan Üniversitesinde farklı fakültelerde okuyorduk.
Meryem:
 
Üniversiteyi bitirdikten hemen sonra Antalya’daki bir firmada iş görüşmesine 
gittim. Hem firmanın sâhibi hem de firmanın müdürü beni beğendi ve hemen işe aldılar. 
İş 
deneyim
im yoktu ama onlar çalışkan bir mühendis arıyorlardı. Ben devlete ait bir 
misâfirhânede kalmaya başladım. Ailem yanımda yoktu, başka arkadaşlarım da yoktu. 
Kendimi yalnız hissediyordum. Müdürümle kısa bir süre sonra 
bakışma
ya başladık. O 
kocaman adam karşımda 
kem küm ed
iyor, 
eli ayağı şaş
ıyordu. Bir ay sonra bana; “İş 
çıkışında bir kahve içelim” dedi. Böylece onunla çıkmaya başladık. Her gün sinemaya 
gidiyor, yemeğe çıkıyor, geziyor, harikâ vakit geçiriyorduk. Altı ay sonra da evlendik. Eşim 
benden on beş yaş büyük ve artık bu, beni rahatsız ediyor. Ben dışarıda gezmek istiyorum 
o ise evde televizyon seyretmek ve oturmak istiyor. 
Leylâ:
 
Ben sevgili eşimle telefonda tanıştım. Eren, o kadar kibâr 
konuşuyordu ki onun sesine âşık oldum. Hastânede