ÇARQAT //ÇARŞOV//ÇARŞAB (Nehrəm) – çadra. –
Bizim k
ətdə arvatdar çarqat örtər.
ÇARVADAR (Şahbuz) – mal-qara alveri eləyən adam.
–
O vaxdarı Teyyub kişi çarvadarrığ eliyirdi.
ÇAŞIR (əksər şivələrdə) - yabanı bitki. –Çaşırı
dağlardan yığırıx, onnan qəşəx' turşu qoyurux.
ÇAŞNI (Cəhri) – xarlanmış doşab. –Çaşnıynan mən
t
ərəx' pişirərəm.
ÇATAQ//ÇATMA (Kükü) – nehr
əni asmaq üçün
dayaq. –Çataxdan nehr
əni asarıx.
ÇATAXLIX (Şıxmahmud) – onurğanın ən aşağı
ucunda yerl
əşən sümük. –Yeriyəndə elə bil çataxlığıma ox
batır.
ÇAYAN (Naxçıvan) - əqrəb. –Uşağı çöldə çayan çaldı.
ÇAYLAX (
əksər şivələrdə) – dağdan axan yağış
suyunun v
ə ərimiş qarın keçdiyi dərə. –Çaylaxdan geşməx'
lazımdı ora getməx'dən yana.
ÇEÇİMƏX' (Naxçıvan) – yeməyin nəfəs borusuna
atılması ilə tutan öskürək. –Birdən çeçidi, qorxdum, elə bildim
boğuldu.
64
ÇE:İL//CİL (Şahbuz) - sucaq yer. –Bıralar çe:il
yerr
ərdi məhsulu yaxcı olur.
ÇELE (Boy
əhməd, Əlincə, Teyvaz) – pişik balası. –
Bizd
ə pişiyin balasına çele diyəllər, bəzi yerrərdə də mavrı
deyill
ər.
ÇELVARI (Şahbuz) – dəyirmanda kömbə bişirmək
üçün balaca t
əndir.
ÇERTAYI//ÇER (Naxçıvan) – çəpgöz. –Uşax
çertayıydı, neçə illərdi doxdurrardadılar.
ÇEŞ (Aza) – torpağın xışla yumşaldılmış hissəsi. –
Əkini həmməşə çeş torpağa əkəllər.
ÇEŞİD (Güney Qışlaq, Kükü) – içərisində balı
süzülmüş şan olan çərçivə. –Balını süzənnən sora olur çeşid.
ÇEŞMƏ (Ordubad) – evin üstünə qoyulan tirlər
arasındakı məsafə. ÇƏÇİX' (əksər şivələrdə) – qızıldan boğaza taxılan
zin
ət əşyası. –Nənəmin də varıydı çəçiyi, verdi xalama. ÇƏFƏR//KƏFƏR (Çərçiboğan) – su süzmək üçün daş.
–
İndiki suları çəfər lazımdı ki, süzüp sohra içəsən.
ÇƏHLİM (Vənənd) - iz, ləpir. -Mаllаrın çəhlimin
tаpdım.
ÇƏHMƏ (Babək, Naxçıvan, Şərur) – düyünün
m
ərciməklə, bəzən də əriştə ilə birlikdə süzülməsi ilə
hazırlanan yemək. –Çəhməni qavırmaynan pişirəndə illap
daddı olur.
Bu söz ç
əkmə variantında Gəncə və İrəvan şivələrində
65
d
ə var (3, s.93).
ÇƏKƏCƏX' I (Şada) – təndirin ağzına qoyulan taxta
qapaq. –Ç
əkəcəyi çəx' təndirin ağzına, pişix'-zad tüşər içinə.
ÇƏKƏCƏX' II (əksər şivələrdə) – toyuğun döşündə
olan haça sümük.
