88
Beyt
Qazi bizlə otursa, eyləyər rəqsə həvəs,
Darğa
içsə mey özü, məsti müqəssir etməz.
Yenə bir axşam bir kef məclisinə yetişdim, orada elə bir ki,
Beyt
Q
ır
ır qəlbin tellərini mizrab ilə nəki var,
Səsi mərhum atas
ın
ın səsi kimi x
ır
ıldap.
Məclisdəkilər onun səsini eşitdikdə gah öz qulaqlar
ın
ı tuturdular,
gah «sus!» – deyə barmaqlar
ın
ı dodaqlar
ına qoyurdular.
Beyt
Sevərlər
səs ilə hər xanəndəni,
Sən sussan daha çox sevərlər səni
Beyt
Səsin raz
ı salmaz heç bir adam
ı
Susduqda sevinib şadlanar ham
ı.
Şer
Elə ki, səsləndi o bərbət yenə,
Dedim kəndxudaya: «allah eşqinə,
Ya tök qulağ
ıma
civə kar olum,
Ya aç bu qap
ın
ı tez kənar olum.»
Xülasə, dostlar
ın xatirinə bütün kecəni bu qayda ilə səhər
eylədim.
Şer
89
Müəzzin q
ışq
ır
ır yersiz, mövqesiz,
Bilməyir nə qədər keçib gecədən.
Soruş göslərimdən uzun gecəni,
Çünki bircə an da yatmam
ışam mən.
Dan yeri sökülərkən qurşağ
ımdan
bir dinar çıxar
ıb, baş
ımdak
ı
çalman
ı açd
ım və onlar
ı xanəndəyə bağ
ışlad
ım, sonra qucaqlay
ıb
minnətdarl
ıq elədim. Dostlar mənim ona qarş
ı göstərdiyim bu
ehtiram
ı adətdən xaric bilib, ağ
ıls
ızl
ığ
ıma yozdular. Dostlar
ımdan
biri diliuzunluq edib məni danlamağa başlad
ı ki, ovcunda bir gümüş,
dəfində bir qruş görməyən
xanəndəyə şeyxlik paltarın
ı bağ
ışlamaqda
ağ
ıll
ı iş görmədin.
Şer
Bu məclisdən uzaq olsun, var idi bir nəğməxan,
Ki, bir yerə iki dəfə cağr
ılmazd
ı heç zaman.
Rast oxumaq istər ikən məlum oldu hünəri,
Eşidənin bədənində biz–biz oldu tükləri.
Saray quşu qorxusundan eyvandan uçdu getdi,
Boğaz
ın
ı y
ırtd
ı özü,
bizi yarımcan etdi.
Dedim:
– Məncə ağz
ın
ı yumub, etiraz etməsən, daha yaxş
ıd
ır. Çünki bu
adam
ın kəraməti mənə ayd
ın oldu.
Dostum dedi:
– Elə isə nə üçün səbəbini mənə demirsən ki,
mən də ona hörmət
edib, zarafatla dediyim sözün üzrünü istəyim?
Dedim: – Səbəbi budur ki, hörmətli şeyxim mənə çoxlu öyüd–
nəsihət verər, musiqi məclisində iştirak etməyimi qadağan edərdi.
Mən isə qulaq asmazd
ım. Bu axşam isə mənə böyük bir səadət üz
verdi, uğurlu taleyim gətirib məni bu evə ç
ıxartd
ı. Burada həmin
xanəndənin səsini
eşitdikdə tövbə etdim ki, nə qədər bir də belə
məclislərdə iştirak etməyim.
Şer
Gözəl ağ
ız, şirin dodaq, xoş boğazdan gələn səs
90
Nəğmə desə, deməsə də, sevər onu hər bir kəs.
Amma Üşşaq, İsfahan və hicaz kimi müqamlar.
Çirkin, kobud bir ağ
ızdan ç
ıxsa heç kim dinləməz
Dostları ilə paylaş: