Ayfer Kara hayatin iÇİnden yabancılar İçin Türkçe Metinler (A2-B1) Minsk «Kolorgrad»

Melih:
 
Ben âilemin tek çocuğuyum. Bizim âilemiz üç 
kişilik çekirdek bir âiledir. Bizim Malatya’da bir yazlık 
bir de kışlık iki evimiz var. Kışlık evimiz, bir apartman 
dâiresi, şehrin merkezinde yer alıyor; yazlık evimiz ise 
bir villa, o şehre yirmi kilometre uzaklıktaki 
Hatunsuyu köyündedir. Bu büyük villayı idâre etmek hiç de kolay değil, bahçeyi 
düzenlemek, çimleri biçmek, gülleri ilâçlamak, ağaçların dibini çapalamak, ağaçları
budamak, sebze ekmek benim bütün zamanımı alıyor, benim yaşımdaki gençler böyle 
bir sorumluluğu almak istemiyorlar. Ben bu kocaman villanın temizliğinde anneme
ve 
babama yardım ediyorum. Tatillerimde dünyâyı gezmek istiyorum, ancak bu bahçenin 
bakımını âileme bırakmak hiç de adâletli olmayacak, çünkü onlar yaşlanıyorlar. Bu villayı 
babam ve annem ben istediğim için yaptırdılar. Onlar tüm hayatlarını bana adadılar. 

---

34 
Onları çok seviyorum, onlar benim bu dünyâda en güvendiğim insanlardır. 
Şehir merkezindeki dâiremiz ise 250 metrekare 
(m²). Evimiz dört oda ve bir salondur. Annem 
salonumuzu klâsik mobilyalarla döşedi. Ailem 
evimize sık sık arkadaşlarını dâvet ediyor.
Babam 
misâfirler için çiğköfte yoğuruyor ve kadayıf 
kızartıyor. Benim babamın âilesi kadayıfcıdır. Malatya’nın en güzel kadayıflarını onlar 
yaparlar. Bizim yuvamızın kapısı tüm dostlarımıza açıktır. Annem “Misâfir kendi rızkıyla 
gelir” der. Babam da 
“misâfir umduğunu değil, bulduğunu yer”
der. Kısacası misâfir 
ağırlamak bizim
için bir yük değil, bir zevktir.
Akasya:
 
Benim âilem çok varlıklı olduğu için birkaç ülkede evimiz 
var. Ancak ben size İstanbul’daki evimizi anlatayım: Benim annem 
Alman, babam ise Türk’tür. Ailem Berlin’de yaşıyor ve çok yoğun 
çalışıyor. Babam doktor, annem ise ünlü bir
mimâr, dolayısıyla 
ancak tâtillerde bana gelebiliyorlar. Anneannem benimle yaşıyor. 
Ben özel bir hastânede doktorum. İstanbul’da çalışmaya 
başlayınca âilem benim
için Altunizâde’de