Referat mavzu: Bajardi: S1402-22 guruh Aminova Amina

Avestoning tarkibiy qismlari. Avesto zardushtiylik muqaddas kitoblarining majmuidir. U - murakkab to'plam. Avestoning saqlanib qolgan to'rtta kitobidan birinchisining nomi «Videvdat» (vi-dayevodatam - «Devlarga qarshi qonun») deb ataladi. Ushbu kitob Avestoning saqlanib qolgan kitoblari orasida eng mukammali hisoblanadi. U yigirma ikki bob bo'lib, boblari fragard deb nomlangan. Fragardlarning ma'nosi, vazifasi, uslubiy tuzilishi turlicha: birinchi fragard - odamlar yashaydigan barcha yurtlarni Axura-Mazda qanday yaratgani to'g'risida bo'lib, ular orasida Xorazm, So'g'd, Marg'iyona, Baxdi (Balx) va boshqalar bor; ikkinchi fragardda Jamshid podsholigi - kasallik, o'lim, azob-uqubatlar bo'lmagan zamon haqida, ya'ni insoniyatning oltin asri haqida gap boradi; uchinchi fragard dehqonchilikning savobli sharofatlari va h.k. haqida. Shuningdek, Videvdatning boshqa fragardlaridan Zardusht bilan Axura-Mazdaning savol- javoblari va muloqotlari ham o'rin olgan. Ikkinchi kitob «Yasna» deb atalib, Avestoning e'tiborli bo'limi sanaladi. Yasna - yaz o'zagidan bo'lib, «sajda, topinch, namoz» ma'nolarini ifodalaydi. Yasna 72 bobdan iborat bo'lgan. Boblari ha, haitiy deb atalgan. Har bir ha zarur o'rniga qarab marosimlarda, ibodatlarda kohinlar tomonidan o'qilgan, qavmlar unga ergashib ibodat qilganlar. Yasna kitobi (nask) tarkibiga Zardusht o'zi ijod qilgan targ'ibot she'rlari ham kirgan. Ular Yasnaning 28-34, 43-46, 47-50, 51, 53 - jami bo'lib, 17 ta hasini tashkil qiladi. Zardusht she'rlari ilmiy adabiyotda gatalar deb atab kelinadi. Ha «bashorat» demakdir. Yasnaning 35-42-halari ayniqsa, yuksak qadrlangan. Bu yetti haHaptanxati Yasna - «Yetti bob Yasna» deb nomlangan. Ular orasida olovning muqaddasligi haqida bob bo'lib, zardushtiylik urf-odatlari orasida olovga e'tiqod qilish, dinning esa «otashparatslik» deb atalishi shunga bog'liq. Binobarin, olov Axura-Mazda nurining quyoshda namoyonligi va uning yerdagi zarrasi deb hisoblangan. Oliy haqiqat Arta ham olovda o'z ifodasini topgan. Olov haqni nohaqdan, eng oliy gunoh hisoblanmish yolg'onni rotsdan ajratib bergan. Yolg'on esa chin e'tiqodga xiyonat deb qoralangan. Arta so'zi fonetik o'zgarib, datslab atar, hozir esa otash shaklida ishlatilib kelmoqda. Uchinchi kitob «Vispered» deb nomlangan. U 24 bobdan tashkil topgan va har bir bob alohida karde deb atalib, ma'budlar sha'niga o'qilgan duolar va ibodat utsida ularga murojaatlar hamda olamni bilishga doir pand-nasihatlardan iboratdir. Uni ibodat namozlari yig'indisi ham deyishadi. Ayni paytda u Yasnaga qo'shimcha hisoblanadi. To'rtinchi kitob «Yasht» (gimn) deb ataladi. U Avestoning eng qadimiy qatlami bo'lib, 22 bobdan iborat. Har bir bob Axura-Mazdadan boshlab, u yaratgan va uning ma'lum vazifalarini bajaruvchi ma'budlar sha'niga aytilgan madhiyalardan iborat. Avestoning bizgacha yetib kelmagan kitoblaridan ba'zi qismlari uning yig'ma parchalar to'plami «Xo'rdak Avesto» kitobida jamlangan. Masalan, Exrpatatsan kitobidan mo'badlar (kohinlar) uchun qonun-qoidalar, diniy boshqaruv tizimiga xos ma'lumotlarga oid qismlari, Nirangatsan - diniy- mavsumiy, ijtimoiy marosimlar tartib-qoidalari qismi, 20-naskda jonning u dunyodagi ahvoli haqidagi qismi va boshqalar shu kitobda saqlangan. Avesto haqida eng muhim manba IX asrga oid «Dinkard» (din amallari) asaridir. Unda Avestoning 21 kitobi to'la ta'riflab berilgan. Bu ta'riflar savobli ishlar yo'riqnomasi, diniy marosimlar va rasm-rusumlar qoidasi; zardushtiylik ta'limoti asoslari; dunyoning Axura-Mazda tomonidan yaratilishi; oxirat kuni va undagi hisob-kitob; falakiyot; ijtimoiy-huquqiy qonun-qoidalar; Zardushtning tug'ilishi va bolaligi; haq yo'lini tutish; jamiyat a'zolarining haq- huquqlari; devlar, jinlar kabi yovuz kuchlarga qarshi o'qiladigan duolar, amallar va boshqalardan iboratdir. Zardushtiylik dini haqida frantsuz olimi Anketil- Dyuperron juda qimmatli ma'lumotlar qoldirgan. Masalan, Anketil- Dyuperron 1755 yilda Hinditsonga ilmiy safar qilib, u yerdagi zardushtiylar orasida uch yil yashagan, ularning ibodatlari, urf-odatlarini yaxshi o'rgangan va Avestoni frantsuz tiliga tarjima qilgan. Uch jildlik tarjima 1771 yilda nashr etilgan. Ayni paytda, shuni ham ta'kidlash joizki, olimlarimizning fikricha, Avesto G'arbiy Yevropa, Eron va Hinditson tillari orqali bizga yetib kelgani uchun undagi nomlar, atamalar aksariyat hollarda asliga to'g'ri kelmaydi. Avestoda turkona jihatlar kam qolgan. Zartushtiylikni o'rganish hozirgi kunlarda ham faol olib borilayapti. Ta'kidlash kerakki, bu sohadagi tadqiqotlar O'zbekiston uchun alohida ahamiyat kasb etadi. Chunki milliy qadriyatlar va ko'p qatlamli diniy tajribada mazkur dinning tutgan o'rni beqiyosdir.

3. 
   AVESTODAGI REAL, DUNYOVIY QADRIYATLAR.
   

Bu kitobda juda ko'p g'oya, fikr, tavsiya, o'gitlar bor bo'lgani uchun biz faqat real, haqiqiy hayotga dunyoviy munosabatlarga tegishli hozir ham talabalar uchun o'z ahamiyatini yo'qotmagan masalalar ustida to'xtaymiz.
Avestoning asosiy g'oyalari olamdagi barcha tartiblar, ezgulik (yaxshilik) va yomonlikdagi, ziyo va zulmat, hayot va o'lim o'rtasidagi kurashga bog'liq; dunyodagi barcha ezguliklarni Ahuramazda, yomonliklarni Ahriman ifodalaydi; bu kurashda odam oliy kuchlar ihtiyoridagi o'yinchoq emas, u tanlash erkinligiga ega, u o'z g'ayrati bilan bu dunyoda adolat topishiga ta' sir eta oladigan kishidir. Demak, hozir ham kimki, o'zini ilohiy kuch qo'lidagi qo'g'irchoq hisoblamasa, o'ziga biror kasbni tanlab olsa, g'ayratli bo'lsa, adolatsizlikka duch kelsa unga qarshi kurasha oladigan inson bo'lib yetishishlari shart.
Avestoda u zamonlarda keng tarqalgan ko'chmanchilik qoralanib, dehqonchilik ezgulik sifatida rag'batlantirilgan. Bundan xulosa chiqarib, hozir ham har bir odam hech bo'lmasa bir tup mevali daraxt, gul, sabzavot eksin, o'ziga mevasi nasib etmasa farzandlariga, bechoralarga nasib etadi, savob bo'ladi. El rahmatlar aytadi.
Avestoda to'rt element suv, olov, tuproq, havo g'oyat ulug'langan; bularni asrash, avaylashga da'vat etilgan. Uning tarbiyaviy ahamiyati hozir ham katta. Bunga amal qilib, har bir ongli, aqlli vatanparvar, xalqparvar, yoshu-qari tomchi suvni ham isrof qilmasligi, energiya, hayot manbai olovini, demak gazni, ko'mirni, neftni, o'tinni asrashi; tuproqni iflos qilmasligi, erroziyaga ya'ni nurash, sho'rlanishga yo'l qo'ymasligi; havoni esa pokiza saqlashi, ekologik xalokatga uchratmasligi ham qarz, ham farz.

4. 
   "AVESTO" VA QADIMIY DEHQONCHILIK AN'ANALARI XUSUSIDA AYRIM MULOHAZALAR.
   

Tarixdan ma'lumki, insoniyat sivilizatsiyasining qadimgi markazlari paydo bulishi va rivojlanishida dehqonchilik madaniyati muhim omil bo'lgan. Dunyo sivilizatsiyasining qadimiy markazlaridan biri bo'lgan Sharqda dehqonchilik madaniyatining shakllanishi va rivojlanishi sug'orma dehqonchilikka asoslanganligi bilan ajralib turadi. Bu borada aytish joizki O'rta Osiyo zaminidagi eng qadimgi dehqonchilik madaniyati Joytun madaniyati bo'lib melodgacha bo'lgan 6-4 ming yilliklarda shakllanganligidan dalolat beradi.
Dehqonchilik tarixini o'rganish tarixning turli boskichlarida halqlarning ijtimoiy-iktisodiy tizimini va ishlab chikarish kuchlari rivojlanishini xujalik- madaniy tiplar tarixi muammolarini ilmiy tahlil qilishda royat muhimdir. Qadimga dehqonchilik madaniyati, an'anaviy dehqonchilik xujaligi va u bilan bog'liq marosimlar hamda agrar kultlar tarixchi, arxeolog va etnolog olimlar uchun doimo dolzarb va qiziqarli muammolardan biri bo'lib kelgan va bu borada mutaxassislarning olib borgan ilmiy tadqiqotlari natijasida ma'lum amaliy natijalarga ham erishilgan.
Ayniqsa bu borada O'zbekiston xududidagi dexqonchilik va dehqonchilik madaniyati tarixi, sug'orma dexqonchilikning shakllanishi va rivojlanish bosqichlari hamda u bilan borliq bo'lgan urbanistik jarayonlar doimo dolzarb muammolardan xisoblangan. Inchunun Vatanimiz xududidagi eng qadimgi dsxqonchilik madaniyati tarixi, dexqonchilik marosimlari va ularning genezisini tadqiq qilishda o'tmish ajdodlarimiz turmush tarzini o'rganixda, tarixiy jarayonlarni rekonstruksiya kilishda hamda halqimizning qadimgi davlatchilik an'analari va mintakadagi qadimgi urbanistik jarayonlarni ilmiy- asosli tarzda o'rganixda muhim ahamiyatga ega.
Bu borada jaxon fanida boy tajriba tuplangan bo'lib nemis folklorshunosi V. Mannxardt tomonidan ilk bora dehqonchilik bilan turli afsonalar va obrazlarda usimliklar olamining jonlaniish sirlari namoyon bulishi muammosi ilgari surilgan. V. Mannxardtning ta'kidlashicha, marosimlar va kultlar asosida inson tabiatdagi barcha boshka mavjudotlar kabi usimliklarda yashaydi degan qarash mujassamlashgan. Olimning fikricha, ruxning usimlikka evrilishi tug'risidagi mifologiya quyi mifologiya yukori iloxdar tug'risidagi mifologiyaga asos bo'lgan va aynan quyi mifologiya o'ziga xos yashovchan bo'lgan hamda uning izlari dehqonchilik marosimlarida yaxshi saqlanib qolgan.
Mashxur ingliz tadkikotchisi J. Frezer Mannxardt materiallariga suyangan xolda qadimiy agrar diniy dunyoqarashga oid manzarani qayta tiklagan va uning rivojlanish boskichlarini kursatgan hamda antik kultlar madaniyatning turli rivojlanish boskichlarida oralik bug'in tarzida ahamiyatta ega deb ta'kidlagan. Qolaversa etnolog olim tarixiy-taqqoslash usuli asosida ilk mifologik qarashlar va rituallar bilan Yevropa halqlarining dehqonchilik marosimlarining o'zaro bog'liqligini kursatib berishga xarakat kilgan .
Darhaqiqat dehqonchilik an'analari qadimiy ildizlarga bog'lanishi bilan birga o'ziga xos marosimlarga ham ega bo'lgan. Har bir dehqonchilik mavsumida aynan bir vakt takrorlanuvchi ish jarayoni turli an'ana va urf- odatlarni shakllanishiga sabab bo'lgan.
Biz quyida mintakamizdagi dehkonchilik madaniyatining ilk ko'rinishlari va rasm-rusumlarini yozma manbalar, jumladan, zardushtiylarning mukaddas kitobi "Avesto" malumotlari asosida taxlil kilishga hamda ularning o'zbek halqi an'anaviy dehqonchilik marosimlari bilan uyrunligini kursatishga xarakat kilamiz4.
Ma'lumki, "Avesto"da ilk dehkonchilik va chorvachilik madaniyati bilan bog'liq ijtimoiy tartib qoidalarga oid qarashlar va turli-tuman marosimlarga ham keng urin berilgan. Jumladan, mazkur manbada dehqonchilik bilan chorvachilikni yaratgan zot Axura Mazda nazdida eng ma'kul ish tarzida madx kilinadi. Ayniksa, dehqonchilikka oid mexnatni xurmat kilish, sevish va kadrlash ta'kidlangan. Shundan kelib chikib zardushtiylik axlokiy qarashlari bevosita dehqonchilik dehqonlar va chorvadorlar axlokiy dunyoqarashini aks ettiradi.
Dehqonchilikning yaxshi tomonlari Zardushtning ikkinchi farzandi Arvatatnara obrazida mujassamlashgan. Unga xos xususiyatlarga konunga va ijtimoiy tartibga itoat kilishlik hamda sabr-bardoshlilik kirgan. Shuningdeq mazdaparastlar tasavvuriga kura olamdagi birinchi dehqon Arvatatnara xisoblanadi. "Vendidod"ning 2-fargard, 42-bandida qayd etilishicha, Yimaxshayati (Jamshid) bunyod etgan var axli orasida Zardusht va Arvatatnara eng buyuk va eng donodir. "Bundaxishn"da keladi: "Arvatatnara dehqonlarning ulug'i edi, endi Jamshid bunyod kilgan varning buyugiga aylandi5. Shu urinda aytib utish joizki, zardushtiylik an'anasiga kura Arvatatnara abadiy zotlar sirasiga kirgan.
"Avesto"ning juda kup urinlarida xosildorlikni oshirishdagi asosiy omillardan biri yerning zaxini qochirish, shurini yuvish deb maslaxat beriladi. Zardushtiylarda yaxlit bir agromadaniyat yaratish uchun maxsus irrigatsiya tizimi va yer maydonlarini jamoa a'zolari o'rtasida tartibli taksimlanishiga amal kilingan. Shu urinda aytib ugish kerakki jinoyat uchun odamlarga beriladigan jazo turlari ichida suv inshootlari kurishda majburan ishlatish chorasi ham bo'lgan (bu og'ir jismoniy mexnat xisoblangan). Bu davrda yer jamoa mulki bo'lgan bulsa-da chorva xususiy mulk bo'lganligini "Avesto"dan kurishimiz mumkin.
"Avesto"da dehqonlarni vastriofishuyant deyilgan. Bu so'zning etimologiyasiga nazar tashlasak zardushtiylar ajdodlarining an'anaviy kuchmanchi mashg'uloti — chorvachilik bilan bog'lik juda qiziq bir manzaraning guvoxi bulamiz. Avestoshunos olim A. O. Makovelskiyning yozishicha, "vastriofishuyant" iborasi yasalishiga kura murakkab so'z bo'lib uning birinchi tarkibiy kismi yirik shoxli koramol chuponi, ikkinchi qismi esa mayda shoxli chorva chuponi ma'nolarini bildirgan. Ushbu ikki so'zning kushilishidan keyinchalik dehqon so'zi paydo bo'lgan"6.
"Vendidod" va "Visperad"ning aloxida qismlarida yerga ishlov berish, ekin ekish, yerning meliorativ xolatini yaxshilashga oid qator yul-yurikdar bayon qilingan. Jumladan, "Vandidod"ning uchinchi fargardi, 4-bandida Zardushtning Axura Mazdaga qarata "zamini hammadan kura baxtiyorrok bo'lgan dunyodagi uchinchi joy qayr?" — degan savoliga javob tariqasida Axura Mazda: "Ey Sipiytmon Zardusht! Bunday joy bir Ashavan hammadan kura kuprok bug'doy, yog' va mevali daraxtlar ekkan, odamlar kuruk yerlarga suv chikargan, suvli yerlarni shudgor kilgan zamindir"7 deb javob bergan. Shuningdek "Vendidod"da ta'kidlanishicha, o'zok vakt ekilmagan va omoch tegmagan zamin baxtsizdir. U omochni orzu kiladi. Bunday zamin balog'at pallasiga kirgan sohibjamol qizdir. Bu oila kurish, kiz farzand kurishni xoxlagani singari, xaydalmagan yer ham kushchini kutadi"8.
Halqimiz dunyoqarashi va dehqonchilikka oid an'anaviy xujalik mashg'ulotida xozirgacha ushbu qarashlar bilan bog'liq ayrim ko'rinishlar saqlanib qolgan bo'lib buni bevosita etnografik ma'lumotlar ham tasdiklaydi. Jumladan, o'zbeklarda yerni xaydash, uni ekishga tayyorlash, suv keltirish, zamin bag'rida yetishtirilgan xosilni yigib olish savob, dehqonchilik eng sharafli mashg'ulot hisoblanadi. Ayniksa, dehqonchilik mavsumini boshlanishi o'ziga xos tantana tarzda nishonlangan bo'lib, XX asrning birinchi choragigacha respublikamizning kator mintakalarida baxorgi shudgor oldidan "is chikarish" marosimi utkazilgan. Xar bir oilada ayollar bug'irsoq cho'zma ("is") pishirishgan. Qozonda moy yaxshi kizitilib, sungra unga hamir tashlangan. Guyoki, marxumlar shu moy kizishini eshitib, ruxdari shod bulishib, karindosh- urug'larga omad tilashadi. Yerni xaydashdan oldin xukizlarning shoxlari va buynturig'ini yog' bilan moylaganlar15.
Xukizlarni yomon ko'zdan asrasin, deb tumorlar taqilgan. Keksalarning ta'kidlashlaricha, mazkur odat zaminida uning shoxlari moylanib, bakuvvat bo'lgan xukiz yil buyi xormay-tolmay ishlasin, - degan magik niyat mujassamlashgan. Dastlabki egat olish yoki urug' sepishni oila yoki qishloqdagi xurmatli keksalar boshlab berishgan.
"Avesto"da yozilishicha, "kimda-kim bug'doy eksa, u Ashaxni (Haqiqat) ekadi. U Mazda dinini yana va yana kukartiradi. U Mazda dinini yuzlab hamdu sano, nazru niyoz va o'n minglab kurbonliklar kuvvatlantirgandek kudratli kiladi. Qachonki egatlarda urug' yetilsa, devlar urinlaridan ko'chadilar. Qachonki bug'doy gurkirab kukarsa devlar dahshatlardan titray boshlaydilar. Qachonki bug'doy un bulsa, devlar nola chekadilar. Qachonki bug'doy xirmonga uyulsa, devlar nobud buladilar. Qay bir xonadonda bug'doy bosh chikarsa u xonadonga devlar yakinlasha olmaydilar. Qay bir xonadonda bug'doy ombori bulsa guyo qizdirilgan temir devlar buynini chirmab tashlaydi"9. Ko'rinadiki, "Avesto" paydo bo'lgan davrda g'alla ekish, don yetishtirish, umuman, dehqonchilik madaniyati yetarli darajada rivojlangan ekan.
Biz o'zbek halqining an'anaviy turmush tarzi bilan bog'liq qarashlar va marosimlarni ko'zatar ekanmiz, yer, don va nonga bo'lgan o'ziga xos xurmat- extiromni turli-tuman udumlar va marosimlarda hozirgacha saklanib kelayotganligini kurishimiz mumkin. Farg'ona vodiysi o'zbeklari orasidagi halqona qarashga kura bug'doy, olma, kovun, anjir va rayxon dastlab jannatda o'sgan. Shu bois ushbu usimliklar va mevalar doimo e'zozlangan. Ayniksa halq orasida yerga bug'doy sepish eng xayrli amallardan biri sanalgan va bug'doy ekilgan maydonlarni oyoq osti kilish gunoh xisoblangan. Kolaversa bug'doydan tayyorlanadigan taomlar ham aloxida kadrlangan. Jumladan, baxorda iliko'zildi paytida ayollar tomonidan namlangan bug'doyni kuklatib sumalak tayyorlash va qolaversa bir marta sumalak tayyorlangan uyda yetti yil mobaynida xar yili bir marta sumalak pishirish udumlari xozirgacha davom etib kelmokda. Shu urinda halqimizning nonga bo'lgan xurmat e'tiborini aloxida ta'kidlab utishimiz lozim. Asosiy xujalik mashg'ulotlaridan biri dehqonchilik bo'lgan o'zbek halqida non azaldan asosiy va tansik iste'mol mahsulotlaridan bulishi bilan birga non bilan bog'liq kator marosimlar va urf-odatlar shakllangan. Jumladan, non hech qachon oyok ostiga tashlanmagan. Nonni bosish og'ir gunox xisoblangan. Bundan tashkari kelinni kuyovnikiga ko'zatishda boshiga non quyish odati bo'lgan. Farg'ona vodiysi o'zbeklari qadimiy odatga kura g'alla somonini xech qachon o'choq va tandirga yoqishmagan. Chunki donni-nonni yokish og'ir gunoh deyiladi 10. Axborotchilarimizning ta'kidlashlaricha, non bor joyga turli ins-jinslar va yovo'z kuchlar yakinlashmas ekan. Shu bois yomon ko'zdan, yovuz kuchlardan asrovchi vosita sifatida, yangi tug'ilgan chakalokni yoki xatna kilingan bolaning yostigi ostiga boshka kator magik xususiyatga ega buyumlar bilan birga non quyilgan. Xorazmda non bulaklarini tumor kilib taqilgan va non uchun hamir tayyorlab quyilgan yerga (masalan, tandir oldiga) jin, parilar yakinlashmaydi deyiladi.
XX asr boshlarida o'zbeklarda ba'zan ekinlar rivoji past bo'lib, xosil kam bulsa va bu xodisa ikki-uch bora qaytarilsa, bunday yerlarga odamlar salbiy nazar bilan qarashgan. Giyox unmaydigan yoki kam xosilli paykallarni «it tekkan yer» (ins-jins tekkan manosida), "xudo qarg'agan yer" deb nomlashgan. Xorazmda ulgan odamning jasadi tekkan yerni nopok yer deyilgan. Agar ekin ekiladigan yerda odam jasadi yoki uning suyaklari topilsa, bu joy xarom xisoblangan. Bunday yerni besh marta sugorgandan keyingina ekin ekishgan. Ayrim joylarda esa bunday srlarniig atrofini juyak olib urab quyishgan va ikki- uch yil davomida sug'ormaganlar, ekin ekmaganlar. Biz bu udumga aynan uxshash ko'rinishni "Avesto" kitobida uchratamiz. Zardushtiylarning "murdaning nopokligi" konsepsiyasiga kura zardushtiylik paydo bo'lgan dastlabki paytlarda tuprokning xolatini bo'zmaslik maksadida va murdani "marosimiy makrux" xisoblangani bois o'lik yerga kumilgan. Murda odamlar nazaridan yiroqqa-baland tepaliklarga eltib maxsus supalarga quyilgan. "Veididod"ning 7-fargardi, 7-bulimida Zardushtninig Axura Mazdaga karata "oftob ostida yotgan odam jasadi yerga tushib ketsa, yer necha vaktdan sung o'zining pokizalik xolatiga qaytadi? — degan savoliga javob tarikasida "oftob ostida yotgan odam jasadi yerga tushib ketgan laxzadan bir yil utgach, zamin o'zining poklik xoliga qaytadi" — deb javob bergan. Boshka urinda Axura Mazda Zardushtga karata "odam jismi tuprokka topshirilgan laxzadan ellik yil utganidan sung zamin o'zining poklik xoliga qaytadi" — deb ta'kidlagan11. Demak biz bundan halqimizning dehqonchilik bilan bog'liq kator urf- odatlari kecha yoki bugun uylab topilmagan, balki o'zining kupming yillik tarixiga ega ekanligiga yana bir bor amin bulamiz. Fargona vodiysi o'zbeklarida yerga dastlabki ishlov berish, yani yil boshidagi dastlabki dehqonchilik yumushlari Navro'z tantanalari bilan bir vaktda boshlangan. Navro'z ayyomi dehqonlar uchun ayniksa ahamiyatli bo'lgan. Chunki yukorida aytganimizdeq bu kunlarda ekin ekish, dala, bor yumushlari boshlangan. Dehkonlar, bog'bonlar va chorvadorlar ayozli kunlardan omon- eson chikib, baxorning issik kunlarini intiklik bilan kutib, katta dehqonchilik ishlariga jiddiy tayyorgarlik ko'rganlar, omoch- buyinturiklarni, molalarni sozlab, taxt kilishgan, otlar sovutilgan, aravalar to'zatilib ishga yarokli xolga keltirib quyilgan. Asosiy ishchi kuchi bo'lgan xukizlarni yaxshi parvarishlab, ularni yer xaydashga olib chikishgan. Shu bois ham o'rta asrlarda Buxoroda bu dehqonchilik bayrami "Navro'zi kishavorzon" - “dehqonlar bayrami" deyilgan12. Zaxmatkash dehqonlar aynan ushbu kun qo'sh chikarib urug'ni yerga qadaganlar.
XULOSA
Xulosa kilib aytganda, o'zbek halqining dehqonchilik an'analari qadimiy tarixga ega bo'lib bundan 3000 yil mukaddam O'rta Osiyo zaminida dehqonchilik gullab-yashnagan va ajdodlarning asosiy mashg'ulotlaridan biri bo'lgan. "Avesto"da ta'riflangan va targ'ib etilgan eng ulug' kasb dexqonchilikka oid urf-odat va marosimlar o'zining xayotiyligi va halqchilligi bilan aloxida dikqatga sazovordir. Ularda ijtimoiy tabaqaviy cheklanish alomatlari yo'q bo'lib tabiiy ehtiyojlar zaminida paydo bo'lgan va umumxalq manfaatlariga
xizmat qilgan. Bu urf-odat va marosimlar tabiat bilan o'zviy bogliq mexnat jarayoni hamda turmushning muhim voqealariga bag'ishlab nishonlangan va xalqning orzu-umidlarini ifoda etgan.
Avestoning hozirgi davr kishilari uchun ahamiyati shundaki, unda odamlar doim pokiza yurishga, badanni toza tutishga yomon kirdikorlar qilmaslikka; har qanday yovuz niyat va haqoratli asabbuzar so'zlarni aytmaslikka, ayollarni, jumladan qizlarni sevishga hamma sohada mo'tadil (optimal) bo'lishga da'vat etuvchi qoida da'vat, o'gitlar bayon etilgan.
Avestoning Gat qismida odamlar halol mehnat qilishga o'z qo'li hunari bilan moddiy ne'matni yaratishga, tayyorga ayyor, o'roqda yo'q, mashoqda yo'q xirmonda hozir, boqimanda, tekinxo'r bo'lmaslikka, bularga yo'l qo'ymay, binoanan yashashga da'vat etilgan. Bu da'vatlarni hozir ham foydasi katta.
Xulosa shuki, Avestoda diniy ko'rsatmalar haqidagi g'oyalar bilan birga real, dunyoviy hozir ham foydali, nasihat, tavsiya, cheklash, ta'qiqlash, rag'batlantirishga doir o'git va da'vatlar ko'p bo'lgan.
Xulosa shuki, zardushtiylikning o'zidan keyingi barcha dinlarga salbiy ta'siridan ko'ra ijobiy ta'siri ustun bo'lgan. Deyarli barcha dinlarga xos xususiyat bo'lgan insonlarni yetuklikka, ma'naviyati boy, axloq-odobli bo'lib tarbiyalashga intilish zardushtiylik dinining ham asosini tashkil qiladi. Bu ustunlik musulmonlar hayoti va faoliyatida ayniqsa e'tiborga loyiqdir.
Foydalanilgan adabiyotlar:

1.