Bi-ir-2
ki
ifadəsini heç
bir
məna
verməyən
«bir
ikinci
kəz»
Ģəklində
oxuyurlar
,
halbuki mixi
yazı
qanununa
görə
fonetik
oxunuĢu tamamlayan
ki-dən qabaq 2 sayı yazılıb
və
bu ifadə yalnız türk dillərində geniĢ yayılmıĢ qeyri-müəyyən say bildirən
«bir-iki»
deyimi Ģəklində oxuna bilir.
11
Buradakı Ġdakul kult adı da diqqəti
çəkir,
çünki
sumer
yazısında
UDUG
iĢarəsi «yaxĢı»
anlamını bildirirsə,
qədim türk dili ıduq sözündə «müqəddəs, qütsal» anlamını saxlamıĢdır,
türk dilində «yaxĢı» anlamı edgü sözü ilə, «sahib», «yiyə» anlamı idə
//
idi
sözü ilə bildirilir.
Prototürk boylarının batı yöndə miqrasiyası ola bilsin ki, Uqarit,
Ebla bölgələrindən çox uzağa gedir. Görünür, uzağa getdikcə onların
yalnız niĢanələri qalmıĢ, özləri isə yerli xalqların içində ərimiĢlər. Bu ba-
xımdan, olsun ki, Cəbəllütariq boğazı bölgəsində indiki Tenjer (Tanjer) Ģə-
hərinin əvvəlki Tenqiz adı belə miqrasiyanın bəlgəsi kimi qalmıĢdır. Ten-
qiz adı sonralar latın (z~r) və ərəb (q~j) dillərinə uyğun Tenqer
>
Tenjer
Ģəklini almıĢdır. Plutarx yazır ki
,
liviyalıların
dediyinə görə
Antey
həmin
Tenqis Ģəhərində dəfn olunub.
12
Bölgəsəl izoqloslar ayrı-ayrı Ģəkilçiləri də əhatə edir. Dildə bume-
ranq sözlər olduğu kimi, baĢqa dillərə keçən Ģəkilçilərin müəyyən dövrdə
geri qayıtması halları olur.
QonĢu dillərdə paralel Ģəkilçilər uzun müddətli
kontakt nəticəsində ortaya çıxır.
Bu durum
coğrafi
adlarda
iĢtirak
edən
-lu
,
-ar
,
-aq
,
-uq
,
-an
,
-qan
,
-van
,
-Ģen
,
-bi
,
-bat,
-(a)bad kimi bir çox Ģəkilçilərdə
10
Bu sumer adının GilqamıĢ deyil, Bilqamıs olması haqqında bax: Celilov, 1985.
11
Эбла, 285;
12
Плутарх, «Серторий», IX; Əlbəttə, bu Ģəhər adı təsadüfi oxĢarlıq da ola bilər. BaĢqa
bir Deniz adlı qala Rodop bölgəsində qeyd olunmuĢdur (Прокопий Кесарийский, 267).
69
özünü göstərir ki, belə bumeranq
və paralel faktları bölgəsəl toponimlərin
Ģərhində diqqətə almaq gərəkir.
13
Türk dilinin Ön Asiya dilləri ilə əlaqəsi
sonrakı ayrıca bitikdə geniĢ veriləcəkdir; sumer, elam, kassi, akad-asur,
hurri, urartu olü dilləri ilə yanaĢı,
bölgədəki hay-erməni
,
iran və qafqaz
dilləri
ilə
müqayisələr
aparılacaqdır
.
Burada
yalnız
coğrafi adların
yaran-
masında iĢtirak edən bəzi qlossalar, topoformantlar nəzərdən keçirilir.
Belə ortaq elementlər çox qədimdən türk dialektləri və baĢqa dillərdə
iĢləndiyi üçün hər söz və Ģəkilçinin xeyli fonetik variantları yaranmıĢdır.
Bəzi sözlərin
(*oq
«qəbilə»
>
-oq/-uk/-aq/-k; *bud «boy»
>
-but) ĢəkilçiləĢ-
miĢ
,
bəzi sözlə Ģəkilçinin
(-da
+
eĢ
=
-daĢ) və iki Ģəkilçinin (-la
+
-ar
=
-lar)
birləĢmiĢ variantı da yaranmıĢdır ki, bunları əks etdirən
misalların sayını
xeyli artırmaq olar.
14
Çox da dərinə getmədən, ilk baxıĢda aydın seçilən,
lakin ayrı-ayrı inkiĢaf yolu keçmiĢ Ön Asiya coğrafi terminlərin yozumu-
na öncə ev, oba, ordu, vətən, vəng, abad, bad, bud, Ģen kimi sözlərdən
baĢlayaq.
13
Belə
ki,
indi
topluluq bildirən
(-lu,
-la,
-ul;
-ar,
-ur,
-qur;
-uk
,
-ak,
-ku,
-ka,
-ki; -an, -qan,
-un, -qun, -na; -at, -ut, -da, -te, tu; -aĢ, -uĢ) Ģəkilçilərlə yaranmıĢ KeĢiĢli, Ustaclu, KeĢlə,
Yayla; Suvar, Samur, AlaĢar, Bığır; Azıx, Qazax, Axıska, Zalxa, Kələki; Alpan, Turan,
Qafan, Kumbosqan (Özbək eli), Beyləqan, Qarkın, Bozalqan(lı), Quturğan, Qarxun; Qa-
bartı, Qarxut, Corat, Saatlı (Sakat-lı); AvaĢ, ArıĢ, AlaĢa, AquĢa tipli toponimlər olduğu
kimi, həmin Ģəkilçilər asur-urartu qaynaqlarında qeyd olunan qədim Azərbaycan topo-
nimlərində də görünür: KiĢeĢlu, Esamul, Taurla, Atlila; Subar, Sibur, Sibar, TilaĢur, Ni-
kur, Babarur, KiĢkidar, Simqur; Kinuk, Tunak, Kuqanaka, ġatiraraqa, Sukka, Zirziku,
ġanaĢtiku, Armanqu, Kinqikanqi, Bit-Umarqi, Bit-Sanqi, Sanqi-but, Bit-Tassakki, ġik-
rakki, Siqrakki; Parsan, ġaĢqan, Urimzan, UĢkakan, (Ebla arxivində: Appan, Daqilan,
Barxan, Bisan,
Bit-Kappan,
MiĢlan),
Barqun,
Yatqun,
Zinqun, Qinzin, Gilzan, Abitikna,
Urena, Saksuknu, Bikni, ġalaxmanu, Kinixamanu, Harruna; Asat, Kuakinda, Arsita, Tu-
taĢdi, Qingirde, Armed/Armaid, ġurqadi, Arakuttu, Bit-Matti, Bit-Zatti, Zakruti, UyiĢti,
Alate, Birute, Bustu/Busutu, Parsintu, Kisirtu, Ġritu, Suritu, Ġzirtu; AraziaĢ, ErenziaĢ,
ElenzaĢ, AranziaĢ/AranzeĢu, SaradauĢ, TukliaĢ/TupliaĢ, SassiaĢ, SiraĢ, SanaĢ, UĢtaĢĢa,
MasirauĢ, KibaruĢ, KuĢianaĢ, UlmiĢ, ElaquĢ və sairə.
14
Bölgəsəl qlossaların təhlilində dilin belə inkiĢaf qanunları diqqətə alınmalıdır. Məsə-
lən, «duvan» etnoniminə və «daĢ» sözünə qoĢulan «-dı» Ģəkilçisi ilə düzələn Duvannı,
DaĢdı toponimində
«-lı»
Ģəkilçisinin nə üçün dəyiĢdiyini bilmək gərəkir.
Əgər tədqiqatçı
«l» samiti ilə baĢlanan Ģəkilçinin müəyyən samitlə bitən sözlərə qoĢulanda «l» səsinin
«d», «t», «z», «n»,
«r»
samitlərinə
çevrilməsini,
dildəki
assimliyasiya qanununu bilməsə,
attar, qızdar, onnar, narrar Ģəklində tələffüz olunan və çox vaxt yabançı dillərdə yazılan
qaynaqlara da həmin Ģəkildə düĢən belə sözlərdə «-lar» Ģəkilçisini görə bilmir. Türk fo-
netikası isə çoxçeĢidli qanunlarla
zəngindir, türk morfonologiyasının baĢqa dillərə
bənzəməyən qanunları vardır. Türk dilinin daxili qanunlarından xəbəri olmayan bir çox
tarixçilər yabançı dildə yazılmıĢ tarixi qaynaqlarda türk sözlərini bu səbəbdən görmür.
70
Qədim
insanların
yaĢam
tərzi
dəyiĢdikcə
düĢərgə
,
yaĢayıĢ yerlərinə
aid
terminlərdə
də
dəyiĢmə
baĢ
vermiĢdir.
Ġlk
çağlarda
bir
ailəyə,
soya mən-
sub yaĢayıĢ yerini bildirən sözün mənası sonralar zaman-zaman qəbilə,
tayfa (uruq
,
bod~boy)
və
boybirliyi xalq (bodun)
qurumları çağında dəyiĢ-
miĢdir.
Öncə gil-torpaqdan tikilib,
divarı palçıqla suvanan və yaĢayıĢ
məs-
kəni bildirən balıq sözü sonralar «Ģəhər» anlamında məĢhur Ordu-Balık,
BeĢ-Balık Ģəhərlərinin adında iĢləndiy kimi, koma, dam, qazma,
yurd,
ev,
oba, ordu sözlərində
də
zaman-zaman yeni məna çalarları yaranmıĢdır.
15
Ġndi ev və oba sözləri fərqli məna daĢıyır, lakin otaq~ocaq sözləri
qədimə getdikcə məna yaxınlığı kəsb etdiyi kimi, ev ilə oba arasında da
belə yaxınlıq görünür, oba sözünün «soy» anlamı ortaya çıxır.
Azərbaycan
toponimləri
sırasında
Tağaroba,
ArdaĢava,
ArdaĢavasu kimi kənd, çay
ad-
ları olduğu kimi, tarix boyu Kazova, Turova (Troya), Kumanova, Keme-
rova, Üstünova, Karlıova tipli yeradları bütöv türk ellərində yayğın olmuĢ,
onun izi qədim Ön Asiya mənbələrində qalmıĢdır. Əgər bugün Upa kəndi
Xızıda, Artupa Astarada, Ufa (BaĢqord eli) varsa, qaynaqlar Upa dağını
Urmu gölü, Ardupa dağ kəndini də Van gölü hövzəsində qeyd edir.
Böyük
Zab çayının yuxarı axarında Quqiaba (Gög-oba) yeradı da diqqəti çəkir.
Budaq,
bütün,
bütöv sözlərinin kökü olan
*bod
sözündən qədimdə
tayfa anlamında bod, xalq anlamında bodun sözləri yaranmıĢ, tuva dili bot
sözündə «öz» məna çalarını saxlamıĢ, qırğız dili isə but sözünü «tamam,
bütöv»
anlamına qədər
inkiĢaf etdirmiĢdir. Sonralar
budun qurumu çağında
həmin söz bud~but Ģəklində boyadına qoĢulan topoformanta çevrilmiĢdir.
Sumer yazısında
«ev»
anlamlı
E
iĢarəsi
hansı sözdən əvvəl iĢlənməsindən
asılı olaraq,
filan
tanrının,
bəyin, boyun məbədi
,
obası,
yurdu anlamını
daĢımıĢdır
ki,
urartu
dilində
belə
«ev»
mənasında ebani, akad-asur yazıla-
rında isə bit sözü iĢlənmiĢdir. BaĢqa dillərə keçən belə sözlərdə məna
dəyiĢməsi daha qabarıq olmuĢ, özəlliklə dağ baĢında gözətçi yeri, tüstü
ilə xəbər
vermək
üçün qurulub
karqu,
kara (qaravul) sözləri ilə bildirilən
qala və hasara
alınmıĢ
yerləri bildirən xalxal,
ağıl kimi coğrafi
xalq termin-
ləri
daha
çox
dəyiĢmiĢdir. Məsələn, türk dillərində hasara alınmıĢ
qoyun
yerinə
ağıl
(avul,
aul) deyilir və
bu söz rus dilinə aul, fars dilinə ağel Ģək-
15
Türk dillərindən baĢqa dillərə oba, yurd, alaçıq, ağıl, təpə, kurqan tipli onlarla çoğrafi
termin keçdiyi kimi
,
baĢqa dillərdən də türk dillərinə vilayət, rayon, qəsəbə, Ģəhər kimi
sözlər
keçmiĢdir. Lakin elə
paralel izoqloslar
var ki, onların
hansı dildən hansı dilə keçmə-
sini müəyyən etmək çətindir, necə ki, azərcə dam sözü hind-avropa dilləri üçün daha xa-
rakterik termindir: Homerdə δομος
,
latınca domus
,
qədim hindcə
dama
,
rusca dom və
s.
71
lində keçib iĢləndiyi kimi, sumer dilindəki eqal da akad, urartu dillərinə
keçmiĢdir. Belə paralellərdən bir neçəsini gözdən keçirək.
türk
sumer
akad-
asur
elam
urartu
rus
fars
- eb, oba; qabaq, qapı, eĢik; bad, bat, batan; kara, karqu,
karavul; ağıl, ağul; alaçıq, alan; otaq; ordu; ulus, ölkə
- E, é «ev», é -qal «böyük ev, saray»; KUR, kalam «ölkə»;
eqar «divar»; giĢig «eĢik, qapı»;
- êkallu «saray»; igaru «divar»; eg
ê
ru «dövrəyə almaq»;
â
lu
«çadır, Ģəhər»,
â
l
â
ni «Ģəhər, kənd, yaĢayıĢ məskəni»; k
â
ru
«liman Ģəhəri, sahil divarı, torpaq qalağı»; p
āţ
u «sınırdakı
bölgə»; MĀTU, mātu «ərazi, ölkə»; bitu «ev»
- batin/patin, bate/pate «bölgə, ölkə»
- ebani «ölkə»; patari «oba, kənd, Ģəhər»; E.GAL.
- aul «kənd»; karaul; alan «cığır»; laçuqa «alaçıq»; orda
«ordu»
- otağ «çadır, otaq», əĢik «ön otaq»; ordu «çadır, Ģəhərcik»;
ağel «qoyun yatağı»;
obe «oba», «köçəri»; karaha «ləĢgər,
ordu», ğəravol, ğələvur «qaravul»; ulus(at) «ulus»; alaçuq,
əlacuğ «alaçıq»; olka, ulka, olgə «bölgə, ölkə»
Urartu yazılarında patari «Ģəhər»
URU
, ebani «ölkə»
KUR
determi-
nativi ilə iĢarə edilmiĢdir.
16
Elam dilində patin sözü «bölgə, ölkə», akad
dilində m
ā
t (cəmdə m
ā
t
ā
ti) «ərazi, bölgə, ölkə» anlamında iĢlənmiĢdir.
Ev sözünün qədim türk dilində eb Ģəklində olduğunu və oba sözünü nə-
zərə alıb, urartu dilindəki -ni Ģəkilçisi ilə ebani sözünün düzəlmə coğrafi
termin olduğunu görmək olur.
Etnonim və toponim tərkibində «t»
və
«n»
samiti türk dilləri üçün də xarakterikdir:
17
Saqat, Bayat, Corat, Alpan,
Turan, Arman və s.
Bu baxımdan, ebani sözündə olduğu kimi, eb~oba sözlərinə qoĢu-
lan həmin Ģəkilçilərlə yeni coğrafi izoqlosun yaranması da mümkün idi:
eb-an
>
ban ~ van; oba-n
> (
aban ~ avan
>)
ban~ van
eb-at
>
bat ; oba- t/d
>
(abat ~ abad
> )
bad
16
Bu determinativlər ÂLU, MÂTU kimi də verilir (Мещанинов, 1978, 103, 240).
17
Çoxluq, topluluq, cəmlik çaları bildirən Ģəkilçilərin tərkibində -z/-r, -l/-Ģ, -q/-k səs-
lərilə yanaĢı -n, -t samitləri də vardır; ərən, turan, alpan, barsqan, qurqan, arqun, elat,
içalat sözlərində olduğu kimi, -an/-ən, -ın/-un, -qan/-qın, -at/-ut Ģəkilçiləri ilə düzələn
çoxlu coğrafi adlar vardır. Ön Asiyaya gələn irandilli boyların dilindəki -an, Ġkiçayarasına
gələn samilərin dilindəki -at/-ət Ģəkilçisi burada olan analoji Ģəkilçinin coğrafi adlarda
iĢlənmə tezliyini xeyli artırmıĢdı.
72
Yeni yaranmıĢ belə topoformantlar dillər və dialektlər üzrə çeĢidli
əlavə fonetik görkəm (avand, vəng) və semantik çalar alır.
18
Naxçıvan
,
Ordubad kimi
adlarda artıq
avan, abad yox, van, bad formaları iĢtirak edir.
Van formantına nisbətən bat/bad formantı çox qədim çağda müstəqil sözə
çevrilmiĢ
,
onun
«divar»
anlamı
da yaranmıĢdır.
Dilimizdə təndirin badı
deyimi həmin anlam çalarını saxlamıĢdır.
Bu sözlə yaranan Ordubad adı-
nın birinci tərəfi də qədim azər onomastikası üçün xarakterikdir.
19
Ordu-Balık,
Qızıl-Orda
kimi
adlarda
iĢlənən
ordu/orda sözünə qədim
Ön Asiya və Azərbaycan yeradlarında rast gəlmək olur: Elam Ģəhəri kimi
verilən Urdalik(a) və Əhəməni dövrü Babil sənədində Kukurdi yeradları
«orduluq» və «göyordu» anlamına uyğun gəlir. Urartu çarı Sarduri Təbriz-
Naxçıvan arasında zəngi boylarının yaĢadığı Sanqi-but bölgəsində, KiĢpal
dağının döĢündə qala tikdirir və qaynaqlar bunu Sardurixurda kimi verir.
Göründüyü kimi,
urartu qarnizonu üçün tikilmiĢ bu qalaya yerli zəngi boy-
ları «Ģahın ordugahı» anlamında Sardurun-Ordası demiĢlər və bu yerli
deyimi
urartular
öz
dillərinin
qramatikasına uyğun
Sardur-ix-urda Ģəklinə
salmıĢ, asur qaynağı da onu
URU
Sardurixurda kimi vermiĢlər.
20
Areal izoqlosu olan patin, batan, vatan (vətən) sözləri də analoji
dəyiĢmələrlə ortaya çıxmıĢdır. Anabad, Batabat, Güləbat, Kasabet, Baran-
bet toponimlərində olduğu kimi,
qədim
Akbatan
(Həmədan),
Atropaten və
Urmu hövzəsində asur qaynağının
qeyd etdiyi qədim Kilambati qalasının
,
Andarpatin
,
Andirbatian/Andirpattian bölgəsinin
adı bat/batan/patin sö-
zünü əks etdirir.
Ceyranbatan tipli adlardakı batan isə xalq etimologiyası
ilə bağlı ayrı məzmunlu
söz
olub
«batmaq» anlamı daĢıyır. Bat sözünə
yaxın yuxarıda qeyd etdiyimiz ayrı
yolla yaranan but sözcüyü də vardır.
18
Bəzi türk dialektləri «nd, nt, nc, ng» səsbirləĢməsinə meylli olduğundan qılıc > qılınc,
səməd >səmənd, penir > pendir, tüfək >tüfəng kimi dəyiĢmələrə yol verir. Belə dialekt
mühitində avan >avand, bud > bund, van > vəng variantları ortaya çıxa bilir. Ayrıca
Vəng adlı toponimlər Ġsmayıllı, Kəlbəcər və Vank, Vanklu Qarabağ bölgələrində vardır.
Bu sözdəki -g/-k samiti cəmlik bildirən -q samiti də ola bilər. Belə ki, digər türk dillə-
rindən fərqli olaraq, azər və Kıprıs türkcəsində I Ģəxsin cəmində (bizik, aldıq) və ono-
mastikada olan həmin -q samiti vaxtilə Balkandan Van hövzəsinə gələn hay-erməni
dilinə də keçmiĢdir. Bu, haydilli qaynaqlarda yer və boy adlarında əks olunur: Quqark
«gögərlər», Kaspk «kaspilər», Kanqark «kəngərlər» və s.
19
M. Qıpçaq (Novruzov) Ordubad adında abad sözünü görən alimlərə etiraz edib, düzgün
olaraq, adın ordu+bad sözləri ilə yarandığını və fars dilinə keçən bad sözünün yenidən
abad formasında bumeranq kimi geri qayıtdığını yazır (Новрузов, 1987, 180-182).
20
ТУ, 167.
73
Boy
(bod)
sözünün
ĢəkilçiləĢmiĢ
bu
variantı Qırğız elində
qırxoğul
boylarından biri olan uzunbut etnonimi (uzun-but), Azərbaycanda Soltan-
bud (soltan-bud), Ağcabədi (ağca-budu) toponimləri əks etdirir. Qədim
Azərbaycan ərazisində asur qaynaqları Sanqibut, Karsibut, Saqbut, Qızıl-
bud bölgələrinin adını qeyd etmiĢdir. Bu bölgələr «zəngi yurdu», «karsi
yurdu», «saqa yurdu», «qızıl yurdu» olduğu üçün həmin but sözü ilə veril-
miĢdir.
21
Hətta, asur yazısı Bit-Sanqi və Bit-Sanqibut formalarını da qeyd
etmiĢdir, yəni Sanqi-but türk dili modeli, Bit-Sanqi isə asur dili modelidir.
Beləliklə, bat formantından fərqli olaraq, but boyadına qoĢulur və
sumer yazısındakı E, asur dilindəki bit sözlərinin vəzifəsini daĢıyır. Asur
yazılarında Bit-Baru, Bit-BurutaĢ, Bit-Aqusi, Bit-Kapan toponimləri baru,
burutaĢ, aqusi etnonimlərini ortaya çıxardır ki, bunlar da qədim bor/börü,
börüdaĢ, oquz, qapan türk boyadlarına uyğun gəlir.
22
Tonyukuk abidəsi
«Türksir bodun yerintə bod kalmadı» (Türk-sir xalqı yerində boy qalmadı)
cümləsi ilə bodun (xalq) və bod (boy) sözlərini aydın əks etdirir.
Ön Asiya izoqlosları içində -ba/-ma,
-be/-me/-pe,
-bi/-pi,
-bu/-mu al-
lomorfları ilə görünən -bi Ģəkilçisi də diqqəti çəkir. Belə ki, bu Ģəkilçini
əks etdirən qədim toponimlər əsasən Azərbaycan ərazisinə düĢür:
23
Belə
adlar sırasında azər xalqının tarixində aparıcı yer tutan kaspi və azərbi
21
Bu adlardakı but sözünü izah etmək üçün bəzi alimlər qədim Qızılbud/Qızılbund
adını Culfa bölgəsindəki Soltanbud dağı və Beyləqan ərazisindəki Sultanbud təpəsi ilə
müqayisə edib, bunda/buda sözcüyünün «dağ» anlamı daĢıdığını güman edir və qədim
Qızılbud adını «qırmızı dağ» kimi verirlər (AT, 1996, 42); Bu yanlıĢ izah baĢqa bir tarix
kitabında da vardır. Burada Qızılbuda «qırmızı təpə»,
Sanqibuta
isə «üç
ayaqlı
dağ qolu»
anlamı verilmiĢdir
(AT,
1994,
100-101); Əlbəttə,
təmiz
türkcə olan sanqibut (zəngi boyu)
ilə qızılbud (qızıl boyu) adlarında but sözcüyünün düzgün anlaĢılmaması bu yanlıĢ yo-
zumları ortaya çıxarmıĢdır. Qızılbud hər hansı bir «qırmızı» dağın deyil, qızıl boyları ya-
Ģayan böyük bir bölgənin adıdır, buradan axan çaya da Qızıl-üzən demiĢlər. Ġ. M. Dyako-
nov da bu bölgə adının qədim qaynaqda qeyd olunmuĢ Qizinkissi formasının Qızılbud
ilə eyni ola bilməsini ehtimal etmiĢdir
(Дьяконов,
1956, 202). Məsələyə alim fəhmi ilə
düzgün yanaĢan tarixçi
əgər türk etnonimlərinə
qoĢulan but
və
kiĢi sözlərinin eyni funk-
siya daĢıdığını, yəni az-kiĢi, altay-kiĢi modelində olan qızıl-kissi ilə qızıl-but etnoniminin
eyni olduğunu bilsəydi, bu qiymətli müĢahidəsini güman Ģəklində deyil, gerçək durumu
əks etdirən qanunauyğunluq kimi verə bilərdi.
22
Bit-Kapani modeli göstərir ki, müasir Qafan adında olduğu kimi, qədim qaynaqlarda
qeyd olunan Urmi hövzəsindəki Kapani, Uqarit ölkəsindəki Qaban toponimləri qədim
türk boyu qaban/qapan adını əks etdirir.
23
Ulluba/Uliba, Zirma, Ezama, Kuma/Kume, Arame,
Urume/Urme, Arme, SiraĢme, Bit-
Xirmami, Ariarmi,
Dimame,
Tarzanabi,
Tarxanabe,
Andiabe, Madape, Ellipi/Elipi, Subi,
Suvbi, Sumbu, Kutebu(m), Lulume/Lullumu, Salanibu və s. (ТУ, 1970.).
74
boyadı olduğunu da nəzərə alıb -bi formantının mənĢəyinə iĢıq
tutan bəl-
gələrə baxaq. Azərbaycanda
YaĢma,
Qazma,
Qızılqazma,
Yalama,
Kaspi,
Alpı yeradları
və
Altayda
Kaspa
çayı
vardır. Deməli
,
-ba/-pa/-pı formant-
ları türk dilləri üçün yad deyil.
Türkmən dilində sallaq qulağa salpı deyildiyi kimi, taypı, çolpı,
sölpi sözlərində qalan arxaik -pı Ģəkilçisi qıĢlaq, buzlaq, qumlaq kimi
coğrafi terminlərdə
iĢlənən
-laq
Ģəkilçisinin
funksiyasını
daĢımıĢdır. Qə-
dim türkcə intensivlik, təkrarlıq bildirən dalbadal (dal-ba-dal),
qalmaqal
(qal-ma-qal)
tipli
sözlərin
tərkibində
də görünən -ba elementinin coğrafi
adlarda analoji yükü
vardır.
Hollandiyalı
Yan
Streys
XVI
əsrin
ortalarında
ġamaxıdan
Ərdəbilə
gedərkən Araza çatmamıĢ yolda Kasili kəndində dincəldiyini yazır.
24
Bu
Kasili
adı
qədim Kaspi bölgəsində
yaĢayan kas/as
boylarının dilindəki
arxaik kas-pi adının yeni kas-eli deyimini aydın əks etdirir. Yəni türk
boyları müxtəlif
dövrdə
və
ayrı-ayrı
dialektlərdə boyadlarına but,
-oq/-aq,
kiĢi, ar/ər,
eli,
-lı,
-lar Ģəkilçi və ĢəkilçiləĢmiĢ sözcüklər qoĢduğu kimi,
müəyyən çağlarda yayğın olan -ba/-be, -bi/-pi Ģəkilçilərindən
də eyni qay-
dada istifadə etmiĢlər.
25
Naxçıvan
bölgəsindəki
Ustupu,
Ustupi Ģəklində
yazılan kəndadı əgər
qədim «üst-oba» modeli ilə yaranmamıĢsa, onda -pi
morfemli toponimdir. Ksenofontun Anadoluda verdiyi Teleboy çayadı
tele boyu ilə bağlı olduğu kimi, Ptolemeyin də Albaniyada qeyd etdiyi
Teleba və Telebi(s) toponimləri tele-bi (tele boyu) etnonimini əks etdirir.
Q.
Qeybullayev bu Ģəkilçi ilə iĢlənən tatabi, syanbi, barabi, turabi türk
etnonimlərinin adını çəkir.
26
Coğrafi adların yaranmasında iĢtirak edən izoqloslar sırasında -ca,
-calı, -Ģen Ģəkilçiləri də vardır.
27
Türk
dillərində
etnonimlərə
-ca (sarıca)
və
onun ardınca -lı (sarıcalı) Ģəkilçisi qoĢulub etnotoponim yaradır.
28
Bi-
24
ПОА, 346.
25
Areal izoqlosuna çevrilən -bi morfemi gürcü və saxur dillərində cəmlik bildirən «lar»
Ģəkilçisi yerində iĢlənə bilir: leke-bi «dağıstanlılar», kumux-bı «kumuqlar».
26
Гейбуллайев, 1990, 164.
27
Digər formalardan burada söhbət açmağa imkan yoxdur. Yalnız bunu qeyd edək ki,
qədim Basaroped(u) toponimi, Bad-Tirikan qalası, Teleboy çayı basar-bud/basar-pad,
tirikan badı (qalası), tele-boy tərkiblərinə ayrıla bilir. Görünür, keçmiĢdə bod/bodun ilə
paralel, boy/boyun variantı da iĢlənmiĢdir. Ġndiki Uzboy çayı (uz-boy) və Tovuzdakı
Qaraboyunlar (qara-boyun-lar) kəndi boy və boyun variantını saxlamıĢdır.
28
Orta Asiya və Azərbaycanda Naymonça, Saroyça, Uğurcalı, Quqerceli, BozĢa, Göycə,
Yengicə, Ağırca, Sarıcalı, Sarcalı, Saraclı, Bolçalı və sair bu kimi toponimlər vardır.
75
rinci Ģəkilçi daha çox rəng, bəlkə
də, cəhət bildirən adlara qoĢulur:
Cöycə,
Ağca(bədi),
Bozca, Altınca. Bu modellə yaranan Borçalı toponimi I
ġapurun yazısında Varuçan/Varaçan/Varasan Ģəklində qeyd olunmuĢdur
ki, bu da borça (
=
boz-oq) boylarının tarixi üçün gərəkli bəlgədir.
Bəllidir
ki, bir neçə türk boyu, o cümlədən borçol boyu macar xalqına qarıĢmıĢdır.
Kars bölgəsində Boroçoğlu toponimi,
Böyük
Zab çayının yuxarı axarında
Borçala dağı və gürcülərin Didi-Turkoba (Böyük türk vilayəti) dediyi
Borçalı bölgəsi həmin borça boyunun (börücə, bozca da eyni anlamdadır)
adı ilə yaranan etnotoponimlərdir.
Farsdilli qaynaqda boruça-n,
borusa-n
deyimi -Ģen Ģəkilçisinin açımına yardım edir; belə ki, antik qaynaqda Sa-
kasena və Kambisena kimi verilən adların gerçək quruluĢu Sakaçe-na,
Kambiçe-na Ģəklində ortaya çıxır. Quzey Qafqazda Baksan çayının sağ
qolu SakaĢili-suyu (sakaçe-li) hidronimində Sakaçe boyadı qaldığı kimi,
əski
hay
qaynağında Kambiçen/Kapiçan
Ģəklində
verilən toponimdə Kam-
biçe boyadı (kam-bi-çe-n) əks olunmuĢdur. Saqa boyunun saqat, saqar,
saqaça etnonim variantları olduğu kimi, görünür, qamər boyunun da baĢqa
kambi, kambiçe boyadı deyimləri olmuĢdur. Bu son model Qırğız elində
dağ, çay və yer adlarında təkrar olunan Baybiçe adında aydın görünür.
Be-
ləliklə, qədim Azərbaycan bölgələri olan Sakasena və Kambisena latınca
yer adlarına qoĢulan -ena Ģəkilçisi ilə verilən saqaca və qambicə boyları-
nın yurdudur. Həmin Ģəkilçi Araksena (Araks-ena) adında da vardır.
Z. V. Togan
Xatun-Sin (Uzaq-Doğu)
,
Balqa-sın
(Monqolustan) aĢağı
Edildəki Saksın adlarında sın
sözcüyünün «Ģəhər, türbə» anlamı bildirdi-
yini qeyd edir.
29
Xəzərlərin SaraĢen Ģəhəri də ərəb qaynağında al-Bayda
«ağ Ģəhər» kimi verilir.
Deməli, sın, sen, Ģen Azərbaycandan Monqol
elinə
qədər yayılmıĢ toponimlərdə görünən bir sözcükdür. Buna bənzər durum
-Ģ, -Ģın ilə düzələn adlarda da vardır: QaraĢ, QaraĢın, SarıĢ, SarıĢın. Lakin
Göyərçin, Sığırçın kimi quĢ adlarında iĢlənən -çın uçqan/uçan sözünün
ĢəkilçiləĢməsi ilə (uçan
> -
çın) yaranmıĢdır.
30
Yəni buradakı -çın sözün
ĢəkilçiləĢməsi, Ģın/Ģen sözcüyü isə Ģəkilçilərin birləĢməsi ilə yaranmıĢdır.
Tərkibində Ģen sözcüyü olan toponimlərin Azərbaycanda yayılma
arealı belə qənaət yaradır ki, saqa boybirliyi daxilində etnonimlərə -ca
Ģəkilçisi qoĢmağa meylli olan dialektə, özəlliklə alban boylarına aid yurd-
larda həmin model geniĢ iĢlənmiĢdir; QutqaĢen, XonaĢen (çayı), SaruĢen,
TanaĢen.
Yeradlarına qoĢulan Ģın/Ģen azər dilində yeni Ģenlik, hay
dilində
29
Toğan, 1981, 166.
30
Дямирчизадя, 1968, 63-71.
76
isə Ģen
«kənd»,
Ģenk «tikili» sözlərinin ortaya çıxmasına səbəb
olmuĢdur.
Azərbaycana
gələndən sonra hay dilində yaranan bu yeni söz artıq hayca
deyilən yer adlarında görünməyə baĢlayır: MetsiĢen (böyük kənd), Nora-
Ģen (təzə kənd), ZərdanaĢen (zərdan kəndi), SovetaĢen və b.
Beləliklə, ev-oba sözündən tutmuĢ abad, bat, aban, van, vəng, but,
bi, Ģen kimi Ģəkilçi və sözcüklərə qədər çeĢidli areal izoqlosu olduğunu
gördük və bunların bəzisi üzərində nisbətən ona görə geniĢ dayandıq ki,
sonrakı bitiklər boyu qarĢıya çıxan həmin formantlara hər dəfə yenidən
izahat verməyə ehtiyac qalmasın.
Ölkə-bölgə,
Ģəhər-kənd,
yurd-yuva,
oba kimi
yaĢayıĢ
məskənlərindən
tutmuĢ
dağ,
dərə-təpə,
aĢırım,
orman,
dəniz, göl və çaya qədər müxtəlif coğrafi obyektlərin
qədim
adları paleotoponim adı altında öyrənilir.
Top-
onim dilin qanunları ilə yaranan özəl ad olduğu üçün
dilçilik
baxımından
öyrənilir. Lakin coğrafi obyektə
ad verilməsi, sözlə iĢarə olunması xaotik deyil, müəyyən sistem daxilində
gerçəkləĢir ki, bu da iĢarə olunanla (coğrafi obyekt) iĢarə edən (ad) ara-
sında qarĢılıqlı əlaqə yaradır.
31
Dildə formalaĢan coğrafi xalq terminləri-
nin bir qismi
elmi
terminologiya
funksiyası
qazanır. Coğrafi
terminlərin
köməyilə qədim toponimlərin dil mənsubiyətini ortaya çıxarmaq mümkün
olur.
Bu baxımdan, yuxarıda gözdən keçirilən bölgəsəl söz və areal izoq-
losları
da köməyə
gəlir.
Paleotoponimlər yaĢayıĢ məskəni adını ( oykonim)
,
relyefin quruluĢu adını ( oronim), su, axarsu
adını
( hidronim),
həmçinin
planet adını ( kosmonim) bildirir
və
qədimliyi ilə
yeni yaranan toponimlər-
dən fərqlənir.
Tarixi qaynaqda qeyd olunma çağından asılı olaraq, Ön Asiyadakı
coğrafi
adları
prototürk,
protoazər,
azər
paleotoponimlərinə
ayırmaq
lazım
gəlir; m.ö.
III minil və
II minilin ortasına qədərki sənədlər prototürk, m.ö.
II minilin ortasından m.ö. I minilin sonuna qədər protoazər, m.s. I minildə
Ġslamaqədər azər paleotoponimlərindən danıĢmaq mümkündür. Ön Asiya
paleotoponimləri bir neçə əsrdir ki, alimlər tərəfindən tədqiq olunur. Belə
ki,
sumer
,
elam
,
akad-asur
,
het
,
hurri
,
urartu
,
fars mənĢəli toponimlərə aid
xeyli tədqiqat vardır. Məsələ burasındadır ki, prototürk sınırı dıĢında qa-
lan elam boyları istisna olmaqla, adı çəkilən xalqlar Ġkiçayarası, Doğu
Anadolu,
Güney
Qafqaz
və
Güney Azərbaycan ərazilərinə gəlmə etnos-
31
Məsələn,
Krımda
dağlar meĢəli
olduğundan burada
dağ sözü
«meĢə» anlamı
da daĢıyır.
Dostları ilə paylaş: |