MahirəNərimanqızı

duyğu  almaq  üçün  lazım  olan  anatomik  fizioloji  cihaz 

adlandırmıĢdır.  Hər  bir  analizator  üç  hissədən  ibarət  olur:  1) 

periferik  Ģöbə.  Bu  hissə  reseptor  adlanır.  Reseptorun 

funksiyası  xarici  qıcığı    qəbul  etmək,  xarici  energiyanı  sinir 

prosesinə  çevirməkdən  ibarətdir;  2)  ötürücü  sinir  lifləri. 

Bunlara 

afferent 

(mərkəzəqaçan) 

və 

efferent  

(mərkəzdənqaçan)  sinirlər  daxildir:  3)  analizatorun  beyin 

qabığı  Ģöbəsi.  Bunu  analizatorun  mərkəzi  Ģöbəsi,  nüvəsi  də 

adlandırırlar.  Bu Ģöbənin  funksiyası  perifernik Ģöbədən gələn 

impulsları  təhlil  etməkdən  ibarətdir.  Hər  bir  analizatorun 

mərkəzi  Ģöbəsinin özünə məxsus  yeri var. O beyin  qabığında 

müxtəlif  yerlərdə  yerləĢir.  Məsələn  görmə  duyğusunun 

analizatorlarının mərkəzi Ģöbəsi beyin qabığının ənsə payında 

yerləĢir.  EĢitmə  duyğusunun  analizatorunun  mərkəzi  Ģöbəsi 

beyin  qabığının  sağ  və  sol  gicgah  payındadır.  Duyğunun 

əmələ  gəlməsi  üçün  analizatorun  bütün  hissələrinin  tamlığı, 

birlikdə fəaliyyət göstərməsi zəruridir. Həmin hissələrdən biri 

sıradan çıxarsa duyğu alınmaz. 

Analizatorlar fəal bir orqandır. O qıcıqlandırıcının təsiri 

altında  daima  özünü  yenidən  qurur.  Ona  görə  də  demək 

lazımdır  ki,  duyğu  passiv  proses  deyil.  O  həmiĢə  özündə 

hərəkət  komponentlərini  də  birləĢdirir  və  reflektor  xarakteri 

daĢıyır. 

Duyğuların 

insanın 

həyatında 

əhəmiyyəti 

əvəzolunmazdır. Bunu baĢa düĢmək üçün aĢağıdakılara diqqət 

yetirmək kifayətdir. 

1.

 

Hər  Ģeydən  əvvəl  duyğular  idrakın  əsasını  təĢkil    

---